Sygn. akt IV Ka 90/17
Dnia 25 kwietnia 2017r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodnicząca SSO Elżbieta Kościelniak
Protokolant st.sekr.sądowy Magdalena Pawlak
po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017r.
sprawy M. K.
syna J. i A., ur. (...) w S.
obwinionego o czyn z art. 86 § 1k.w.
na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego
od wyroku Sądu Rejonowego w Jarocinie
z dnia 21 grudnia 2016r. sygn. akt II W 344/16
I. Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok.
II. Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania odwoławczego w kwocie 80 (osiemdziesiąt) złotych.
Sygn. akt IV Ka 90/17
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 grudnia 2016 roku w sprawie II W 344/16 Sąd Rejonowy w Jarocinie uznał obwinionego M. K. za winnego tego, że:
w dniu 17 czerwca 2016 roku około godz.16.00 w J. na skrzyżowaniu ulic (...) z K. nie zachował należytej ostrożności w ten sposób, że kierując samochodem ciężarowym marki D. nr rej. (...) wraz z naczepą o nr rej. (...) wjechał na skrzyżowanie nie mając miejsca do kontynuowania jazdy, a następnie nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu pojazdem marki S. o nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia z tym pojazdem, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym to jest wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 300 zł. Na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. w zw. z § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania (…) w sprawach o wykroczenia zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem zryczałtowanych wydatków za postępowanie zwyczajne oraz na podstawie art. 21 pkt 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych kwotę 30 zł tytułem opłaty od wymierzonej kary grzywny.
Powyższy wyrok zaskarżył w całości obwiniony zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść tego wyroku, a polegający na uznaniu, że obwiniony M. K. uczestniczył w zdarzeniu drogowym opisanym w zarzucie, tj. kolizji z dnia 17 czerwca 2016r. i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionego od zarzucanego mu czynu ewentualnie o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja obwinionego M. K. nie zasługuje na uwzględnienie.
Zdaniem Sądu Odwoławczego Sąd orzekający przeprowadził postępowanie dowodowe w dostatecznym dla rozstrzygnięcia zakresie oraz dokonał wyczerpującej oceny ujawnionych na rozprawie dowodów. Prawidłowo ocenił zeznania J. F. i J. M. w oparciu głównie o które poczynił ustalenia faktyczne. Świadkowie w sposób logiczny, stanowczy, uzupełniając się wzajemnie przedstawili wszystkie okoliczności zdarzenia. Stwierdzenie, że J. F. i J. M. są znajomymi nie prowadzi automatycznie do zdyskredytowania wartości dowodowej ich zeznań, zeznania te podlegają takim samym regułom oceny, jak każdy inny dowód. Sąd orzekający ma jedynie obowiązek zachowania większej ostrożności i wnikliwości przy analizowaniu tychże depozycji i w niniejszej sprawie sąd temu obowiązkowi sprostał. Przedstawiona w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w tym zakresie argumentacja zasługuje w pełni na akceptację. Wskazać należy, że apelujący oprócz eksponowania faktu znajomości świadków nie przedstawia innych przyczyn mogących podważyć wiarygodność ich zeznań. Pokrzywdzony i jego pasażerka są osobami obcymi w stosunku do obwinionego i w racjonalny sposób nie można wytłumaczyć dlaczego mieliby fałszywie pomawiać obwinionego, co sugeruje apelacja. J. F. bezpośrednio po zajściu powiadomił policję o zachowaniu kierowcy prowadzącego niebieski samochód ciężarowy z naczepą, którego numery rejestracyjne spisała J. M.. Znamiennym jest, iż podczas oględzin samochodu, którym kierował pokrzywdzony stwierdzono zarysowania i zagniecenia lewego błotnika i zderzaka na wysokości 60 cm od podłoża z widniejącym na zarysowaniach śladami niebieskiej substancji. Zeznania świadków biorących udział w zdarzeniu, obserwujących zachowanie kierowcy samochodu ciężarowego, spisanie bezpośrednio po kolizji jego numerów rejestracyjnych pozwoliło Sądowi orzekającemu trafnie przyjąć, iż w kolizji uczestniczył samochód, którym kierował, jak zeznał M. W., pracujący w jego firmie transportowej obwiniony. Zarzut, iż nieprzeprowadzono oględzin samochodu ciężarowego zgłaszany dopiero w apelacji, bo do tego sprowadzają się wypowiedzi obwinionego nie może być w tym stanie rzeczy skuteczny.
Także twierdzenie, iż Sąd I instancji niesłusznie przyjął, iż po kolizji obwiniony właściwie uciekł z miejsca zdarzenia nie zasługuje na uwzględnienie.
Biorąc pod uwagę, że samochód ciężarowy uderzył przodem w lewą, tylną stronę pojazdu, którym kierował pokrzywdzony, a nadto uderzenie było dosyć silne, bowiem jak wynika z zeznań J. M. samochód marki S. (...) przesunął się bokiem do przodu- zgodnie z kierunkiem jazdy, zasady doświadczenia życiowego wskazują, że kolizja nie mogła być niezauważalna dla obwinionego.
Podsumowując- treść dokonanych ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd orzekający odpowiada zasadom rozumowania, a apelujący nie wykazał w tymże rozumowaniu uchybień w zakresie ustaleń faktycznych.
Wymierzoną obwinionemu karę należy uznać za sprawiedliwą. Sąd I instancji należycie umotywował jej wymiar.
Wyrok odpowiada prawu.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. i art. 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych w zw. z art. 119 k.p.w.