UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 4 stycznia 2016r. powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanych R. B. i E. B. (1) solidarnie na rzecz powoda kwoty 631.085,88 zł z tytułu umowy kredytowej z dnia 26 czerwca 2009 roku w tym kwoty 584.739,00 zł z tytułu kapitału z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od 29 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty, kwoty 15.366,67 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, kwoty 30.980,21 zł z tytułu odsetek karnych z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwoty 7.889,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu i kwoty 78,89 zł tytułem zwrotu innych kosztów .

( k. 3-10).

Powyższy pozew został złożony w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Postanowieniem z dnia 5 lutego 2016r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Piotrkowie Trybunalskim.

(k. 11)

W piśmie procesowym z dnia 13 czerwca 2016 roku powód sprecyzował żądanie i wnosił o : zasądzenie kwoty 631 085,88 zł (słownie: sześćset trzydzieści jeden tysięcy osiemdziesiąt pięć 88/100 ) :

1. wraz z dalszymi odsetkami za opóźnienie w wysokości czterokrotności oprocentowania kredytu lombardowego NBP, które na dzień sporządzenia pozwu wynoszą 10,00% w stosunku rocznym liczonymi od kwoty 584 739,00 zł od dnia 30 grudnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. Oprocentowanie karne stanowi czterokrotność oprocentowania kredytu lombadowego NBP.

2. wraz z dalszymi odsetkami za opóźnienie w wysokości czterokrotności oprocentowania kredytu lombardowego NBP, co na dzień sporządzenia pozwu stanowi 10,00% liczonymi od kwoty 584 739,00 zł od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, z tym zastrzeżeniem, że wysokość odsetek w żadnym czasie nie może przekroczyć dwukrotności sumy stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Oprocentowanie karne stanowi czterokrotność oprocentowania kredytu lombardowego NBP;

3. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi w skali roku od kwoty 15 366,67 zł od dnia wniesienia powództwa do dnia 31 grudnia 2015 r. ;

4. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w skali roku od kwoty 15 366,67 zł od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych ;

5. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi w skali roku od kwoty 30 980,21 zł od dnia wniesienia powództwa do dnia 31 grudnia 2015 r.

6. wraz z odsetakami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w skali roku od kwoty 30 980,21 zł od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku P. i 5,5 punktów procentowych ;

( k.87-87 v.,)

Wobec nieprawidłowego wykonania zarządzenia Sądu z dnia 24 maja 2016 roku i błędnego określenia okresu odsetkowego w punkcie 3 i 5 pisma powoda z dnia 3 czerwca 2016 roku Sąd skierował sprawę do postępowania zwykłego .

( k.88)

W piśmie procesowym z dnia 15 marca 2017 roku powód sprecyzował żądanie odsetek od kwoty 15 366,67 zł oraz od kwoty 30 980,21 zł, wnosząc o zasądzenie :

- odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych w skali roku od kwoty 15 366,67 zł od dnia wniesienia pozwu , tj. od dnia 4 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych ;

- odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych w skali roku od kwoty 30 980,21 zł od dnia wniesienia pozwu , tj. od dnia 4 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych .

( k.173)

Na rozprawie w dniu 5 maja 2017 roku pozwani nie kwestionowali należności wnosili o rozłożenie jej na raty zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w piśmie procesowym z dnia 26 września 2016 roku , a mianowicie należność główna zostanie rozłożona na 60 rat ( 59 rat miesięcznych w wysokości po 1.200 złotych i ostatnia rata 60 będzie ratą balonową obejmującą kwotę pozostałego zadłużenia )

( dowód : nagranie audio-video z dnia 5 maja 2017 roku stanowisko strony pozwanej 00:03:39-00:05:26 k.176,176 v.,178)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 czerwca 2009 roku pomiędzy powodem, a pozwanymi zobowiązanymi solidarnie została zawarta umowa kredytu hipotecznego, zmieniona aneksami z dnia 27 lipca 2009 roku i z dnia 14 września 2011 roku.

Następnie w dniu 30 października 2014 roku strony zawarły umowę ugody krótkoterminowej do umowy kredytu hipotecznego wraz z późniejszymi zmianami , w której zgodnie potwierdziły , że umowa kredytu hipotecznego z dnia 26 czerwca 2009 roku została prawidłowo i skutecznie wypowiedziana.

W świetle zapisu § 1 ust.3 i 4 ugody krótkoterminowej do umowy kredytu hipotecznego strony postępowania potwierdziły, że aktualne zadłużenie wynikające z umowy kredytu wynosi 598.876,01 złotych. Od niespłaconego kapitału są naliczane odsetki karne i wynoszą one w dniu zawarcia ugody 12,00 % w skali roku .

Strony ustaliły, iż w okresie obowiązywania ugody, odsetki umowne naliczane będą według zmiennej stopy procentowej , która na dzień ugody wynosi 5,00% w skali roku.( § 3 ust.1 ugody krótkoterminowej do umowy kredytu hipotecznego )

Stosownie do § 5 ugody krótkoterminowej do umowy kredytu hipotecznego opisane w § 2 ust. 3 Ugody zobowiązanie, powiększone o naliczone odsetki, zgodnie z §3 i §4 Ugody, Dłużnik zobowiązuje się spłacić w 24 ratach: w tym 23 miesięczne raty kapitałowe w wysokości 1 300,00 PLN (słownie: jeden tysiąc trzysta złotych, 00/100). Ostatnia 24 rata będzie ratą balonową, obejmująca kwotę kredytu pozostającego do spłaty wraz z odsetkami naliczonymi zgodnie z postanowieniami § 3 Ugody.

Miesięczne raty kapitałowe płatne będą do 20 dnia każdego kolejnego miesiąca. Pierwsza rata w kwocie 1.300,00 PLN płatna będzie do 20.11.2014r.

W przypadku terminowego wypełnienia przez dłużnika postanowień Ugody, w szczególności terminowego uiszczenia 23 rat w pełnej wysokości, Dłużnik będzie uprawniony do zawarcia z bankiem odrębnego Porozumienia (zwane dalej „Porozumieniem'’) wydłużającego termin spłaty ostatniej 24 -tej raty.

Strony oświadczyły w związku z §8 ugody krótkoterminowej do umowy kredytu hipotecznego, iż w mocy pozostają zabezpieczenia ustanowione, zgodnie z postanowieniami Umowy kredytu, tj:

- hipoteka zwykła w kwocie 453 426,80 PLN oraz hipoteka kaucyjna do kwoty 317 398,76 PLN ustanowiona na nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim prowadzi księgę wieczystą o numerze: (...).

Strony oświadczają, iż na zabezpieczenie spłaty zobowiązania zostają ustanowione:

-: weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową,
-: oświadczenie o poddaniu się egzekucji Dłużnika ,

Całkowity koszt kredytu określony w dniu zawarcia Ugody przy założeniu, że Ugoda będzie terminowo realizowana wynosi 57 226,66 PLN.

Całkowita kwota do zapłaty w dniu zawarcia Ugody wynosi 644 443,25 PLN.

( dowód: kopia umowy kredytu hipotecznego – kredyt ,,Tradycyjny ‘’ nr DK/KR-H. (...)/ (...) k.18-25, aneks nr (...) do umowy kredytu hipotecznego nr DK/KR-H. (...)/ (...) k.27-29, aneks nr (...) do umowy kredytu hipotecznego nr DK/KR-H. (...)/ (...) k.31-34, ugoda krótkoterminowa do umowy kredytu hipotecznego nr DK/KR-H. (...)/ (...) k.36-44 )

Strona pozwana nie wywiązała się z ciążącego na niej zobowiązania terminowego dokonywania spłaty w wysokościach ustalonych w umowie ugody krótkoterminowej .

W związku z brakiem zapłaty zaległych rat strona powodowa pismem z dnia 21 kwietnia 2015 roku wypowiedziała przedmiotową umowę , stawiając całą należność w stan wymagalności .

( dowód : wypowiedzenie ugody krótkoterminowej do umowy kredytu hipotecznego nr DK/KR-H. (...)/ (...) skierowane do pozwanych wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru wypowiedzenia k.46-63)

Strona pozwana nie spłaciła wymagalnej wierzytelności i w dniu 26 czerwca 2015 roku pozwani zostali wezwani do zapłaty .

( dowód : wezwania pozwanych do zapłaty wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k.64-70 )

W dniu 28 grudnia 2015 roku powód wystawił wyciąg z ksiąg banku stwierdzający zadłużenie strony pozwanej :

- kwota 584.739,00 zł z tytułu kapitału ( należność główna) ,

- kwota 15.366,67 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 3,95 % od dnia 30 października 2014 roku do dnia 4 czerwca 2015 roku ,

- kwota 30.980,21 zł tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 10,00 % od dnia 25 czerwca 2015 roku do dnia 28 grudnia 2015 roku .

( dowód : wyciąg z ksiąg banku stwierdzający zadłużenie strony pozwanej k.17 )

Pomimo powyższego wezwania do zapłaty pozwani nie uregulowali wymagalnej należności z tytułu umowy kredytowej na rzecz banku. Należności tej nie spłacili do chwili obecnej.

(okoliczność bezsporna)

W chwili zawierania umowy kredytu pozwani prowadzili własną działalność gospodarczą – firmę transportową i dochód pozwanych kształtował się w kwocie około 6.000 złotych - 7.000 złotych miesięcznie .

Rata miesięczna kredytu wynosiła 2.400 złotych . Kredyt został zaciągnięty na budowę domu w 2009 roku. Pozwani zaprzestali spłat rat kredytowych gdy pojawiły się problemy w firmie. Ostatnia rata kredytu w kwocie 1.500 złotych była płacona w 2016 roku, później pozwani dokonywali wpłat w niższych kwotach i ostatnia wpłata raty wynosiła 500,00 złotych.

Pozwana E. B. (1) aktualnie pracuje w charakterze sprzedawcy zaś pozwany R. B. pracuje jako agent ubezpieczeniowy .

Obecnie wynagrodzenie pozwanego R. B. kształtuje się na poziomie 2.000 złotych – 3.000 złotych miesięcznie, pozwana E. B. (1) osiąga minimalne wynagrodzenie. Pozwani zamieszkują w domu na budowę którego zaciągnęli zobowiązanie kredytowe wraz z mamą , córką , która pozostaje w stosunku zatrudnienia i na utrzymaniu pozwanych pozostaje ich najmłodszy syn.

Obecnie pozwani deklarują możliwość spłaty kredytu w kwotach po około 1.000 złotych – 1.200 złotych w skali miesiąca .

( dowód: nagranie audio- video z dnia 5 maja 2017 roku zeznania pozwanych 00:03:39-00:04:33, 00:05:51-00:13:05 k.176, 176 v., 178 )

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Bezspornym w niniejszej sprawie jest okoliczność iż w dniu 26 czerwca 2009 roku (...) Bank S.A. w W. udzielił kredytu pozwanym .

Umowa kredytowa o nr (...) była zmieniona aneksami sporządzonymi dnia 27 lipca 2009 roku i z dnia 14 września 2011 roku.

Następnie w dniu 30 października 2014 roku strony zawarły umowę ugody krótkoterminowej do umowy kredytu hipotecznego wraz z późniejszymi zmianami , w której zgodnie potwierdziły, że umowa kredytu hipotecznego z dnia 26 czerwca 2009 roku została prawidłowo i skutecznie wypowiedziana.

Stosownie do § 5 ugody krótkoterminowej do umowy kredytu hipotecznego opisane w § 2 ust. 3 Ugody zobowiązanie, powiększone o naliczone odsetki, zgodnie z §3 i §4 Ugody, Dłużnik zobowiązuje się spłacić w 24 ratach: w tym 23 miesięczne raty kapitałowe w wysokości 1 300,00 PLN (słownie: jeden tysiąc trzysta złotych, 00/100). Ostatnia 24 rata będzie ratą balonową, obejmującą kwotę kredytu pozostającego do spłaty wraz z odsetkami naliczonymi zgodnie z postanowieniami § 3 Ugody.

Miesięczne raty kapitałowe płatne będą do 20 dnia każdego kolejnego miesiąca. Pierwsza rata w kwocie 1.300,00 PLN płatna będzie do 20.11.2014r.

Strona pozwana nie wywiązała się z ciążącego na niej zobowiązania terminowego dokonywania spłaty w wysokościach ustalonych w umowie ugody krótkoterminowej .

W związku z brakiem zapłaty zaległych rat strona powodowa pismem z dnia 21 kwietnia 2015 roku wypowiedziała przedmiotową umowę , stawiając całą należność w stan wymagalności .

Zabezpieczeniem umowy o kredyt były :

Strony oświadczyły, iż na zabezpieczenie spłaty zobowiązania zostają ustanowione:

-: weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową,
-: oświadczenie o poddaniu się egzekucji Dłużnika ,

Całkowity koszt kredytu określony w dniu zawarcia Ugody przy założeniu, że Ugoda będzie terminowo realizowana wynosi 57 226,66 PLN.

Całkowita kwota do zapłaty w dniu zawarcia Ugody wynosiła 644 443,25 PLN.

Odpowiedzialność pozwanych wynika więc z zawartej z bankiem umowy kredytowej.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz. U z 2016r. poz. 1988) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

W art. 69 ust. 1 pkt. 6 Prawo bankowe ustawodawca wskazał, że elementem umowy kredytu jest także określenie formy prawnego zabezpieczenia przyjętego do umowy. Zawarcie umowy kredytu przez bank, na podstawie której bank oddaje do dyspozycji kredytobiorcy określoną sumę pieniężną, wiąże się z powstaniem ryzyka braku spłaty kredytu. Mimo oceny zdolności kredytowej (art. 70 Pr.Bank), dokonywanej przez bank przed zawarciem umowy, może się zdarzyć, że nie zostanie on spłacony. Z różnych powodów może dojść do sytuacji, w której kredytobiorca nie wywiąże się ze swojego zobowiązania. Aby zapewnić wtedy odzyskanie środków przez bank, ustawodawca przewiduje możliwość ustanowienia przez kredytobiorcę lub inną osobę (zabezpieczyciela), prawnego zabezpieczenia kredytu (por. np. J. S. , Przewłaszczenie, s. 305, tenże, Z., s. 145–147; M. B. , Zabezpieczenie kredytów, s. 22; tenże, Problem, s. 1; G. S. , Zabezpieczenie kredytów, s. 9 i n.). Zabezpieczenie wierzytelności kredytowej ma zapewnić bankowi zwrot sumy kredytu i przypadających od niej odsetek ( M. G. , Funkcje, s. 42). Do "zabezpieczenia kredytów" wykorzystywanych jest wiele instytucji prawnych, zarówno uregulowanych przepisami prawa i mających długą historię (np. zastaw, hipoteka), jak i takich, które wytworzyła współczesna praktyka, w tym zwłaszcza bankowa (np. przewłaszczenie na zabezpieczenie, kaucja, blokada) – szerzej zob. G. S. , Sytuacja, s. 24; tenże, Funkcja, s. 22. Dzieli się je tradycyjnie na dwie grupy: zabezpieczenia osobiste, w odniesieniu do których odpowiedzialność zabezpieczyciela ma charakter osobisty, a źródłem ewentualnej spłaty jest cały posiadany przez niego majątek, oraz rzeczowe, w zakresie których odpowiedzialność ograniczona jest do określonego przedmiotu majątkowego. Zabezpieczenia osobiste skutkują między stronami, rzeczowe – w większości są skuteczne erga omnes (zob. G. Bieniek, Zabezpieczenie, s. 58). Jak się uważa, podział ten, choć przyjmowany, nie wydaje się w pełni poprawny, niektóre bowiem zabezpieczenia (np. przelew wierzytelności na zabezpieczenie) wykazują cechy, które pozwoliłyby zakwalifikować je do obu z wyróżnionych grup (por. szerzej np. A. S. , Zabezpieczenia, s. 161; G. B. , Zabezpieczenie, s. 61; M. B. , Zabezpieczenia, s. 19; I. H. , E. B. , Kredyty, s. 98). Do zabezpieczeń osobistych można zakwalifikować: poręczenie, gwarancję, przelew wierzytelności, przejęcie długu, łączne przystąpienie do długu, weksel i poręczenie wekslowe, ubezpieczenie kredytu, pełnomocnictwo i klauzulę potrącenia. Grupę zabezpieczeń rzeczowych tworzą: zastaw, hipoteka, przewłaszczenie na zabezpieczenie, kaucja gotówkowa, blokada rachunku bankowego, zastrzeżenie własności rzeczy sprzedanej (szerzej na temat niektórych zabezpieczeń zob. np. M. Bączyk, Odpowiedzialność; Z. Radwański, Poręczenie; G. Tracz, Gwarancja; E. Łętowska, Charakter; J. Kukiełka, Ubezpieczenie; S. Herma, Weksle; S. Rudnicki, Komentarz; G. Tracz, F. Zoll, Przewłaszczenie). Jak się uważa, katalog zabezpieczeń nie jest zamknięty ( M. B. , Problem, s. 2–3; G. S. , Funkcja, s. 22). Mogą one być bowiem tworzone na podstawie swobody umów, zarówno w grupie zabezpieczeń rzeczowych, jak i osobistych (por. R. Longchamps de Bérier, Zobowiązania, s. 638). Jak wynika z omawianego przepisu, w umowie kredytu strony mają obowiązek jedynie wskazać zabezpieczenie. Jego ustanowienie może nastąpić przed podpisaniem umowy kredytu, jednocześnie lub po tej chwili. W tej ostatniej sytuacji wykorzystanie kredytu (oddanie kwoty kredytu do dyspozycji kredytobiorcy) nastąpi najczęściej dopiero po udzieleniu zabezpieczenia. Możliwe jest także ustanowienie zabezpieczenia (w tym z użyciem kilku jego form), którego wartość przekroczy, nawet kilkukrotnie, wartość kredytu ( I. K. , G., s. 69 i n.).

Wierzyciel hipoteczny, jakim w przedmiotowej sprawie jest Bank, może mieć dwóch dłużników: osobistego i rzeczowego. Hipoteka jest formą zabezpieczenia rzeczowego wierzytelności i jest ograniczona do przedmiotu, na którym ciążą zabezpieczenia. Oznacza to, że dłużnik rzeczowy odpowiada za zobowiązanie tylko tym przedmiotem, na którym ustanowiono zabezpieczenie kredytu. Egzekucja możliwa jest wyłącznie z przedmiotu zabezpieczenia, a nie z wszystkich praw majątkowych, co jest możliwe w przypadku odpowiedzialności dłużnika osobistego. Hipoteka daje wierzycielowi możliwość zaspokojenia wierzytelności w drodze egzekucji z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się ona własnością i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości.

Zgodnie z poglądem ugruntowanym w doktrynie i orzecznictwie sądowym, dłużnikiem rzeczowym jest każdy właściciel obciążonego zabezpieczeniem przedmiotu. Może to być jednocześnie dłużnik osobisty, gdyż ustanawia hipotekę na własnej nieruchomości, ale także osoba trzecia, która – obojętnie z jakich powodów – zgodziła się na ustanowienie zabezpieczenia w formie hipoteki na swojej nieruchomości. Hipoteka istnieje tak długo, jak długo istnieje wierzytelność, która ją zabezpiecza. Z chwilą wygaśnięcia zobowiązania, wygasa też hipoteka. Dłużnikiem rzeczowym staje się w ten sposób, iż po zaciągnięciu długu przez określona osobę dochodzi do obciążenia hipoteką nieruchomości stanowiącej własność innych osób, ma to miejsce w szczególności w sytuacji, gdy właściciele nieruchomości godzą się na ustanowienie hipoteki na zabezpieczenie cudzego długu.

Pozwani nie wywiązali się z powyższego ciążącego na nim zobowiązania, czego w toku niniejszego procesu nie kwestionowali.

Wobec powyższego należy uznać, iż powództwo jest w pełni uzasadnione tak co do zasady, jaki i co do wysokości.

Sąd, mając na uwadze trudną sytuację materialną pozwanych, uwzględnił ich żądanie rozłożenia zasądzonej należności na raty. Rozstrzygnięcie to znajduje swoje prawne uzasadnienie w normie art. 320 k.p.c.

Ochrona jaką zapewnia pozwanemu dłużnikowi art. 320 k.p.c. nie może być stawiana ponad ochronę wierzyciela w procesie cywilnym i wymaga uwzględnienia wszelkich okoliczności sprawy, w tym uzasadnionego interesu podmiotu inicjującego proces. Dlatego też rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty jest racjonalne, gdy dłużnik wykaże, że dysponować będzie środkami umożliwiającymi wykonanie tak zmodyfikowanego obowiązku w sposób odczuwalny ekonomicznie przez wierzyciela. ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi - I Wydział Cywilny z dnia 22 października 2015 r. I ACa 487/15 )

Uwzględniając żądanie pozwanych Sąd rozłożył zasądzoną należność w kwocie 631.085,88 (sześćset trzydzieści jeden tysięcy osiemdziesiąt pięć 88/100) złotych, na 36 rat ( trzydzieści sześć) miesięcznych rat płatnych w terminie do 10 – tego każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego po uprawomocnieniu się niniejszego orzeczenia , w tym 35 ( trzydzieści pięć) rat w kwotach po 1.500 złotych (jeden tysiąc pięćset 00/100) miesięcznie ostatnia 36 ( trzydziesta szósta) rata w wysokości 578.585,88 złotych ( pięćset siedemdziesiąt osiem tysięcy pięćset osiemdziesiąt pięć 88/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat (art. 481 § 1 i 2 k.c. ).

W ocenie Sądu tak ustalona forma zapłaty należności umożliwi pozwanym spłatę obciążającego ich zobowiązania.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając na rzecz powoda solidarnie od pozwanych kwotę 8.188,58 zł, w tym kwotę 7.889,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu i kwoty : 34,00 złotych tytułem poniesionych opłat skarbowych , 265,58 złotych tytułem zwrotu kosztów notarialnego uwierzytelnienia dokumentów przedłożonych do sprawy.

Przewodniczący	SSO Renata Lech
Protokolant	p.o. stażysty Ewa Reliszka

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE