UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28.07.2016 r. powodowe (...) Bank SA w W. domagało się zasądzenia w postępowaniu na jego rzecz od pozwanej J. S. kwoty 4969,42 zł bez odsetek oraz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że strony zawarły umowę kredytu w dniu 18.04.2012r., pozwana zobowiązana była do comiesięcznych wpłat, czego nie czyniła. Dodano, że umowa została wypowiedziana, pozwana została wezwana do zapłaty, a z uwagi na brak zapłaty, wystawiono w dniu 25.07.2016r.. wyciąg z ksiąg bankowych potwierdzający wysokość wymagalnego zadłużenia.

Nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 29.09.2016r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu i zasądzono koszty procesu w kwocie 63,63 zł.

W ustawowym terminie pozwana wniosła sprzeciw, co skutkowało przekazaniem sprawy do Sądu Rejonowego w Toruniu.

W sprzeciwie pozwana podniosła zarzut spełnienia świadczenia, wskazując, że w dniu 12.09.2012r. należność z tytułu kredytu została całkowicie spłacona.

Po przekazaniu sprawy powód podtrzymał żądanie pozwu i przedłożył dokumenty na poparcie twierdzeń pozwu. W odpowiedzi na sprzeciw powód wskazał, że wpłacona w dniu 13.09.2012r. kwota nie pokryła całości zadłużenia, a powód zgodnie z§4pkt 7 umowy nie mógł pobrać z rachunku pozwanej większej kwoty niż kwota raty.

Na rozprawie pozwana podtrzymała swoje stanowisko.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18.04.2012 r. J. S. zawarła z (...) Bank spółka akcyjna w W. umowę pożyczki numer (...) na kwotę 12.486,13 zł, na okres od 18.04.2012r. do 20.04.2017r. Całkowita kwota do spłaty, uwzględniając wszelkie dodatkowe koszty i ubezpieczenie miała, zgodnie z umową, wynieść 22.444,33 zł.

Zgodnie z §4 umowy pożyczka miała być spłacana w comiesięcznych ratach w kwotach po 344,85 zł. Bank utworzył i prowadził bezpłatny rachunek, na którym gromadzone miały być środki wpłacane przez pożyczkobiorcę, celem prowadzenia rachunku jest umożliwienie pożyczkobiorcy gromadzenia kapitału służącego wyłącznie spłacie pożyczki. W terminie wymagalności danej należności bank miał pobierać środki w wysokości odpowiadającej danej należności. Pożyczkobiorca zobowiązana była do zapewnienia na rachunku środków na pokrycie wymagalnych należności banku wynikających z umowy. W §4pkt7 zastrzeżono, że „pożyczkobiorca nie wyraża zgody na to, by w okresach półrocznych, licząc od dnia podpisania umowy, środki zgromadzone na rachunku były automatycznie przeznaczane na przedterminową spłatę pożyczki”.

Zgodnie z §15 umowy, pożyczkobiorca miała prawo do złożenia w każdym czasie w okresie trwania umowy, dyspozycji całkowitej lub częściowej spłaty pożyczki przed terminem ze środków zgromadzonych na rachunku. Po dokonaniu przedterminowej spłaty, bank miał wysłać pożyczkobiorcy nowy harmonogram spłat.

Okoliczność bezsporna oraz dowód: umowa kredytowa- k. 18-20

W dniu 12.09.2012r. pozwana dokonała wpłaty na rachunek przypisany do pożyczki kwoty 12.009,47 zł, wpisując w tytule przelewu „całkowita spłata umowy numer (...)/ z dnia 18.04.2012r.”

Okoliczność bezsporna oraz dowód: ksero przelewu z dnia 12.09.2012r. –k. 5v,

Po dokonaniu wpłaty kwoty 12.009,47 zł w dniu 12.09.2012r., pozwana nie zwracała się z zapytaniem do banku, czy kwota pokryła całość pożyczki, a bank nie udzielał jej takiej informacji.

Okoliczność bezsporna

Kwota wpłaty nie pokryła całego kredytu, bowiem całkowita kwota zadłużenia na dzień 13.09.2012r. wynosiła 12.178,27 zł. Pozwana nie otrzymała informacji z banku o zmianie harmonogramu spłaty. Z uwagi na zaznaczenie w umowie, że środki zgromadzone na rachunku nie mogły być przeznaczane automatycznie na przedterminową spłatę, bank pobierał co miesiąc kwotę wymagalnej raty. Kwota zgromadzona na rachunku wystarczyła na pokrycie rat do października 2015r. Gdy zgromadzone na rachunku środki skończyły się, bank nie odnotował dalszych wpłat.

Dowód: harmonogram spłat – k.41-42

W związku z powstaniem zaległości bank w dniu 04.04.2016r. wypowiedział umowę pozwanej, z zastrzeżeniem, że jeżeli w okresie wypowiedzenia spłaci dotychczasowe zaległości, rozważy cofnięcie wypowiedzenia umowy. W związku z brakiem wpłat, umowa z dniem 30.05.2016r. została wypowiedziana.

Dowód: wypowiedzenie umowy z potwierdzeniem odbioru – k. 22, 23-23v,

W związku z niespłaceniem należności, bank, pismem z dnia 14.06.2016r. wezwał pozwaną do zapłaty całej pozostałej do spłaty należności , w tym 4580,05 zł tytułem kapitału.

Dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty – k. 24,

W dniu 25.07.2016r. powód wystawił wyciąg z ksiąg banku, z którego wynikało, że zadłużenie na dzień 25.07.2016r. wynosi 4969,42 zł, na które składała się: należność główna w kwocie 4580,05 zł, odsetki umowne za korzystanie z kapitału od dnia 21.12.2015r. do 14.06.2016r. w kwocie 205,44 zł, odsetki za opóźnienie od niespłaconego kapitału od dnia 21.12.2015r. do 25.07.2016r., w kwocie 105,77 zł, opłaty i prowizje w kwocie 78,16 zł.

Dowód: wyciąg z ksiąg banku – k 21

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny ustalony został na podstawie okoliczności bezspornych i dokumentów, które zasługiwały na walor wiarygodności, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu podważone.

Bezsporne w sprawie było to, że strony zawarły umowę pożyczki w dniu 18.04.2012r., na warunkach określonych w umowie. Bezsporny był także fakt, ze pozwana w dniu 12.09.2012r. wpłaciła na poczet pożyczki kwotę 12.009,47 zł wpisując w tytule przelewu „całkowita spłata umowy numer (...)/ z dnia 18.04.2012r”.

Spór dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia wobec podniesienia przez pozwaną zarzutu spłacenia pożyczki w całości w dniu 12.09.2012r.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi art. 69 ust. 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Na podstawie art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Jeśli zatem powód powoływał się na zaistnienie oznaczonych faktów, w tym na fakt, przysługującego mu roszczenia o oznaczonej wysokości, zobowiązany był wskazać okoliczności, które uzasadniały żądanie zgłoszone w pozwie. Powód zobowiązany był wykazać, że udzielił pożyczki pozwanej, która nie została spłacona w całości. Na stronie pozwanej, która twierdziła, że spłaciła pożyczkę, spoczywał ciężar wykazania, że pożyczka została spłacona. W ocenie Sądu, powód przedkładając umowę pożyczki i harmonogram wpłat udowodnił roszczenie nie tylko co do zasady, ale też co do wysokości. Strona pozwana nie udowodniła natomiast, że wpłacona przez nią kwota w dniu 12.09.2012r. pokryła całą należność, co umożliwiałoby uznanie wpłaty za całkowitą spłatę pożyczki. Pozwana nie przedłożyła żadnego dowodu na potwierdzenie swoich twierdzeń, że wpłata kwoty 12.009,47 zł była wystarczająca na całkowitą spłatę pożyczki. Zgodnie natomiast z przedłożonym harmonogramem spłat, zadłużenie pozwanej na dzień 13.09.2012r. (dzień księgowania wpłaty) wynosiło 12.178,27 zł. A zatem, aby skorzystać z przewidzianej w umowie możliwości przedterminowej spłaty pożyczki pozwana winna była wpłacić taką kwotę. Tymczasem pozwana wpłaciła kwotę niższą i nie domagała się żadnego potwierdzenia od banku czy kwota jest wystarczająca. Pozwana nie dołożyła należytej staranności, by ustalić, czy bank zamknął rachunek pożyczki, czy też pozostała zaległość.

Zebrane dowody wykazały, że bank, zgodnie z zawartą umową i zastrzeżeniem pozwanej o braku zgody na to, by w okresach półrocznych, licząc od dnia podpisania umowy, środki zgromadzone na rachunku były automatycznie przeznaczane na przedterminową spłatę pożyczki, pobierał ze znajdujących się na koncie pozwanej tylko i wyłącznie kwoty comiesięcznych rat. Pozostała kwota znajdowała się na koncie i była co miesiąc pomniejszana o pobrane raty. Powodowy bank nie miał prawa pobrać z rachunku całej wpłaconej kwoty i zaliczyć jej na częściową przedterminową spłatę pożyczki, gdyż byłoby to sprzeczne z treścią umowy i wyrażoną w umowie wolą pozwanej.

W ocenie Sądu, zebrane w sprawie dowody potwierdziły, że pozwana, wpłacając kwotę 12.009,47 zł we wrześniu 2012r., spowodowała, że na jej rachunku znajdowała się nadwyżka pieniędzy (która jednak nie pokryła całości zadłużenia i nie mogła stanowić całkowitej spłaty pożyczki), która co miesiąc aż do października 2015r. była pobierana z konta pozwanej. Dopiero po tym czasie, gdy nie było środków na koncie, powstała zaległość i bank wezwał pozwaną do zapłaty zaległości pod rygorem wypowiedzenia umowy. Pozwana miała pretensje do banku, że przez okres trzech lat nie wzywał jej do zapłaty, ale zebrane w sprawie dowody wskazują, że z konta pozwanej pobierane były należne raty, więc bank nie miał potrzeby kontaktowania się z pozwaną, gdyż pożyczka była spłacana regularnie. Dopiero od listopada 2015r. na koncie brakowało środków na pokrycie rat pożyczki, co skutkowało skierowaniem korespondencji do pozwanej w kwietniu 2016r.

Mając na uwadze powyższe uznać należało, że powództwo okazało się zasadne i podlegało uwzględnieniu w całości , o czym orzeczono w punkcie I wyroku na mocy art. 69ust.1 i następne ustawy prawo bankowe. Sąd zasądził należność bez dalszych odsetek, zgodnie z żądaniem pozwu.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto na art. 98 k.p.c. i zamieszczono w punkcie II sentencji. Strona powodowa wygrała proces w całości, ponosząc koszty procesu w wysokości 63 zł, na które składała się opłata od pozwu. Pozwana jako przegrywająca proces winna te koszty zwrócić powodowi.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE