Sygn. akt VII Ka 317/17
Dnia 21 kwietnia 2017 r.
Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie:
Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski
Protokolant: st. sekr. sąd. Elżbieta Łotowska
po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2017 r.
sprawy A. K., ur. (...) w G., syna J. i W. z domu W.
obwinionego z art. 98 ust. 1 pkt 1 a, w zw. z art. 32 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 98 ust. 1 pkt 1 a, w zw. z art. 32 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 122 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy .
na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego
od wyroku Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 16 stycznia 2017 r., sygn. akt II W 1059/16
I zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że przy zastosowaniu art.39§1i2 kw łagodzi orzeczoną wobec obwinionego A. K. karę grzywny do 1500 ( tysiąca pięciuset ) zł i w pozostałej części utrzymuje go w mocy,
II zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 ( pięćdziesiąt ) zł tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków za postępowanie odwoławcze oraz kwotę 150 ( sto pięćdziesiąt ) zł tytułem jednej opłat za obie instancje.
Sygn. akt VII Ka 317/17
A. K.został obwiniony o to, że:
I prowadząc działalność gospodarczą w miejscowości (...), ul. (...) jako płatnik składek od 11.09.2015r. do 11.08.2016r. ( 08/2015r.-07/2016r.) nie opłacał zaległych i bieżących składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w kwocie 10870,19 zł, plus odsetki liczone do dnia zapłaty włącznie
tj. o czyn z art. 98 ust. 1 pkt 1 a, w zw. z art. 32 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych,
II prowadząc działalność gospodarczą w miejscowości (...), ul. (...) jako płatnik składek od 11.09.2015 r. do 11.08.2016 r. ( 08/2015 - 07/2016r.) nie opłacał zaległych i bieżących składek na Fundusz (...) w kwocie 646,74 zł, plus odsetki liczone do dania zapłaty włącznie
tj. o czyn z art. 98 ust. 1 pkt 1 a, w zw. z art. 32 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 122 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Sądu Rejonowego w Giżycku wyrokiem z dnia 16 stycznia 2017 r., w sprawie sygn. akt II W 1059/16
1/ obwinionego A. K. uznał za winnego popełnienia obu zarzuconych mu czynów, przy czym opisy tych czynów uzupełnia o ustalenia, że obwiniony nie opłacał składek w przewidzianym przepisami terminie, nadto czyn zarzucony obwinionemu w pkt. II kwalifikuje z art. 122 ust.l pkt. 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DZ U Nr 69, poz. 415 z 2008 r., z późn. zm.) i za to na podstawie art. 98 ust. 1 pkt. la ustawy z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DZU Nr 205, poz. 1585 z 2009 r. z późn. zm.) i na podstawie art. 122 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DZ U Nr 69, poz. 415 z 2008 r., z późn. zm.) skazał go, zaś na podstawie art. 122 ust.l ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DZ U Nr 69, poz. 415 z 2008 r., z późn. zm.) zw. z art.9§2 kw w zw. z art.24§l i 3 kw wymierzył obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 3000 (trzy tysiące) złotych.
2/ zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty i obciążą go pozostałymi kosztami procesu w wysokości 100 ( sto złotych).
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja obwinionego zasługuje na uwzględnienie w zakresie, w jakim inicjując kontrolę odwoławczą zaskarżonego wyroku pozwoliła na modyfikację rozstrzygnięcia w zakresie orzeczonej kary.
Na wstępie zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach skarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe zweryfikował tezy wniosku o ukaranie w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia winy i kwalifikacji prawnej zarzucanych obwinionemu czynów. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia o winie obwinionego, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację .
W niniejszej sprawie udowodnione zatem zostało, że obwiniony w przepisanych terminach nie opłacał zaległych i bieżących składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotnie oraz na Fundusz (...).
Na tle dokonanej przez Sąd meriti prawidłowej oceny dowodów i opartych na niej ustaleń faktycznych, stwierdzić jednak należy, że rozstrzygnięcie o karze wymierzonej obwinionemu jawi się jako orzeczenie rzeczywiście zbyt surowe, mając na uwadze wszystkie okoliczności niniejszej sprawy.
Zważyć bowiem z jednej strony należy na ładunek społecznej szkodliwości, niewątpliwie przy tym nagannego, inkryminowanego zachowania obwinionego związanego z naruszeniem praw pracowniczych. Mieć jednak na uwadze należy i to, że faktycznie dolna granica kary związana jest z brakiem opłacania składek na Fundusz (...), gdzie zaległość wynosiła 646,74 zł gdy tymczasem obwiniony nie opłacał również składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne i to w kwocie 10870,19 zł, przy czym co istotne w takim wypadku ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych nie wyznacza dolnej granicy kary.
Powyższe wskazuje, że orzeczona wyrokiem nawet w dolnych granicach ustawowego zagrożenia określonego przez ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy kara grzywny jawi się jako nadmiernie restrykcyjna, nie odzwierciedlająca rzeczywistego charakteru przedmiotowego zachowania obwinionego, a tym samym kara niewspółmiernie surowa. W efekcie – biorąc również pod uwagę właściwości i warunki osobiste obwinionego - Sąd Okręgowy uznał, że jego przypadek zasługuje na nadzwyczajne złagodzenie kary. Według Sądu Okręgowego orzeczenie kary 1500 zł grzywny będzie wystarczające dla osiągnięcia wszystkich celów postępowania. Pozwoli uświadomić obwinionemu, że jego zachowanie nie było prawidłowe i zapobiegnie podobnym jego działaniom w przyszłości.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art.39§1 k.w. wymierzył obwinionemu A. K.karę 1500 zł i pozostałym zakresie wyrok ten utrzymał w mocy -art.437§2 kpk, art.438pkt1-4 kpk w zw. z art.109§2 kpw..
Jednocześnie Sąd Okręgowy na podstawie art.627 kpk w zw. z art.118 kpw w zw. z art.119 kpw i art.3ust.1 i art.10ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od obwinionego zryczałtowane koszty postępowania za postepowanie odwoławcze oraz jedną opłatę za obie instancje uznając, że przemawiają za tym względu słuszności i możliwości płatnicze obwinionego.