UZASADNIENIE

Powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. pozwem z dnia 14 lipca 2016 r. wniósł o zasądzenie od pozwanej W. Ł. kwoty 1734,13 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 14.7.2016r do dnia zapłaty i kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana oraz (...) Bank SA w W. zawarli w dniu 27 grudnia 2005 r. umowę kredytu , na podstawie której pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną, jednocześnie zobowiązała się do jej zwrotu na warunkach precyzyjnie określonych w tej umowie. Powód wskazał, iż pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania wobec czego niezapłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia.

W dniu 4.1.2010r na podstawie art. 492 par. pkt 1 ksh nastąpiło połączenie (...) Bank SA w W. z (...) Bank SA w W. . W dniu 19 grudnia 2014 r. (...) Bank SA w W. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Powód wyjaśnił, iż poprzedni wierzyciel wystawił bankowy tytuł wykonawczy , a na żądaną pozwem kwotę składają się: skapitalizowane odsetki umowne naliczone przez zbywcę w wysokości 325, 26 zł, 1005, 40 zł -odsetki karne naliczone przez bank od niespłaconego kapitału do dnia 30.11.2014r,403, 47 zł - koszty poniesione przez bank.

(pozew - k. 2-5v.)

W dniu 10 października 2016 r., w sprawie o sygn. akt I 1 Nc 6786/16, Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty - k. 56)

Od powyższego nakazu zapłaty pozwana W. Ł. wywiodła sprzeciw zaskarżając wydany nakaz zapłaty w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu pozwana zarzuciła przedawnienie roszczenia, brak legitymacji czynnej powoda, nieistnienie roszczenia.

( sprzeciw, k. 59-62)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 grudnia 2005 r. pomiędzy (...) Bank Spółką Akcyjną z siedzibą w W. a W. Ł. doszło do zawarcia umowy kredytu hipotecznego nr (...) na kwotę (...), , 68 zł . Umowa została zawarta na okres 11-u lat z obowiązkiem spłaty w ratach miesięcznych zawierających kapitał i odsetki, wynikających z harmonogramu, którego nie załączono do akt niniejszej sprawy .

okoliczność bezsporna, a nadto umowa, k. 44-45v

W dniu 23.5.2013r G. (...) Bank w (...) wystawił Bankowy Tytuł Egzekucyjny przeciwko W. Ł. na kwotę 1963 , 39 zł stanowiącą niespłacone odsetki umowne za okres od 27.12.2005r do 24.1.2013r oraz karne za opóźnienie naliczane od zadłużenia przeterminowanego do dnia wystawienia tytułu wraz z dalszymi odsetkami liczonymi od dnia 23.5.2013r, a w dniu 21.6.2013r Sąd nadał w/w tytułowi sądowa klauzule wykonalności uprawniającą z dniem 3.7.2013r do egzekucji.

okoliczność bezsporna, a nadto (...) ,k. 50, postanowienie Sądu ,k. 50v

W dniu 4.1.2010r na podstawie art. 492 par. pkt 1 ksh nastąpiło połączenie (...) Bank SA w W. z (...) Bank SA w W. . W dniu 19 grudnia 2014 r. (...) Bank SA w W. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. W załączniku do umowy przelewu wierzytelności wskazano, iż przelewem objęto m. in. wierzytelność w stosunku do W. Ł. w łącznej kwocie 1869, 89 zł.

okoliczność niesporna, a nadto umowa sprzedaży wierzytelności - k. 17-21, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji - k. 23, odpis z KRS ,k. 12-16v,wyciąg z rejestru funduszy, k. 11-11v

W dniu 19 grudnia 2014 r. (...) Bank SA w W. zawiadomił W. Ł. o sprzedaży wierzytelności w kwocie 1869, 89 zł

W dniu 19 grudnia 2014 r. (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wystawił wezwanie do zapłaty ,w którym stwierdzono fakt nabycia od (...) Bank SA w W. wierzytelności względem dłużnika W. Ł., wynikającej z zawartej w dniu 16 grudnia 2005 r. umowy kredytu na kwotę 1869, 89 zł.

okoliczność niesporna, a nadto zawiadomienie ,k. 42,wezwanie do zapłaty - k. 43

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie w/w dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których prawdziwość nie była kwestionowana przez stronę przeciwną, a nadto nie budziły one wątpliwości Sądu co do swojej autentyczności i prawdziwości, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności. Ponadto Sąd wziął pod uwagę zeznania pozwanej A. B., którym dał wiarę w całości ,albowiem są co prawda pobieżne i nie zawierają konkretnych dat i kwot, ale znajdują logiczne potwierdzenie w zebranych w sprawie dokumentach.

Powód domagając się zasądzenia od pozwanej kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na umowę kredytu nr (...), z której wywodził swoje roszczenie objęte pozwem, wskazując jednocześnie, że wierzytelność dochodzoną pozwem nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 19 grudnia 2014 r. (art. 509 k.c.). Pomiędzy stronami ma zatem zastosowanie przepis art. 513 § 1 k.c., z którego wynika, że dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że G. obecnie (...) Bank S.A. z siedzibą w W. i pozwaną W. Ł. łączyła umowa kredytu. Poza sporem pozostawało również to, że pomiędzy powodem a G. obecnie (...) Bank S.A. z siedzibą w W. doszło w dniu 19 grudnia 2014 r. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności.

Podstawową kwestią sporną, jest fakt, czy umowa nr (...), na kwotę (...), , 68 zł jest umową nabytą przez powoda oraz, w związku z podniesionym przez pozwaną zarzutem przedawnienia, czy roszczenie powoda może być skutecznie dochodzone czy też uległo już przedawnieniu, a nadto czy dług pozwanej wynosi rzeczywiście 1734, 13 zł.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przechodząc do zasadniczego zarzutu pozwanej jakoby doszło do przedawnienia dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia, należy wskazać, iż zarzut ten zasługuje na uwzględnienie w całości .

Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Przepis art. 120 k.c. stanowi, że bieg przedawnienia roszczenia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że łącząca pozwaną i poprzednika prawnego powoda (będącego bankiem) umowa to umowa kredytu. Wymaga podkreślenia, że umowa kredytu jest regulowana ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, która nie zawiera postanowień co do przedawnienia roszczeń z niej wynikających, a zatem zastosowanie znajdują ogólne terminy przedawnienia z art. 118 k.c. Zgodnie z poglądem Sadu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 30 stycznia 2007 r. w sprawie o sygn. akt IV CSK 356/06, w całości podzielanym przez Sąd Rejonowy, termin przedawnienia roszczenia banku wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą wynosi trzy lata.

W niniejszej sprawie nie można było ustalić dokładnej daty wymagalności roszczenia, jednakże w oparciu o przedstawione dokumenty można było przyjąć, iż wymagalność roszczenia powoda przypadała najpóźniej na 23.5.2013 r.,tj. moment wystawienia przez bank tytułu egzekucyjnego , zatem trzyletni okres przedawnienia upływał najpóźniej w dniu 23.5. 2016 r.

W związku z podniesionym przez powoda zarzutem przerwania biegu w/w terminu przedawnienia przez wszczęcie przez poprzednika prawnego powoda postępowania egzekucyjnego na podstawie wystawionego bankowego tytułu egzekucyjnego, zaopatrzonego postanowieniem Sądu w klauzulę wykonalności, Sąd zajął się zbadaniem czy przerwa taka rzeczywiście miała miejsce.

Należy wskazać, iż wniosek o wszczęcie egzekucji wywoła skutek w postaci przerwy biegu przedawnienia roszczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym jednak o tyle, o ile będzie pochodził od wierzyciela, którego osobę wskazuje tytuł egzekucyjny i na rzecz którego temu tytułowi została nadana klauzula wykonalności. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2014 r. sygn. akt II CSK 196/14 "wniosek o wszczęcie egzekucji nie przerywa biegu przedawnienia, jeżeli komornik umorzył postępowanie egzekucyjne na wniosek wierzyciela, który w toku tej egzekucji dokonał przelewu egzekwowanej wierzytelności. Do przerwania biegu przedawnienia nie wystarczy identyczność wierzytelności, niezbędna jest identyczność osób, na rzecz których/przeciwko którym dana czynność, obiektywnie zdolna do przerwania przedawnienia, została dokonana. Po umorzeniu postępowania egzekucyjnego, przedawnienie rozpoczęłoby bieg na nowo (art. 124 k.c.) jednak w tych samych granicach podmiotowych (wynikających z tytułu wykonawczego), co wynika z istoty przedawnienia. Brak więc podstaw do twierdzenia, że skutek rozpoczęcia biegu przedawnienia na nowo po umorzeniu postępowania egzekucyjnego może odnosić się do sytuacji gdy uprawnionym do wszczęcia ponownej egzekucji jest już inny niż wymieniony w pierwotnym tytule wykonawczym wierzyciel". Ponadto powód nie wykazał dowodami, że miała miejsce sytuacja, że po wydaniu bankowego tytułu egzekucyjnego, któremu nadano klauzulę wykonalności, wszczęto egzekucję na podstawie w/w dokumentu, a także nie wykazał, że ta egzekucja została umorzona.

Jak wynika z akt sprawy powód złożył pozew w niniejszej sprawie w dniu 14 lipca 2016 r. Skoro zatem wymagalność całej niespłaconej kwoty kredytu przypadała najpóźniej na dzień 23 maja 2013 r., przedawnienie co do tej kwoty nastąpiło z upływem lat 3, tj. najpóźniej z dniem 23 maja 2013 r., już przed wniesieniem pozwu w niniejszej sprawie.

W tym stanie rzeczy uznać należy, iż roszczenie powoda, zarówno co do należności głównej jak i odsetek, uległo przedawnieniu. Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego jak i poglądami doktryny, roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż powództwo w całości podlega oddaleniu.

Pomimo tego, iż żądanie powoda podlega oddaleniu z w/w przyczyn, Sąd odniósł się również do zgłoszonego przez pozwaną zarzutu nieudowodnienia zasadności dochodzonego roszczenia. W szczególności, nie wiadomo czy i w jakiej wysokości poprzednik prawny powoda wyegzekwował od pozwanej wierzytelność powstałą z umowy kredytu z dnia 16.12. 2005r i dlaczego kwota obecnie dochodzoną należnością jest inna od nabytej wierzytelności/ 1869, 89 zł . Należy wskazać, iż powód poza umową cesji wraz z wyciągiem z elektronicznego załącznika do umowy cesji, umową źródłową kredytu, nie złożył żadnych dokumentów - dowodów wykazujących, że dochodzone roszczenie mu przysługuje i to właśnie w tej wysokości.

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa.

W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty wskazanej w pozwie kwoty i będąc reprezentowanym przez profesjonalnego pełnomocnika powinien był wykazać zasadność obciążenia pozwanego żądaną kwotą, charakter umowy jaka łączyła strony oraz jakie świadczenia w ramach tej umowy powinien pozwany ponosić na rzecz poprzednika prawnego powoda. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją. Mając na uwadze jedną z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązku udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określoną w dyspozycji art. 6 k.c., Sąd uznał, iż to rzeczą powoda było dążyć do zgromadzenia i przedstawienia Sądowi należytego rodzaju dowodów. Wszelkie zatem zaniechania podejmowania takich działań przez powoda, jego ewentualne zaniedbania i przeoczenia, stanowią zarazem wyraz woli strony powodowej i pociągać muszą za sobą niekorzystne dla niej skutki procesowe. Powód nie wykazał, że dochodzona kwota 1734, 13 zł, wynika z umowy kredytu , którą dołączył do pozwu jako dowód .

Mając na uwadze powyższe, Sąd w pkt I wyroku na podstawie art. 6 i 118 k.c. w zw. z art. 117 § 2 k.c. oddalił powództwo.

O kosztach procesu w pkt II i III sentencji wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 kpc i art. 108 kpc w zw. z § 6 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokata w sprawach cywilnych obciążając nimi powoda jako przegrywającego sprawę. Na koszty tej sprawy w kwocie 1247 zł składają się: opłata od pozwu - 30 zł, koszty zastępstwa procesowego pełnomocnika - 1200 zł i opłata od pełnomocnictwa 17 zł/ . Zasądzono więc zwrot kosztów udziału pełnomocnika pozwanej w wysokości 1217 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE