UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w postępowaniu elektronicznym w dniu 5 sierpnia 2015 roku A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności (...): (...) z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od K. K. kwoty 3 020,04 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że roszczenie którego domaga się powód wynika z tytułu niezrealizowanego przez pozwaną zobowiązania wynikającego z niezapłaconych faktur wystawionych zgodnie z umową łączącą pozwaną z (...) S.A.

Przedmiotem umowy łączącej pozwaną z poprzednikiem prawnym powoda były usługi multimedialne, za które pozwana zobowiązana była zapłacić. Pozwana swego świadczenia nie spełniła. W dniu 30 marca 2015 r. umową cesji zostały przeniesione wierzytelności z (...) S.A. na A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności. Powód wyjaśnił, że na dochodzoną kwotę składają się niezapłacone faktury oraz odsetki od niezapłaconych faktur.

Nakazem zapłaty z dnia 8 września 2015 roku wydanym w postępowaniu elektronicznym Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem oraz koszty postępowania.

W związku z faktem iż miejsce pobytu pozwanej nie było znane, Sąd Rejonowy w Lublinie uchylił nakaz zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania tut. Sądowi rejonowemu.

Powód w piśmie z dnia 14 marca 2016 r. podtrzymał wcześniejsze stanowisko zawarte w pozwie.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postepowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych, podnosząc w uzasadnieniu zarzut braku legitymacji procesowej czynnej po stronie powoda, niewykazania roszczenia dochodzonego pozwem zarówno co do zasady jak i co do wysokości, braku podstaw do żądania należności objętej pozwem a nadto przedawnienie dochodzonego roszczenia.

Zakwestionowała przedłożone przez powoda dowody takie jak umowa cesji z dnia 30 marca 2015 roku wraz z wyciągiem z listy wierzytelności. Pozwana zaprzeczyła przy tym, aby (...) S.A. przysługiwała jakakolwiek wierzytelność wobec pozwanej. Pozwana zaprzeczyła, aby było jej doręczone pismo z dnia 14 kwietnia 2015 roku z informacją o cesji , ponadto powód w pozwie powoływał się na faktury Vat, które nigdy nie zostały doręczone pozwanej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności jest funduszem inwestycyjnym wpisanym do rejestru funduszy inwestycyjnych prowadzonego przez Sąd Okręgowy w Warszawie VII Wydział Cywilny Rejestrowy. Powód reprezentowany jest przez (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółkę Akcyjną z (...) w W..

Dowód: wyciąg z rejestru funduszy inwestycyjnych k. 36-37.

W dniu 31 lipca 2012 roku pozwana K. K. zawarła z (...) S.A. z siedzibą w W. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych dla następujących numerów telefonicznych : - 662 134 767; - 662 202 316; - 662 201 761; - 662 137 086; - 662 134 949; - 662 133 061

- 662 202 256; - 662 138 219; - 662 135 857; - 662 201 546.

Niniejsze umowy zostały zawarte na czas określony do dnia 31.07.2013 r., w ramach taryfy Pakiet dla (...) 20.

W dniu 27 września 2012 roku pozwana K. K. zawarła z (...) S.A. z siedzibą w W. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych dla następujących numerów telefonicznych : - (...); - 882 186 910; - 882 188 153; - 882 188 518; - 882 189 507; - 882 189 410; - 882 188 125; - 882 186 941 ; - 882 189 460; - - 882 189 441 .

Niniejsze umowy zostały zawarte na czas określony do dnia 27.09.2013 r., w ramach taryfy Pakiet dla (...) 20.

Niniejsze umowy zawierały oświadczenia pozwanej o zapoznaniu się i akceptacji regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez operatora, cennika usług i warunków ofert promocyjnych.

Dowód:

- umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 31 lipca 2012 roku - k. 92 – 101 oraz k. 244 -253;

- umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 27 września 2012 roku - k. 102 – 111 oraz k. 254 -263;

- regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz abonentów T- M. – k. 221 – 226.

(...) S.A. wystawiła faktury z tytułu usług telekomunikacyjnych w dniach 2 października 2012 roku, 2 listopada 2012 roku, 2 grudnia 2012 roku, 2 stycznia 2013 roku, 2 lutego 2013 roku, 2 marca 2013 roku. Następnie wystawiła noty księgowe oraz noty odsetkowe.

Dowód:

- faktury VAT oraz rozliczenia zbiorcze – k. 112 - 197;

- noty księgowe – k. 198 – 216;

- noty odsetkowe - k. 217 – 220.

W dniu 30 marca 2015 roku (...) S.A. z siedzibą w W. zawarła z A. Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym Wierzytelności z siedzibą w W. umowę przelewu wierzytelności.

Zgodnie z treścią §1 pkt. 3 umowy integralną częścią umowy stanowiły załączniki – wykazy dłużników zawierające: nazwisko i imię, PESEL, nr dowodu osobistego, nazwę, adres zamieszkania/ siedzibę, NIP, datę i numer faktury, datę wymagalności , wartość nominalną wierzytelności, datę aktywacji, uwagi oraz skany umów. Załączniki były sporządzone w formie trwałego zapisu elektronicznego. Zbywca przekazał załączniki w formie elektronicznej i papierowej w dniu odnotowania na swoim koncie zapłaty ceny przez nabywcę.

Integralną częścią umowy był załącznik zatytułowany „wykaz spraw sprzedanych”.

Dowód:

- umowa przelewu wierzytelności z dnia 30 marca 2015 r. wraz z fragmentem załącznika k. 38-40.

(...) S.A. w dniu 14 kwietnia 2015 r. sporządziła pismo, w którym zawiadomiła K. K. o dokonaniu przeniesienia przysługującej jej wierzytelności z tytułu usług telekomunikacyjnych i sprzedaży towarów na rzecz A. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Wierzytelności z siedzibą w W..

Dowód:

- pismo k. 43 - 44.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności z siedzibą w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanej K. K. kwoty 3 020,04 zł wraz z odsetkami ustawowymi, swoje roszczenie wywodząc z umowy łączącej pozwaną K. K. z poprzednikiem prawnym powoda (...) S.A. z siedzibą w W..

Zgodnie z treścią art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania; wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2).

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, nadto zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą kontradyktoryjności, to strony mają dążyć do wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, zaś w razie nieuzasadnionej bierności narażają się one na sankcję w postaci przegrania procesu. Niewątpliwie, w świetle powyższych zasad, to na stronie powodowej spoczywał ciężar dowodu istotnych dla uwzględnienia powództwa okoliczności, w tym istnienia i wysokości dochodzonej wierzytelności oraz jej nabycia przez powoda w drodze przelewu od poprzedniego wierzyciela, tym bardziej, że okoliczności te były przez pozwaną K. K. kwestionowane (tak również Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 czerwca 2013 roku, sygn. akt V CSK 329/12, Lex nr 1375500).

Podkreślić należy, że badanie legitymacji procesowej stron procesu, która stanowi przesłankę materialnoprawną jest obowiązkiem Sądu, który do kwestii tej odnosi się przed merytoryczną oceną sprawy. Istnienie legitymacji procesowej bada zatem z urzędu Sąd orzekając co do istoty sprawy. Wobec powyższego należało w pierwszej kolejności ocenić skuteczność przelewu wierzytelności będącej przedmiotem powództwa, bowiem nie ulega wątpliwości, iż z chwilą powstania zobowiązania możliwe jest przejście praw i obowiązków z niego wynikających na inne osoby.

Z przedłożonej przez A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności z siedzibą w W. umowy przelewu wierzytelności z dnia 30 marca 2015 roku wynika, że powód nabył na podstawie tej umowy wierzytelności określone szczegółowo w załącznikach do umowy, nadto powód dołączył fragment załącznika do umowy przelewu wierzytelności WYKAZ SPRAW SPRZEDANYCH, z którego miało wynikać, że powód nabył wierzytelności określone szczegółowo w treści pozwu (k. 40).

Zdaniem Sądu powód nie wykazał swojej legitymacji procesowej do występowania w niniejszej sprawie z żądaniem skierowanym wobec pozwanego, do czego był zobowiązany zgodnie z art. 6 k.c. Powód nie wykazał bowiem, że skutecznie nabył od operatora telekomunikacyjnego wierzytelność z tytułu usług telekomunikacyjnych świadczonych na rzecz pozwanej. Jak wynika z zawartej umowy przelewu wierzytelności z dnia 30 marca 2015 roku integralną część umowy stanowiły załączniki – wykazy dłużników zawierające: nazwisko i imię, PESEL, nr dowodu osobistego, nazwę, adres zamieszkania/ siedzibę, NIP, datę i numer faktury, datę wymagalności , wartość nominalną wierzytelności, datę aktywacji, uwagi oraz skany umów. Załączniki miały być sporządzone w formie trwałego zapisu elektronicznego. Przedstawione przez pełnomocnika powoda dokumenty (k. 40-42) nie przedstawiały jednak owych pisemnych wykazów, a jedynie wycinki z dokumentów mających stanowić załącznik do umowy sprzedaży wierzytelności. O ile z nagłówka jakim został opatrzony wydruk na k. 40 wywieść można, że miał ona stanowić „wykaz spraw sprzedanych”, o tyle nie sposób z dalszej jego treści (dane z tabeli) wywodzić jakichkolwiek korzystnych dla powoda faktów, albowiem załącznik ten jest (poza nagłówkiem) nieczytelny. Kolejne złożone przez pełnomocnika powoda wydruki (k. 41 i 42), są również całkowicie nieczytelne, a poza tym nie sposób z nich wywodzić choćby tego, ze stanowią jakąkolwiek kontynuację dokumentu znajdującego się na k. 40, tj. „wykazu spraw sprzedanych”. Żadne bowiem dane znajdujące się na k. 40-41 na to nie wskazują, a wydruki te nie stanowią nawet dokumentu w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego, albowiem nie zawierają czyjegokolwiek podpisu. Są więc jedynie wydrukiem wygenerowanym elektronicznie przy pomocy programu komputerowego. Nie są to bowiem kompletne dokumenty, stąd też nie wiadomo jaka była treść całych pism, a nie sposób weryfikować autentyczności i mocy dowodowej wycinków preparowanych przez stronę na potrzeby postępowania. Brak możliwości odczytania tych wydruków z uwagi na bardzo mały druk i zamazanie wydruku przy kopiowaniu, uniemożliwia również ustalenie ich treści. Dowód ten był więc nieprzydatny do czynienia ustaleń w sprawie.

Pełnomocnik powoda miał pełną świadomość przytoczonych powyżej okoliczności, albowiem po zakwestionowaniu jego legitymacji przez pełnomocnika pozwanej, zarządzeniem z dnia 14 lutego 2017 roku pełnomocnik powoda został zobowiązany do złożenia w formie czytelnej dokumentu oznaczonego jako „wykaz spraw sprzedanych” stanowiącego załącznik do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30 marca 2015 roku pod rygorem pominięcia dowodu z tego dokumentu. Zobowiązanie to zostało doręczone w dniu 22 lutego 2017r. – vide k. 80. W dniu 8 marca 2017 r. pełnomocnik powoda złożył pismo, nie złożył jednak oświadczenia o doręczeniu pisma stronie przeciwnej, ani nie złożył dowodu doręczenia, bądź też dowodu wysłania pisma przesyłką poleconą. Na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017 roku pełnomocnik pozwanej oświadczył zaś, że pismo to nie zostało mu doręczone. W związku z powyższym zarządzeniem z dnia 31 marca 2017 roku Przewodniczący zwrócił pismo procesowe pełnomocnika powoda z dnia 8 marca 2017 roku na podstawie art. 132 § 1 k.p.c. Abstrahując jednak od powyższych formalnych powodów zwrotu pisma wskazać należy, że żadane przez sąd dokumenty nie zostały przez pełnomocnika złożone. Pełnomocnik powoda po raz kolejny złożył kopie wydruków komputerowych z zamazaną, bardzo małą czcionką, których część została nadto „ucięta” przy kopiowaniu. O powyższym pełnomocnik powoda wraz ze zwrotem pisma został poinformowany zarządzeniem z dnia31 marca 2017r. doręczonym w dniu 5 kwietnia 2017r. Mimo to do czasu zakończenia postępowania pełnomocnik powoda nie usiłował nawet w żaden sposób uzupełnić owego braku w materiale dowodowym.

Należy mieć na względzie, że to powód decyduje o tym, jakie oraz w jakiej postaci przedstawia dowody na poparcie swoich twierdzeń. On też ponosi negatywne skutki tego, że prezentuje niekompletny materiał dowodowy, czy też przedstawia go w sposób wybiórczy, bądź niemożliwy do rzetelnej oceny. Przedstawiona umowa przelewu wierzytelności nie opisuje żadnych wierzytelności będących przedmiotem owej cesji, lecz w tym zakresie odsyła do załącznika do umowy, którego odpisu strona powodowa nie przedłożyła w niniejszej sprawie. Nie ma zatem możliwości ustalenia co w istocie było przedmiotem poszczególnych przelewów poza lakonicznym przyjęciem, że były to bliżej nieokreślone „niesporne i wymagalne wierzytelności pieniężne”. W treści umowy brak jest jakiegokolwiek odwołania do wierzytelności wobec pozwanej, zaś niekompletność materiału dowodowego zaoferowanego przez powoda nie pozwalała na przyjęcie, że przedmiotem przelewu była również wierzytelność wobec pozwanej.

Dowodem na istnienie wierzytelności i jej przelewu nie jest również przedłożona wraz z pozwem kopia pisma z dnia 14 kwietnia 2015 roku adresowanego do pozwanej, bowiem samo pismo stanowiło oświadczenie pochodzące do osoby działającej na rzecz powoda, co oznacza, że jego wartość dowodowa odpowiada oświadczeniu strony, zaś przedłożona kopia nie została nawet potwierdzona za zgodność z oryginałem, stąd też nie ma żadnego waloru dowodowego, nie przedłożono również jakiegokolwiek dowodu na okoliczność, że pismo o takiej treści zostało doręczone pozwanej.

Konsekwencją powyższego była ocena, że w niniejszej sprawie zabrakło dowodów potwierdzających zarówno nabycie przez powoda wierzytelności od wierzyciela pierwotnego , jak również jej wysokość. Powód nie wykazał tego, aby (...) S.A. z siedzibą w W. zbyła wierzytelność względem K. K., która następnie miałaby zostać nabyta przez powoda w wysokości dochodzonej w niniejszym postępowaniu, a co za tym idzie, aby wierzytelność objęta żądaniem pozwu przysługiwała stronie powodowej. W świetle zatem braku dowodów, które korespondowałyby z twierdzeniami powoda co do okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie pozwu, nie sposób było przyjąć, aby przedmiotowe roszczenie przysługiwało stronie powodowej. Co za tym idzie, brak było podstaw do przyjęcia, że powodowy fundusz jest legitymowany czynnie w niniejszej sprawie.

W niniejszej sprawie powód wskazał nadto, że brak płatności doprowadził do rozwiązania umów z przyczyn leżących po stronie abonenta – tj. pozwanej, przed upływem okresu, na który zostały zawarte. Powyższe miało zaś skutkować obciążeniem pozwanej karą umowną za przedterminowe rozwiązanie umowy w wysokości 85 zł dla każdej z umów. Wysokość kary umownej miała zostać wykazana stosownymi dokumentami w postaci not księgowych. W ocenie Sądu powód w żaden sposób nie wykazał, aby przedmiotowe umowy zostały wypowiedziane pozwanej, ani też kiedy. W odniesieniu do opłat specjalnych podnieść trzeba, iż w treści umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 31 lipca 2012 oku oraz 27 września 2012 roku wskazano, że z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez operatora z winy abonenta przed upływem ustalonego w umowie terminu przysługiwać miała kara umowna w wysokości 85 zł. Zatem roszczenie o zapłatę z tytułu kary umownej mogło powstać jedynie po uprzednim rozwiązaniu umowy przed upływem okresu, na który ją zawarto przez pozwaną albo (...) S.A. w W.. Powód nie przedstawił Sądowi żadnego dowodu na to, by przedmiotowe umowy zostały wypowiedziane czy to przez pozwaną, czy też przez operatora telekomunikacyjnego, mimo że warunkowało to roszczenie o zapłatę ww. kar umownych. Z tej przyczyny brak było podstaw do uznania, by roszczenia o ich zapłatę powstały.

Mając na względzie powyższe argumenty, sąd powództwo oddalił.

Jedynie więc na marginesie odnieść należy się do podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia dochodzonego roszczenia. W ocenie sądu w niniejszej sprawie nie ma zastosowania norma art. 750 k.c., która ustanawia dla umów o świadczenie usług dwuletni termin przedawnienia. Przepis ten znajduje bowiem zastosowanie jedynie do umów nie uregulowanych innymi przepisami. Tymczasem umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych uregulowana została w ustawie prawo telekomunikacyjne (tak m.in. uchwała SN z 7.05.2009 r. o sygn. III CZP 20/09), roszczenia wynikające z tych umów podlegają więc ogólnym trzy- i dziesięcioletnim terminom przedawnienia. Zważywszy, że powód wniósł pozew w dniu 5.08.2015r.,zaś termin płatności wystawionych dokumentów rozliczeniowych z terminem pierwszej faktury oznaczony był na dzień 16 października 2012 roku, zaś kolejnych dokumentów rozliczeniowych jeszcze później, w niniejszej sprawie nie może być mowy o przedawnieniu dochodzonej należności choćby w części.

Sąd oddalił wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu pisma ręcznego, albowiem pozwana nie uiściła zaliczki na wynagrodzenie biegłego ani- prawidłowo wezwana nie stawiła się na rozprawę celem odebrania od niej próbek pisma, które mogłyby stanowić materiał porównawczy dla biegłego. Pominiecie tego dowodu nie miało jednak wpływu na wynik sprawy, skoro powód nie wykazał, aby na podstawie umowy cesji nabył wierzytelności wywodzone z kwestionowanych umów.

Pozwana K. K. wygrała sprawę w całości, stąd też strona powodowa była zobowiązana do zwrotu na jej rzecz kosztów postępowania na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na koszty te złożyły się wyłącznie wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika – radcy prawnego, ustalone na podstawie § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 roku, poz. 490) w kwocie 600 zł. Pełnomocnik pozwanej nie wykazał bowiem innych kosztów, w tym opłaty od pełnomocnictwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w sentencji.

SSR Monika Rabiega

Przewodniczący:	SSR Monika Rabiega
Protokolant:	sekretarz sądowy Katarzyna Szymczak

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE