UZASADNIENIE

Apelacja prokuratora okazała się zasadna i w wyniku jej rozpoznania doszło do konieczności uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Przy rozpoznawaniu sprawy doszło bowiem do naruszenia przepisów postępowania, co z kolei doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych, a uchybienia te wpływ na treść wyroku powodując, że wyrok ten jest co najmniej przedwczesny.

Sąd Rejonowy oceniając zeznania i wyjaśnienia K. M. całkowicie błędnie zinterpretował te, składane na etapie postępowania przygotowawczego i bezkrytycznie podszedł do tych, składanych przed Sądem.

W wyjaśnieniach składanych w postępowaniu przygotowawczym K. M. w sposób nie budzący wątpliwości odróżniał braci D. i D. M. (1) i wyraźnie powiedział, że w pomiędzy czerwcem a październikiem 2013 roku zakupił narkotyki ( po 1 gram amfetaminy bądź marihuany ) zarówno od D. M. (2), jak i od D. M. (1). K. M. wyraźnie oddzielał te dwie transakcje, nie łączył ich ze sobą, nie miał żadnych wątpliwości, że chodziło o odmienne sytuacje i w każdej z nich jako sprzedający brał udział inny z braci M.. Jednocześnie argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, jakoby świadek nie znał dokładnie braci M., bo nawet mylił imię i jednego z nich nazywał (...) świadczą albo o niezrozumieniu relacji tego osobowego źródła dowodowego, albo o przeczytaniu jedynie krótkiego fragmentu składanych przez niego wyjaśnień. Mówiąc o (...) świadek ma ewidentnie na myśli D. P. (1), a jego wątpliwość sprowadza się do tego, że nie pamiętał, czy w październiku 2013 roku zakupił narkotyk od D. M. (1) czy od D. P. (1). Ale co do wcześniejszego okresu, pomiędzy czerwcem a październikiem 2013 roku K. M. wyjaśniał pewnie - kupił wtedy dwa gramy narkotyku w dwóch różnych transakcjach – jedną przeprowadzając z D. M. (1), a drugą z D. M. (2). Zatem z tej części wyjaśnień K. M. wynika, że w okresie od czerwca do października 2013 roku kupił trzy razy po 1 gram narkotyku, raz od D. M. (2), na pewno raz od D. M. (1), a jedyna niepewność dotyczy tego, czy trzecią porcję w październiku kupił od D. M. (1) czy od D. P. (2). Ale tę niepewność prokurator już rozwiał na korzyść oskarżonego D. M. (1), bo zarzucił mu jednie jednorazową sprzedaż 1 grama narkotyku.

Co do przedstawionej dopiero na rozprawie wersji świadka K. M., jakoby nie rozróżniał on braci M. i myślał, że to bliźniacy, to jest ona absurdalna i wymyślona tylko po to, aby jakoś wybronić D. M. (1) ( bo D. M. (2) został już prawomocnie skazany, zresztą przyznał się do sprzedaży 1 grama amfetaminy K. M. – k. 109). Przecież bracia M. wyraźnie różnią się między sobą –D. M. (1) jest od brata o rok starszy, o siedem centymetrów niższy i ma inne tatuaże ( k. 108 i k. 307). Nawet K. M. przyznał, że bracia M. nie są podobni („ nie widzę podobieństwa między jednym a drugim” - k. 589). Jednocześnie przyznał, że znał obu tych braci jeszcze z czasów szkoły podstawowej, obaj bracia M. również przyznali, że znali K. M. i często go widywali, bo miał zakład pogrzebowy w pobliżu miejsca ich zamieszkania.

Dlatego ustalenie Sądu Rejonowego, jakby K. M. mógł tych braci nie odróżnić i się pomylić jest naiwne i nie może uzyskać aprobaty Sądu Okręgowego.

Zdaniem Sądu Okręgowego zgromadzony materiał dowodowy, jeżeli poddać go właściwej analizie i ocenie dowodów, powinien prowadzić do skazania oskarżonego D. M. (1). Co do wątpliwości, czy D. M. (1) sprzedał K. M. 1 gram amfetaminy, czy 1 gram marihuany, to z wyjaśnień brata oskarżonego ( czyli D. M. (2)) wynika, że bracia M. dysponowali amfetaminą ( ewentualnie, w razie nie podzielenia tej oceny przez Sąd Rejonowy, można rozstrzygając wątpliwości na korzyść oskarżonego przyjąć, że był to narkotyk tzw „miękki” czyli marihuana).

Dlatego z uwagi na zasadę ne peius z art. 454 § 1 kpk zaskarżony wyrok należało uchylić, a sprawę przekazać do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji.

Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy Sąd Rejonowy co do przeprowadzania dowodów ponownie przesłucha K. M. i oskarżonego oraz D. M. (2), należycie oceni zeznania i wyjaśnienia K. M., a w pozostałym zakresie rozważy skorzystanie w szerokim stopniu z dyspozycji art. 442 § 2 kpk.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu przez adwokata oskarżonemu na rozprawie apelacyjnej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 618§ 1 pkt 11 kpk oraz § 2 pkt 1 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714).

Wobec powyższego orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.