UZASADNIENIE

wyroku z dnia 1 lutego 2017r. wydanego w postępowaniu zwykłym

Pozwem z dnia 3 grudnia 2015r. powód (...) S.A. w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej M. R. kwoty 49.814,60 zł, w tym kwotę 44.484 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tytułem należności głównej, kwotę 2251,56 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tytułem odsetek umownych naliczonych od kapitału za okres od 7 listopada 2014r. do 11 maja 2015r. w wysokości 10% w skali roku, kwotę 1621,72 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tytułem odsetek umownych karnych naliczonych za okres od 12 maja 2015r. do 28 września 2015r. od zadłużenia przeterminowanego w wysokości 9,36% w skali roku, kwotę 699,72 zł bez odsetek tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych naliczonych za okres od 29 września 2015r. do 2 grudnia 2015r., kwotę 757,60 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tytułem kosztów, opłat i prowizji oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód zawarł z pozwaną umowę o kredyt w rachunku w dniu 7 kwietnia 2005r., zgodnie z którą oprocentowanie kapitału wynosiło 10 % w skali roku, a odsetki umowne karne 9,36 % w skali roku. Wobec braku realizacji warunków umowy powód wezwał pozwaną do zapłaty, wezwanie to okazało się bezskuteczne więc wypowiedział umowę, która uległa rozwiązaniu z dnia 11 maja 2015r. Następnego dnia roszczenie stało się w całości wymagalne.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 9 grudnia 2015r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana wniosła sprzeciw domagając się oddalenia powództwa w całości. W uzasadnieniu sprzeciwu zaprzeczyła wszystkim wyraźnie nieprzyznanym twierdzeniom i okolicznościom wskazanym w pozwie oraz podniosła, że skierowanie wobec niej roszczenia ujętego w pozwie nie znajduje żadnych podstaw faktycznych i prawnych oraz nie zostało udowodnione.

Pismem z dnia 12 września 2016r. powód odnosząc się do złożonego sprzeciwu podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie oraz przedstawione twierdzenia. Podkreślił, że pozwana nie zgłosiła żadnych merytorycznych zarzutów w stosunku do zgłoszonego roszczenia, które oparte jest na umowie stron, a jego wysokość wykazana elektronicznym zestawieniem transakcji, umowa została wypowiedziana prawidłowo, co powoduje, że dług jest w całości wymagalny.

Sąd zobowiązał pozwaną do złożenia pisma przygotowawczego, w którym przedstawi, czy kwestionuje okoliczności i dowody przedłożone przez powoda, a jeśli tak, to w jakim zakresie i jakie konkretnie dowody, w terminie 3 tygodni pod rygorem przyjęcia, że okoliczności, twierdzenia i zarzuty podniesione w piśmie z dnia 12 września 2016r. są niekwestionowane.

W odpowiedzi na zobowiązanie pozwana w piśmie z dnia 8 grudnia 2016r. oświadczyła, że podtrzymuje dotychczasowe stanowisko i zaprzecza wszystkim twierdzeniom powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 kwietnia 2005r. między (...) Bankiem S.A.w W. (zwanym mBankiem) a M. R. została zawarta umowa odnawialnego kredytu w rachunku w kwocie 42.100 zł na okres 12 miesięcy. Zgodnie z § 2 umowy miała być przedłużana o kolejne 12 miesięcy pod warunkiem należytego wypełniania przez kredytobiorcę obowiązków wynikających z umowy. Kredyt oprocentowany był według zmiennej stopy procentowej, która w dacie zawarcia umowy wynosiła 10,45 % w stosunku rocznym. Zgodnie z § 9 umowy bank nalicza odsetki od wykorzystanej kwoty kredytu za każdy dzień według stóp procentowych obowiązujących w czasie trwania umowy. Odsetki naliczane są i pobierane w okresach miesięcznych licząc od dnia postawienia kredytu do dyspozycji. Dla zabezpieczenia terminowej spłaty kredytu kredytobiorca zobowiązał się do dokonywania miesięcznych wpłat na rachunek eKONTO i skojarzone z nim rachunki eMAX w wysokości nie niższej niż zadeklarowana we wniosku o udzielenie kredytu. Zgodnie z § 12 umowy w przypadku nie spłacenia w umówionym terminie kredytu z należnościami ubocznymi, należnych prowizji, opłat lub innych należności bank wezwanie kredytobiorcę do niezwłocznego wpłacenia wymagalnych należności. Niespłacenie wymagalnych należności w terminie upoważnia bank do podjęcia wszelkich działań zmierzających do odzyskania wymagalnych należności bądź do wypowiedzenia umowy w całości lub w części na zasadach określonych w § 13 lub żądania ustanowienia dodatkowego zabezpieczenia. Zgodnie z § 13 umowy bank może wypowiedzieć umowę w całości lub w części między innymi w przypadku niespełnienia przez kredytobiorcę warunków kredytu. Okres wypowiedzenia wynosi 30 dni i liczony jest od dnia doręczenia wypowiedzenia kredytobiorcy. Następnego dnia po upływie terminu wypowiedzenia wszelkie zobowiązania wynikające z umowy stają się wymagalne. W przypadku niespłacenia kredytu w umówionym terminie bank pobiera od kwoty niespłaconego kapitału odsetki w wysokości określonej w tabeli oprocentowania dla należności przeterminowanych, które na dzień zawarcia umowy wynoszą 22% w stosunku rocznym. Przekroczenie kwoty przyznanego kredytu uprawnia bank do pobierania od kwoty przekroczenia odsetek dla należności przeterminowanych.

Dowód: umowa odnawialnego kredytu konsumpcyjnego k. 45-48

Aneksem z dnia 5 września 2006r. kwota kredytu została obniżona o 400 zł do kwoty 41.700 zł.

Dowód: aneks k. 49-50

W dniu 6 października 2014r. saldo na koncie przekroczyło kwotę limitu i stan ten utrzymywał się do 2 grudnia 2014r. do wpłaty w kwocie 1740,31 zł. W tym dniu ponownie doszło do przekroczenia limitu kredytu. W dniu 3 grudnia 2014r. wpłynęła wpłata na kwotę 1740,85 zł, która pomniejszyła zadłużenie do poziomu mieszczącego się w granicach udzielonego kredytu. Ponownie do przekroczenia limitu doszło w dniu 8 grudnia 2014r. W dniu 9 grudnia 2014r. wpłynęła na konto wpłata w wysokości 28,25 zł (stan przekroczenia limitu utrzymywał się). Była to ostatnia wpłata jaka wpłynęła na konto.

Dowód: elektroniczne zestawienie operacji k. 51-124

Pismem z dnia 7 lutego 2015r. powód wezwał pozwaną do spłaty zaległych płatności w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy. Wskazano, że wymagalne należności na dzień sporządzenia wezwania wynoszą 928 zł z tytułu kapitału, 1170,91 zł z tytułu odsetek od kapitału, łącznie 2098,91 zł. Wskazano, że w przypadku braku spłaty w powyższym terminie pismo należy traktować jako wypowiedzenie umowy, okres wypowiedzenia wynosi 60 dni i jest liczony od dnia następnego po upływie terminu wskazane w wezwaniu. Całkowita kwota zobowiązania na dzień sporządzenia pisma wynosi 43.798,91 zł. Pismo to zostało pozwanej doręczone w dniu 20 lutego 2015r.

Dowód: wezwanie do zapłaty k. 149, potwierdzenie odbioru k. 150-151

Pozwana nie uregulowała należności.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się w przeważającej części zasadne.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd uwzględnił dokumenty przedstawione przez powoda oraz bierną postawę pozwanej, która wprawdzie zakwestionowała twierdzenia powoda i wniosła o oddalenie powództwa, jednakże nie podniosła żadnych konkretnych zarzutów i mimo zobowiązania Sądu nie ustosunkowała się do poszczególnych twierdzeń i dowodów przedstawionych przez powoda. Zgodnie z art. 3 k.p.c. strony obowiązane są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Przepis ten nakłada na strony obowiązek aktywnego działania w procesie, a w tym kierowanie się dobrymi obyczajami i przedstawianie prawdziwych, jasnych i wyczerpujących twierdzeń. Pozwany składając odpowiedź na pozew, tudzież sprzeciw lub inne pismo procesowe, którego przedmiotem jest ustosunkowanie się do żądania pozwu, winien w sposób skonkretyzowany przedstawić zarzuty i twierdzenia. Nie wypełnia obowiązku złożenia wyjaśnień enigmatyczne stwierdzenie, że pozwany zaprzecza wszystkim wyraźnienie przyznanych twierdzeniom powoda, a tylko tego rodzaju zarzut zgłosiła pozwana. Pozwana – mimo nałożenia na nią obowiązku - nie ustosunkowała się do poszczególnych okoliczności stanowiących podstawę żądania oraz do zaoferowanych przez powoda dowodów. W oparciu o jej ogólnikowe twierdzenia nie sposób ustalić, czy pozwana kwestionuje, aby łączyła ją z powodem umowa kredytu odnawialnego, czy podważa jej warunki, czy neguje transakcje na rachunku i zakres obciążenia tego rachunku, bądź czy zaprzecza skuteczności wypowiedzenia umowy lub kwestionuje wysokość roszczenia, a jeśli tak, to w jakim zakresie. Z przedstawionych przez pozwaną twierdzeń nie ma możliwości wywieść, z jakich konkretnie powodów pozwana wnosi o oddalenie powództwa, a co za tym idzie, jakie okoliczności są przedmiotem sporu. W istocie pozwana nie wypowiedziała się co do twierdzeń i dowodów zgłoszonych przez drugą stronę. Natomiast analiza zebranych dowodów takich jak umowa stron, aneks do umowy, elektroniczne zestawienie transakcji oraz wezwanie do zapłaty z oświadczeniem o wypowiedzeniu umowy oraz dowodem doręczenia nie dawała żadnych podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności i mocy dowodowej. Nie budziło zatem wątpliwości Sądu, iż strony łączyła umowa kredytu odnawialnego z limitem 41.700 zł oraz że pozwana naruszyła warunki umowy doprowadzając na koncie do zadłużenia przekraczającego limit, zaprzestała dokonywać wpłat na rachunek oraz nie uczyniła zadość wezwaniu do zapłaty zawartemu w piśmie z dnia 7 lutego 2015r. Należy bowiem w tym miejscu podkreślić, że stosownie do zasady wyrażonej w art. 6 k.c. wykazanie spłaty zobowiązania spoczywa na dłużniku. Pozwana natomiast nie zgłosiła dowodów na okoliczność wypełnienia warunków określonych w piśmie z dnia 7 lutego 2015r., ani nawet nie podnosiła tego rodzaju twierdzeń, natomiast z elektronicznego potwierdzenia transakcji wynika, że wymaganej spłaty nie dokonała w żadnym zakresie.

Wobec powyższego Sąd nie miał żadnych podstaw do przyjęcia, że zadłużenie pozwanej na rachunku, w tym dokonane transakcje, nie przedstawiały się w taki sposób, jak to wynika z elektronicznego zestawienia operacji. Dokument ten został wystawiony zgodnie z art. 7 ustawy Prawo bankowe i – co wyżej podkreślono – nie został w żadnym zakresie zakwestionowany przez pozwaną. Z tego względu Sąd uczynił go podstawą swoich ustaleń co do stanu zadłużenia pozwanej.

Weryfikacja wysokości żądania, w oparciu o złożone dokumenty, doprowadziła do wniosku, że roszczenie jest w przeważającej części zasadne, a mianowicie co do dwóch jego składników tj. kwoty 44.484 zł z tytułu kapitału oraz kwoty 2251,56 zł z tytułu odsetek umownych od kapitału.

