UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. D. (1) od 17 roku życia spożywał sporadycznie alkohol oraz palił marihuanę. Od 25 roku życia zaczął częściej palić marihuanę tj. 1-2 razy w tygodniu, traktując ją jednak jako środek pomocniczy, niwelujący negatywne emocje w stanach przygnębienia. D. D. (1) nadmiarowo spożywa alkohol i to alkohol traktuje jako podstawowy środek niwelujący emocje.

Dowód: kwestionariusz zebranych informacji przez specjalistę terapii uzależnień k. 110-121

D. D. (1) mieszka z konkubiną oraz małoletnią córką, w domu położonym w K. przy ul. (...), na posesji której umiejscowiony jest również garaż.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 32-34

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 21 stycznia 2015 r. D. D. (1) został skazany za uprawę 39 krzewów konopi innych niż włókniste w okresie od początku marca 2014 r. do dnia 6 maja 2014 r. w K. na karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie sąd warunkowo zawiesił na okres próby 3 (trzech) lat, a nadto wymierzył mu karę 50 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej w kwocie 10 zł. Wyrok uprawomocnił się w dniu 29 stycznia 2015 r.

Dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 21 stycznia 2015 r. sygn. akt XIV K 649/14 k. 46

W sierpniu 2015 r. zmarł ojciec D. D. (1), co wywołało u D. D. (1) obniżony nastrój, z którym nie mógł sobie poradzić. Emocje z tym związane D. D. (1) odreagowywał poprzez regularne spożywanie alkoholu.

Dowód: kwestionariusz zebranych informacji przez specjalistę terapii uzależnień k. 110-121

Z uwagi na wcześniej przyjmowaną sporadycznie marihuanę D. D. (1) postanowił również jej używaniem łagodzić stres wynikający ze śmierci ojca. W tym celu na początku stycznia 2016 r. podjął działania zmierzające do uzyskania marihuany poprzez uprawę konopi innych niż włókniste. Z bliżej nieokreślonego źródła zakupił nasiona konopi indyjskich, w markecie budowlanym nabył lampę z żarówkami oraz sterownik prądotwórczy, a za pośrednictwem portalu internetowego – nabył nawóz. Po uprzednim przygotowaniu pomieszczenia do uprawy konopi w kanale samochodowym umieszczonym w garażu, zasiał 9 sztuk krzaków konopi z nasion w odrębnych donicach, po czym dokonywał dalszych czynności ich uprawy, tj. utrzymywał odpowiednią temperaturę i oświetlenie oraz nawoził sadzonki wcześniej zakupionym preparatem. Do dnia 16 lutego 2016 r., w którym to dniu funkcjonariusze policji zabezpieczyli krzewy konopi indyjskich, zasiane konopie wzeszły do wielkości pozwalającej uzyskać znaczne ilości konopi innych niż włókniste o łącznej wydajności ziela konopi - 575 gram ziela, zawierającego średnią zawartość (...) i kwasu (...) na poziomie 13,59%.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 32-34, protokół oględzin garażu k. 9-17, protokół oględzin krzewów konopi innych niż włókniste k. 37-40, protokół użycia testera narkotykowego k. 42, opinia laboratorium kryminalistycznego KWP w G. k. 63-65

D. D. (1) nie jest uzależniony od marihuany. Nadużywa on natomiast alkoholu pijąc ciągle i nieprzerwanie po 3 piwa każdego dnia, który traktuje jako środek odstresowujący. W okresach przerw w piciu zaobserwował on u siebie syndrom odstawienia polegający na chęci ponowne wypicia alkoholu.

Dowód: kwestionariusz zebranych informacji przez specjalistę terapii uzależnień k. 110-121

Następujący stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫: wyjaśnień oskarżonego D. D. (1) (k. 32-34, 71, 93-95);
⚫: zeznań świadka I. B. (k. 95-96);
⚫: opinii kryminalistycznej z zakresu badań chemicznych Laboratorium Kryminalistycznego KWP w G. (k. 63-65);
⚫: kwestionariusza zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień (k. 110-121);
⚫: pozostałego materiału dowodowego w tym dowodów z dokumentów zawnioskowanych w akcie oskarżenia przez prokuratora z kart (2, 4-20, 25, 37-40, 41, 42, 43, 44-45, 46, 52-53, 58-59, 63-65, 85-86, 101, 110-122).

D. D. (1) ma 29 lat. Posiada wykształcenie średnie ogólnokształcące. Z zawodu jest ślusarzem. Utrzymuje się z pracy na umowę zlecenie w (...) w S. za wynagrodzeniem 13,10 zł brutto za godzinę pracy. Posiada dom o pow. 270m² w miejscowości K. oraz samochód marki H. (...) z 2012 r. o wartości 40 tys. zł. Pozostaje w związku konkubenckim, z którego to związku ma jedno dziecko w wieku 9 miesięcy pozostające na jego utrzymaniu. Konkubina D. D. (1) pracuje, osiągając dochody z pracy własnej. D. D. (1) nie był leczony psychiatrycznie, natomiast był w przeszłości leczony odwykowo przez trzy miesiące w systemie ambulatoryjnym, które to leczenie zakończył latem 2015 r. D. D. (1) nie przyjmuje leków psychotropowych. Karany na karę pozbawienia wolności w zawieszeniu za przestępstwo uprawy konopi innych niż włókniste (vide: aktualna karta karna k. 44-45).

W toku postępowania przygotowawczego w dniu 16 lutego 2016 r. (k. 32-34) oskarżony D. D. (1) przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że po śmierci ojca i w wyniku narastających z tego powodu emocji, wpadł na pomysł, aby się odstresować paląc marihuanę. W tym celu postanowił ją uprawiać, zakupując uprzednio, na początku stycznia 2016 r., nasiona konopi oraz konieczny do tego sprzęt. Następnie po przygotowaniu pomieszczenia w kanale samochodowym swojego garażu, zaczął ich uprawę w dziewięciu donicach. Wskazał, że nie miał zamiaru handlować uzyskaną w ten sposób marihuaną ani nikogo częstować.

Po zmianie mu zarzutu na typ kwalifikowany z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii słuchany ponownie w toku postępowania przygotowawczego w dniu 24 sierpnia 2016 r. podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia, przyznając się do zarzucanego mu czynu. (k. 71)

W toku rozprawy głównej (k. 94-95) przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień, zgadzając się odpowiadać na pytania. Po odczytaniu mu wcześniejszych jego wyjaśnień i odpowiadając na pytania, wskazał, że palił marihuanę co dwa tygodnie, gdy miał zły nastrój. Powodem jej zażywania, była nagła śmierć jego ojca oraz brak innego sposobu na odstresowanie.

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie należało ocenić wartość dowodową zgromadzonych w sprawie materiałów dowodowych, w celu dalszego ich wykorzystania przy ustalaniu stanu faktycznego.

Wskazać trzeba, że oskarżony D. D. (1) składając krótkie wyjaśnienia przyznał się do stawianego mu zarzutu, przyznając, iż to on sam uprawiał krzewy konopi innych niż włókniste w kanale garażu na swej posesji. W ocenie Sądu jego wyjaśnienia są wiarygodne, ponieważ w sposób spójny i rzeczowy opisują przebieg przedsięwzięcia zamiaru uprawy konopi i następne wdrożenie zamiaru w życie. Treść wyjaśnień oskarżonego potwierdza przy tym protokół przeszukania garażu należącego do oskarżonego oraz opinia kryminalistyczna wskazująca n to, że zatrzymane u D. D. (1) rośliny to krzewy konopi innych niż włókniste. Brak przy tym podstaw do podważenia twierdzeń oskarżonego odnoszących się do tego, że miał on uprawiać krzewy w celu uzyskania marihuany na własny użytek. Jakkolwiek więc z punktu widzenia zasad doświadczenia życiowego uprawa dziewięciu krzaków pozwalałaby na uzyskanie ilości ziela daleko przekraczającej potrzeby użytkowe jednej osoby, to jednak w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym Sąd nie dopatrzył się żadnych dowodów na komercyjny charakter uprawy marihuany przez oskarżonego.

Zeznania świadka I. B. będącej konkubiną oskarżonego, Sąd uznał za prawdziwe. Zaznaczyć jednak należy, że I. B. nie posiadała informacji przydatnych w niniejszym postępowaniu z punktu widzenia znamion zarzucanego oskarżonemu czynu zabronionego. W swych zeznaniach świadek wskazywała jedynie na fakt przeszukania pomieszczeń mieszkalnych zamieszkiwanych przez nią oraz oskarżonego, a także na znalezienie krzewów konopi i swoją niewiedzę w odniesieniu do działań oskarżonego w tym przedmiocie.

Sporządzona w sprawie opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP w G. jest jasna i spójna oraz zawiera opis kolejnych etapów jej sporządzania, co pozwoliło odtworzyć ciąg rozumowania biegłych ustalając wiarygodność i miarodajność tejże opinii.

Z kolei kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę uzależnień sporządzony fachowo przez osobę posiadającą stosowne certyfikaty, zawiera jednoznaczne i przekonujące wnioski poprzedzone obszernym wywiadem przeprowadzonym w rozmowie z oskarżonym. To przekonuje Sąd o miarodajności tej opinii.

Sąd dał również wiarę pozostałym dowodom zgromadzonym w sprawie, w tym zaliczonym w poczet materiału dowodowego dowodom z dokumentów, albowiem sporządzone zostały one przez osoby bądź organy do tego uprawnione, a żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości.

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym przede wszystkim wyjaśnienia oskarżonego, dowody z dokumentów w powiązaniu z kwestionariuszem specjalisty uzależnień oraz pisemna opinia laboratorium kryminalistycznego przekonały Sąd o tym, iż oskarżony popełnił zarzucany mu w akcie oskarżenia czyn.

Przeszukanie garażu oskarżonego oraz ujawnienie w nim krzewów konopi innych niż włókniste, w pomieszczeniu mającym chronić uprawę przed jej wykryciem, wskazuje na zamiar bezpośredni oskarżonego, uprawy tych konopi. Potwierdza to również świadek I. B., tj. konkubina oskarżonego, wskazując na to, iż nie wiedziała ona o uprawie prowadzonej przez oskarżonego w garażu na ich wspólnej posesji. Wyjaśnienia oskarżonego potwierdzają z kolei jego zamiar w zakresie uprawy konopi i szczegółowo oddają przebieg przedsiębranych czynności uprawy, które doprowadziły do uzyskania krzewów o wielkości zabezpieczonej przez funkcjonariuszy w dniu 16 lutego 2016 r. Z kolei opinia laboratorium kryminalistycznego KWP wskazała w sposób nie budzący wątpliwości, iż krzewy zabezpieczone u D. D. (1) to konopie inne niż włókniste o średniej zawartości (...) i kwasu (...) na poziomie 13,59%.

Odnosząc się z kolei do zamiaru dalszego wykorzystania przez oskarżonego tych krzewów, w tym przede wszystkim wykorzystania marihuany z nich uzyskanej, tj. wskazywanego przez niego zamiaru zużycia suszu na własne potrzeby, należy podkreślić, że – stosownie do twierdzeń oskarżonego – Sąd przyjął, iż uzyskany z zabezpieczonych krzewów susz w ilości 575 gramów (i to zabezpieczony na etapie postępowania przygotowawczego przed pełnym wyrośnięciem roślin i zawiązaniem wiechy kwiatowej), miał służyć oskarżonemu tylko i wyłącznie na własne potrzeby. W tym miejscu dodatkowo uwypuklić jedynie trzeba, że przyjmując wielkość działki użytkowej w wymiarze maksymalnym, tj. 1 grama, z zabezpieczonej ilości krzewów D. D. (1) uzyskałby ok. półtoraroczny zapas tego suszu przy założeniu codziennego ich zażywania w tejże ilości 1 g. Z kolei na gruncie informacji dotyczącej częstości zażywania marihuany przez oskarżonego na poziomie 1-2 razy w tygodniu, podanej przez niego samego w toku sporządzanego wywiadu specjalisty terapii uzależnień, uzyskana z krzewów ilość suszu pozwoliłby na poczynienie zapasów na okres znacznie dłuższy niż półtora roku.

Rozważając zatem wszystkie zgromadzone w sprawie dowody w ich wzajemnym powiązaniu, Sąd ustalił za aktem oskarżenia, iż oskarżony w okresie od początku stycznia 2016 r. do 16 lutego 2016 r. w miejscowości K. przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy prowadził uprawę 9 krzewów konopi innych niż włókniste, przy czym uprawa ta mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innej niż włókniste o łącznej wydajności 575 grama.

W celu ustalenia właściwej kwalifikacji prawnej popełnionego przez oskarżonego czynu należało wskazać i wyjaśnić podstawy prawne inkryminujące czyn związany z nielegalną uprawa konopi innych niż włókniste. Materię tą reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, zawierając przepisy karne inkryminujące zachowania niezgodne z treścią tej ustawy.

I tak, na wstępie wskazać należy na definicję ziela konopi innych niż włókniste zawartej w art. 4 pkt 37 tejże ustawy. Zgodnie z tym przepisem zielem konopi innych niż włókniste jest każda naziemna część rośliny konopi (pojedynczą lub w mieszaninie), z wyłączeniem nasion, zawierająca powyżej 0,20% sumy delta-9-tetrahydrokannabinolu oraz kwasu tetrahydrokannabinolowego (kwasu delta-9 - (...)2-karboksylowego).

Dokonując już w tym miejscu krótkiej subsumpcji, wskazać należy, że oskarżony prowadził uprawę konopi innych niż włókniste, ponieważ zawierały one, zgodnie z opinią laboratorium kryminalistycznego, średnio 13,59% (...), przekraczając tym samym znacznie wskazany próg 0,20% (...) przeznaczony dla konopi włóknistych.

W myśl art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełni czyn zabroniony ten, kto uprawia wbrew przepisom ustawy ( tj. art. 45 ust. 4 ustawy zakazującej uprawy konopi innych niż włókniste, wyjąwszy prowadzenie takiej uprawy przez jednostkę naukową lub Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych po uprzednim uzyskaniu zezwolenia od Głównego Inspektora Farmaceutycznego tj. zgodnie z art. 49 ustawy) konopie inne niż włókniste. Nadto w ust. 3 tego artykułu przewidziany został typ kwalifikowany tego przestępstwa, polegający na prowadzeniu uprawy mogącej dostarczyć znacznych ilości ziela konopi innych, niż włókniste.

Odnosząc się do czynności wykonawczej tego czynu tj. „uprawy” – należy przez nią rozumieć cykl zabiegów od zasiewu lub zasadzenia rośliny do momentu zbioru, gdzie czynności sprawcze koncentrują się na planowej opiece nad wzrostem i rozwojem roślin.

Wyjaśniając rozumienie znamienia „znacznej ilości ziela” wskazać trzeba, że w orzecznictwie wskazuje się na miarę „znaczności”, poprzez stosunek ilości określonych środków lub substancji do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków, wskazując, że jeżeli przedmiotem czynu jest taka ilość tych środków, która mogłaby zaspokoić tego rodzaju potrzeby co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych, to należy przyjąć, że jest tych środków znaczna ilość ( wyrok SN z 01.03.2006 r. (...) 47/0, OSNKW 2006/6/57).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt stwierdzonego zachowania oskarżonego stwierdzić należy, że oskarżony uprawiał krzewy konopi innych niż włókniste i to w ilości pozwalającej na uzyskanie znacznej ilości ziela tych konopi. Podjął bowiem czynności uprawy takie jak przygotowanie ukrytego miejsca ich uprawy, zasiał nasiona tych roślin oraz doglądał je w fazie wzrostu. Z kolei ilość uzyskanego ziela w dniu przerwania tego czynu przez organy ścigania wynosiła 575 gram, co w przeliczeniu na jednogramowe porcje narkotyku stanowi 575 porcji pozwalające odurzyć zatem bez wątpienia kilkadziesiąt osób. Sąd ustalił zatem, że popełnił on zarzucany mu czyn zabroniony, wskazany w art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Czyn oskarżonego popełniony został umyślnie i cechował się znacznym stopniem winy.

Sąd ocenił, iż stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny z uwagi na fakt, iż oskarżony swoim zachowaniem naruszył zasady bezpieczeństwa dla zdrowia powszechnego.

Przystępując do wymiaru kary, wskazać trzeba, że Sąd miał na względzie dyrektywy jej wymiaru opisane w art. 53 i 58 § 1 k.k., w tym przede wszystkim wychowawcze działanie kary oraz cele zapobiegawcze wyrażające się w dążeniu do wyeliminowania u oskarżonych zachowań godzących w przyjęty porządek prawny, a mających swe źródło przyczynowe w lekceważącym podejściu do norm i zakazów obowiązujących w społeczeństwie.

Wymierzając karę, Sąd uwzględnił wszystkie okoliczności łagodzące i obciążające po stronie oskarżonego. W zakresie okoliczności łagodzących Sąd za takie przyjął fakt, iż oskarżony jest osobą wykonująca pracę zarobkową, a nadto prowadzi ustabilizowany tryb życia, prawidłowo wywiązując się z ról społecznych, do jakich z racji wieku i płci jest powołany. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył natomiast dotychczasową karalność za takie samo przestępstwo oraz ponowne jego popełnienie zaledwie w pół roku po uprawomocnieniu się poprzedniego wyroku skazującego i popełnienie tego czynu w okresie próby przewidzianej dla kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Z uwagi na powyższe Sąd wymierzył oskarżonemu karę na podstawie art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w wymiarze 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu, orzeczona kara – w wymiarze najniższym przewidzianym za ten czyn – będąc adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i do stopnia zawinienia sprawcy - osiągnie pokładane w niej cele w zakresie oddziaływania społecznego i wpłynie wychowawczo i zapobiegawczo wobec oskarżonego na przyszłość, stanowiąc nadto czynnik kształtujący świadomość prawną społeczeństwa i informując o normach sankcjonowanych oraz karach orzekanych za ich naruszenie. Pozwoli nadto na dość szybki powrót oskarżonego do obowiązków rodzinnych i pracy zarobkowej po jej odbyciu, nie stanowiąc nadmiernej represji dla oskarżonego.

Podejmują rozważania na temat kary wymierzonej oskarżonemu, należy w tym miejscu wskazać, że Sąd rozważał możliwość zastosowania instytucji z art. 37a k.k. bądź kary sekwencyjnej z art. 37b k.k. wobec oskarżonego, jednak uznał, iż w realiach niniejszej sprawy, zważywszy na warunki osobiste oskarżonego i fakt popełnienia w stosunkowo krótkim okresie czasu ponownie czynu podobnego, brak jest podstaw do wymierzenia oskarżonemu kary innej niż kara pozbawienia wolności. W ocenie sądu, kara grzywny lub kara ograniczenia wolności jako kary samoistne wymierzone za przypisany oskarżonemu czyn byłyby znacząco nieadekwatne do faktu popełnienia takiego samego czynu zaledwie po pół roku trwania okresu próby obejmującej karę pozbawienia wolności za poprzedni czyn podobny. Z kolei odstąpienie od zastosowania kary sekwencyjnej wynika z tego, że wymierzając karę sekwencyjną Sąd zobligowany byłby do wymierzenia oskarżonemu dość długiego okresu kary ograniczenia wolności wespół z karą 3 miesięcy pozbawienia wolności, co – zważywszy, iż oskarżony wykonuje pracę zarobkową w pełnym wymiarze czasu pracy – godziłoby w jego tryb życia, kolidując z obowiązkami zawodowymi oskarżonego. Forma kary ograniczenia wolności w postaci potrącenia wynagrodzenia za pracę byłaby z kolei nieadekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu.

Brak możliwości warunkowego zawieszenia kary wynikał z kolei z brzmienia art. 69 § 1 k.k. Zgodnie z powyższym przepisem zawiesić można karę pozbawienia wolności jedynie wówczas, gdy sprawca był dotychczas niekarany na taka karę, co w niniejszej sprawie wykluczało zastosowanie tego środka probacyjnego wobec oskarżonego.

Z kolei rozstrzygając fakultatywną możliwość orzeczenia na podstawie art. 71 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii obowiązkowego leczenia w ramach odbywania kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, stwierdzić należało, że warunkiem zastosowania instytucji wymienionej w art. 71 ust. 3 jest to, by skazanie dotyczyło osoby uzależnionej od środków psychoaktywnych objętych ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii. Tymczasem w realiach niniejszej sprawy nie sposób jest uznać, aby oskarżony popełnił ów czyn w ramach swojego uzależnienia, skoro – jak wynika z wywiadu specjalisty uzależnień – D. D. (1) nie jest uzależniony od marihuany, natomiast wykazuje objawy uzależnienia od alkoholu. Wykluczało to zatem orzekanie o takim obowiązku leczenia przez Sąd, skoro – jak wskazał specjalista w kwestionariuszu – wobec D. D. (1) zasadnym byłoby poddanie go leczeniu odwykowemu w trybie stacjonarnym w zakresie uzależnienia od alkoholu. Podczas takiej terapii oskarżony mógłby dodatkowo zweryfikować swoje podejście do szkodliwego zażywania marihuany. (vide: wnioski końcowe kwestionariusza zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień – k. 110-121a).

Już tylko na marginesie wskazać trzeba, że brak także podstaw do zastosowania w przedmiotowej sprawie wobec daniela D. obowiązku leczenia odwykowego w zakresie uzależnienia od alkoholu jako środka zabezpieczającego wymienionego w art. 93a § 1 pkt 3 k.k.. W myśl art. 93c k.k. środki zabezpieczające można bowiem orzec wobec sprawcy w razie skazania go za przestępstwo popełnione w związku z uzależnieniem od alkoholu, środka odurzającego lub innego podobnie działającego środka. Czyn przypinany D. D. (1) nie jest czynem popełnionym przez niego w związku z uzależnieniem od alkoholu, a przecież w tym zakresie – zdaniem certyfikowanego terapeuty – oskarżony powinien zostać poddany terapii.

Odnosząc się do rozstrzygnięcia w przedmiocie dowodów rzeczowych, stwierdzając, iż posiadanie krzewów konopi jest zakazane prawem, a pozostałe dowody rzeczowe służyły oskarżonemu do popełnienia przestępstwa, Sąd orzekł na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przepadek dowodów rzeczowych: a/ opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr II/76/16/P pod poz. 2-6 k. 58 akt, zarządzając ich zniszczenie oraz b/ przepadek dowodów rzeczowych opisanych bliżej w wykazie dowodów rzeczowych nr I/260/16/N pod poz. 1 k. 41 akt, zarządzając ich zniszczenie przez Komendę Wojewódzką Policji w G..

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego D. D. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 656,95 zł (sześciuset pięćdziesięciu sześciu zł 95/100) tytułem kosztów sądowych, a na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego z opłaty od skazania z uwagi na orzeczoną karę izolacyjną. Sąd uznał, iż poniesienie przez oskarżonego kosztów sądowych w sprawie, chociażby w części, stanowiłoby nadmierną uciążliwość dla niego samego i członków jego najbliższej rodziny, za utrzymanie których oskarżony odpowiada.

S., dnia 15 lutego 2017 roku

Sędzia Sądu Rejonowego w Słupsku

Joanna Hetnarowicz-Sikora

Sygn. akt XIV K 541/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE