UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 lipca 2015 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 1 021,68 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dat i kwot opisanych w pozwie. Powód żądał także zasądzenia zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że zawarł z pozwanym umowę, której przedmiotem było świadczenie przez powoda usług w zakresie wynajmu i serwisu kabin sanitarnych, kontenerów i ogrodzeń. Z tego tytułu powód wystawił faktury VAT nr: (...), (...), (...) oraz (...) (pozew – k. 3-6).

W dniu 28 lipca 2015 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie XV Wydział Gospodarczy (sygn. akt: XV GNc 4205/15) wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniem zgłoszonym w pozwie ( nakaz zapłaty k. 26).

Pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa, jak również o zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu zakwestionował fakt otrzymania faktur VAT wystawionych przez powoda oraz wskazał na brak dokumentów potwierdzających wykonanie usługi przez powoda ( sprzeciw k. 31-34).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 lipca 2014 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej: (...)) oraz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej: Klient) zawarły umowę o współpracy nr (...).

Przedmiotem umowy było świadczenie usług w zakresie: najmu przenośnych kabin sanitarnych wraz z ich ewentualnym wyposażeniem dodatkowym, umywalek wolnostojących, pisuarów i zbiorników na fekalia (§ 1 ust. 1), serwisów kabin: przygotowania do eksploatacji, podstawowego (opróżnianie i odkażanie zbiornika na fekalia, mycie i odkażanie kabiny, uzupełnianie wody w umywalce), częściowego (zakres podstawowy ale bez opróżniania zbiornika na fekalia), końcowego (zakres podstawowy oraz usunięcie kabiny po zakończeniu jej najmu) – (§ 1 ust. 2).

(...) miał dostarczyć zamówioną kabinę do miejsca wskazanego przez Klienta w zamówieniu wraz z kopią zlecenia zawierającego co najmniej: datę i miejsce dostarczenia kabiny (…), czynsz jednostkowy za każdy rozpoczęty okres najmu kabiny (…), ceny serwisów kabiny (§ 2 ust. 1).

Strony ustaliły, że jeżeli Klient nie zgłosi sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od doręczenia mu kopii zlecenia, uważa się, że wyraził zgodę na świadczenie usług w zakresie i na warunkach wskazanych w tym dokumencie oraz potwierdził dostarczenie kabiny w stanie uzgodnionym, do miejsca i w dacie wskazanych w tym dokumencie. Zgoda ta wywoływała skutek od wskazanego w dokumencie dnia dostarczenia kabiny (§ 2 ust. 3). Najem kabiny trwał od wskazanego w Zleceniu dnia dostarczenia kabiny. Klient mógł wypowiedzieć najem kabiny i w takim razie najem kabiny ulega rozwiązaniu z chwilą w której (...) przystąpi do usuwania kabiny, jednak najpóźniej z upływem 7 dni od złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu (§ 2 ust. 6). Klient odpowiadał za zwrot przedmiotu najmu w stanie niepogorszonym w stosunku do stanu, w jakim został on dostarczony, jednak nie odpowiadał za jego zużycie wynikające z prawidłowego używania (§ 4 ust. 3 pkt 6). W razie braku lub uszkodzenia przedmiotu najmu Klient płacił (...) wartość przedmiotu najmu, chyba że przedmiot najmu mógł podlegać naprawie (§ 4 ust. 1). Zapłata za czynsz, usługi i koszty naprawy miała następować przelewem lub gotówką na podstawie wystawianych przez (...) sp. z o.o. faktur (§ 5 ust. 1).

(dowód: umowa o współpracy nr (...) k. 7-9, informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców z dnia 14 maja 2010 r. k. 23-23v)

W dniu 10 lipca 2014 r. (...) sp. z o.o. w W. zawarł z (...) spółką z o.o. w W. umowę najmu kabiny sanitarnej typu (...) nr (...). (...) spółka z o.o. zobowiązał się płacić na rzecz powoda tygodniowo - czynsz za najem kabiny w wysokości 28,00 zł, za każdorazowy serwis podstawowy kabiny - kwotę 58,00 zł, za przygotowanie do eksploatacji - kwotę 43,00 zł i za serwis końcowy - kwotę 58,00 zł powiększonej o podatek VAT. Faktury miały być wystawiane z dołu na koniec tygodniowego okresu z 14-dniowy terminem płatności. W imieniu (...) sp. z o.o. odbiór kabiny potwierdził S. K.. Kabina została dostarczona na adres ul. (...) w P. i była najmowana do dnia 5 listopada 2014 roku.

(dowód: zamówienie długoterminowe nr (...) k. 10, zlecenie dostawy kabiny nr (...) –k. 11)

W dniu 17 września 2014 r. (...) sp. z o.o. zawarł z (...) spółką z o.o. umowę najmu kabiny sanitarnej typu (...) nr (...) na czas nieokreślony. (...) spółka z o.o. zobowiązał się płacić na rzecz powoda tygodniowo - czynsz za najem kabiny w wysokości 28,00 zł, za każdorazowy serwis podstawowy kabiny - kwotę 58,00 zł, za przygotowanie do eksploatacji - kwotę 43,00 zł i za serwis końcowy - kwotę 58,00 zł powiększonej o podatek VAT. W imieniu (...) Sp. z o.o. odbiór kabiny potwierdził A. Z.. Kabina została dostarczona na adres ul. (...) w N. i była najmowana do dnia 25 listopada 2015 roku.

(dowód : notatka nr (...) k. 12, zamówienie długoterminowe z dnia 16 września 2014 r. k. 13, zlecenie dostawy kabiny nr (...) k. 14.)

W okresie od dnia 17 września 2014 r. do dnia 25 listopada 2014 r. powód dokonywał usługi serwisowania kabin sanitarnych najętych przez pozwanego, w tym:

- w dniu 25 września 2014 roku, 30 września 2014 roku, 7 października 2014 roku, 14 października 2014 roku, 21 października 2014 roku, 28 października 2014 roku, 4 listopada 2014 roku, 12 listopada 2014 roku, 18 listopada 2014 roku, 25 listopada 2014 roku serwisował kabinę dostarczoną na adres ul. (...) w N.;

- w dniu 5 listopada 2014 roku, serwisował kabinę dostarczoną na adres ul. (...) w P. (serwis końcowy).

( dowód : kabiny-karta pracy k. 52-107)

Za wykonanie usługi (...) sp. z o.o. wystawił następujące faktury VAT:

- (...) z dnia 6 listopada 2014 roku na kwotę 92,88 zł brutto z terminem płatności do dnia 20 listopada 2014 roku;

- (...) z dnia 17 października 2014 roku na kwotę 417,96 zł brutto z terminem płatności do dnia 31 października 2014 roku;

- (...) z dnia 13 listopada 2014 roku na kwotę 308,88 zł brutto, z terminem płatności do dnia 27 listopada 2014 roku,

- (...) z dnia 26 listopada 2014 roku na kwotę 248,40 zł brutto z terminem płatności do dnia 10 grudnia 2014 roku.

Wszystkie wyżej wymienione faktury zostały przez pozwanego przyjęte, zaksięgowane i rozliczone podatkowo.

(dowód: faktury VAT nr (...) k. 15, (...) k. 16, (...) k. 17 oraz (...) k.18)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o niezaprzeczone twierdzenia stron, jak również w oparciu o dokumenty dołączone do akt sprawy. Wiarygodność przedłożonych w toku postępowania dokumentów nie była kwestionowana wzajemnie przez strony postępowania, a Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Postanowieniem z dnia 19 maja 2016 roku oddalono wniosek pozwanego o odroczenie rozprawy. Należy wskazać, że wniosek o odroczenie rozprawy nadesłał w imieniu pozwanego prezes zarządu P. K. wskazując, że przebywa w sanatorium i nie ma możliwości stawienia się na rozprawie, a chciałby brać w niej udział. Wniosek ten został przesłany wyłącznie faksem w dniu 18 maja 2016 roku, tj. jeden dzień przed terminem rozprawy, mimo że zawiadomienie o terminie rozprawy zostało doręczone pozwanemu w dniu 21 kwietnia 2016 roku. Pozwany nie złożył żadnych dokumentów, które w jakikolwiek sposób potwierdzałyby podnoszoną przez niego okoliczność (pobyt w sanatorium). Istotne jest również to, że pobyt w sanatorium nie jest okolicznością nagłą, lecz wiadomą stronie z dużym wyprzedzeniem. Nie było więc żadnych przeszkód do udzielenia przez pozwanego odpowiedniego pełnomocnictwa np. pracownikowi spółki. Na koniec należy wskazać, że na rozprawie w dniu 19 maja 2016 roku nie było przeprowadzonego postępowania dowodowego poza dopuszczeniem dowodu z dokumentów złożonych przy pozwie i piśmie powoda z dnia 19 października 2015 roku, których treść była pozwanemu znana (odpisy tych dokumentów zostały pozwanemu doręczone).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne podlegało uwzględnieniu w całości.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art. 3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

W niniejszej sprawie powód dochodził zapłaty czynszu najmu dwóch kabin sanitarnych oraz wynagrodzenia za świadczenie usług dodatkowych, związanych z umową najmu – usług serwisowych (faktury VAT nr (...)).

Pozwany nie kwestionował faktu zawarcia umowy oraz jej treści. Wynikają one również ze złożonych przy pozwie dokumentów. Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa podniósł, że faktury nie zostały mu doręczone. Ponadto powód nie przedstawił dowodów obsługi kabin i terminu, kiedy kabiny zostały wywiezione.

W myśl przepisu art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu, wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Umowa najmu ma charakter konsensualny, odpłatny, dwustronnie zobowiązujący i wzajemny. Ekwiwalentem świadczenia wynajmującego, które polega na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Po stronie najemcy powstaje zatem jednocześnie uprawnienie do korzystania z rzeczy, jak i obowiązek zapłaty czynszu. Zgodnie zaś z art. 669 k.c. najemca obowiązany jest uiszczać czynsz w terminie umówionym.

Zawarta pomiędzy stronami umowa najmu zawierała również elementy umowy o świadczenie usług – powód zobowiązał się za dodatkowym wynagrodzeniem do serwisowania kabin. Zgodnie z art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Zgodnie zaś z art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zarządzeniem z dnia 3 listopada 2015 roku zlecono doręczenie pozwanemu odpisu odpowiedzi na sprzeciw ze zobowiązaniem do ustosunkowania się do treści tego pisma w terminie 14 dni pod rygorem uznania zawartych w nich twierdzeń za przyznane. Mimo doręczenia odpisu tego pisma pozwany nie zajął żadnego stanowiska. W konsekwencji należało uznać na podstawie art. 230 k.p.c. podniesione przez powoda fakty za przyznane.

Powód przy odpowiedzi na sprzeciw złożył dokumenty, które potwierdzały czas trwania najmu kabin sanitarnych oraz wykonywanie dodatkowych usług serwisowych. Były to: „wykaz serwisów” i „karty pracy kierowcy” z dnia 25 września 2014 roku, 30 września 2014 roku, 7 października 2014 roku, 14 października 2014 roku, 21 października 2014 roku, 28 października 2014 roku, 4 listopada 2014 roku, 5 listopada 2014 roku, 12 listopada 2014 roku, 18 listopada 2014 roku oraz 25 listopada 2014 roku. Dokumenty te potwierdzają zasadność żądania zarówno czynszu najmu, jak i wynagrodzenia za świadczone usługi.

Należy ponadto podkreślić, że z uwagi na niezłożenie przez pozwanego ksiąg podatkowych mimo zobowiązania zarządzeniem z dnia 22 marca 2016 roku (k. 119), należało na podstawie art. 233 § 2 k.p.c. przyjąć, że pozwany zaakceptował, zaksięgował oraz rozliczył podatkowo wszystkie opisane w pozwie faktury VAT. Faktura jest dokumentem księgowym, rozliczeniowym, jednym z tzw. dowodów źródłowych stwierdzających dokonanie danej operacji gospodarczej. Wystawienie faktury, następnie jej przyjęcie przez kontrahenta, zaksięgowanie bez żadnych korekt i zastrzeżeń daje podstawę do domniemania, że dokonywane w ewidencji księgowej zapisy są odzwierciedleniem rzeczywistego stanu, zgodnie z rzeczywistym przebiegiem zafakturowanej operacji gospodarczej (wyrok SA w Katowicach z dnia 24 października 2002 roku, I ACa 219/02). Pozwany nie podnosił aby prowadzone przez niego księgi podatkowe nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji gospodarczych. W konsekwencji należało przyjąć domniemanie, że zaksięgowane faktury VAT dokumentują rzeczywiste transakcje.

W związku z tym całe dochodzone pozwem roszczenie okazało się uzasadnione.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § k.c. Termin płatności należności został ustalony w umowie na 14 dni od dnia wystawienia faktury.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie wyżej powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. W związku z uwzględnieniem powództwa w całości pozwany jest obowiązany zwrócić powodowi koszty procesu w kwocie 227 zł. Na poniesione przez powoda niezbędne koszty celowego dochodzenia praw składała się kwota 30 zł uiszczona tytułem opłaty sądowej od pozwu, wynagrodzenie reprezentującego powoda pełnomocnika będącego radcą prawnym ustalone na kwotę 180 zł na podstawie § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490) wraz z kwotą 17 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE