UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 października 2014 roku powódka (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego A. K. kwoty 7.350 złotych z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 1.838 złotych od dnia 16 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 1.838 złotych od dnia 16 marca 2012 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 1.838 złotych od dnia 16 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 1.836 złotych od dnia 16 września 2012 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że dochodzona pozwem kwota stanowi składkę ubezpieczeniową odpowiedzialności cywilnej, do której zapłaty pozwany był zobowiązany na podstawie umowy ubezpieczenia o numerze (...) za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu marki R. (...) nr VIN: (...), nr rej: (...) (pozew – k. 3-5).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 20 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nakazał, aby pozwany zapłacił powódce kwotę dochodzoną pozwem w terminie dwóch tygodni albo wniósł sprzeciw (nakaz zapłaty – k. 8).

Sprzeciwem od nakazu zapłaty pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości oraz wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany przyznał, że współpracował w zakresie ubezpieczeń pojazdów z powódką, jednak wskutek wewnętrznych zmian organizacyjnych doszło do przypadkowego zaginięcia/zniszczenia części dokumentacji ubezpieczeniowej pojazdów w firmie pozwanego. W związku z tym pozwany nie jest w stanie zweryfikować zobowiązań na podstawie posiadanej przez siebie dokumentacji i dlatego z ostrożności procesowej zaprzecza w całości roszczeniu powoda co do zasady i co do wysokości. Ponadto pozwany z ostrożności zaprzeczył zawarciu umowy z powodem wskazując, że przy pozwie doręczono mu jedynie wewnętrzny dokument powoda „potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego” – nie opatrzony żadnym podpisem pozwanego oraz kserokopię wezwania do zapłaty – nigdy nie doręczonego pozwanemu. Powód nie złożył natomiast polisy, co uniemożliwia weryfikację roszczenia powoda (sprzeciw – k. 44-47).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 listopada 2011 roku A. K. i (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. zawarli umowę ubezpieczenia o numerze (...) za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu marki R. (...) nr VIN: (...), nr rej: (...) w okresie od 18 grudnia 2011 roku do 17 grudnia 2012 roku. Umowa obejmowała ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (składka w kwocie 7.350 złotych), autocasco (składka w kwocie 3.007 złotych) oraz NW (składka w kwocie 22 złote).

Składki ubezpieczeniowe miały zostać zapłacone w następujący sposób:

- I rata do dnia 15 grudnia 2011 roku w kwocie 2.612 złotych (kwota 22 złote tytułem składki NW, kwota 1.838 złotych tytułem składki OC oraz kwota 752 złote tytułem składki AC);

- II rata do dnia 15 marca 2012 roku w kwocie 2.590 złotych (kwota 1.838 złotych tytułem składki OC oraz kwota 752 złote tytułem składki AC);

- III rata do dnia 15 czerwca 2012 roku w kwocie 2.590 złotych (kwota 1.838 złotych tytułem składki OC oraz kwota 752 złote tytułem składki AC);

- IV rata do dnia 15 września 2012 roku w kwocie 2.587 złotych (kwota 1.836 złotych tytułem składki OC oraz kwota 751 złote tytułem składki AC).

A. K. nie zapłacił żadnej raty składki z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

(dowód: polisa nr (...) – k. 53)

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na okolicznościach niespornych oraz dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W przedmiotowej sprawie powódka wnosiła o zasądzenie składki ubezpieczeniowej z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wskazując, że pozwany nie uiścił składki ubezpieczeniowej, do której zapłaty był zobowiązany na podstawie umowy ubezpieczenia o numerze (...), zawartej na okres od 18 grudnia 2011 roku do 17 grudnia 2012 roku.

Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa zaprzeczył „z ostrożności procesowej” roszczeniu powoda co do zasady i co do wysokości wskazując, że nie jest w stanie zweryfikować tego żądania z uwagi na zaginięcie/zniszczenie części dokumentacji ubezpieczeniowej pojazdów. Ponadto pozwany zarzucił nie przedstawienie polisy, a jedynie wewnętrznego dokumentu powoda „potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego” – nie opatrzonego żadnym podpisem.

W odpowiedzi na zarzuty pozwanego powód złożył kopię polisy nr (...) z dnia 28 listopada 2011 roku (k. 53) oraz wniósł o zobowiązanie pozwanego do złożenia dokumentu potwierdzającego opłacenie składki. Zarządzeniem z dnia 7 stycznia 2016 roku zlecono doręczenie pozwanemu odpisu tego dokumentu oraz zobowiązano do złożenia dokumentów potwierdzających zapłatę składki za tę umowę ubezpieczenia w terminie 7 dni pod rygorem z art. 233 § 2 k.p.c. (k. 55). Pozwany przedmiotowe zarządzenie otrzymał w dniu 18 marca 2016 roku (k. 63). Mimo prawidłowego doręczenia odpisu polisy oraz zobowiązania do przedstawienia dokumentu potwierdzającego uiszczenie składki pozwany w żaden sposób się do tego nie ustosunkował, w tym nie stawił się na rozprawie. W konsekwencji mając na uwadze zarzuty podniesione przez pozwanego, należało uznać roszczenie za uzasadnione. Pozwany po zapoznaniu się z treścią umowy nie kwestionował faktu jej zawarcia ani treści. Należało więc uznać podnoszone przez powoda okoliczności za przyznane na podstawie art. 230 k.p.c.

Ponadto powód wykazał swoje roszczenie zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Fakt zawarcia umowy oraz wysokość należnej składki wynika ze złożonej przez powoda umowy nr (...) z dnia 28 listopada 2011 roku. Wskazano w niej zarówno wysokość należności, którą miał zapłacić pozwany tytułem składki z umowy ubezpieczenia OC – 7.350 złotych oraz terminy płatności poszczególnych rat: pierwsza rata płatna do dnia 15 grudnia 2011 roku, druga rata płatna do dnia 15 marca 2012 roku, trzecia rata płatna do dnia 15 czerwca 2012 roku, czwarta rata płatna do dnia 15 września 2012 roku.

W konsekwencji całe roszczenie dochodzone pozwem było zasadne. Pozwany nie zgłosił bowiem żadnych wniosków dowodowych, które zmierzałyby do wykazania, że zapłacił jakąkolwiek część składki. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie wyżej powołanych przepisów, orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwany przegrał sprawę w całości. Koszty powódki obejmowały opłatę sądową od pozwu w wysokości 92,00 złotych, oraz koszt notarialnego poświadczenia pełnomocnictwa w wysokości 14,76 złotych.