UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 29 listopada 2012 roku (data złożenia na biurze podawczym) powód C. D. wniósł o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie oraz Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi – Południe I. G.:

- kwoty 5.821,54 zł wraz z odsetkami w wysokości 10% rocznie, liczonymi za okres od pierwszego dnia po upływie terminu płatności do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za niezapłacone składki ZUS, których powód nie opłacił z powodu zablokowania kont bankowych, na skutek działań pozwanych,

- kwoty 4.700 zł wraz z odsetkami w wysokości 10% rocznie, liczonymi od dnia 16 grudnia 2008 roku, tytułem odszkodowania za poniesione koszty tłumaczenia książki, której z powodu pozbawienia przez komornika środków finansowych powód nie wydał,

- kwoty 24.000 zł wraz z odsetkami w wysokości 10% rocznie, liczonymi od dnia złożenia pozwu, tytułem odszkodowania za straty poniesione wskutek niemożliwości prowadzenia przez powoda działalności gospodarczej przez okres od 16 lipca 2009 roku – 7 grudnia 2009 roku oraz od 1 maja 2010 roku – 8 grudnia 2010 roku a także z powodu wpisania powoda przez komornika do Krajowego Rejestru Dłużników Niewypłacalnych,

- kwoty 18.000 zł wraz z odsetkami w wysokości 10% rocznie, liczonymi od dnia złożenia pozwu, tytułem odszkodowania za straty poniesione wskutek niemożliwości prowadzenia przez powoda działalności gospodarczej przez okres od 1 stycznia 2011 roku – 4 października 2011 roku,

- kwoty 27.500 zł wraz z odsetkami w wysokości 10% rocznie, liczonymi od dnia złożenia pozwu, tytułem odszkodowania za straty poniesione wskutek niemożliwości prowadzenia przez powoda działalności gospodarczej przez okres od 1 stycznia 2012 roku – 29 listopada 2012 roku,

- kwoty 175.000 zł wraz z odsetkami w wysokości 10% rocznie, liczonymi od dnia wniesienia pozwu, tytułem odszkodowania za straty poniesione wskutek niemożliwości wydania polskiej wersji książki M. F. pt.: (...),

- kwoty 10.000 zł wraz z odsetkami w wysokości 10% rocznie, liczonymi od dnia wniesienia pozwu, tytułem zadośćuczynienia za poniesione przez powoda straty moralne i finansowe, spowodowane zaniechaniem Sądu Rejonowego Warszawa Praga – Północ w Warszawie, który poprzez niedoręczenie powodowi wezwań na rozprawę alimentacyjną pozbawił go możliwości uczestniczenia w niej i naraził powoda na niepotrzebne nieprzyjemności i straty finansowe (k. 4-5).

W odpowiedzi na pozew, pozwany Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi – Południe I. G. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego (k.62-64).

Pozwany Skarb Państwa – Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie zastępowany przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie do powoda kosztów postępowania według norm przepisanych (k.94-98).

Pismem z dnia 11 września 2014 roku powód rozszerzył powództwo wnosząc o zasądzenie od pozwanych dodatkowo kwoty 84.000 zł wraz z odsetkami tytułem odszkodowania oraz kwoty 60.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (k.203-204).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2008 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie w sprawie o sygn. akt V RC 460/08, w trybie zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych zobowiązał C. D. do łożenia tytułem alimentów na rzecz córki A. D. kwoty 450 zł miesięcznie, płatnych do rąk A. D. do 10-go dnia każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. Postanowienie zostało wysłane C. D. na wskazany w pozwie adres zamieszkania: ul. (...) w W.. Przesyłkę, jako niepodjętą w terminie zwrócono nadawcy. Na rozprawie w dniu 17 października 2008 roku, wobec niestawienia się pozwanego, którego wezwanie zwrócono jako awizowane, Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie postanowił ponownie wezwać pozwanego na kolejny termin i doręczyć mu odpis pozwu. Na rozprawie w dniu 14 listopada 2014 roku sąd, wobec niedoręczenia wezwania na rozprawę postanowił zwrócić się do Delegatury Biura Administracji i Spraw Obywatelskich w D. P. o podanie aktualnego miejsca pobytu C. D. a także do Komendy Rejonowej Policji W. (...) o przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w miejscu zameldowania C. D. i jego ostatniego miejsca pobytu oraz do Centralnego Biura Adresowego o udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych. W wyniku powyższych działań ustalono, że C. D. przebywa pod adresem ul. (...) w W.. W dniu 5 marca 2009 roku powód, po prawidłowym doręczeniu pozwu, złożył odpowiedź na pozew a następnie w dniu 20 marca 2009 roku zawarł ugodę sądową, w której zobowiązał się do łożenia alimentów na rzecz A. D. w kwocie po 500 zł miesięcznie.

W dniu 25 listopada 2008 roku, w sprawie o sygn. akt KMP 149/08 Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi Północ K. Z., na podstawie tytułu wykonawczego postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 27 czerwca 2008 roku, syn. akt V RC 460/08, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 20 listopada 2008 roku wszczął egzekucję przeciwko dłużnikowi C. D. w celu wyegzekwowania zaległych alimentów w kwocie 2.191, 94 zł oraz bieżących świadczeń alimentacyjnych, poczynając od 1 grudnia 2008 roku. Komornik dokonał zajęcia rachunku bankowego i zakazu wypłat w (...) S.A. oraz (...) Bank (...) S.A. Wierzyciel A. D. wskazała adres zameldowania C. D. ul. (...) oraz adres zamieszkania ul. (...). Zawiadomienie o wszczęciu egzekucji wysłano na adres ul (...), które zostało zwrócone nadawcy po powtórnym awizowaniu. W dniu 6 stycznia 2009 roku do komornika wpłynęło pismo C. D. z dnia 29 grudnia 2008 roku, w którym dłużnik wskazywał swój adres zamieszkania – ul. (...). W dniu 3 kwietnia 2009 roku na wniosek wierzycielki A. D. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone. Postanowienie przesłane C. D. na adres ul. (...) zostało zwrócone nadawcy jako awizowane.

W lipcu 2009 roku pozwany I. G. przejął rewir oraz sprawy Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi – Pragi Południe K. Z., w tym do dalszego prowadzenia sprawę o sygn. akt KMP 83/09 wszczętą przeciwko C. D. w dniu 23 czerwca 2009 roku na podstawie tytułu wykonawczego - ugody zawartej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie w dniu 20 marca 2014 roku (syng. akt V RC 460/08), zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 22 czerwca 2009 roku. Wraz z wszczęciem postępowania dokonano zajęcia rachunku bakowego oraz zakazu wypłat środków z rachunków w banku (...) S.A. , zaś w dniu 20 lipca 2009 roku w (...) Bank S.A.

W dniu 16 kwietnia 2009 roku C. D. złożył skargę na czynności komornika w sprawie KMP 149/09, wskazując ze pomimo zawarcia ugody sądowej komornik w dniu 10 kwietnia 2009 roku po raz kolejny pobrał alimenty z rachunku dłużnika, a ponadto że nie otrzymał dokumentu- odpisu tytułu wykonawczego ani zawiadomienia o zajęciu rachunku. Postanowieniem z dnia 15 marca 2010 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie w trybie nadzoru, w sprawie o sygn. akt V RCo 81/09 częściowo uwzględnił skargę zobowiązując komornika do doręczenia C. D. odpisu zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, zawiadamia o wszczęciu egzekucji z wierzytelności z rachunku bankowego z dnia 25 listopada 2008 roku oraz odpisu postanowienia z dnia 3 kwietnia 2009 roku o umorzeniu postępowania w sprawie KMP 149/09. W pozostałym zakresie skargę oddalił.

Postępowanie w sprawie o sygn. akt KMP 83/09 zostało częściowo umorzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi – Południe I. G. w zakresie w jakim ustał obowiązek alimentacyjny powoda, tj. od dnia 1 października 2010 roku, jednak nadal prowadzona jest egzekucja o zaległe należności alimentacyjne.

Powód jest fotografem, prowadzi działalność gospodarczą – internetowy sklep fotograficzny. Wszelkich rozliczeń pieniężnych z kontrahentami powód dokonuje za pośrednictwem posiadanych rachunków bankowych. Wobec powoda, od 2011 roku prowadzona jest również egzekucja przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie R. D. , w sprawie KM 3387/11.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach spawy egzekucyjnej KMP 149/08 ,tj. wniosku o wszczęcie egzekucji (k.2), postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie z dnia 15 marca 2010 roku sygn. akt V RCo 81/09 wraz z uzasadnieniem (k.63-64), zawiadomienia o wszczęciu egzekucji z dnia 25 listopada 2008 roku (k.5), zawiadomienia o wszczęciu egzekucji z rachunku bankowego z dnia 25 listopada 2008 roku (k.6-7), postanowienia z dnia 3 kwietnia 2009 roku o umorzeniu postępowania (k.25-26), a także na podstawie pisma (...) Bank z dnia 29 stycznia 2013 roku (k.69) oraz zeznań pozwanego I. G. k.178-180.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom powoda (k.199-202), gdyż nie znajdują poparcia w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód dochodził odszkodowania za szkody wywołane działaniem Sądu Rejonowego Warszawa Praga – Północ w Warszawie w postaci niedoręczenia powodowi wezwań na rozprawę alimentacyjną i pozbawienie powoda tym samym możliwości uczestniczenia w niej oraz za szkody wywołane działaniem pozwanego Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi – Południe I. G., powstałe w skutek zajęcia rachunków bankowych powoda w związku z toczącymi się wobec niego postępowaniami egzekucyjnymi o sygn. akt KMP 148/08 i KPM 83/09. Powód dochodził również zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, wynikającą z powyższych działań pozwanych.

Podstawy odpowiedzialności Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie jako szczególnej państwowej osoby prawnej określa art. 417 § 1 kc. Dla ustalenia odpowiedzialności pozwanego Skarbu Państwa niezbędne było zbadanie współistnienia przesłanek jego odpowiedzialności w postaci: bezprawnego zachowania organu, które spowodowało, według powoda, szkodę w jego mieniu i krzywdę oraz związku przyczynowego pomiędzy tym zachowaniem a szkodą. Przesłanka bezprawności oznacza naruszenie przez organ przepisów prawa, przy czym nie każde naruszenie prawa będzie stanowiło podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej, ale jedynie takie, które stanowiło warunek konieczny powstania szkody i którego normalnym następstwem w danych okolicznościach jest powstanie szkody. Wskazać w tym miejscu należy, że obowiązek udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy przewiduje art. 6 kc i jako podstawowy przepis w tym przedmiocie, stosowany w postępowaniu sądowym, pozostaje w ścisłym związku i tłumaczony jest w powiązaniu z przepisami kodeksu postępowania cywilnego, normującymi reguły dowodzenia. W procesie cywilnym strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności (faktów), które stosownie do art. 227 kpc mogą być przedmiotem dowodu. Obowiązkiem Sądu jest ustalenie, czy strona inicjująca proces wykazała okoliczności faktyczne, których zaistnienie determinuje możliwość ich skutecznego wpisania (subsumcji) w odpowiednią podstawę prawną. Jeśli ustalenia takiego dokonać nie można, to fakt ten samoistnie niweczy zasadność powództwa i to niezależnie od tego, czy pozwany z kolei udowodnił podstawy faktyczne przyjętej linii obrony. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy bezspornie ciężar wykazania przesłanek odpowiedzialności pozwanych spoczywał na powodzie.

Bezprawności działania pozwanego Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie powód upatrywał w niezawiadomieniu go do terminie rozprawy w sprawie alimentacyjnej o sygn. akt V RV 460/08, wyznaczonej na dzień 17 października 2008 roku oraz 14 listopada 2014 roku. Wezwania zostały wysłane na wskazany w pozwie adres zamieszkania powoda ul. (...) ,pod którym powód nie przebywał. W ocenie Sądu działania pozwanego Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie nie uzasadniają jego odpowiedzialności odszkodowawczej gdyż znajdowały swoje uzasadnienie w przepisach prawa. Wskazać przy tym należy, iż na termie rozprawy w dniu 17 października i 14 października sąd ograniczył się jedynie do podjęcia czynności zmierzających do ustalenia właściwego miejsca zamieszkania powoda. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ wrócił się Delegatury Biura Administracji i Spraw Obywatelskich w D. P. o podanie aktualnego miejsca pobytu C. D. a także do Komendy Rejonowej Policji W. (...) o przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w miejscu zameldowania C. D. i jego ostatniego miejsca pobyt oraz do Centralnego Biura Adresowego o udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych. Powód po doręczeniu mu pozwu aktywnie uczestniczył w dalszym toku postępowania składając odpowiedź na pozew oraz zwierając ugodę. Wskazane przez powoda działania pozwanego Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie były prawidłowe, tym samy nie sposób uznać aby pozwany pozbawił powoda możliwości uczestniczenia w rozprawach alimentacyjnych.

Odpowiedzialność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi - Południe I. G. oparta jest na art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (t.j. Dz.U. z 2011 r., nr 231, poz. 1376 ze zm). Stosownie do tego przepisu komornik jest obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności. Jak zgodnie przyjmuje się w orzecznictwie sądów powszechnych dla przypisania komornikowi odpowiedzialności odszkodowawczej konieczne jest wykazanie spełnienia przesłanek odpowiedzialności deliktowej, tj. powstania szkody, zaistnienia zdarzenia wyrządzającego szkodę i adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zdarzeniem ją powodującym. Odpowiedzialność odszkodowawcza komornika uregulowana w powołanym przepisie jest odpowiedzialnością deliktową, której przesłanką jest działanie lub zaniechanie niezgodne z prawem, bez względu na zawinienie komornika (por. wyrok SN z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. akt V CSK 279/09).

W ocenie Sądu, w ustalonym stanie faktycznym brak bezprawności działania komornika nie budzi wątpliwości. Powód nie wykazał, by pozwany przy wykonywaniu czynności w sprawach KMP 149/08 i KMP 83/08 dopuścił się działania czy zaniechania niezgodnego z prawem, a więc nie udowodnił istnienia jednego z podstawowych warunków odpowiedzialności odszkodowawczej, jakim jest zdarzenie z którym ustawa łączy obowiązek naprawienia szkody. Argumentacja powoda sprowadzała się do akcentowania tego, iż w toku postępowania egzekucyjnego KPM 149/08 komornik, pomimo posiadania właściwego adresu powoda wysyłał zawiadomienia na adres pod którym powód nie przebywał. W pierwszej kolejności wskazać należy, że pozwany I. G. nie podejmował żadnych czynności w sprawie KMP 148/08, sprawa ta została umorzona przez objęciem przez niego rewiru swego poprzednika. Wskazać jednak należy, że zarówno zawiadomienie o wszczęciu egzekucji oraz postanowienie o umorzeniu postępowania zostały przesłane na niewłaściwy adres powoda, jednak w tym zakresie działania komornika zostały zweryfikowane w trybie nadzorczym przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie w toku postępowania V RCo 81/09.

Podkreślenia wymaga również, iż wbrew twierdzeniom powoda, zgłoszenie dłużnika do Krajowego Rejestru Dłużników Niewypłacalnych w związku ze sprawą KMP 83/09 było obowiązkiem komornika wynikającym z art. 1086 § 4 kpc, zgodnie z którym w razie powstania zaległości za okres dłuższy niż 6 miesięcy komornik z urzędu składa wniosek do Krajowego Rejestru Sądowego o wpis dłużnika do rejestru dłużników niewypłacalnych.

W ocenie Sądu powyższe okoliczności w żaden sposób nie prowadziły do wysnucia wniosku o wystąpieniu uchybień w działaniu komornika sądowego, tym bardziej iż zgodnie art. 804 kpc organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Postępowanie w sprawie o sygn. akt KMP 83/09 jest nadal prowadzone z uwagi na nieuregulowanie przez powoda całości należności alimentacyjnych. W tej sytuacji, działania pozwanego polegające na zajęciu rachunków bankowych powoda są zgodne z prawem.

W ocenie Sądu powód nie sprostał również obowiązkowi wykazania powstania po jego stronie szkody w dochodzonej pozwem wysokości, pozostającej w normalnym związku przyczynowym z działaniem pozwanych co skutkowało oddaleniem powództwa. Kodeks cywilny nie zawiera definicji szkody, natomiast w doktrynie za szkodę uważa się trwały uszczerbek majątkowy, który wystąpił wbrew woli poszkodowanego, w prawnie chronionych interesach, wyrażający się w różnicy między stanem dóbr, jaki istniał i jaki mógłby się w normalnej kolei rzeczy wytworzyć, a stanem jaki powstał na skutek zdarzenia wywołującego zmianę w dotychczasowym stanie rzeczy, z którym to zdarzeniem ustawodawca wiąże powstanie odpowiedzialności odszkodowawczej. Stosownie do art. 361 § 1 kc zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Nawiązując do teorii adekwatnego związku przyczynowego Sąd przystąpił do dwustopniowego badania polegającego na:

- w pierwszym etapie: udzieleniu odpowiedzi na pytanie, czy w ogóle określony skutek pozostaje w relacji przyczynowej do zdarzenia stanowiącego podstawę odpowiedzialności, co ustala się stosując tzw. test warunku koniecznego (sine qua non), polegający na zbadaniu, czy fakt w postaci powstania szkody pojawiłby się, gdyby nie było faktu stanowiącego podstawę czyjejś odpowiedzialności (jeżeli szkoda pojawiłaby się również wtedy, gdyby nie było faktu stanowiącego podstawę odpowiedzialności, to znaczy, że między tymi faktami nie ma związku przyczynowego),

-w drugim etapie: rozważeniu, czy występujący związek przyczynowy odpowiada szczególnym kryteriom wartościującym, określanym jako „normalne”.

W ocenie Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy brak jest jakiegokolwiek adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy zajęciem rachunków bankowych powoda a szkodą wynikającą z niezapłacenia przez powoda składek ZUS, oraz szkodą w postaci poniesienia przez powoda kosztów tłumaczenia książki, której powód nie wydał oraz utraconych przez powoda dochodów z działalności gospodarczej. Swoje roszczenie powód opierał jedynie na twierdzeniach, że poniósł szkodę we wskazanej wysokości jednak powyższe nie zostało poparte żadnymi dowodami. Powód nie wykazał również, iż zajęcie rachunków bankowych w toku postępowania egzekucyjnego uniemożliwiło mu wydanie książki oraz dalsze prowadzenie działalności co w konsekwencji naraziło go na straty finansowe.

Roszczenia powoda o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę znajduje swoje oparcie w 448 kc zgodnie z którym w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Przesłanką uwzględnienia żądania zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej w związku z naruszeniem dobra osobistego jest bezprawność naruszenia i wina. Pokrzywdzony żądający na podstawie art. 448 kc kompensaty krzywdy nie musi dowodzić bezprawności naruszenia dobra osobistego. Wobec brzmienia art. 24 § 1 kc to ewentualnie adresat roszczeń musiałby dowieść braku bezprawności naruszeń (por. wyrok SN z 28 lutego 2007 r., V CSK 431/06, OSNC 2008, nr 1, poz. 13). Natomiast na pokrzywdzonym spoczywa ciężar dowodu winy, chociażby w najlżejszej postaci, ponieważ przesłanką zasądzenia zadośćuczynienia pieniężnego za naruszenie dóbr osobistych jest krzywda wyrządzona z winy umyślnej lub nieumyślnej, niekoniecznie wskutek rażącego niedbalstwa. Wobec braku bezprawności działania pozwanych żądanie powoda również w tym zakresie podlegało oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji.

Powód przegrał sprawę i dlatego, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 98 § 1 kpc, powinien zwrócić pozwanym poniesione przez nich koszty postępowania na które składa się: wobec Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 10.800 zł określone zgodnie ze stawkami wymienionymi w § 6 pkt. 7 i § 13 ust. 2 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) , w odniesieniu do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie I. G. wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 10.800 zł określone zgodnie ze stawkami wymienionymi w § 6 pkt. 7 i § 13 ust. 2 pkt. 2 powołanego rozporządzenia oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17zł.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi przez adwokata P. P. Sąd orzekł na podstawie § 6 pkt. 7 i § 13 ust. 2 pkt. 2 wyżej wskazanego rozporządzenia.

Wobec zwolnienia powoda od całości od kosztów sądowych Sąd odstąpił od obciążenia powoda nieuiszczoną opłatą sądową od pozwu.

WYROK

UZASADNIENIE