Sygn. akt IV U 994/16
Dnia 11 maja 2017r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
|
Przewodniczący |
SSO Jacek Witkowski |
|
Protokolant |
st. sekr. sądowy Dorota Malewicka |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2017r. w S.
odwołania T. D.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 9 listopada 2016 r. Nr (...)
w sprawie T. D.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o prawo do emerytury pomostowej
zmienia zaskarżona decyzję i przyznaje T. D. prawo do emerytury pomostowej od dnia 01 października 2016r.
Sygn. akt IV U 994/16
Decyzją z dnia 9.11.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił T. D. przyznania prawa do emerytury pomostowej, albowiem wnioskodawczyni nie spełniła warunku przewidzianego w art. 4 i art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 965 ze zm.), tj. nie wykonywała pracy w szczególnym charakterze po dniu 31.12.2008 r., a także na dzień 1.01.2009 r. nie udowodniła zatrudnienia w tym charakterze w wymiarze 15 lat.
Od decyzji tej ubezpieczona złożyła odwołanie. T. D. domagała się przyznania prawa do emerytury pomostowej od stycznia 2016 r., kiedy to pierwszy raz złożyła wniosek o nabycie tego prawa. Ubezpieczona wskazała, że od 21.03.1988 r. do 8.07.2014 r. świadczyła pracę salowej w Centrum Psychiatrii (...).
W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o ich oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:
Ubezpieczona T. D., ur. (...), w dniu (...) ukończyła 55 lat.
Ubezpieczona złożyła w dniu 12.01.2016 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie jej prawa do emerytury pomostowej. Decyzją z dnia 29.01.2016 r. organ rentowy odmówił przyznania ubezpieczonej prawa do emerytury pomostowej, gdyż przed dniem 1.01.1999 r. nie wykonywała ona prac w szczególnym charakterze oraz na dzień 1.01.2009 r. nie udowodniła ona wynoszącego co najmniej 15 lat stażu pracy w szczególnym charakterze. Ubezpieczona nie wniosła odwołania od tej decyzji (bezsporne, akta ZUS).
W dniu 24.10.2016 r. T. D. złożyła ponowny wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Pozwany Oddział ZUS przyjął za udowodnione, okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze 32 lat, 4 miesięcy i 15 dni, w tym 16 lat i 24 dni stażu pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy przyjął, iż ubezpieczona nie spełnia warunków do przyznania jej emerytury pomostowej na podstawie art. 4 oraz na podstawie art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ po 31.12.2008 r. nie wykonywała prac w szczególny charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych ani też nie udowodniła na dzień 1.01.2009 r. okresu pracy w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej samej ustawy wynoszącego co najmniej 15 lat. Zaskarżoną decyzją z dnia 9.11.2016 r. pozwany ZUS odmówił ubezpieczonej prawa do emerytury pomostowej (k. 75 akt ZUS).
W toku postępowania odwoławczego Sąd ustalił, iż ubezpieczona była w okresie od 21.03.1988 r. do 8.07.2014 r. zatrudniona w (...) sp. z o. o. w Z. (poprzednio Szpital dla Nerwowo i Psychicznie (...) w Z.) jako salowa. Praca ta polegała na bezpośredniej obsłudze pacjentów. W tym czasie, w okresie od 2.06.1999 r. do 1.06.2002 r. T. D. przebywała na urlopie wychowawczym (zeznania ubezpieczonej k. 10-10v i 18v akt sprawy, akta osobowe, w tym ogólne świadectwo pracy z 22.07.2016 r., umowy o pracę z 21.03.1988 r., 4.04.1988 r. oraz 11.06.1990 r., podanie o udzielenie urlopu wychowawczego, akta ZUS, w tym świadectwo wykonywania prac w warunkach szczególnych z 22.07.2016 r. k. 63 akt ZUS).
Odwołanie ubezpieczonej jest uzasadnione.
Zdaniem Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań ubezpieczonej oraz dokumentów znajdujących się w aktach osobowych i aktach organu rentowego pozwala na przyjęcie, iż ubezpieczona spełnia kwestionowane przez ZUS przesłanki do nabycia prawa do emerytury pomostowej. Z wyżej wymienionych dowodów wynika bowiem, iż T. D. zarówno od 21.03.1988 r. do 31.12.1998 r. (10 lat), od 1.01.1999 r. do 1.06.1999 r. (5 miesięcy) oraz od 2.06.2002 r. do 31.12.2008 r. (6 lat i niespełna 7 miesięcy) jak i po dniu 31.12.2008 r., aż do 8.07.2014 r., wykonywała pracę salowej w (...) sp. z o. o. w Z.. Praca ta odpowiada wymienionym w załączniku nr 2 poz. 23 do ustawy o emeryturach pomostowych pracom personelu medycznego oddziałów psychiatrycznych i leczenia uzależnień w bezpośrednim kontakcie z pacjentami, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego. Nie budzi bowiem wątpliwości Sądu, iż ubezpieczona jako salowa, należała do personelu medycznego i pozostawała w bezpośrednim kontakcie z pacjentami. Szpital będący pracodawcą T. D. zajmował się opieką nad osobami chorymi psychicznie. Praca ubezpieczonej jako salowej wpisuje się również w pojęcie wymienionej w wykazie A dziale XII poz. 1 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43) pracy na oddziałach psychiatrycznych w bezpośrednim kontakcie z pacjentami.
Nie ma zatem racji organ rentowy powołując się na brak formalny przedłożonego przez ubezpieczoną świadectwa wykonywania prac w warunkach szczególnych (niepowołanie się przez pracodawcę na pozycję wymienioną w załączniku nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych). Przedstawione wyżej dowody pozwalają bowiem na ustalenie charakteru pracy świadczonej przez T. D. i uwzględnienie jej odwołania.
Tym samym ubezpieczona spełniła sporne wymogi wyrażone w art. 4 pkt 2, 5 i 6 ustawy o emeryturach pomostowych oraz ponadto, przesłanki wyrażone w art. 4 w zw. z art. 49 pkt 3 tej samej ustawy.
Mając na względzie powyższe, Sąd, na podstawie art. 477 14 § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury pomostowej od dnia 1 października 2016 r., czyli pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczona wystąpiła o nabycie spornego prawa.