UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 grudnia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., po rozpoznaniu wniosku E. C. (1) z dnia 22 września 2014 roku odmówił przyznania wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 22 grudnia 2014 roku, w którym ustalono, że wnioskodawczyni, ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Odwołanie od tej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się uchylenia decyzji i przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczona powoływała się na to, iż jest obecnie niezdolna do pracy, jest bardzo schorowana, a na chwilę obecną chodzenie sprawia jej ogromny ból i nie jest w stanie w chwili obecnej podjąć żadnej pracy. Wskazywała, że choruje na zmiany zwyrodnieniowe stawów i kręgosłupa, ma chore kolana, polineuropatię, uszkodzenia mieszane korzeniowe i wielonerwowe, żylaki, nadciśnienie, od wielu lat zmaga się też z nieuleczalną chorobą skóry, łuszczycą, jak również choruje na depresję i leczy się psychiatrycznie w poradni zdrowia psychicznego. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując się, powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje: ubezpieczona E. C. (1), urodzona (...), w dniu 22 września 2014 roku złożyła wniosek o przyznanie jej renty z tytułu niezdolności do pracy. W okresie od 1 czerwca 2014 roku do 25 września 2014 roku korzystała z zasiłku chorobowego, z powodu niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia dwudziestego drugie..., orzeczeniem z dnia 17 listopada 2014 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Po rozpoznaniu sprzeciwu ubezpieczonej komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22 grudnia 2014 roku ustaliła także, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Orzeczenie komisji lekarskiej stanowiło dla organu rentowego podstawę do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 24 grudnia 2014 roku, odmawiającej ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W okresie swojej aktywności zawodowej ubezpieczona pracowała krótko jako spawacz, następnie uległa wypadkowi przy pracy. Wykonywała następnie prace fizyczne w Zakładach (...) na stanowiskach kierowcy wózka akumulatorowego i spalinowego, pracowała na tym stanowisku przez 12 lat. Następnie wykonywała pracę sprzątaczki budynków wielorodzinnych, gdzie przepracowała 14 lat. W celu zwery... Powyższe okoliczności Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów z akt organu rentowego, w szczególności świadectw pracy oraz dowodu z przesłuchania E. C. (1), przeprowadzonego na rozprawie, karta, protokół - karta 44. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych Sądowych, który w opinii z dnia 2 października 2015 roku rozpoznał u ubezpieczonej zaburzenia depresyjne, rwę kulszową lewostronną podrażnieniową, wielopoziomową dyskopatię lędźwiową, uszkodzenie aksonalne prawego nerwu pośrodkowego i łokciowego oraz lewego nerwu strzałkowego powierzchownego, nadciśnienie tętnicze i łuszczycę. W skład zespołu, opiniującego zespołu biegłych weszli specjaliści neurolog i rehabilitacji medycznej, internista, reumatolog, psychiatra, psycholog kliniczny, kardiolog oraz specjalista medycyny przemysłowej. Zespół biegłych sądowych, po przeprowadzeniu badań przedmiotowych i analizie dokumentacji medycznej ustalił w tej opinii, iż przebieg rozpoznanych u ubezpieczonej zaburzeń i schorzeń ma charakter przewlekły, w czasie ulegały natomiast zmianie nasilenie poszczególnych ich objawów. Biorąc pod uwagę obraz kliniczny zaburzeń u badanej, nasilenie i częstość objawów, dotychczasowy przebieg choroby oraz obecny stan zdrowia, biegli stwierdzili, że w wyniku systematycznego leczenia osiągnięto dobry efekt terapeutyczny. U ubezpieczonej stwierdzono wprawdzie pewne ograniczenia funkcjonowania, zwykle przemijające, które nie powodują jednak długotrwałej niezdolności do pracy, okresowo mogą występować trudności w organizowaniu codziennego toku zajęć, w zakresie współpracy, motywacji oraz w wykonywaniu i wydajności pracy. Przyjmując dla celów orzeczniczych, przyjmując, że dla celów orzeczniczych dokonuje się nie tylko diagnozy upośledzenia funkcji organizmu oraz stopnia zawodowej i społecznej dekompensacji, ale również oceny ewentualnych zachowanych możliwości wykonywania pracy zarobkowej, biegli stwierdzili, że występujące u badanej zaburzenia nie stanowią przyczyny długotrwałej niezdolności do pracy. Ponadto wskazali, że problemy natury psychicznej stanowią przyczynę ograniczeń w zakresie zatrudnienia związanego z wysokimi wymaganiami, dotyczącymi tempa pracy, ciągłej dyspozycyjności, bieżącej, systematycznej oceny. Zdaniem biegłych sądowych, tego zespołu, możliwe jest wykonywanie pracy po uwzględnieniu przeciwwskazań zdrowotnych do zatrudnienia. Biegli zgodzili się z opinią komisji lekarskiej ZUS z dnia 22 grudnia 2014 roku. Sąd Okręgowy, mając na uwadze wątpliwości, co do treści i mocy dowodowej tej opinii, wynikające z faktu, iż biegli sądowi dopuścili wykonywanie przez ubezpieczoną pracy przy uwzględnieniu przeciwwskazań zdrowotnych do zatrudnienia bez wskazania, o jakie przeciwwskazania do wykonywania zatrudnienia chodzi, dopuścił na rozprawie, po przeprowadzeniu dowodu z przesłuchania stron, dowód z opinii drugiego biegłych w skład którego weszli specjaliści neurolog, neurochirurg, psychiatra oraz specjalista medycyny przemysłowej. Drugi zespół biegłych w opinii z dnia 2 czerwca 2016 roku, karta 49 - 50 akt sprawy rozpoznał u ubezpieczonej chorobę zwyrodnieniową ze skrzywieniem i osteoporozą kręgosłupa, z wielopoziomową dyskopatią lędźwiową L3, L4, L5, S1 i stenozą kanału kręgowego w tym odcinku. Ponadto rozpoznał, drugi zespół biegłych, u ubezpieczonej przewlekły zespół bólowy lędźwiowo - krzyżowy, objawowy, z zaostrzeniami i obecnymi objawami ubytkowymi, polineuropatią w okresie początkowym, nadciśnienie tętnicze, łuszczycę i zaburzenia depresyjne w wywiadzie. Po przeprowadzonych badaniach sądowo - lekarskich i zapoznaniu się z dokumentacją znajdującą się w aktach sprawy i organu rentowego oraz dostarczoną przez ubezpieczoną, drugi zespół biegłych ustalił, że stan zdrowia ubezpieczonej czyni ją okresowo częściowo niezdolną do pracy. Przyczyną tej niezdolności jest choroba zwyrodnieniowa ze skrzywieniem i osteoporozą kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią lędźwiową L3, L4, L5, S1 i stenozą kanału kręgowego w tym odcinku, przewlekły zespół bólowy lędźwiowo - krzyżowy, objawowy, z zaostrzeniami i obecnymi objawami ubytkowymi, polineuropatia w okresie początkowymi, nadciśnienie tętnicze, łuszczyca i zaburzenia depresyjne w wywiadzie. Zdaniem biegłych sądowych drugiego zespołu, schorzenia te skutkują u orzekanej przewlekłym zespołem bólowym lędźwiowo - krzyżowym, bólami i zawrotami głowy, zaburzeniami czucia w zakresie kończyn, okresowym nietrzymaniem moczu, bólami stawów, obniżeniem tolerancji wysiłku fizycznego. Zdaniem biegłych sądowych drugiego zespołu, praca fizyczna, dźwiganie ciężarów, długotrwała praca w pozycji wymuszonej i praca w złych warunkach atmosferycznych nasila dolegliwości i niekorzystny postęp schorzeń. Powyższe schorzenia powodują u orzekanej istotne upośledzenie sprawności psychofizycznej ustroju i zdolności do zatrudnienia. Przeciwwskazana jest ciężka praca fizyczna, dźwiganie ciężarów, długotrwała praca w pozycji wymuszonej, praca na wysokości, praca w złych warunkach atmosferycznych oraz praca wymagająca pełnej sprawności psychofizycznej. Zdaniem biegłych sądowych drugiego zespołu, ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy od 26 września 2014 roku, to jest od daty wyczerpania zwolnienia lekarskiego, do czerwca 2018 roku i spowodowana jest, ta częściowa niezdolność do pracy, przede wszystkim schorzeniami układu kostno - stawowego z objawami neurologicznymi oraz chorobami współistniejącymi. Z uwagi na to, że częściowa niezdolność do pracy ma charakter okresowy z powodu możliwości poprawy stanu zdrowia po zastosowanym leczeniu, biegli orzekli o częściowej niezdolności do pracy w ujęciu okresowym. Ponadto biegli drugiego zespołu wskazali, że do oceny stanu zdrowia i uznania częściowej niezdolności do pracy mieli za podstawę te same dowody, którymi dysponował organ rentowy w postępowaniu administracyjnym. Biegli sądowi nie zgodzili się z orzeczeniami, biegli sądowi drugiego zespołu nie zgodzili się z orzeczeniami lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS oraz pierwszego zespołu biegłych, oraz z opinią pierwszego zespołu biegłych z dnia 2 października 2015 roku, z powodu większego nasilenia dolegliwości w przebiegu istniejących u orzekanej schorzeń, które powodują istotne upośledzenie sprawności ustroju i zdolności do zatrudnienia. Zastrzeżenia do tej opinii zgłosił w piśmie procesowym z dnia 28 lipca 2016 roku organ rentowy, wskazując, że stanowisko biegłych jest sprzeczne nie tylko z opinią komisji lekarskiej ZUS o braku długotrwałej niezdolności do pracy, ale także z opinią pierwszego zespołu biegłych z dnia 2 października 2015 roku, gdzie biegli sądowi neurolog, specjalista medycyny pracy, psychiatra i internista kardiolog stwier..., nie stwierdzili nasilenia objawów przebiegu schorzeń, które uzasadniałyby długotrwałą niezdolność do pracy. Pełnomocnik organu rentowego w powyższym piśmie procesowym - karta 62, wskazywał, że główną przyczyną ustalonej częściowej niezdolności do pracy przez drugi zespół biegłych jest schorzenie kręgosłupa L-S, na odcinku L-S, w tym zakresie opis badania neurologicznego biegłych, obu zespołów różni się w sposób istotny. Biegły neurolog pierwszego zespołu w opinii z 2 października 2015 roku stwierdził prawidłowe napięcie mięśniowe kończyn górnych i dolnych, odruchy PL, śladowy objaw Lasegue'a od 70 stopni i potwierdził brak niezdolności do pracy, natomiast biegły neurolog drugiego zespołu opisuje odruchy osłabione, skokowe, zniesione objawowo, objawy rozciągowe w zakresie lewej kończyny dolnej, niedoczulicę w zakresie stopy. Ponadto pełnomocnik organu rentowego podnosił, że komi..., prze..., badania przeprowadzone przez komisję lekarską ZUS ze specjalistą neurologiem w składzie, w badaniu neurologicznym stwierdzono objawy korzeniowe ujemne, odruchy symetryczne prawidłowe, napięcie, siłę mięśniową prawidłową, bez zaników mięśniowych, bez zaburzeń zwieraczy, bez objawów ubytkowych, bez cech polineuropatii, co potwierdza brak długotrwałej niezdolności do pracy. Organ rentowy wobec rozbieżności opinii dwóch biegłych sądowych wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii trzeciego zespołu biegłych, celem obiektywizacji, a w przypadku nieuwzględnienia wniosku organu rentowego, wnosił zastrzeżenie w trybie artykułu 162 Kodeksu postępowania cywilnego i podtrzymał wniosek o oddalenie odwołania. Mając na względzie sprawność postępowania i względy ekonomiki procesowej, Sąd Okręgowy zwrócił się do pierwszego zespołu biegłych sądowych o zajęcie stanowiska co do opinii drugiego zespołu biegłych. W opinii uzupełniającej z dnia 28 października 2016 roku, karta 69 akt, biegli sądowi pierwszego zespołu zmienili swoje stanowisko odnośnie stwierdzonej...
[ koniec części 00:23:28.999] JZA176121_02
[ Przewodniczący 00:23:29.297]
