Sygn. akt II K 100/17
Dnia 17 maja 2017 roku
Sąd Rejonowy w Limanowej II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Marek Kulik
Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Surdziel
w obecności Prokuratora: ////
po rozpoznaniu dnia 17.05.2017r. sprawy karnej:
P. P. syna J. i A. z d. J.
ur. (...) w M.
oskarżonemu o to, że:
w dniu 30 grudnia 2016r. w M., rejonu (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki S. o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości o stężeniu sięgającym I – 1,01 mg/l, II – 0,95 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a tym samym nie stosował się do decyzji Starosty (...) nr KT. 5520-1/137/07 z dnia 23.08.2007r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami
- to jest o przest. z art. 178a § 1 k.k. i art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
I. Uznaje oskarżonego P. P. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, stanowiącego przestępstwa z art.178a§1 k.k. i art. 180a k.k. w zw. z art. 11§ 2 k.k. i na mocy art. 178a§1 k.k. w zw. z art. 11§ 3 k.k. wymierza oskarżonemu karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwudziestu czterech) godzin w stosunku miesięcznym.
II. Na mocy art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego P. P. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 (pięciu) lat.
I. Na mocy art. 43a§2 k.k. zobowiązuje oskarżonego P. P. do wykonania świadczenia pieniężnego na cel społeczny przez zapłatę kwoty 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.
II. Na mocy art. 43b k.k. orzeka wobec oskarżonego P. P. środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie odpisu wyroku na tablicy ogłoszeń Urzędu Miasta w M. przez okres 7 (siedmiu) dni.
III. Na zasadzie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego P. P. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 453,64 zł (czterysta pięćdziesiąt trzy 64/100 złotych) tytułem zwrotu wydatków, zaś na zasadzie art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalania oskarżonego od ponoszenia opłaty.
wyroku Sądu Rejonowego w Limanowej
z dnia 17 maja 2017 roku
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Oskarżony P. P. nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, albowiem zostały mu one cofnięte przez Starostę (...) decyzją z dnia 23 sierpnia 2007 roku nr. (...) z powodu nie przedłożenia orzeczenia lekarskiego i psychologicznego pomimo otrzymania skierowania na badania i wezwania do dostarczenia w/w orzeczenia.
/dowód: decyzja z dnia 23 sierpnia 2007 roku k. 11, wyjaśnienia oskarżonego k. 25-26/
W dniu 29 grudnia 2016 roku oskarżony P. P. spożywał alkohol w postaci wódki. Kolejnego dnia, tj. 30 grudnia 2016 roku w godzinach porannych oskarżony również wypił alkohol w postaci wódki w ilości około 0,25 ml. Po godzinie 8.00 oskarżony wsiadł do swego samochodu marki S. o nr. rej. (...) i udał się z miejsca zamieszkania w K. do M..
/dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 25-26/
W drodze, gdy oskarżony jechał ul. (...) w M. w kierunku skrzyżowania, minął się z radiowozem, który był kierowany przez pełniącego wówczas służbę funkcjonariusza policji A. W.. Policjant dostrzegł, że kierowcą mijanego samochodu jest oskarżony P. P., którego wymieniony policjant znał osobiście i wiedział, że nie posiada on uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Funkcjonariusz policji zawrócił radiowóz i zatrzymał oskarżonego do kontroli, a ponieważ wyczuł od niego silną woń alkoholu i nie posiadał na miejscu urządzenia do weryfikacji stanu trzeźwości, to udał się wraz z oskarżonym do KP w M., gdzie przebadano oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Pierwsze badanie przeprowadzone urządzeniem Alkometr A2.0, o godzinie 08:52 dało wynik – 1,01 mg/l, zaś drugie badanie o godzinie 08: 55 dało wynik 0,95 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego.
/dowody: zeznania funkcjonariusza policji A. W. k. 7-8, notatka urzędowa k. 1, protokół z przebiegu badania stanu nietrzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania k. 2 – 3, wyjaśnienia oskarżonego k. 25-26, 43-44/
Oskarżony ma 42 lata, jest rozwodnikiem, ma dwoje dzieci w wieku 21 i 13 lat, jest rolnikiem, nie ma nikogo na utrzymaniu, posiada budynek mieszkalny oraz działki rolne i leśne o powierzchni około 9 hektarów. Nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Był karany za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k..
/dowody: protokoły przesłuchań oskarżonego k. 25-26, 43-44, informacja z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego k. 6, dane ewidencji gruntów i budynków k. 12 -13, dane o karalności k. 14-15/
W odniesieniu do zarzucanego czynu brak jest podstaw do kwestionowania poczytalności oskarżonego P. P..
/dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k. 33-36/
Oskarżony P. P. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w których opisał jak doszło do jego popełnienia. Oskarżony wyraził zgodę na skierowanie przez prokuratora wniosku o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania rozprawy oraz uzgodnił następujące kary: 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres pięciu lat, świadczenie pieniężne na rzecz funduszu pomocy pokrzywdzonym oraz pomocy postpenitencjarnej w wysokości 5 000 złotych, podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie informacji o skazaniu na tablicy ogłoszeń Urzędu Gminy M. na okres 7 dni oraz zwrot kosztów postępowania.
Sąd dał wiarę przyznaniu się oskarżonego do winy oraz jego wyjaśnieniom. Wyjaśnienia oskarżonego zostały potwierdzone dowodami w postaci protokołu użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu oraz zeznania świadka funkcjonariusza policji A. W. i notatki urzędowej sporządzonej przez niego tuż po kontroli oskarżonego. Oskarżony został dwukrotnie poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, gdzie kolejno uzyskano wyniki: I: 1,01 mg/l, II: 0,95 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.
Przy ustalaniu stanu faktycznego sąd oparł się na zeznaniach świadka A. W., które uznał za w pełni wiarygodne. Są one spójne, konsekwentne i znajdują oparcie w dowodach w postaci protokołu użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego oraz wyjaśnieniach oskarżonego. W ocenie sądu brak jest podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań funkcjonariusza policji A. W., który w szczegółowy sposób opisał podejmowane przez niego czynności służbowe.
Za wiarygodne sąd uznał dokumenty znajdujące się w aktach sprawy w postaci: protokołu użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego, informacji z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, danych ewidencji gruntów i budynków oraz danych o karalności. Dokumenty te były przez oskarżonego kwestionowane.
Sąd podzielił w całości opinię sądowo psychiatryczną, zgodnie z którą brak jest podstaw do kwestionowania poczytalności oskarżonego P. P. w odniesieniu do zarzucanego mu czynu, albowiem była to opinia fachowa, pełna i stanowcza.
Na podstawie tak zebranych i ocenionych dowodów sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie zarzuconego mu czynu nie budzą wątpliwości.
Sąd zważył co następuje:
Oskarżony znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy, czyli pojazd mechaniczny o którym mowa w art. 178a§1 kk. Zgodnie z przeprowadzonym badaniem zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu wynosiła 1,01 mg/l. Zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego przekraczała więc znacznie wartość 0,25 mg/l, wyznaczającą zgodnie z treścią art. 115§16 kk stan nietrzeźwości. Pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w rozumieniu przepisów kodeksu karnego jest każdy pojazd drogowy, czy szynowy napędzany umieszczonym w nim silnikiem, jak również maszyna samobieżna i motorower (uchwała całej Izby Sądu Najwyższego z dni 28 lutego 1975r. OSNKW 1975/3-4/33 ). Oskarżony prowadził samochód marki S. o nr rej. (...), a więc pojazd mechaniczny w rozumieniu art. 178a§1 kk. Poprzez prowadzenie pojazdu należy rozumieć wprawianie go w ruch i nadawanie mu kierunku jazdy ( zobacz R,.A. Stefański glosa PiP 1997/2/107 - t.1- Glosa do postanowienia SN z dnia 20 maja 1996 r., II KKN 15/96). Oskarżony, jak wyjaśnił, udał się samochodem z K. do M. i został zatrzymany przez patrol policyjny będąc już w M. przy ul. (...).
Sąd przyjął, że swoim zachowaniem oskarżony wyczerpał jednocześnie znamiona przestępstwa z art. 180a k.k. Czynu tego dopuszcza się sprawca, który na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, prowadzi pojazd mechaniczny, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. Decyzja taka zapadła w stosunku do oskarżonego w dniu 23 sierpnia 2007 roku KT.5520-1/137/07. W związku z tym, że okres, na jaki pozbawiono go uprawnień przekraczała 1 rok, to w celu ich odzyskania oskarżony winien poddać się egzaminowi sprawdzającemu, czego jednak do dnia zdarzenia nie uczynił.
Oskarżony prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny, znajdując się w stanie nietrzeźwości, a nadto nie posiadał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, albowiem decyzją Starosty (...) z dnia 23 sierpnia 2007 roku KT.5520-1/137/07 prawo jazdy zostało mu cofnięte. Oskarżony P. P. wyczerpał w ten sposób znamiona przestępstw z art. 178a§1 k.k. i art. 180a k.k.
Co do wymiaru kary:
Przy wymiarze kary sąd wziął pod uwagę, jako okoliczność obciążającą przede wszystkim bardzo duży stopień nietrzeźwości oskarżonego, albowiem dolny próg stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, wyznaczający granicę stanu nietrzeźwości, był w przypadku oskarżonego przekroczony aż czterokrotnie. W ten sposób oskarżony wykazał całkowity brak poszanowania dla zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a poruszając się samochodem w stanie takiego upojenia alkoholowego stwarzał duże i realne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego.
Jako okoliczność łagodzącą sąd wziął pod uwagę przyznanie się oskarżonego do winy (aczkolwiek okoliczności tej nie należało przeceniać, bowiem popełnienie przez oskarżonego zarzuconego mu czynu było przecież ewidentne) oraz skorzystanie przez oskarżonego z dobrowolnego poddania się karze.
W tym stanie rzeczy sąd wymierzył wobec oskarżonego uzgodnioną karę 10 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym.
Orzeczona kara w ocenie sądu nie ma w sobie cech, ani nadmiernej łagodności, ani też nadmiernej surowości, przystaje do winy oskarżonego oraz innych okoliczności wymienionych w art. 53 § 1 i 2 k.k. W ocenie sądu kara ta spełni swe cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego oraz będzie zgodna ze społecznym poczuciem sprawiedliwości i w sposób prawidłowy ukształtuje świadomość prawną społeczeństwa.
Wychowawcze oddziaływanie na oskarżonego wzmocni również nałożony na niego na podstawie art. 42 § 2, czyli obligatoryjny, środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat, którego czas trwania sąd określił z uwzględnieniem wskazanych wyżej okoliczności obciążających, a głównie bardzo dużego stopnia nietrzeźwości. Sąd uznał, iż na taki właśnie okres należy wyeliminować oskarżonego z ruchu drogowego, by nie stanowił on zagrożenia dla innych jego uczestników.
W oparciu o przepis art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjne świadczenie pieniężne w wysokości 5 000 zł (czyli w najniższej wysokości) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, co również wzmocni wychowawczy charakter wymierzonej oskarżonemu kary.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 453,64 zł tytułem zwrotu wydatków, zaś na zasadzie art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolniono oskarżonego od ponoszenia opłaty.
Sędzia Marek Kulik