Na dochodzą pozwem kwotę 49.814,60 zł składały się następujące należności:

- 44.484 zł tytułem należności głównej,

- 2251,56 zł tytułem odsetek umownych naliczonych od kapitału za okres od 7 listopada 2014r. do 11 maja 2015r. w wysokości 10% w skali roku,

- 1621,72 zł tytułem odsetek umownych karnych naliczonych za okres od 12 maja 2015r. do 28 września 2015r. od zadłużenia przeterminowanego w wysokości 9,36% w skali roku,

- 699,72 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych naliczonych za okres od 29 września 2015r. do 2 grudnia 2015r.,

- kwotę 757,60 zł tytułem kosztów, opłat i prowizji oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

Umowa ulegała rozwiązaniu z dniem 11 maja 2015r., jak wskazał powód. Uwzględniając treść pisma z dnia 7 lutego 2015r. oraz potwierdzenia doręczenia go pozwanej, nie ma podstaw do przyjęcia, że rozwiązanie umowy nastąpiło w późniejszym okresie. Według zestawienia operacji zadłużenie na ten dzień wynosi 44.484 zł (k. 124).

Kwota 2251,56 zł została naliczona na podstawie postanowień umowy, zgodnie z którymi bank nalicza odsetki od wykorzystanej kwoty kredytu za każdy dzień według stóp procentowych obowiązujących w czasie trwania umowy. Odsetki naliczane są i pobierane w okresach miesięcznych licząc od dnia postawienia kredytu do dyspozycji. Naliczenie odsetek znajduje się na zestawieniu operacji pod nazwą: odsetki – obciążenie rozl. oproc. ujemn. i dotyczy rozliczenia zadłużenia na dzień 5 grudnia 2014r., 7 stycznia 2015r., 6 lutego 2015r., 7 kwietnia 2015r., 7 maja 2015r. i 11 maja 2015r. tj. dnia rozwiązania umowy.

Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia kwoty 1621,72 zł z tytułu odsetek umownych karnych, albowiem nie zostały przedstawione wyliczenia lub dowody, które pozwalałyby na zweryfikowanie tej kwoty. Powyższa kwota nie znajduje potwierdzenia w naliczeniach odsetek ujętych w zestawieniu operacji.

Sąd nie uwzględnił również naliczonych po dacie rozwiązania umowy opłat i prowizji bowiem nie zostały przedstawione dowody potwierdzające zasadności i wysokość tych opłat.

W zakresie kwoty 699,72 zł to powód domagał się jej tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych naliczonych za okres od 29 września 2015r. do 2 grudnia 2015r. przy czym dochodził jej bez dalszych odsetek. Oznacza to, że w przedmiotem żądania były odsetki ustawowe od dochodzonej kwoty dnia 29 września 2015r. do dnia 2 grudnia 2015r. czyli dnia poprzedzającego złożenia powództwa. Kapitalizacja ta miała charakter wyłącznie techniczny, nie była to kapitalizacja w rozumieniu art. 482 § 1 i 2 k.c. Powód nadto domagał się dalszych odsetek ustawowych od dochodzonych kwot.

Z przedstawionych przyczyn Sąd uwzględnił roszczenie co do kwoty 46.735,56 zł (44.484 zł + 2251,56 zł) z odsetkami ustawowymi od dnia 29 września 2015r., a w pozostałej części powództwo oddalił. Zważywszy, że w dniu 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1830), która znowelizowała m. in. art. 481 § 2 k.c., Sąd od dochodzonych pozwem należności zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie, bowiem tego rodzaju odsetek powód dochodził.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. przy uwzględnieniu, że powód wygrał sprawę w 93%. Na poniesione przez niego usprawiedliwione koszty procesu składała się opłata od pozwu w kwocie 623 zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej odpowiedniej do wartości przedmiotu sporu wynoszącej 4800 zł ( § 8 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawę ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, łącznie 5440 zł, z czego na rzecz powoda zostało zasądzone 93% czyli 5.060 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE