UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21.10.2016r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.:

- przyznał ubezpieczonej P. K. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 29.07.2016r. do 17.10.2016r. i nadal, od postawy wymiaru w kwocie 1.596,37 zł (1850 zł – minimalne wynagrodzenie za pracę obowiązujące w 2016r. po pomniejszeniu o 13,71%);

- odmówił ubezpieczonej P. K. prawa do zasiłku chorobowego za w/w okres od postawy wymiaru w kwocie 2.588,70 zł (3.000 zł po pomniejszeniu o 13,71 %).

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ rentowy wskazał, że z posiadanej przez niego dokumentacji wynika, iż ubezpieczona jest zatrudniona w firmie (...) E. S. z siedzibą w L. od dnia 01 lutego 2015r. do dnia 30 kwietnia 2016r. w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem wynoszącym w 2015r. - 1800 zł brutto miesięcznie, a od stycznia 2016r. - 1900 zł brutto miesięcznie. Następnie w dniu 01 maja 2016 r. nastąpiła zmiana czasu pracy ubezpieczonej na 3/4 etatu i wynagrodzenia na 3.000 zł brutto miesięcznie. Ubezpieczona była niezdolna do pracy od 13.04.2016r. do 30.04.2016r., od 14.07.2016r. do 03.08.2016r. i od 30.08.2016r. do 17.10.2016r. (niezdolność ta związana była z ciążą).

Z uwagi na w/w dane oraz mając na uwadze treść art. 40 ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego od dnia 29.07.2016r. stanowiłaby kwota 2.588,70 zł. Wobec powyższego ZUS podjął decyzję o przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego w trybie kodeksu administracyjnego.

W toku postępowania wyjaśniającego ustalono, że nastąpiła nieuzasadniona zmiana od 01.05.2016r. wymiaru czasu pracy ubezpieczonej z pełnego etatu na ¾ etatu. Właścicielka firmy (...), E. S. udzieliła organowi rentowemu informacji, iż ubezpieczona poprosiła ją o zmianę wymiaru czasu pracy, gdyż chciała pomóc mamie w opiece nad chorą babcią. Pracodawczyni zeznała, iż zgodziła się na to, pod warunkiem, że ubezpieczona przejmie część jej obowiązków, gdyż musiała ona w tym czasie jeździć na rehabilitację. Zaś przyczyną zmiany wynagrodzenia ubezpieczonej było zwiększenie zakresu jej obowiązków od maja 2016r.

Zdaniem organu rentowego, powyższe okoliczności pozwalają na uznanie, że porozumienie zmieniające warunki pracy i płacy ubezpieczonej jest nieważne, a to wobec treści art. 58 § 3 k.c. Bowiem nie przedstawiono organowi rentowemu żadnych dowodów potwierdzających zasadność zmiany wymiaru czasu pracy ubezpieczonej. Skoro doszło do zwiększenia zakresu obowiązków ubezpieczonej, to nieuzasadnione było jednoczesne zmniejszanie jej wymiaru czasu pracy. Tym samym strony zawartego porozumienia zmieniającego warunki umowy o pracę zmierzały do obejścia przepisów prawa, a ubezpieczona zamierzała uzyskać wyższe świadczenia z ubezpieczenia społecznego, tj. wyższy zasiłek chorobowy.

Z uwagi na powyższe okoliczności organ rentowy ustalił podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ubezpieczonej przyjmując wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe wypłacone za miesiące od kwietnia 2015r. do marca 2016r., czyli za miesiące kalendarzowe poprzedzające miesiąc, w którym powstała pierwsza niezdolność do pracy, tj. od dnia 13.04.2016r. – przerwy pomiędzy niezdolnościami do pracy nie przekraczały 3 miesięcy. W okresie od kwietnia 2015r. do grudnia 2015r. wynagrodzenie ubezpieczonej wynosiło 1800 zł brutto miesięcznie, a od stycznia do marca 2016r. – 1900 zł brutto miesięcznie. Uśredniając dawało to kwotę 1825 zł brutto miesięcznie. Minimalne wynagrodzenie za pracę w 2016r. wynosiło 1850 zł brutto. W tej sytuacji organ rentowy przyznał ubezpieczonej P. K. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 29.07.2016r. do 17.10.2016r. i nadal, od postawy wymiaru obliczonej od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w 2016r. po pomniejszeniu o 13,71% (1850 zł –13,71%), a co dało kwotę 1.596,37 zł.

Ubezpieczona P. K. w ustawowym terminie wniosła odwołanie od powyższej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 21.10.2016r., wnosząc o zmianę w/w decyzji poprzez przyznanie ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 29.07.2016r. do 15.11.2016r. od postawy wymiaru w kwocie 2.588,70 zł. Nadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych.

Ubezpieczona zarzuciła, iż organ rentowy nie jest uprawniony do stwierdzania zasadności bądź niezasadności zmiany treści stosunku pracy, co nie wyklucza jednak badania, czy zmiana taka rzeczywiście miała miejsce. Jedynie pozorna zmiana treści umowy o pracę uprawniałaby ZUS do interwencji. Tymczasem w niniejszej sprawie doszło do rzeczywistej zmiany treści stosunku pracy i ubezpieczona świadczyła pracę po 6 godzin dziennie, a nie po 8 godzin, a co odpowiadało jej zmniejszonemu wymiarowi czasu pracy (3/4 etatu).

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. wniósł o oddalenie odwołania z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia (k. 5-6).

Organ rentowy podniósł, iż zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Z kolei w myśl art. 40 tej ustawy, w razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, polegający na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy lub w miesiącach, o których mowa w art. 36.

W uzasadnieniu swojego stanowiska w sprawie, organ rentowy powtórzył argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a nadto wskazał, że zmiana wymiaru czasu pracy ubezpieczonej na niższy, przy jednoczesnym zwiększeniu zakresu jej obowiązków podyktowana była wyłącznie chęcią uzyskania przez ubezpieczoną wyższych świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Bowiem ubezpieczona nadal wykonywała swoje obowiązki sprzedawcy - a wcześniej wykonywała je przecież w pełnym wymiarze czasu pracy - a nadto przejęła dodatkowe obowiązki swojego pracodawcy.

W ocenie ZUS, powyższe okoliczności pozwalają na uznanie, że porozumienie zmieniające warunki pracy i płacy ubezpieczonej jest nieważne, a to wobec treści art. 58 § 3 k.c., zgodnie z którym jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba, że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana.

W związku z tym organ rentowy, mając na uwadze treść art. 36 ustawy systemowej, ustalił podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przyjmując wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała pierwsza niezdolność do pracy ubezpieczonej. Tym samym podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za sporny okres stanowi kwota 1.596,37 zł.

Zdaniem organu rentowego zaskarżona decyzja jest prawidłowa i zgodna ze stanem faktycznym sprawy.

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona P. K. (dawniej: N.) została zatrudniona w dniu 01 lutego 2015r. w firmie (...) E. S. z siedzibą w L., na podstawie umowy o pracę na czas określony do dnia 31.01.2017r., na stanowisku kasjera-sprzedawcy, w pełnym wymiarze czasu pracy, z miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie 1.800,00 zł brutto.

Następnie strony ustaliły, iż od dnia 01.01.2016r. wynagrodzenie ubezpieczonej będzie wynosiło 1.900 zł brutto miesięcznie.

Działalność gospodarcza E. S. polega na prowadzeniu sklepu ze zdrową żywnością na hali (...) we W. przy ul. (...). Tam też pracowała ubezpieczona. Sklep czynny był w godzinach od 8.00 do 18.00.

Oprócz ubezpieczonej, E. S. zatrudniała w sklepie jeszcze jedną osobę – M. W. - na podstawie umowy zlecenia, na 1/8 etatu, w okresie od marca do końca sierpnia 2016r. Zajmował się on dostawami towaru i jego układaniem na półkach, pracował ok. 1 godziny dziennie, a czasami, gdy była taka potrzeba – do 3 godzin dziennie.

W marcu 2016r. E. S. uległa wypadkowi komunikacyjnemu i od około 29 lub 30 marca 2016r. do końca czerwca 2016r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. W związku z tym, że po wypadku E. S. potrzebowała mieć czas na rehabilitację, zwiększyła zakres obowiązków ubezpieczonej.

Przed wypadkiem pracodawczyni, ubezpieczona wykonywała czynności kasjera-sprzedawcy. Zgodnie z pisemnym zakresem obowiązków na tym stanowisku, do obowiązków ubezpieczonej należało przede wszystkim: obsługiwanie klientów sklepu, przygotowywanie towaru do sprzedaży (metkowanie), odpowiednia ekspozycja towaru w sklepie, obsługa kasy fiskalnej i terminala płatniczego, utrzymanie czystości w sklepie, sprawdzanie terminów przydatności do spożycia towarów.

Po wypadku komunikacyjnym E. S., zakres obowiązków ubezpieczonej zwiększył się, gdyż oprócz w/w czynności zajmowała się nadto: zamawianiem towaru, wyceną towaru, organizowaniem dostaw towaru do sklepu, zaopatrywaniem sklepu w materiały do pakowania i środki czystości. Wcześniej te obowiązki należały do właścicielki sklepu (...).

W dniu 01.05.2016r. ubezpieczona zawarła ze swoją pracodawczynią porozumienie zmieniające warunki umowy o pracę, w którym postanowiono, iż od tego dnia ubezpieczona obejmie stanowisko kierownika sklepu, wymiar czasu pracy ubezpieczonej zostanie zmniejszony z pełnego etatu do ¾ etatu, a jej miesięczne wynagrodzenie wzrośnie do kwoty 3.000 zł brutto. Nie został sporządzony na piśmie nowy zakres obowiązków ubezpieczonej.

Zmniejszenie wymiaru czasu pracy zaproponowała ubezpieczona.

Dowód: - akta osobowe ubezpieczonej, a w nich: umowa o pracę z dnia 01 .02.2015r. , porozumienie zmieniające umow ę o pracę z 01.05.2016r. ,

- dokumentacja zawarta w aktach ZUS ;

- częściowo zeznania świadków: E. S. : k. 2 4- 2 5, M. W.: k. 2 5 ;

- częściowo przesłuchanie ubezpieczonej P. K.: k. 25-26 .

Ubezpieczona była niezdolna do pracy w okresach: od 13.04.2016r. do 30.04.2016r., od 14.07.2016r. do 03.08.2016r. i od 30.08.2016r. do 17.10.2016r. Niezdolność ta przypadała na okres ciąży ubezpieczonej. W dniu 16.11.2016r. ubezpieczona urodziła dziecko. O swojej ciąży ubezpieczona dowiedziała się w kwietniu 2016r.

Dowód: - akta osobowe ubezpieczonej, a w nich zwolnienia lekarskie ubezpieczonej ;

- przesłuchanie ubezpieczonej P. K.: k. 25-26.

Decyzją z dnia 21.10.2016r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.:

- odmówił ubezpieczonej P. K. prawa do zasiłku chorobowego za w/w okres od postawy wymiaru w kwocie 2.588,70 zł (3.000 zł po pomniejszeniu o 13,71 %).

Dowód: - decyzja z dnia 21.10.2016r. , dokumentacja w aktach ZUS-u.

Mając na uwadze powyższe ustalenia stanu faktycznego, Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej od decyzji (...) Oddział we W. z dnia 21.10.2016r. Nr (...), podlegało oddaleniu jako nieuzasadnione.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dowodach z dokumentów: tj. zwłaszcza na aktach osobowych ubezpieczonej uzyskanych od jej pracodawcy E. S. i zawartych w nich: umowie o pracę i pisemnym zakresie obowiązków ubezpieczonej, jak również na dokumentach zawartych w aktach ZUS-u, w tym na protokołach z wyjaśnieniami E. S. i M. W..

Jedynie w części Sąd dał wiarę przesłuchanym w sprawie świadkom: E. S. i M. W., a także tylko w części Sąd oparł się na zeznaniach ubezpieczonej P. K..

Jak bowiem twierdziła ubezpieczona – i co w ślad za nią powtarzali w/w świadkowie, wystąpiła ona do swojej pracodawczyni z wnioskiem o zmniejszenie jej wymiaru czasu pracy z pełnego etatu do 3/4, gdyż chciała kończyć wcześniej pracę, aby pomagać swojej mamie opiekować się chorą babcią.

Sąd nie dał wiary powyższej argumentacji ubezpieczonej, albowiem pozostaje ona nielogiczna i niekonsekwentna w świetle wszystkich okoliczności niniejszej sprawy.

Przedmiotem sporu była zgodność z prawem ustalenia przez strony umowy o pracę w porozumieniu z dnia 01.05.2016r. zmieniającym warunki umowy o pracę, iż począwszy od tej daty następuje zmiana wymiaru czasu pracy ubezpieczonej z pełnego etatu do 3/4 oraz podwyższenie jej wynagrodzenia zasadniczego z kwoty 1.900 zł brutto miesięcznie do kwoty 3.000 zł brutto miesięcznie.

Zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2014r. poz. 159 ze zm.): ”ust. 1. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

2. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.

3. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi jedna trzydziesta część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku.

4. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy.”

W związku z powyższym, biorąc za podstawę cyt. art. 40 ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, po wprowadzeniu do umowy o pracę ubezpieczonej zmian aneksem z 01.05.2016r., podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ubezpieczonej powinna stanowić kwota 2.588,70 zł.

Organ rentowy zakwestionował jednakże postanowienie porozumienia zmieniającego umowę o pracę ubezpieczonej, z 01.05.2016r., dotyczące zmniejszenia wymiaru czasu jej pracy z pełnego etatu do 3/4, wskazując, że postanowienie to powinno zostać uznane za nieważne w świetle art. 58 §1 i §3 k.c.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie w sposób oczywisty potwierdza stanowisko organu rentowego, a tym samym zasadność zaskarżonej decyzji z dnia 21.10.2016r. Okoliczności faktyczne ustalone w niniejszej sprawie jednoznacznie dają podstawy do przyjęcia – w ślad za organem rentowym – iż strony porozumienia z dnia 01.05.2016r. zmieniającego umowę o pracę, zmierzały do obejścia przepisów prawa ubezpieczeń społecznych o obliczaniu wysokości podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, tj. art. 36 cyt. ustawy z 25.06.1999r. i w tym celu zmieniły wymiar czasu pracy ubezpieczonej z pełnego etatu na 3/4 etatu oraz wysokość wynagrodzenia ubezpieczonej z 1.900 zł brutto miesięcznie na 3.000 zł brutto miesięcznie, tak aby zasiłek chorobowy ubezpieczonej od dnia 29.07.2016r. został obliczony według zasad ustalonych w art. 40 ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

W pierwszej kolejności, wbrew twierdzeniu ubezpieczonej, zauważyć należy, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych w ramach art. 41 ust. 12 i 13 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121) może zakwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa. Zgodnie z powszechnie akceptowanym stanowiskiem judykatury i doktryny nadmierne podwyższenie (ustalenie) wynagrodzenia pracownika w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych może być bowiem ocenione jako dokonane z zamiarem nadużycia prawa do świadczeń (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2005 r., II UZP 2/05, opubl. OSNP 2005/21/338, LEX nr 148238; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 r., II UK 16/05, opubl. OSNP 2006/11-12/191, LEX nr 182776; oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2009 r., III UK 7/09, LEX nr 509047).

Nadto z treści art. 58 § 2 k.c. wynika jednoznacznie, że nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Krakowie w uzasadnieniu wyroku z dnia 16 października 2013 r. sygn. III AUa 294/13 (opubl. LEX nr 1388831), autonomia stron umowy o pracę w kształtowaniu jej postanowień podlega ochronie jedynie w ramach wartości uznawanych i realizowanych przez system prawa, a strony obowiązuje nie tylko respektowanie własnego interesu jednostkowego, lecz także wzgląd na interes publiczny. Odpowiednie zastosowanie art. 58 k.c. prowadzi do wniosku, że postanowienia umowy o pracę sprzeczne z ustawą albo mające na celu jej obejście są nieważne, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, a sprzeczne z zasadami współżycia społecznego - nieważne bezwzględnie.

Co istotne, w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2009 r., sygn. akt: I UK 19/09 wskazano m.in., że " przez zasady współżycia społecznego należy rozumieć podstawowe zasady etycznego i uczciwego postępowania, takie jak słuszność, moralność czy lojalność, a w konsekwencji postępowania godziwego, więc właściwego, uczciwego i rzetelnego."

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zważyć należało, iż ubezpieczona P. K. została zatrudniona przez pracodawcę E. S. w dniu 01.02.2015r. w pełnym wymiarze czasu pracy, z miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie 1.800 zł brutto, a od 01.01.2016r. - z miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie 1.900 zł brutto.

W tym miejscu należy szczególnie podkreślić okoliczność, iż ubezpieczona wynagrodzenie w kwocie praktycznie najniższej krajowej pensji, otrzymywała aż do dnia zawarcia spornego porozumienia zmieniającego warunki umowy o pracę, tj. do dnia 01 maja 2016r. Jednakże już w dniu 13.04.2016r. ubezpieczona udała się na zwolnienie lekarskie i niezdolność ta przypadała na okres ciąży ubezpieczonej. Bowiem jak zeznała sama ubezpieczona: „O ciąży dowiedziałam się w kwietniu 2016r.”

W ocenie Sądu ubezpieczona świadomie podjęła działania zmierzające do zawarcia z pracodawcą porozumienia zmieniającego jej umowę o pracę i zmniejszenia wymiaru czasu pracy przy jednoczesnym podwyższeniu wynagrodzenia, gdyż zmierzała do uzyskania w ten sposób wyższych świadczeń z ubezpieczeń społecznych w postaci zasiłku chorobowego.

Przede wszystkim wskazać należy, iż jak zeznała świadek E. S., ubezpieczona zwróciła się do niej o zmniejszenie wymiaru czasu pracy w kwietniu 2016r. Z kolei ubezpieczona przyznała w swoich zeznaniach, iż w kwietniu wiedziała już, że jest w ciąży. Zatem zwracając się o zmniejszenie wymiaru czasu pracy do pracodawcy, ubezpieczona była w pełni świadoma tego, że jest w ciąży. Dlatego nie zasługiwała na uwzględnienie argumentacja ubezpieczonej, że zmniejszenie wymiaru czasu jej pracy z pełnego etatu do ¾ było podyktowane tym, iż chciała kończyć wcześniej pracę, aby pomagać swojej mamie opiekować się chorą babcią.

Ponadto zmniejszenie wymiaru czasu pracy ubezpieczonej i jednoczesne zwiększenie zakresu jej obowiązków pracowniczych było przecież działaniem zupełnie nieracjonalnym i nielogicznym. Jak bowiem zeznali świadkowie: E. S. i M. W., po wypadku komunikacyjnym E. S., który miał miejsce około 29.03.2016r., ubezpieczona przejęła większość jej obowiązków, takich jak: zamawianie towaru, wycena towaru, organizowanie dostaw towaru do sklepu, zaopatrywanie sklepu w materiały do pakowania i środki czystości.

Tymczasem już wszystkie poprzednio wykonywane obowiązki kasjera-sprzedawcy pochłaniały ubezpieczonej czas w granicach pełnego etatu. Przy tak wielu dodatkowych obowiązkach należałoby się spodziewać raczej pracy w godzinach nadliczbowych, a nie zmniejszenia wymiaru czasu pracy ubezpieczonej.

Zważyć także należało na dalszą niekonsekwencję w zeznaniach w/w świadków i ubezpieczonej. Jak zeznali świadkowie i ubezpieczona, po wypadku pracodawczyni i zmianie wymiaru czasu pracy ubezpieczonej, kończyła ona pracę o 14.00 i o tej godzinie zastępowała ją właścicielka E. S.. Wcześniej zaś było tak, że ubezpieczona kończyła pracę o 16.00 i wówczas zmieniała ją w sklepie właścicielka.

Skoro zatem E. S. po dniu 1 maja 2016r. zaczęła pojawiać się w sklepie jeszcze wcześniej niż przed tą datą, bo już o 14.00, to przecież miała jeszcze więcej czasu na załatwianie wszelkich spraw związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tej sytuacji jako niezrozumiałe jawi się zwiększanie zakresu obowiązków ubezpieczonej (i zwiększanie jej wynagrodzenia za pracę), skoro właścicielka pojawiała się w sklepie jeszcze wcześniej niż przed zawarciem spornego porozumienia z dnia 01.05.2016r. do umowy o pracę. W tych okolicznościach porozumienie z 01.05.2016r. przedstawia się jako czynność pozorna i fikcyjna.

Z powyższych przyczyn nie stanowiły dla Sądu wiarygodnego dowodu w sprawie listy obecności przedłożone przez pracodawcę ubezpieczonej, na których od maja 2016r. ubezpieczona wskazywała, że pracuje po 6 godzin dziennie.

Reasumując, Sąd uznał, iż postanowienie porozumienia z dnia 01.05.2016r. do umowy o pracę łączącej ubezpieczoną z jej pracodawcą, dotyczące zmniejszenia wymiaru czasu pracy ubezpieczonej z pełnego etatu do 3/4 etatu, było nieważne w świetle art. 58 §1 i §3 k.c., gdyż zmierzało do obejścia przepisów prawa ubezpieczeń społecznych o obliczaniu wysokości podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, tj. art. 36 ustawy z 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

W tej sytuacji nie było podstaw do zastosowania art. 40 cyt. ustawy z dnia 25.06.1999r. do obliczenia wysokości podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należnego ubezpieczonej za okres od 29.07.2016r. do 17.10.2016r. i nadal.

Należne ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za w/w okres powinno być liczone od postawy wymiaru w kwocie 1.596,37 zł, a nie od postawy wymiaru w kwocie 2.588,70 zł.

Zasadnie organ rentowy ustalił podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ubezpieczonej przyjmując wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe wypłacone za miesiące od kwietnia 2015r. do marca 2016r., czyli za miesiące kalendarzowe poprzedzające miesiąc, w którym powstała pierwsza niezdolność do pracy, tj. od dnia 13.04.2016r. – gdyż przerwy pomiędzy niezdolnościami do pracy nie przekraczały 3 miesięcy. W okresie od kwietnia 2015r. do grudnia 2015r. wynagrodzenie ubezpieczonej wynosiło 1800 zł brutto miesięcznie, a od stycznia do marca 2016r. – 1900 zł brutto miesięcznie. Uśredniając, dawało to kwotę 1825 zł brutto miesięcznie. Zaś minimalne wynagrodzenie za pracę w 2016r. było wyższe, bo wynosiło 1850 zł brutto. W tej sytuacji organ rentowy prawidłowo przyznał ubezpieczonej P. K. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 29.07.2016r. do 17.10.2016r. i nadal, od postawy wymiaru obliczonej od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w 2016r. po pomniejszeniu o 13,71% (1850 zł –13,71%), a co dało kwotę 1.596,37 zł.

Dlatego też na podstawie art. 477¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd w pkt. I-wszym sentencji wyroku oddalił odwołanie ubezpieczonej od zaskarżonej decyzji ZUS, jako nieuzasadnione.

W pkt. II-gim sentencji wyroku Sąd zaliczył koszty sądowe na rachunek Skarbu Państwa, gdyż zarówno ubezpieczona jak i organ rentowy zwolnieni są od obowiązku ich poniesienia - z mocy art. 94 i art. 96 ust.1 pkt. 4 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398).

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE