Sygn. akt IV Ka 139/17
Dnia 15 maja 2017r.
Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie:
Przewodnicząca: SSO Władysława Motak
Protokolant: st. sekr. sądowy Daria Kozłowska
przy udziale Prokuratora Prok. Rej. del do Prok. Okręg. Agnieszki Andrzejewskiej
po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2017r.
sprawy W. K.
oskarżonego z art. 52 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1995r. Prawo Łowieckie
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie
z dnia 22 listopada 2016r. sygn. II K 64/16
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,
II. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze i wymierza mu 200 (dwieście) złotych opłaty za to postępowanie.
SSO Władysława Motak
Sygn. akt IV Ka 139/17
.
Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 22 listopada 2016r. uznał oskarżonego W. K. za winnego popełnienia przestępstwa z art.52 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1995r. Prawo łowieckie
( wyrok - karta 77 akt ).
Rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego zaskarżył obrońca oskarżonego.
( apelacja karta 88- 92 akt ).
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Po przeprowadzeniu kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do uwzględnienia zarzutu i wniosków zawartych w apelacji.
Nie podzielił Sąd odwoławczy podniesionego apelacją zarzutu, iż Sąd I instancji dopuścił się obrazy prawa procesowego art.7 kpk poprzez dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego z naruszeniem wiedzy, logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.
Lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku poprzedzona lekturą akt sprawy dowodzi, iż Sąd i instancji, wbrew twierdzeniom autora apelacji, nie uchybił zasadom swobodnej sędziowskiej ocenie dowodów zawartym w dyspozycji art.7 kpk.
To właśnie kierując się wskazanymi wymogami, zasadnie dał wiarę zeznaniom bezpośrednich świadkom zdarzenia M. P. (1), K. S., M. J. oraz świadkowi S. S. któremu M. P. przekazał swoje spostrzeżenia, a tym samym odmówił wiarygodności wypowiedziom oskarżonego.
Sąd swoje stanowisko logicznie i przekonywująco uzasadnił w treści uzasadnienia. Brak jest racjonalnych podstaw do ich kwestionowania. Za takie nie mogą być uznane okoliczności wskazane w treści apelacji jako że są to okoliczności drugorzędne, nie mające większego znaczenia dla wyjaśnienia istotnych kwestii niezbędnych do wypowiedzenia się w przedmiocie sprawstwa i winy oskarżonego na gruncie zarzucanego mu czynu.
Słusznie Sąd orzekający dostrzegł, iż pomiędzy świadkami, a oskarżonym nie istnieją jakiekolwiek animozie, waśnie, konflikty które by rzutowały na prawdziwość ich wypowiedzi, w związku z czym świadkowie nie mieli podstaw aby niesłusznie oskarżonego pomawiać.Oskarżony wszak nie kwestionował, iż był na miejscu zdarzenia, a jedynie twierdził że był biernym obserwatorem. Co z kolei stoi w kolizji z wypowiedziami świadków którzy wyraźnie nakreślili zachowanie oskarżonego zgoła odmiennego od tego jaki opisywał sam oskarżony. Relacje świadków w podstawowych kwestiach są zbieżne, w związku z czym przedstawione przez oskarżonego zachowanie trafnie nie znalazło akceptacji Sądu meriti.
Sąd dokonując pierwszoinstancyjnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego respektował również, do czego był zobligowany art.410 kpk, zasadę objęcia oceną całości okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej, stąd nie można zarzucić Sądowi iż ocena jest niepełna.
Tak więc uznając, wbrew twierdzeniom autora apelacji, iż Sąd Rejonowy wyrokując w niniejszej sprawie nie dopuścił się naruszenia prawa procesowego i to w stopniu mającym wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia, Sąd odwoławczy na podstawie art.437§1 kpk zaskarżony wyrok utrzymał w mocy podzielając tym samym stanowisko Sądu orzekającego co do sprawstwa, winy, oceny prawnej zachowania się oskarżonego, a także rozstrzygnięcia o karze.
Orzeczenie o kosztach za postępowanie odwoławcze oparto o przepis art.636§1 kpk.
SSO Władysława Motak