Zdolności do pracy ubezpieczonej, wskazując, że nie zgadzają się ostatecznie z opinią komisji lekarskiej ZUS z dnia 22 grudnia 2014 roku, która uznała, że badana jest długotrwale niezdolna do pracy. Ponadto stwierdzili oni, że w postępowaniu diagnostyczno-orzeczniczym dla celów sądowych w dniu 22 grudnia niewłaściwie ocenili możliwości readaptacji zawodowej ubezpieczonej. Po przeprowadzeniu ponownych konsultacji dla celów sądowych, przy współudziale specjalisty Medycyny Pracy i przy uwzględnieniu poziomu kwalifikacji zawodowych formalnych, rzeczywistych, ostatnio wykonywanych zajęć i zakresu obowiązków, biegli sądowi pierwszego zespołu stwierdzili, że problemy natury psychicznej stanowiły przyczynę ograniczeń w zakresie zatrudnienia związanego z wysokimi wymaganiami dotyczącymi tempa pracy, ciągłej dyspozycyjności, bieżącej, systematycznej oceny, a schorzenia neurologiczne i stan narządu ruchu stanowią przeciwwskazanie do wykonywania pracy fizycznej, dźwigania ciężarów, długotrwałej pracy w pozycji wymuszonej oraz wymagającej pełnej sprawności psychofizycznej. Dodatkowo biegli sądowi wskazali, biegli sądowi pierwszego zespołu w opinii uzupełniającej, iż ze względu na uszkodzenie układu ruchu przeciwwskazana jest praca fizyczna, a problemy natury psychicznej znacznie utrudniają podjęcie działań w celu zdobycia nowych kwalifikacji, które pozwoliłyby ubezpieczonej na poszukiwanie zatrudnienia na otwartym rynku pracy z uwzględnieniem przeciwwskazań zdrowotnych wymienionych powyżej. Zdaniem biegłych sądowych badana wymaga dalszego leczenia w celu zapewnienia efektywnej i długotrwałej poprawy. Biegli sądowi zgodzili się z opinią drugiego zespołu biegłych z dnia 2 czerwca 2016 roku o długotrwałej niezdolności do pracy, uwzględniając stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, a także możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc także pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Zastrzeżenia do opinii uzupełniającej pierwszego zespołu zgłosił organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 2 stycznia 2017 roku, stwierdzając, że zaoczna zmiana stanowiska biegłych po roku od przeprowadzonego przez biegłych badań, badania, jest niezrozumiała. W uzasadnieniu orzeczenia o braku długotrwałej niezdolności do pracy z dnia 2 października 2015 roku wydanego nie tylko w oparciu o analizę dokumentacji medycznej, ale też i bezpośrednie badanie ubezpieczonej przy rozpoznaniu tych samych chorób biegli stwierdzają, że w wyniku systematycznego leczenia osiągnięto dobry efekt terapeutyczny. U ubezpieczonej stwierdzamy, biegli stwierdzili wtedy, że w opinii z 2 października 2015 roku, że stwierdzają pewne ograniczenia funkcjonowania zwykle przemijające, które jednak nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy oraz, że przyjmując, że dla oceny orzeczniczej dokonuje się nie tylko diagnozy upośledzenia funkcji organizmu oraz stopnia zawodowej i społecznej dekompensacji, ale również oceny ewentualnych zachowanych możliwości wykonywania pracy zarobkowej. Biegli stwierdzili, że występujące u badanej zaburzenia nie stanowią przyczyny długotrwałej niezdolności do pracy, to jest sprzeczne z zaocznymi ustaleniami biegłych z 28 października 2016 roku. Wobec powyższego organ rentowy podtrzymał wniosek o powołanie opinii drugiego zespołu biegłych, a w przypadku odmowy temu wnioskowi podtrzymał wniosek o oddalenie odwołania. Na rozprawie pełnomocnik w dniu dzisiejszym, pełnomocnik organu rentowego sprostował wniosek dowodowy i domagał się dopuszczenia dowodu z opinii trzeciego zespołu biegłych. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd Okręgowy uznał, iż wystarcza on do wydania w sprawie merytorycznego rozstrzygnięcia bez konieczności kontynuowania postępowania dowodowego. W szczególności zwrócić należy uwagę, iż jeśli chodzi o ocenę poszczególnych dowodów, iż dowodem, który posiadał taką moc i wiarygodność potwierdzającą rzeczywisty stan zdrowia ubezpieczonej i jej częściową niezdolność do pracy, była opinia drugiego zespołu biegłych sądowych, w skład których weszli specjaliści: neurolog i neurochirurg, a także specjalista Medycyny Pracy i psychiatra. Zdaniem biegłych sądowych drugiego zespołu biegłych podstawową przyczyną niezdolności ubezpieczonej w stopniu częściowym do pracy są schorzenia układu kostno-stawowego z objawami neurologicznymi przy jednoczesnym współistnieniu pozostałych schorzeń ubezpieczonej. Biegli sądowi drugiego zespołu sporządzili opinię w sposób szczegółowy, zgodnie z posiadaną specjalistyczną wiedzą medyczną i wyjaśnili w sposób logiczny i w ujęciu argumentacyjnym, iż ubezpieczona jest nadal częś..., jest częściowo niezdolna do pracy po okresie pobierania zasiłku chorobowego. Wskazali, że schorzenia układu kostno-stawowego powodują takie objawy, jak zespół bólowy lędźwiowo-krzyżowy, bóle i zawroty głowy, zaburzenia czucia w zakresie kończyn, okresowe nietrzymanie moczu, bóle stawów, obniżenie tolerancji wysiłku fizycznego. Biegli sądowi drugiego zespołu skonfrontowali kwalifikacje zawodowe ubezpieczonej i zawody, w których dotychczas wykonywała ona zatrudnienie, co wskazywało zdaniem Sądu w sposób jednoznaczny na to, iż ubezpieczona jest obecnie częściowo niezdolna do pracy od dnia zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego. Podkreślić należy, że ubezpieczona pracowała na stanowiskach pracownika fizycznego, spawacza, operatora wózków, pracownika gospodarczego i sprzątacz..., a ostatnio przez wiele lat, kilkanaście lat jako sprzątaczka, także w warunkach atmosferycznych na zewnątrz pomieszczeń sprzątając wokół budynków wielorodzinnych. Tego rodzaju zatrudnienie jest zdaniem biegłych przeciwwskazane, w szczególności przeciwwskazane jest dźwiganie ciężarów, długotrwała praca w pozycji wymuszonej oraz praca w złych warunkach atmosferycznych i praca wymagająca pełnej sprawności psychofizycznej, a taką pracę ubezpieczona wykonywała między innymi pracując jako kierowca, operator wózka akumulatorowego czy spalinowego, nie widłowego. Podkreślić należy, iż brak potrzeby kontynuowania postępowania dowodowego wynikał z faktu, że opinia drugiego zespołu biegłych przekonała także pierwszy zespół biegłych co do wadliwych ustaleń w pierwotnej, w ich pierwotnej opinii z 2 października 2015 roku. Jak już Sąd zaznaczył wcześniej, opinia ta nie była jednoznaczna w swoich ustaleniach i w sposób ogólnikowy prezentowała argumentację, która zdaniem biegłych sądowych przemawiała za brakiem długotrwałej niezdolności do pracy ubezpieczonej. Biegli sądowi nie wyjaśnili, na czym miałby polegać dobry efekt terapeutyczny uzyskany rzekomo w wyniku systematycznego leczenia i stwierdzili także przeciwwskazania do..., stwierdzili wprawdzie, że możliwe jest wykonywanie pracy przez ubezpieczoną po uwzględnieniu przeciwwskazań zdrowotnych do zatrudnienia. Nie sformułowali w ogóle, o jakie przeciwwskazania chodzi, a przecież powinni odnieść się do konkretnych okoliczności faktycznych związanych z wykonywaniem przez ubezpieczoną zatrudnienia na stanowiskach i w zawodach, w których ona pracowała. Ostatecznie wynik postępowania dowodowego w niniejszej sprawie był taki, że były dwie opinie, były opinie dwóch zespołów biegłych zgodne zarówno co do stopnia niezdolności do pracy, jak i..., ubezpieczonej, jak i okresu orzeczonej niezdolności. Ponieważ drugi zespół biegłych przychylił się..., ponieważ pierwszy zespół biegłych przychylił się do opinii drugiego zespołu i ostatecznie potwierdził błędną kwalifikację ubezpieczonej w swojej opinii z 2 października 2015 roku, jako osoby zdolnej do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Dlatego w ocenie Sądu Okręgowego nie było żadnych podstaw do kontynuowania w niniejszej sprawie postępowania dowodowego, poprzez wnioskowany przez organ rentowy dowód z opinii trzeciego zespołu biegłych. Dokonując subsumpcji ustalonego w sprawie stanu faktycznego, pod właściwe przepisy prawa materialnego, Sąd Okręgowy wskazuje, iż zgodnie z artykułem 57-mym ustępem 1-wszym punktem 1, 2 i 3 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2016-go roku pozycja 887 - renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki: jest..., po pierwsze jest niezdolny do pracy, po drugie ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, po trzecie niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w artykule..., okresach, o których mowa w artykułach wskazanych w punkcie trzecim ustępu pierwszego artykułu 58-go lub nie później niż w ciągu 18-tu miesięcy od ustania tych okresów. Między stronami nie było sporu, co do tego, iż ubezpieczona spełnia przesłanki nabycia prawa do renty, o których mowa w artykule 57-mym ustępie pierwszym punkcie drugim i trzecim, w związku z artykułem 58-mym ustępem pierwszym punktem piątym. Natomiast spór koncentrował się w niniejszym postępowaniu na tym, czy ubezpieczona spełnia przesłankę niezdolności do pracy. Wskazać także należy, iż zgodnie z artykułem 12-tym i 13-tym powołanej ustawy emerytalno-rentowej niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Artykuł 13-ty ustęp pierwszy wskazuje, iż przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: po pierwsze - stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania..., i po drugie - możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Ostatecznie biegli sądowi obu zespołów, pierwszego i drugiego, uwzględniając powyższe wskazania orzecznicze zawarte w artykule 13-tym ustępie pierwszym i kryteria oceny stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uznali, iż ubezpieczona była już niezdolna do pracy, czy w stopniu częściowym od dnia następnego po zaprzestaniu pobierania zasiłku chorobowego. W opiniach biegłych sądowych obu zespołów nie było żadnego momentu, który wskazywałby na to, iż ubezpieczona stała się częściowo niezdolna do pracy dopiero po przeprowadzeniu postępowania orzeczniczego przez organ rentowy i po wydaniu zaskarżonej decyzji. Biegli stanowczo stwierdzili, iż ubezpieczona jest niezdolna..., biegli obu zespołów, iż ubezpieczona była częściowo niezdolna do pracy już od dnia następnego po zaprzestaniu, po wyczerpaniu okresu zasiłkowego. Biegli drugiego zespołu w opinii uzupełniającej, w której ostatecznie wyrazili swoje stanowisko, w opinii z 28 października 2016 roku karta 69, wskazali także na brak możliwości przekwalifikowania zawodowego ubezpieczonej z uwagi na schorzenia, które u niej występują i problemy natury psychicznej. Dlatego Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego, w związku z powołanymi wyżej przepisami prawa materialnego zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, zgodnie z opiniami biegłych sądowych obu zespołów. W punkcie drugim wyroku Sąd stwierdził odpowiedzialność organu rentowego, o której mowa w artykule 118-tym ustęp 1a Ustawy emerytalno-rentowej. Biegli drugiego zespołu wskazywali, iż dysponowali tym samym materiałem dowodowym, który pozostawał w dyspozycji organów orzeczniczych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a ponadto za wadliwe orzeczenie komisji lekarskiej ZUS organ rentowy musi ponieść odpowiedzialność, gdyż by orzeczenie to było w ujęciu obiektywnym nieprawidłowe i nie oddawało rzeczywistego stanu zdrowia ubezpieczonej z punktu widzenia możliwości wykonywania przez nią zatrudnienia zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE