sygn. akt. V K 1315/14
Dnia 24 stycznia 2017 r.
Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Rafał Pawliczak
Protokolant: Karolina Mateja
przy udziale prokuratora- asesora prok. A. Z.
oraz oskarżyciela – Funkcjonariusza Urzędu Celnego w S. M. M. (1)
po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2017 r. sprawy:
M. W.
syna P. i M.
urodzonego (...) w W.
oskarżonego o to, że:
pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (...) w W., z racji pełnionej funkcji, zajmując się sprawami gospodarczymi, a w szczególności finansowymi ww. spółki, w okresie od dnia 24.08.201 lr. do dnia 24.11.201 lr., w lokalu (...) przy ul. (...) (...)w S., wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych, urządzał gry na automatach w postaci urządzeń elektronicznych o nazwach (...) w ilości 2 sztuk o numerach fabrycznych - (...) (H. (...)) i (...) (H. (...)),
tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107§1 kks
oraz P. B. (1)
syna J. i J.
urodzonego (...) w S.
oskarżonego o to, że:
w okresie co najmniej od dnia 24.08.201 lr. do dnia 24.11.201 lr. w lokalu (...) przy ul. (...) (...) w S. wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych, prowadził gry na automatach w postaci urządzeń elektronicznych o nazwach (...) w ilości 2 szt. (bez numerów fabrycznych) i (...) w ilości 2 sztuk (o numerach fabrycznych - (...) (H. (...)) i (...) (H. (...)) oraz w okresie tym urządzał gry na automatach o nazwie (...) w ilości 2 szt., bez numerów fabrycznych, o wygrane pieniężne, w których gry miały charakter losowy,
tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107§1 kks.
I. uznaje oskarżonego M. W. za winnego popełnienia zarzuconego mu przestępstwa skarbowego i za jego popełnienie, na podstawie art. 107 § 1 kks, wymierza mu karę 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych grzywny po 100 (sto) zł,
II. uznaje oskarżonego P. B. (1) za winnego popełnienia zarzuconego mu przestępstwa skarbowego z tą zmianą, że co do automatów o nazwie (...) ustala, że oskarżony był w posiadaniu dwóch automatów, na których prowadził i urządzał gry o charakterze losowym i za jego popełnienie, na podstawie art. 107 § 1 kks, wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny po 80 (osiemdziesiąt) zł,
III. na podstawie art. 30 § 5 kks i art. 31 § 5 kks orzeka przepadek zatrzymanych w sprawie automatów do gry o nazwie A. (...) F. i H. S. A. G. wraz z kluczami i pochodzącymi z nich pieniędzmi oraz zarządza zniszczenie automatów do gry i przynależnych kluczy,
IV. na podstawie art. 627 kpk, art. 633 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądza od każdego oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w ½ części, w tym, na podstawie art.3 ust. 1 Ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. , Nr 49 poz. 223 ze zm.), opłaty: od M. W. w kwocie 700 (siedmiuset) zł, od P. B. (2) w kwocie 800 (ośmiuset) zł.
sygn. akt V K 1315/14
M. W. w 2011 r. pełnił funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (...) w W..
Wymieniona spółka była właścicielem automatów do gier hazardowych o nazwach (...) w ilości 2 sztuk o numerach fabrycznych - (...) (H. (...)) i (...) (H. (...)).
W dniu 24 sierpnia 2011r. H. F. Polska” Sp. z o.o. reprezentowana przez M. W. zawarła z P. B. (1) umowę o wspólnym przedsięwzięciu. Z preambuły umowy wynikało, że P. B. (1) był zainteresowany rozszerzeniem oferty dla klientów dla zwiększenia atrakcyjności działalności gospodarczej i osiąganych dochodów, a spółka była zainteresowana przeznaczeniem dla tych celów urządzeń (...), którymi dysponowała.
Strony ustaliły, że dochody z eksploatacji tych urządzeń będą dzielone w ten sposób, że spółka będzie wypłacać P. B. (2) co miesiąc kwotę 1500 zł za każde z urządzeń, które zostanie zainstalowane w jego lokalu, P. B. (1) został zobowiązany do sprawowania stałej opieki nad urządzeniami oraz informowania o wszelkich usterkach. Opisana umowa obejmowała m.in. automaty (...) (H. (...)) i (...) (H. (...))
dowód: umowa (...)
Wymienione automaty nie wypłacały wygranych. Wygrane były wypłacane przez obsługę lokalu, która wykonywała w tym zakresie polecenie P. B. (2). (...) posiadała klucze do obsługi automatów.
W dniu 24.11.2011r. funkcjonariusze celni dokonali kontroli lokalu (...) należacego do P. B. (1) przy ul. (...) (...) w S.. Ujawnili w nim automaty do prowadzenia gier o niskich wygranych i zatrzymali – pozostające w dyspozycji P. B. (2)- automaty do gry o nazwach H. S. w ilości 2 szt. (bez numerów fabrycznych) i A. w ilości 2 sztuk o nr (...) (H. (...)) i (...) (H. (...)). Urządzenia te były włączone, a na jednym z zatrzymanych automatów w chwili kontroli grał A. K. (1).
W wyniku przeszukania funkcjonariusze celni zatrzymali ponadto kartki papieru zawierające odręczne zapisy dotyczące zajętych automatów oraz klucze do kasowania punktów uzyskanych na tych urządzeniach.
W toku kontroli na ujawnionych automatach przeprowadzono czynność odtworzenia możliwości przeprowadzenia gier. Eksperyment wykazał losowy charakter tych gier a także możliwość przedłużenia rozgrywania gier za uzyskane wygrane w poprzednich grach oraz możliwość wykredytowania automatu.
dowód: zeznania A. K. (2) k. 24-26
protokół z kontroli urządzania gier hazardowych poza ośrodkami gier k.2-7
protokół oględzin k. 8-13
protokół przeszukania k. 15-17
umowa o wspólnym przedsięwzięciu k. 18-22
protokół zatrzymania rzeczy k. 33-37
protokół przesłuchania świadka M. N. k. 186-190,
protokół przesłuchania świadka K. B. k. 193-195
P. B. (1) ma 47 lat, prowadzi działalność gospodarczą, uzyskuje średni dochód 5000 zł miesięcznie. W 2014 r. został skazany za paserstwo na karę 2 lat pozbawienia wolności.
dowód: dane o karalności k. 780
dane o oskarżonym k. 724
M. W. w dalszym ciągu zajmuje stanowisko prezesa spółki H. F., uzyskuje dochód 15 000 zł netto miesięcznie. W 2016 r. został skazany za czyn z art. 107 § 1 kks na karę grzywny.
dowód: dane o karalności k. 780
dane o oskarżonym k. 778
P. B. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że zatrzymane w sprawie automaty zostały przywiezione do lokalu przez przedstawicieli firmy (...). Uważał, że automaty są legalne. Utrzymywał, że nie wie do czego służyły zabezpieczone w wyniku przeszukania klucze i czego dotyczyły odręczne zapiski wykonane na kartkach papieru. Stwierdził, że nie wie kto dawał pracownikom instrukcje dotyczące wypłacania wygranych pieniężnych z gier prowadzonych na tych urządzeniach.
M. W. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. W wyjaśnieniach złożonych na rozprawie podniósł kwestię ustanowienia przepisów regulujących prowadzenie gier na automatach niezgodnie z procedurą wymaganą przez przepisy unijne, co jego zdaniem pozbawia ich mocy obowiązującej.
Zdaniem Sądu nie budzi wątpliwości fakt, iż w lokalu (...) przy ul. (...) (...) w S. przy wykorzystaniu zatrzymanych urządzeń o nazwach (...) w ilości 2 szt. (bez numerów fabrycznych) i (...) w ilości 2 sztuk (o nr fabr. - (...) (H. (...)) i (...) (H. (...)), wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych, urządzano i prowadzono gry na automatach, w których gry miały charakter losowy.
Według definicji zawartej w ustawie o grach hazardowych, w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości (art. 2 ust. 3). Zgodnie z art. 2 ust. 4 ww. ustawy „wwygraną rzeczową w grach na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużania gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze”. W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, urządzanie gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry.
W wyniku eksperymentu wykonanego przez funkcjonariuszy celnych, że działające w lokalu (...) w S. urządzenia elektroniczne o nazwach A. i H. S. oferują gry, w których gra zawiera element losowości. Ustalenia powyższe potwierdziła następnie uzyskana w toku postępowania przygotowawczego, opinia powołanego w sprawie biegłego sądowego - W. K..
Zeznania K. B. i A. K. (2) potwierdzają ponadto, że wypłata wygranych na automatach dokonywana była przez pracowników obsługi, którzy specjalnym kluczem kasowali uzyskane punkty i wypłacali wygrane pieniężne. Z eksperymentu przeprowadzonego przez funkcjonariuszy celnych wynika, że automaty oferowały również wygraną w postaci możliwości dalszej gry.
Gry prowadzone na zatrzymanych automatach wypełniały zatem ustawową definicję gier na automatach.
W toku dochodzenia ustalono, że dysponentem i podmiotem rozporządzającym dwoma automatami o nazwie A. o numerach fabrycznych - (...) (H. (...)) i (...) (H. (...)), użytkowanymi w ww. lokalu jest firma (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (...). Prezesem Zarządu tej Spółki był, w tym okresie, M. W., który urządzał gry na wymienionych automatach, czego niezbitym dowodem jest zawarta przez niego umowa o wspólnym przedsięwzięciu.
Wypłacanie graczom pieniędzy, nadzorowanie, zgodnie z zawartą umową, prawidłowej pracy automatów, resetowanie stanu liczników punktów kredytowych, przez pracowników podległych P. B. (2), należy uznać za prowadzenie przez P. B. (1) gier na automatach.
P. B. (1) nie wykazał, że właścicielem dwóch zatrzymanych w sprawie automatów o nazwie H. (...) była inna osoba. Mając w tej sytuacji na uwadze, że automaty były zainstalowane w lokalu należącym do niego, a ponadto, że interwencja złożona przez (...) sp. z o.o., obejmowała wyłącznie urządzenia o nazwie A., należało uznać, że P. B. (1) jest osobą, która organizowała grę i czerpała zyski z działania tych urządzeń, wyczerpując w ten sposób, prócz znamienia czynu zabronionego z art. 107§1 kks dotyczącego prowadzenia gier, również znamię odnoszące się do urządzania gier na automatach o nazwie H. (...).
Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego W. należy wskazać, ze Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 13 października 2016 roku orzekł, że artykuł 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego w brzmieniu zmienionym na mocy dyrektywy 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak ten będący przedmiotem postępowania głównego, nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu.” Stwierdzono zatem, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie stanowi „przepisu technicznego” w rozumieniu dyrektywy 98/34. W tych okolicznościach nie ma konieczności badania skutków naruszenia obowiązku zgłoszenia przepisów technicznych.
Nie sposób jest również znaleźć argumenty, które przemawiałyby za rozważaniem możliwości działania przez oskarżonego w błędzie co do prawa. W czasie popełnienia przez niego czynu nie zapadały, wbrew jego wyjaśnieniom, orzeczenia wydawane przez Sąd Najwyższy, które wskazywałyby na wątpliwości co do zgodności wymienionych przepisów z dyrektywą unijną. Wyselekcjonowane przez pełnomocnika spółki orzeczenia sądów rejonowych, zajmujące przeważającą część akt sprawy, podzielające takie wątpliwości nie mogą mieć istotnego znaczenia, skoro sądy wydawały w tamtym czasie orzeczenia utrzymujące w mocy postanowienia o zatrzymaniu automatów, które służyły do prowadzenia gier o charakterze hazardowym poza kasynami i skazujące sprawców takich czynów. Tego rodzaju orzeczenia wydawał w 2011 r. również sąd (...), które, w części dotyczącej automatów spółki (...), zapewne docierały do oskarżonego.
Wymierzając oskarżonym karę za przypisane przestępstwa Sąd kierował się treścią art. 12 § 2 kks i art. 13 § 1 kks.
Sąd uwzględnił odnośnie M. W., że oskarżony zawodowo zajmował się urządzaniem gier na automatach, które były w posiadaniu spółki, w której był prezesem zarządu. Sąd wziął również pod uwagę karalność oskarżonego za podobne przestępstwo.
Odnośnie P. B. (2) Sąd uwzględnił ilość automatów, na których prowadził i urządzał gry. Oskarżonego obciążało również to, że do popełnienia czynu wykorzystywał zatrudnionych pracowników. Należało uwzględnić również jego skazanie w 2014 r. na dwuletnią karę pozbawienia wolności za czyn przeciwko mieniu.
Po uwzględnieniu wymienionych okoliczności podmiotowych i przedmiotowych prze-stępstwa przypisanego każdemu oskarżonemu, a także sytuacji majątkowej i rodzinnej, Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości czynu, a zarazem spełniającą cele zarówno wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć wobec oskarżone-go, jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, będzie:
- w stosunku do oskarżonego M. W. kara 70 stawek dziennych grzywny po 100 złotych,
- w stosunku do oskarżonego M. W. kara 100 stawek dziennych grzywny po 80 złotych.
Na podstawie art. 30 § 5 kks i art. 31 § 5 kks orzeczono przepadek automatów do gier z przynależnościami i pochodzącymi z nich pieniędzmi bowiem ustalono, że służyły do popełnienia przestępstwa bądź , w przypadku pieniędzy, pochodziły bezpośrednio z przestępstwa.
O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisów powołanych w wyroku.