UZASADNIENIE

M. L. od 04 grudnia 1992 roku prowadzi w T. 158, (...)-(...) P. działalność gospodarczą. Posiada nr NIP (...).

(dowód:

- informacja z (...) k. 2)

Od 2012 roku do co najmniej października 2015 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kępnie J. B. prowadził przeciwko M. L. postępowania egzekucyjne w 18 sprawach, w tym o sygn. akt Km: 3/12, 485/12, 768/12, 914/12, 1295/11, 1129/12, 1257/12, 1297/12, 1300/12, 1399/12, 1430/12, 189/13, 296/13, 365/13, 566/13, 1322/13, 1849/13, 1848/13, 90/14, 82/14, 114/14, 418/14, 625/14, 1570/14, 512/15, 655/15, 1154/15 i 1575/15 na rzecz 17 wierzycieli będących osobami prawnymi i 9 wierzycieli będących osobami fizycznymi. Egzekucja była prowadzona m.in. z nieruchomości gruntowej stanowiącej współwłasność oskarżonego, dla której Sąd Rejonowy w Kępnie prowadzi księgę wieczystą o nr (...).

(dowód:

- odpis z księgi wieczystej nr (...) – k. 15-16)

W dniach 6 marca, 11 marca, 25 marca i 31 marca 2015 roku M. L. nabył od A. T. (1) prowadzącej działalność pod firmą (...), na odroczone terminy płatności od 20 marca do 7 kwietnia 2015 roku, kredę pastewną na kwoty: 3.065,04 złotych, 3.107,81 złotych i 2.199,74 złotych a także (...) na kwotę 31.622,40 złotych. Łączne zadłużenie oskarżonego względemA. T. (1) wynosiło 39.994,99 złotych.

(dowody:

- faktura VAT (...) – k. 45,

- faktura VAT (...) – k. 46,

- faktura VAT (...) – k. 47,

- faktura VAT (...) – k. 48,

- informacje z Krajowego Rejestru Długów – k. 49-50).

M. L. nie posiadał środków finansowych na opłacenie należności udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi przez A. T. (1) działającą pod firmą (...). Zaproponował A. T. (1) uregulowanie części swojego zobowiązania wobec niej w formie rzeczowej, mianowicie zaoferował przekazanie jej towaru w postaci 24 ton nawozu L. Kalium.A. T. (1) wyraziła na to zgodę.

(dowody:

- wyjaśnienia oskarżonego M. L. – k. 57-58,

- zeznania świadka A. T. (1) – k. 81-81v i k. 126-127 ).

W dniu 6 listopada 2015 roku M. L. skontaktował się telefonicznie z pracownikiem firmy (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. – L. K.. Wyraził swoje zainteresowanie nabyciem 24 ton nawozu L. Kalium. W trakcie rozmowy M. L. został poinformowany, że tego rodzaju nawóz jest dostępny w sprzedaży i warunkiem jego zakupu jest uiszczenie przedpłaty w kwocie 26.049,60 złotych brutto. M. L. złożył drogą elektroniczną zamówienie u (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Na podany przez siebie adres otrzymał fakturę proforma z dnia 6 listopada 2015 roku i nr (...). Na fakturze znajdowały się dane do przelewu oraz określony był termin jego realizacji, tj. 9 listopada 2015 roku. M. L. stworzył i w dniu 10 listopada 2015 roku przesłał do (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. drogą elektroniczną nieautentyczny dokument elektroniczny wskazujący na zlecenie do realizacji transakcji polegającej na przelewie kwoty 26.049,60 złotych ze swojego rachunku bankowego o nr (...), prowadzonym w (...) Banku (...) Spółce Akcyjnej w W., na rachunek (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o nr (...), tytułem zapłaty za fakturę (...). Odbiór nawozu nabytego od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością miał mieć miejsce w (...) w L.. Ustalono, iż towar zostanie odebrany przez kierowcę E. S. samochodem ciężarowym o nr rej. (...) z naczepą (...).

(dowody:

- wyjaśnienia oskarżonego M. L. – k. 57-58,

- protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie – k. 68-69,

- korespondencja e-mail oskarżonego i (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. – k. 3,-4 i 6-7),

- faktura proforma nr (...) z 6.11.2015r. – k. 5,

- dokument elektroniczny „Przelew z rachunku” – k. 18).

W dniu 10 listopada 2015 roku przewoźnik (...) M. B. z C. P., za pośrednictwem podwykonawcy – (...) Sp. z o.o. z L., na zlecenie PPUH (...) przewiozła 24 ton nawozu L. Kalium z (...) S.A. w L. do siedziby PPUH (...) w D.. Kierowcą, który przewiózł towar był E. S.. Za wykonaną usługę (...) otrzymał od A. T. (2) PPUH (...) zapłatę w kwocie 1.150 złotych.

(dowody:

- zeznania świadka M. P. – k. 116v-117,

- zeznania świadka M. B. – k. 77-79 i 146-147,

- zlecenie – k. 36,

- dokument WZ nr (...) – k. 37,

- dokument WZ proforma nr L.- (...) – k. 19,

- kwit wagowy WZ 13745/2015/1 z dnia 10.11.2015r. – k. 20).

W dniu 12 listopada 2015 roku w (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. stwierdzono brak wpływu na swój rachunek bankowy środków od M. L. tytułem zapłaty za 24 tony pobranego nawozu L. Kalium. W dniu 13 listopada 2015 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wystawiła fakturę VAT nr (...) z terminem płatności do 16 listopada 2015 roku na kwotę 26.049,60 złotych, którą obciążono M. L..

(dowody:

- e-mail od (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. – k. 8,

- faktura VAT nr (...) z 13.11.2015r. – k. 9).

W sprawie braku zapłaty kwoty 26.049,60 złotych z M. L. kontaktowała się telefonicznie L. K.. M. L. początkowo twierdził, że na pewno wykonał przelew a problemami z płatnością obciążał bank. Następnie tłumaczył się brakiem środków na koncie.

(dowód:

- zeznania świadka M. P. – k. 116v-117).

Z raportu (...) Krajowego Rejestru Długów nr (...) z dnia 18 listopada 2015 roku wynikało, iż M. L. (nr NIP (...)) posiadał zadłużenie względem 7 wierzycieli na łączną kwotę 423.368,39 złotych.

(dowód:

- raport nr (...) z 18.11.2015r. – k. 10-14).

W dniu 19 listopada 2015 roku na posesji A. T. (1) położonej w (...), funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w G. ujawnili 48 sztuk 500-kilogramowychh worków zawierających nawóz L. Kalium o łącznej wadze 24 ton. Nawóz ten został zabezpieczony i ostatecznie oddany na przechowanie J. T..

(dowody:

- zeznania świadkaA. T. (2) – k. 127,

- protokół przeszukania – k. 24-26,

- protokół oględzin rzeczy – k. 27-28,

- protokoły oddania rzeczy na przechowanie – k. 29-30 i k. 31-32).

M. L. ma 48 lat, posiada wykształcenie wyższe. Jest inżynierem rolnikiem. Jest żonaty, ma jedno dziecko w wieku 20 lat, które pozostaje na jego utrzymaniu. Oskarżony prowadzi działalność gospodarczą. Jest właścicielem: działki o powierzchni 0,1366 ha i współwłaścicielem działki o powierzchni 0,0557 ha, czterech samochodów. W latach 2004-2010 M. L. korzystał z płatności obszarowych oraz płatności w ramach środków towarzyszących i innych płatności (...) ( (...)). Oskarżony był uprzednio karany, w tym za przestępstwa z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk.

(dowody:

- wypis z rejestru gruntów – k. 41-42,

- informacja z K. – k. 166,

- pismo z (...) k. 62).

Oskarżony (podejrzany) na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. Potwierdził, że w oparciu o „stworzony” przez siebie druk polecenia przelewu bankowego na kwotę 26.049,60 złotych nabył od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. nawóz L. Kalium. Towarem tym chciał następnie uregulować swoje zadłużenie względem (...) i nigdy nie dokonał zapłaty na rzecz (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (k.57-59).

Oskarżony, będąc prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy, nie stawił się na nią i nie złożył wyjaśnień przed Sądem. Wniósł natomiast odpowiedź na akt oskarżenia, w której zanegował swoje sprawstwo i zarzucił wadliwość przeprowadzonego postępowania dowodowego. Oskarżony powoływał się na spłatę swoich zobowiązań, którą miał potwierdzić komornik sądowy, lecz nie złożył żadnych wniosków dowodowych a jedynie wniósł o umorzenie wobec niego postępowania karnego (k.102-104).

Odpowiedź na akt oskarżenia jest jednym z dokumentów procesowych. Zawiera stanowisko oskarżonego w przedmiocie zasadności oskarżenia a jej znaczenie procesowe polega na zrównoważeniu tenoru aktu oskarżenia. Odpowiedź na akt oskarżenia nie ma charakteru dowodowego, gdyż nie stanowi wyjaśnień oskarżonego, które mogą być utrwalone tylko w formie protokołu albo na piśmie w warunkach określonych w art. 176 § 1 kpk. Nie zastępuje wyjaśnień oskarżonego, jak też nie jest dowodem z dokumentu (vide: R. S., Odpowiedź na akt oskarżenia, Prokuratura i Prawo nr 5/2005, s. 48-49).

Na gruncie dowodowym Sąd dysponował więc jedynie wyjaśnieniami oskarżonego, w których treści przyznał się w całości do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Wyjaśnienia w tym kształcie Sąd uznał za wiarygodne, ponieważ w pełni korespondowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w postaci zeznań świadków oraz szeregu dokumentów.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka A. T. (1), która potwierdziła, iż oskarżony nabył od niej na odroczony termin płatności towar o łącznej wartości 39.994,99 złotych i wobec braku środków finansowych zaproponował częściową spłatę zadłużenia wobec niej poprzez przekazanie 24 ton nawozu L. Kalium. Istnienie i wielkość zadłużenia oskarżonego wobec A. T. (1) potwierdzają dokumenty w postaci czterech faktur o nr: (...) (k. 45-48) oraz informacje z Krajowego Rejestru Długów (k. 49-50). Okoliczności, o których zeznała A. T. (1), w pełni potwierdził oskarżony w swoich wyjaśnieniach. W tej sytuacji nie może budzić wątpliwości, iż pobranie przez M. L. przedmiotowego nawozu od (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością miało na celu spłatę jego wcześniejszych zobowiązań, a skoro odbywało się w towarze, należało przyjąć, iż oskarżony nie dysponował środkami finansowym pozwalającymi na jego zakup. Gdyby bowiem posiadał gotówkę, mógłby przecież zapłacić nią A. T. (1) i nawóz nie byłby mu do niczego potrzebny. Towar uzyskany od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od razu został przetransportowany do A. T. (1), a skoro sytuacja finansowa oskarżonego nie pozwalała mu nawet na częściowe uregulowanie zadłużenia względem A. T. (1) PPUH (...), to od samego początku nierealnym był dokonanie zapłaty na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., czego faktycznie oskarżony nigdy nie uczynił.

Jako wiarygodne uznano zeznania świadka M. P. wraz z protokołem przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie, w których szczegółowo został przedstawiony sposób złożenia oraz realizacja zamówienia M. L. 24 ton nawozu L. Kalium w (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Świadek zeznał o przesłaniu przez oskarżonego potwierdzenia dokonania przelewu w sytuacji, w której uiszczenie zapłaty z góry (przedpłaty) stanowiło warunek konieczny wydania towaru, czego dowodzi prowadzona korespondencja e-mailowa wraz z załącznikami (k. 4-8 i k.18) oraz wystawiona faktura VAT (k. 9).

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania świadka M. B. (k. 77-79 i k.159-160), w których wskazał, że posiłkując się podwykonawcą (...) Sp. z o.o. z L. i działając na zlecenie A. T. (1) PPUH (...), przewiózł do (...) tony nawozu L. Kalium z (...) S.A. w L. a kierowcą prowadzącym pojazd o nr (...) był E. S.. Okoliczności podane przez tego świadka znajdują umocowanie w dokumentach zlecenia transportu (k. 36), WZ nr (...) (k. 37), WZ proforma nr L.- (...) (k. 19), kwitu wagowego WZ 13745/2015/1 (k. 20) i korespondencji e-mailowej oskarżonego z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (k. 7).

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania świadka A. T. (2) (k. 81-81v i k. 126-127), potwierdzające lokalizację przedmiotowego nawozu na terenie nieruchomości A. T. (1). Wynikało to także z protokołów przeszukania (k. 24-26), oględzin rzeczy (k. 27-28) oraz oddania rzeczy na przechowanie (k. 29-30 i k. 31-32).

Zeznania wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków były rzeczowe, spójne i logiczne, a wraz z pozostałymi dowodami pozwoliły na pełne zrekonstruowanie zachowania oskarżonego.

Za wiarygodne Sąd uznał dokumenty w postaci korespondencji prowadzonej przez oskarżonego z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wraz z załącznikami w postaci faktury proforma, dokumentów WZ proforma nr L.- (...) (k. 19), WZ nr (...) (k. 37), kwitu wagowego WZ 13745/2015/1 (k. 20), faktury nr (...) (k. 9) i zlecenia transportu (k. 36).

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów w postaci informacji pochodzącej z Krajowego Rejestru Długów wskazującej, że oskarżony – prowadząc działalność gospodarczą o nr (...) – według stanu na dzień 18 listopada 2015 roku, posiadała bezsporne zobowiązania względem 7 wierzycieli na łączną kwotę 423.368,39 złotych (k. 10-14).

Jako wiarygodne Sąd ocenił zapisy w księdze wieczystej nr (...) prowadzonej dla nieruchomości gruntowej wskazujące, iż Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kępnie prowadził z tej nieruchomości 18 postępowań egzekucyjnych na rzecz 26 wierzycieli (k.15-16). Wprawdzie do akt został dołączony tylko odpis z działu III tej księgi i poza odręcznym dopiskiem „nieruchomość p. L.” nie zawiera on informacji odnośnie właściciela(i) nieruchomości, to jednak zapisy w elektronicznej księdze wieczystej, dostępnej publicznie na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości (https://ekw.ms.gov.pl/eukw_ogol/menu.do) wskazują, iż oskarżony jest współwłaścicielem tej nieruchomości.

Walor wiarygodności Sąd przyznał także protokołom przeszukania (k. 24-26), oględzin (k. 27-28) i oddania rzeczy na przechowanie (k. 29-30 i k. 31-32), które zostały sporządzone przez uprawnione podmioty, w przepisanej przez prawo formie, a ich treść znajdowała pełne potwierdzenie w wiarygodnych osobowych źródłach dowodowych.

Sąd zważył, co następuje:

Proces w niniejszej sprawie toczył się w trybie kontradyktoryjnym. Zatem rola Sądu przed wydaniem rozstrzygnięcia zasadniczo polegała na dokonaniu oceny dowodów przedstawionych przez strony i przez strony przeprowadzonych w toku rozprawy.

Oskarżony M. L. stanął pod zarzutem popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk polegającego na tym, iż w dniu 10 listopada 2015 roku w W., woj. (...)- (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wprowadził w błąd przedstawiciela (...) z ograniczoną odpowiedzialnością w W. co do autentyczności potwierdzenia dokonania przelewu bankowego z dnia 10 listopada 2015r. na kwotę 26.049,60 złotych, na podstawie którego dokonano wydania towaru w postaci 24 ton nawozu L. C. na fakturę VAT nr (...) z dnia 13 listopada 2015r., będącego przedmiotem zawartej drogą telefoniczną oraz e-mail umowy sprzedaży, a następnie po dokonaniu odbioru zakupionego towaru, nie uiścił za niego zapłaty, powodując straty w kwocie 26.049,60 złotych na szkodę (...) Sp. z ograniczoną odpowiedzialnością w W..

Zgodnie z art 286 § 1 kk oszustwa dopuszcza się ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Czynność sprawcza polega zatem na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym, poprzez m.in. wprowadzenie jej w błąd lub wyzyskanie błędu. Doprowadzenie należy tu rozumieć jako wywołanie niekorzystnej dla pokrzywdzonego decyzji rozporządzającej w odniesieniu do jego mienia. Wprowadzeniem w błąd może być każde zachowanie powodujące błędną ocenę rzeczywistości adresata tych podstępnych zabiegów. Obojętne jest czy pokrzywdzony mógł sprawdzić prawdziwość twierdzeń sprawcy, czy mógł wykryć błąd przy dołożeniu znikomej nawet staranności; łatwowierność pokrzywdzonego nie wyłącza karygodności wprowadzenia go w błąd.

Art. 270 § 1 kk penalizuje fałszerstwo materialne dokumentu. Do realizacji znamion tego występku dochodzi w przypadku, gdy dana osoba w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa.

Konstrukcja dokumentu w myśl art 115 § 14 kk składa się z trzech elementów: nośnika, informacji, którą dokument posiada oraz znaczenia prawnego takiej informacji (doniosłość prawna). Jednakowo chronione są dokumenty niezależnie, z jakiego źródła pochodzą (publiczne, prywatne, krajowe czy zagraniczne). Jednym ze specyficznych dokumentów występujących w obrocie gospodarczym jest wydruk operacji bankowej – przelewu z rachunku stanowiącego potwierdzenie dokonania transakcji, dla którego zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 128 ze zm.) nie jest wymagany podpis wystawcy ani stempel.

Podrobienie dokumentu występuje wówczas, gdy nie pochodzi on od tej osoby, w imieniu której został sporządzony. W istocie chodzi więc o nadanie jakiemuś przedmiotowi pozorów dokumentu w celu wywołania wrażenia, że zawarta w nim treść pochodzi od wymienionego w nim wystawcy (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 27.11.2000r., III KKN 233/98, Orz. Prok. i Pr. 2001, nr 5, poz. 4). Z kolei używaniem podrobionego dokumentu jest każda forma posługiwania się nim. Osoba, w odniesieniu do której sprawca używa sfałszowanego dokumentu, nie musi mieć z nim bezpośredniego fizycznego kontaktu, dlatego również przesłanie takiego dokumentu drogą elektroniczną wypełnia znamię używania.

Przestępstwa z art. 286 § 1 kk i z art. 270 § 1 kk mają charakter kierunkowy i mogą być popełnione wyłącznie w zamiarze bezpośrednim.

W realiach niniejszej sprawy należy uznać, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstw scharakteryzowanych w art. 286 § 1 kk i 270 § 1 kk.

Oskarżony złożył bowiem zamówienie na 24 tony nawozu L. Kalium. Następnie, za pośrednictwem poczty elektronicznej, M. L. na skrzynkę pocztową (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. przesłał jako autentyczny podrobiony przez siebie dokument w postaci potwierdzenia złożenia przelewu stwierdzającego dokonanie transakcji w postaci przelewu bankowego w kwocie 26.049,60 złotych ze swojego rachunku prowadzonego w (...) Banku (...) Spółce Akcyjnej w W. o numerze (...), na rachunek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o numerze (...) tytułem zapłaty za fakturę (...), która to transakcja w rzeczywistości nigdy nie została w dokonana. Nie ulega zatem wątpliwości, że treść przedmiotowego dokumentu została podrobiona, skoro nie pochodziła od wymienionego wystawcy (banku) w sytuacji, w której z rachunku bankowego oskarżonego nie została wykonana transakcja przelewu.

Oskarżony, przesyłając potwierdzenie przelewu drogą e-mailową do oskarżyciela posiłkowego, posłużył się tym samym podrobionym dokumentem w celu użycia go jako autentyczny. To potwierdzenie przelewu miało na celu wprowadzenie w błąd pokrzywdzonej spółki, co do dokonania przez oskarżonego zapłaty za zamówiony nawóz i w konsekwencji doprowadziło (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 26.049,60 złotych, ponieważ spółka ta wydała oskarżonemu nawóz o wskazanej wartości, pomimo nieuzyskania za niego rzeczywistej zapłaty.

W zakresie strony podmiotowej popełnionego czynu, oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, zarówno co do doprowadzenia (...) Sp. z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w kwocie 26.049,60 złotych poprzez wprowadzenie jej w błąd w zakresie zamiaru płatności za zamówiony nawóz, jak i podrobienia oraz posłużenia się podrobionym dokumentem jako autentycznym.

Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony miał pełną świadomość, że przesłane przez niego potwierdzenie przelewu stanowi dokument podrobiony, skoro nigdy nie zrealizował on płatności i pomimo tego użył go jako dokumentu autentycznego, co świadczy o chęci takiego działania. Także późniejsze zachowanie oskarżonego wskazuje, że wiedział, iż nigdy nie doszło do przelewu na kwotę 26.049,60 złotych. Oskarżony w rozmowie z pracownikiem pokrzywdzonej firmy nie kwestionował braku płatności a winą za nieprzekazanie środków finansowych próbował obarczyć bank. Dopiero w późniejszym czasie przyznał, iż nie posiada wystarczających środków na koncie, aby dokonać zapłaty. Ponadto, oskarżony miał pełną świadomość - skoro został o tym poinformowany – że, aby uzyskać nawóz od (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., niezbędne jest dokonanie przedpłaty. Dlatego celowo przesłał podrobiony przelew, gdyż chciał tym samym wprowadzić pokrzywdzoną w błąd co do realizacji płatności i uzyskać nawóz bez konieczności płacenia za niego.

Brak jest w niniejszej sprawie okoliczności wyłączających bezprawność czynu (kontratypu, jak również okoliczności wyłączających winę. M. L. jest bowiem osobą poczytalną dorosłą, posiadającą określone doświadczenie życiowe i tym samym nie powinny być mu obce podstawowe zasady etyczno-moralne, a karalność zarówno fałszerstwa materialnego dokumentu, jak i oszustwa jest powszechnie znana. Oskarżony w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu nie działał w jakiejkolwiek anormalnej sytuacji motywacyjnej, zatem można mu przypisać winę.

Opisane powyżej zachowanie oskarżonego realizuje znamiona opisane w dwóch przepisach ustawy karnej, tj. z art. 286 § 1 kk i 270 § 1 kk, a więc stanowi jeden czyn w rozumieniu art 11 § 2 kk, co znalazło swoje odzwierciedlenie w przyjętej kwalifikacji prawnej.

Za popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 kk ustawodawca przewidział karę pozbawienia wolności w wymiarze od 6 miesięcy do lat 8. Z kolei występek z art. 270 § 1 kk jest zagrożony alternatywnie karami grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Uznając M. L. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 286 §1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, w myśl art. 11 § 3 kk i na podstawie art. 286 § 1 kk, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, kierując się dyrektywami określonymi w art. 53 kk. Orzekając wskazaną karę, Sąd miał na względzie znaczny stopnień winy oraz społecznej szkodliwości czynu, wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które winny zostać osiągnięte w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Przedmiotem ochrony, do którego odnosi się przestępstwo z art. 286 § 1 kk jest mienie, natomiast w przypadku art. 270 kk - wiarygodność dokumentów, a w dalszej kolejności pewność obrotu prawnego. Oskarżony zaplanował popełnienie przestępstwa i przygotował się do jego popełnienia, preparując dokument, którym następnie się posłużył, aby uzyskać korzyść majątkową kosztem oskarżyciela posiłkowego. Tym samym działał z premedytacją. Na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu miała wpływ także wartość nawozu wynosząca 26.049,60 złotych. Wprawdzie nawóz ten udało się zabezpieczyć w toku postępowania, lecz nie dzięki działaniom oskarżonego a wyłącznie dzięki staraniom pracownika pokrzywdzonej spółki, który we własnym zakresie ustalił i wskazał Policji miejsce jego składowania. Okoliczność obciążającą stanowiła kilkukrotna karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa z art. 286 § 1 kk oraz z art. 270 § 1 kk, co wskazuje, iż oskarżony jest sprawcą niepoprawnym, zdemoralizowanym, lekceważącym wyroki Sądów i ma wyraźną tendencję do dopuszczania się podobnych czynów. Na korzyść oskarżonego przemawiało z kolei jego przyznanie się do winy w toku postępowania przygotowawczego.

Zgodnie z treścią art. 58 § 1 kk, jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, sąd orzeka karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary.

Mając na uwadze wszystkie przytoczone powyżej okoliczności oraz fakt, iż uprzednio stosowane wobec oskarżonego kary o charakterze wolnościowym okazały się nieskuteczne, Sąd uznał, iż w stosunku do M. L. brak jest pozytywnej prognozy kryminologicznej i jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności pozwoli spełnić cele wychowawcze i zapobiegawcze, pozwalając zmobilizować oskarżonego do refleksji na własnym postępowaniem. Tym samym Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku.

Na podstawie art. 230 §2 kpk, w pkt 2 wyroku, Sąd zwrócił oskarżycielowi posiłkowemu (...) Sp. z o.o. w W. dowód rzeczowy w postaci 24 ton nawozu L. Kalium.

W oparciu o art. 44 § 2 kk Sąd orzekł, w pkt 3 wyroku, przepadek dowodu rzeczowego w postaci polecenia przelewu i pozostawił go w aktach sprawy na karcie 18, ponieważ służył on do popełnienia przestępstwa.

Po myśli art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie) koszty procesu, na które złożyły się wydatki wynoszące 70 złotych oraz 180 złotych opłaty karnej – w wysokości wynikającej z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o płatach w sprawach karnych (Dz.U.1983.49.223 z późn.zm.)