UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 czerwca 2016 roku B. M. wraz z jego pięcioletnią córką Z. M. przylecieli na L. im. F. C. w W. lotem nr(...) z P.. Na Z. M. zarejestrowano 2 bagaże o numerach zawieszek (...) oraz (...), natomiast na B. M. 2 bagaże o numerach zawieszek (...) oraz (...). B. M. po podjęciu dwóch sztuk bagażu głównego z taśmy numer (...) udał się w stronę wyjścia numer (...), tzw. „zielonej linii”, które przeznaczone jest dla osób nie posiadających żadnych towarów podlegających zgłoszeniu urzędnikom celnym. B. M. posiadał przy sobie również 4 sztuki bagażu podręcznego. Podczas odbierania bagaży z taśmy przez oskarżonego rozmawiał on z dwoma młodymi mężczyznami. W toku kontroli celnej, której poddano B. M., w ww. bagażach, które posiadał przy sobie, ujawniono 69 sztuk okularów przeciwsłonecznych, 119 sztuk biżuterii oraz 1700 sztuk papierosów bez polskich znaków akcyzy. W toku dalszych czynności kontrolnych funkcjonariusz Służby Celnej Ł. S. wraz z pracownikiem przewoźnika (...) udał się na taśmę numer 5, skąd pobrał pozostałe dwie walizki o numerach przewieszek (...) oraz (...), które były nadane na B. M. i jego córkę, a których B. M. nie pobrał z taśmy bagażowej. Powyższe dwa bagaże poddano przeszukaniu, w toku którego ujawniono: 10 sztuk torebek damskich, 45 sztuk odzieży damskiej i męskiej, 51 par obuwia damskiego i męskiego oraz 15 sztuk etui do telefonów komórkowych. Powyższe rzeczy zostały zatrzymane, z wyjątkiem 8 sztuk pasków od spodni, 7 par butów, jednej sztuki telefonu komórkowego oraz odzieży dziecięcej, jak również 200 sztuk papierosów oraz 1 litra alkoholu 40 %, które zostały zwolnione w ramach obowiązujących ulg. W toku kontroli ujawniono w bagażach podręcznych szereg faktur dokumentujących zakupy odzieżowe dokonywane przez B. M. na terytorium Chińskiej Republiki Ludowej.

Dowód: protokół ujawnienia wykroczenia skarbowego (k. 1-2), częściowo oświadczenie (k. 3), częściowo pismo (k. 4), protokół (k. 12 – 14), dokumentacja (k. 15- 17), protokół zatrzymania rzeczy (k. 18-19), częściowo pokwitowanie (k. 20), protokół oględzin rzeczy (k. 21-23), dokumentacja fotograficzna (k. 24-58), dokumentacja (k. 64-82), zeznania świadka Ł. S. (k. 88-89, 162-163, k. 179), częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k. 61 – 63, 98-100, 149-150)

W wyniku niezgłoszenia urzędnikom celnym do odprawy celnej towarów ujawnionych w bagażach nadanych na B. M. oraz Z. M. uszczupleniu uległy następujące należności publicznoprawne:

- z tytułu niezgłoszenia papierosów w ilości 1700 sztuk uszczuplono należność celną na kwotę 77 złotych, należność z tytułu podatku akcyzowego na kwotę 1415 złotych oraz należność z tytułu podatku VAT na kwotę 374 złote

Dowód: protokół (k. 12-14);

- z tytułu niezgłoszenia 15 sztuk gumowych etui do telefonów komórkowych uszczupleniu uległa należność celna w kwocie 8 złotych oraz należność z tytułu podatku VAT w kwocie 29 złotych,

- z tytułu niezgłoszenia 119 sztuk sztucznej biżuterii uszczupleniu uległa należność celna w kwocie 9 złotych oraz należność z tytułu podatku VAT w kwocie 56 złotych,

- z tytułu niezgłoszenia 10 sztuk toreb damskich uszczupleniu uległa należność celna w kwocie 35 złotych oraz należność z tytułu podatku VAT w kwocie 223 złotych,

- z tytułu niezgłoszenia 51 sztuk obuwia damskiego i męskiego uszczupleniu uległa należność celna w kwocie 308 złotych oraz należność z tytułu podatku VAT w kwocie 487 złotych,

- z tytułu niezgłoszenia 69 sztuk okularów przeciwsłonecznych uszczupleniu uległa należność celna w kwocie 34 złotych oraz należność z tytułu podatku VAT w kwocie 277 złotych,

- z tytułu niezgłoszenia 45 sztuk odzieży uszczupleniu uległa należność celna w kwocie 124 złotych oraz należność z tytułu podatku VAT w kwocie 266 złotych.

Łączne uszczuplenie należności celnej wynosiło 595 złotych, należności z tytułu podatku akcyzowego – 1415 złotych, a należności z tytułu podatku VAT 1712 złotych.

Dowód: protokół (k. 12-14)

B. M. prowadzi w Polsce od 12 stycznia 1994 roku działalność gospodarczą pod firmą: (...) PHU (...), której przedmiotem jest sprzedaż hurtowa odzieży i obuwia.

Dowód: dokumentacja (k. 92-93)

B. M. jest osobą niekaraną.

Dowód: karta karna (k. 91)

W toku dochodzenia, podczas pierwszego przesłuchania, które odbyło się w dniu 22 czerwca 2016 roku, oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu oraz złożył wyjaśnienia, w których wskazał, iż papierosy w ilości 1700 sztuk, 69 sztuk okularów przeciwsłonecznych oraz 119 sztuk sztucznej biżuterii należą do niego, natomiast pozostałe zatrzymane towary przywiózł on na prośbę obywatela C., którego nie zna, a bagaży w postaci dwóch walizek nie podjął z taśmy, ponieważ nie należały do niego. Oskarżony wyjaśnił również, iż nie zna personaliów tej osoby lub osób, które miały podjąć te bagaże w W.. Wskazał również, że nie wiedział, co znajduje się w tych walizkach, których nie podjął z taśmy. W toku dochodzenia oskarżony ponownie złożył wyjaśnienia w dniu 26 lipca 2016 roku, w których nie przyznał się do zarzucanego mu czynu oraz wskazał, że przed wylotem bagaże pakowała mu partnerka i pomagali jej Chińczycy. Towar, który znajdował się w dwóch niepodjętych walizkach z taśmy, oskarżony zamierzał oclić, ale na lotnisku w W. nie był w stanie spakować wszystkich czterech walizek bagażu głównego na wózek. W związku z powyższym oskarżony miał postanowić, że najpierw wywiezie przez zieloną linię walizki, w których miały znajdować się tylko rzeczy osobiste i przekazać je synowi oraz zostawić mu swoją zmęczoną córkę pod opiekę, a następnie wrócić po pozostałe dwie walizki z zamiarem ich oclenia. Podczas zatrzymania do kontroli przez funkcjonariuszy był zaskoczony, że w jego bagażu, który miał przy sobie, oprócz rzeczy osobistych znajdują się papierosy, okulary i biżuteria. Oskarżony miał się zdenerwować tym faktem do tego stopnia, że aż nie przyznał się do posiadania na taśmie jeszcze dwóch walizek z pozostałymi towarami, które były nadane na niego i jego córkę. Zapytany dlaczego nie zgłosił funkcjonariuszom Służby Celnej, iż część jego bagaży podlega ocleniu oskarżony wyjaśnił, że nie myślał o tym, miał małe dziecko pięcioletnie i zmęczone i chciał oddać szybko bagaże oraz dziecko i wrócić po pozostałe bagaże na taśmie. W wyjaśnieniach złożonych na rozprawie w dniu 10 stycznia 2017 roku oskarżony potwierdzał drugą z ww. wersji wydarzeń.

Wyjaśnienia oskarżonego zasługują na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności jedynie w bardzo wąskim zakresie, tj. co do faktów, że oskarżony przyleciał z C. tego dnia na lotnisko w W. wraz z córką, że znaleziono przy nim okulary przeciwsłoneczne, papierosy oraz sztuczną biżuterię. Ta część wyjaśnień pokrywa się z zeznaniami świadka Ł. S. oraz ze zgromadzonymi dowodami nieosobowymi. Nie zasługują natomiast na uznanie za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w pozostałym zakresie, w szczególności co do osoby właściciela walizek, które zostały na taśmie oraz ich zawartości, jak również poczynań oskarżonego na lotnisku i jego zamiarów. Należy wskazać na fundamentalną rozbieżność zachodzącą pomiędzy pierwszymi a kolejnymi wyjaśnieniami. Po raz pierwszy oskarżony wyjaśnił, że pozostałe dwie walizki i towary znajdujące się w nich nie należą do niego, nie zna ich zawartości, a jedynie zgodził on się je nadać na swoje nazwisko, podczas gdy w kolejnych wyjaśnieniach oskarżony zapewniał, że w walizkach znajdują się jego towary, a jedynie nie zdążył ich zgłosić do kontroli celnej, a wyjaśniał wcześniej nieprawdziwie z uwagi na stres spowodowany znalezieniem w bagażach, które posiadał towarów podlegających ocleniu. Oskarżony tłumaczył również swoje nieprawdziwe wyjaśnienia zmęczeniem pięcioletniej córki. W ocenie Sądu zmiana wyjaśnień przez oskarżonego stanowi jedynie przyjętą przez niego linię obrony i nie ma pokrycia w faktach. W ocenie Sądu żaden rozsądny człowiek, a takim z pewnością jest B. M. - przedsiębiorca z wieloletnim doświadczeniem, nie zostawiłby na taśmie walizek z towarami o wartości według wyjaśnień oskarżonego ok. tysiąca dolarów amerykańskich, które zamierzał oclić, tylko dlatego, że przypadkiem w jego bagażu podręcznym oraz walizce znalazły się inne towary podlegające ocleniu, co go zdenerwowało, a ponadto dlatego, że jego pięcioletnia córka jest zmęczona dziewięciogodzinnym lotem. Zamiast tego sprawdziłby swoje bagaże (które miała pakować żona i Chińczycy), zgłosił celnikom potrzebę zadeklarowania towarów, w międzyczasie odprowadził córkę i bagaże niepodlegające zgłoszeniu synowi, a następnie wrócił do strefy celnej w celu oclenia towarów, co zgodnie z zeznaniami świadka Ł. S. mógł uczynić. Zdaniem Sądu rzeczywisty przebieg zdarzeń był inny, a mianowicie cały przewożony towar należał do B. M., na lotnisku zamierzał on osobiście wynieść część towaru podlegającą mniejszym obciążeniom publicznoprawnym, a następnie dwóch jego młodych pomocników, z którymi rozmawiał, miało zabrać pozostałe dwie walizki z towarami i wynieść je ze strefy celnej. Powyższa konstatacja oparta jest również na założeniu przyjętym przez Sąd, że nikt rozsądny nie zgłosi jako swoich bagaży przyjętych od nieznanych z nazwiska Chińczyków, którzy prosili o przysługę polegającą na przewiezieniu dwóch walizek do Polski. W swoich wyjaśnieniach B. M. przytoczył również okoliczność, że musiał zostawić część bagażu na taśmie, ponieważ całość nie zmieściłaby się na jednym wózku. Nic jednak nie stało na przeszkodzie, aby oskarżony prowadził dwa wózki jednocześnie, choćby naprzemiennie, tym bardziej że taką samą ilość walizek skutecznie nadał na lotnisku w P..

Na uwzględnienie w całości zasługują zeznania świadka Ł. S., albowiem są one spójne, logiczne, a ponadto zostały złożone przez osobę całkowicie obcą dla oskarżonego, która nie ma żadnego interesu w poniesieniu przez oskarżonego odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe.

Nie zasługują na obdarzenie przymiotem wiarygodności oświadczenia oskarżonego zawarte w dokumentach na kartach 3 i 4 i 20 jakoby walizki pozostałe na taśmie nie były własnością oskarżonego, albowiem tym okolicznościom sam oskarżony w późniejszych wyjaśnieniach zaprzeczył, jak również jest to sprzeczne z zasadami prawidłowego rozumowania, co Sąd wskazał już przy ocenie wyjaśnień oskarżonego.

Sąd uznał za wiarygodne w całości pozostałe dowody ujawnione na rozprawie, albowiem są one rzetelne, ich autentyczność nie budzi wątpliwości, zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby, a ponadto strony w toku postępowania nie zgłaszały żadnych zastrzeżeń dotyczących ich autentyczności lub rzetelności.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżonemu B. M. zarzucono popełnienie czynu określonego w art. 86 § 1 i § 4 kks w zb. z art. 63 § 2 i § 7 kks w zw. z art. 7 § 1 kks.

Przepis art. 86 kks penalizuje przemyt celny ujęty w dwóch jego odmianach (wedle kryterium rodzaju towaru): w postaci przywozu z zagranicy lub wywozu za granicę towaru bez jego przedstawienia organowi celnemu lub zgłoszenia celnego (§ 1) oraz przemytu celnego dotyczącego towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa (§ 2). Przedmiotem ochrony deliktu karnoskarbowego z art. 86 kks jest mienie Unii Europejskiej i Skarbu Państwa. Towary wprowadzane na obszar celny Unii Europejskiej a następnie dostarczane do urzędu celnego wyznaczonego przez organ celny, albo do innego miejsca wyznaczonego lub uznanego przez te organy, podlegają przedstawieniu organom celnym. Forma ochrony art. 86 kks polega na zabezpieczeniu przed bezprawnym wprowadzaniem na obszar Unii Europejskiej towarów z zagranicy oraz bezprawnym wywozem towarów za granicę. Pojęcie przywozu oznacza wprowadzenie na obszar celny Unii towaru.

W przypadku, gdy kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 art. 86 kks podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Pojęcie ustawowego progu zostało uregulowane w art. 53 § 6 kks. W świetle art. 53 § 6 jest to kwota określona w art. 53 § 3 kks, w którym definiuje się pojęcie wykroczenia skarbowego. Ustawowym progiem jest zatem taka wartość przedmiotu czynu (w tym uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności), która nie przekracza 5-krotności wysokości minimalnego miesięcznego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Z kolei minimalne wynagrodzenie zgodnie z § 4 niniejszego artykułu jest to wynagrodzenie za pracę ustalone na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz. 1314). Zgodnie z art. 2 ust. 1 niniejszej ustawy wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę jest corocznie przedmiotem negocjacji w ramach Trójstronnej Komisji. W 2016 roku, zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 września 2014 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2015 r., wynosiło ono 1.750 złotych. Mając na uwadze powyższe kwota podatku narażonego na uszczuplenie w wyniku działania oskarżonego nie przekroczyła ustawowego progu.

Art. 86§1 i 4 kks penalizuje zatem nieujawnienie w ogóle właściwemu organowi - w tym nieuczynienie tego w terminie, jeżeli ustawa podatkowa to przewiduje - samego przedmiotu opodatkowania albo podstawy opodatkowania bądź niezłożenie wymaganej dla takiego ujawnienia deklaracji. Jeżeli chodzi przy tym o moment powstania obowiązku podatkowego w zakresie VAT i akcyzy to jest on różny w zależności od czynności, której dotyczy, a w niniejszym przypadku będzie to moment powstania długu celnego, a więc już w samym momencie rozpoczęcia odprawy celnej. Z kolei wykrocznie z art. 63§2 i 7 kks popełnia ten, kto wbrew przepisom ustawy przywozi na terytorium kraju wyroby akcyzowe bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy, jeżeli podatek akcyzowy nie przekracza ustawowego progu. Regulacje dotyczące zwolnień celnych zawarte są przede wszystkim w przepisach rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, z którego wynika, iż co do wyrobów tytoniowych, jeżeli są przywożone w transporcie lotniczym lub w transporcie morskim przez podróżnego, który ukończył 17 lat zwolnieniu podlegają papierosy w ilości 200 sztuk, zaś co do napoi destylowanych i spirytusowych o zawartości alkoholu przekraczającej 22% objętości: zwolnieniu podlega 1 litr ( przy czym Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby ilość ta znajdowała się w jednej butelce). Nie można inaczej oceniać zachowania oskarżonego, gdy weźmie się pod uwagę, że oskarżonego nikt nie zmuszał do przewożenia na teren Polski odnalezionych w jego bagażu towarów, a uczynił to sam świadomie i chcąc to zrealizować, niż w ten sposób, iż tym samym wypełnił on znamiona obu zarzucanych mu wykroczeń skarbowych. Przepisy art. 86 kks typizujące przemyt celny pozostają w kumulatywnym zbiegu z przepisami art. 63§2 i 7 kks , zachodzi wówczas kumulatywny zbieg przepisów ustawy (art. 7 kks). Oskarżony w złożonych wyjaśnieniach częściowo potwierdził fakt przywozu w/w towarów. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości w zakresie winy oskarżonego, która została udowodniona. Jeszcze raz należy podkreślić, iż w chwili popełnienia czynu oskarżony był człowiekiem dojrzałym życiowo, w pełni poczytalnym. Nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca winę oskarżonego. Żaden z przeprowadzonych dowodów nie wskazuje, aby nie można było wymagać od oskarżonego zachowań zgodnych z prawem w tej konkretnej sytuacji.

Kierując się ogólnymi dyrektywami i zasadami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 12 § 1 i 2 kks i art. 13 § 1 kks, uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu w wyroku czynu, z mocy art. 86 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 2 kks, Sąd wymierzył mu karę grzywny w wysokości 4000 zł. (pkt I wyroku). Orzeczona kara grzywny w wysokości 4000 zł zdaniem Sądu jest odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego oraz stopnia jego zawinienia i stanowić będzie dolegliwość o charakterze represyjno-wychowawczym, zapobiegającym w przyszłości ponownemu łamaniu przez oskarżonego porządku prawnego. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, które Sąd w pełni podziela, „w sprawach dotyczących uszczupleń należności celnych i podatkowych kwalifikowanych z u.k.s., o ich stopniu społecznego niebezpieczeństwa decyduje w istocie strona przedmiotowa, a więc wysokość uszczupleń i sposób ich dokonania. Natomiast okoliczności dotyczące osoby sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, przy orzekaniu kar majątkowych, odgrywają rolę drugorzędną. Te okoliczności mogłyby mieć istotne znaczenie w tej sytuacji, gdyby Sąd rozważał potrzebę wymiaru kary pozbawienia wolności” (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 sierpnia 1997 r. V KKN 330/96 Prok.i Pr.-wkł. 1998/3/21). Sąd jest zatem zdania, iż poprzez orzeczenie względem oskarżonego kary grzywny, zrealizowane zostaną tak cele prewencji indywidualnej, która ma na celu przede wszystkim powstrzymanie sprawcy od tego typu zachowań w przyszłości, jak i prewencji generalnej, której zadaniem jest kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa i utwierdzanie jej prawidłowych postaw wobec prawa.

Sąd wymierzając karę oskarżonemu miał też na uwadze fakt, iż wykroczenia skarbowe, którego się dopuścił, polegające na przemycie celnym są nagminne, szczególnie na obszarach, w których występują zewnętrzne przejścia graniczne Strefy S.. Okolicznością łagodzącą odpowiedzialność oskarżonego była przy tym jego wcześniejsza niekaralność.

W wydanym wyroku ponadto na podstawie art. 49§2 kks orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych, zatrzymanych za pokwitowaniem depozytowym i zarządzono ich zniszczenie.

Mając na uwadze zasady słuszności, a więc fakt, iż oskarżony jest wdowcem i ma na utrzymaniu małoletnie dziecko w myśl art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, Sąd zwolnił oskarżonego z obowiązku zapłaty w całości opłat i kosztów postępowania.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE