UZASADNIENIE

Dnia 18 czerwca 2015 roku około godziny 20:00 w G. przy ulicy (...) funkcjonariusze Komendy Miejskiej Policji w G. zatrzymali do kontroli pojazd marki O. (...) o nr rej. (...), którym kierował, jak okazało się po wylegitymowaniu, R. P..

dowód: notatka urzędowa z 18.6.2015 r. (k. 4)

Funkcjonariusze policji jako przyczynę kontroli pojazdu podali kierującemu przekroczenie przez niego dopuszczalnej prędkości o 21 km/h. R. P. nie przyjął mandatu karnego, więc funkcjonariusz policji poinformował go, że sprawa z wnioskiem o ukaranie zostanie przekazana do Sądu Rejonowego w G..

dowód: notatka urzędowa (k. 4)

Pomiar prędkości pojazdu kierowanego przez R. P. został dokonany urządzeniem (...) 20-20 100 LR o nr fabrycznym (...), które na czas tego pomiaru posiadało ważne świadectwo legalizacji przyrządu.

dowód: kopia świadectwa legalizacji ponownej (k. 160)

Obwiniony R. P. w toku postępowania nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego i złożył wyjaśnień (k. 39v.-40). Obwiniony w wyjaśnieniach podał, że w momencie kontroli poruszał się w kolumnie innych pojazdów. Obok niego poruszały się inne pojazdy, zapamiętał pojazd koloru czerwonego D. (...), a pozostałe samochody poruszały się za nim. Obwiniony złożył również uzupełniające wyjaśnienia, w których przedstawił argumentację przemawiającą jego zdaniem za tym, że pomiar w jego przypadku został dokonany bezprawnie (k. 107). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego, gdyż brak było w zgromadzonym materiale dowodowym dowodów pozwalających na odmienną ocenę tego dowodu. W szczególności nie było wystarczających powodów, aby podważyć wyjaśnienia obwinionego co do położenia innych pojazdów obok jego pojazdu w trakcie pomiaru prędkości. Z notatki funkcjonariusza policji wynika, że pomiaru prędkości pojazdu obwinionego dokonano na wysokości budynku usytuowanego przy ul. (...) w G. (k. 4). Na tym odcinku jezdni znajdują się dwa pasy ruchu w jednym kierunku, a na pewnym odcinku jezdni nawet trzy pasy ruchu (dwa wprost i jeden dla pojazdów skręcających w prawo). Mając to na względzie, jak również zasady doświadczenia życiowego oraz procesowego należało uznać zatem przytoczone wyjaśnienia obwinionego co do położenia innych pojazdów obok jego pojazdu za prawdopodobne.

Świadek Ł. K. nie pamiętał, czy w momencie dokonywania pomiaru prędkości pojazdu kierowanego przez obwinionego za lub obok jego pojazdu znajdowały się inne auta. Świadek nie pamiętał również, z jakiej odległości dokonano pomiaru prędkości samochodu kierowanego przez obwinionego. Zdaniem świadka nie miało to jednak znaczenia, bo urządzenia, którym był dokonywany pomiar, ma możliwość wyboru konkretnego pojazdu, którego prędkość chce zbadać. Zdaniem świadka w przypadku pojazdów jadących w kolumnie operator urządzenia może je skierować na konkretny pojazd i w przypadku tego urządzenia nie ma możliwości dokonania błędu pomiaru (k. 105-106). Składając uzupełniające zeznania świadek Ł. K. podał, że przed wykonaniem pomiaru prędkości pojazdu kierowanego przez obwinionego wykonał test telegrafisty, który ma na celu sprawdzenie celownika urządzenia, a nadto podtrzymał opinię, wedle której urządzenie można skierować na dowolny pojazd znajdujący się w kolumnie (k. 195v.). Sąd nie znalazł podstaw do tego, aby zakwestionować wiarygodność zeznań świadka Ł. K. co do okoliczności faktycznych, gdyż były one zbieżne z treścią notatki sporządzonej przez świadka (k. 4) oraz treścią jego notatnika służbowego (k. 43), a z uwagi na upływ czasu pomiędzy zdarzeniem (18.6.2015 r.), przesłuchaniem w toku postępowania sądowego (5.4.2016 r.) miał on prawo nie pamiętać wszystkich szczegółów w zakresie przebiegu kontroli pojazdu obwinionego. Zupełnie odrębną kwestią było już jednak zagadnienie, czy takie zeznania świadka, oceniane na tle pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, mogły stanowić podstawę do ustalenia, że obwiniony popełnił zarzucane mu wykroczenie, czyli przekroczył dopuszczalną prędkość w dniu zdarzenia. Ta kwestia zostanie jednak omówiona w dalszej części niniejszego uzasadnienia we fragmencie dotyczącym oceny zachowania obwinionego z punktu widzenia znamion wykroczenia z art. 92a k.w. Podobnie Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. W. (k. 106), choć ich znaczenie dla rozpoznania tej sprawy nie było wielkie, gdyż świadek zeznał, iż nie pamięta przebiegu kontroli drogowej pojazdu obwinionego.

Sąd podzielił opinię biegłego z zakresu technologii pomiaru prędkości pojazdów (k. 132-136), gdyż została opracowana na podstawie całości akt sprawy, w tym uwzględnieniu opisu zasad działania urządzenia pomiarowego (k. 137-139). Opinia jest zupełna, gdyż biegły udzielił odpowiedzi na wszystkie pytania postawione przez organ procesowy. Wnioski opinii mają charakter kategoryczny i były przydatne do wydania rozstrzygnięcia procesowego w niniejszej sprawie. Sąd, ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, dał również wiarę dokumentom zgromadzonym w sprawie w postaci notatek oraz notatników służbowych (k. 4, k. 43) albowiem żadna ze stron ani sąd z urzędu nie zakwestionował ich prawdziwości lub autentyczności.

R. P. został obwiniony o to, że w dniu 18.06.2015 roku około godziny 20:00 w G. na ul. (...), kierując samochodem O. (...) o nr rej. (...), przekroczył dozwoloną prędkość o 21 km/h przy dozwolonej prędkości 50 km/h, tj. o wykroczenie z art. 92a k.w.

Obwiniony R. P. w toku postępowania nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zdaniem Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na odmowę wiarygodności wyjaśnień obwinionego i w efekcie przypisanie obwinionemu sprawstwa w zakresie popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego. Ustalenie popełnienia przez obwinionego zarzucanego mu czynu nie można było dokonać na podstawie zeznań świadka R. W. , bo świadek nie pamiętał przebiegu kontroli. Wspomnianego ustalenia co do popełnienia przez obwinionego zarzucanego mu czynu zabronionego nie można było również dokonać na podstawie zeznań świadka Ł. K. . Świadek nie pamiętał istotnej okoliczności, czy w momencie dokonywania pomiaru prędkości pojazdu obwinionego obok niego lub za nim znajdowały się inne auta, a nadto wyraził błędną opinię co do tego, że okoliczność ta nie znaczenia dla rzetelności pomiaru. Mając na względzie te okoliczności należy w tym miejscu przypomnieć, że obwiniony R. P. w swych wyjaśnieniach podał, że w momencie kontroli poruszał się w kolumnie innych pojazdów, obok niego poruszały się inne pojazdy, zapamiętał pojazd koloru czerwonego D. (...), a pozostałe samochody poruszały się za nim. Z notatki wynika, że kontroli pojazdu obwinionego dokonano na wysokości budynku usytuowanego przy ul. (...) w G. (k. 4). Na tym odcinku jezdni znajdują się dwa pasy ruchu w jednym kierunku, a na pewnym odcinku jezdni nawet trzy pasy ruchu (dwa wprost i jeden dla pojazdów skręcających w prawo). Mając to na względzie, jak również zasady doświadczenia życiowego oraz procesowego należało uznać zatem przytoczone wyjaśnienia obwinionego co do położenia innych pojazdów obok jego pojazdu w trakcie pomiaru prędkości za prawdopodobne. Zeznania świadka Ł. K. nie mogły stanowić podstawy dla zakwestionowania przytoczonych wyjaśnień obwinionego. Wymieniony świadek składając zeznania w toku postępowania sądowego nie pamiętał wszakże, czy w momencie dokonywania pomiaru prędkości pojazdu kierowanego przez obwinionego za lub obok jego pojazdu znajdowały się inne auta. W opinii świadka nie miało to jednak znaczenia, bo urządzenie, którym był dokonywany pomiar, ma możliwość wyboru konkretnego pojazdu, którego prędkość chce zbadać. Zdaniem świadka w przypadku pojazdów jadących w kolumnie operator urządzenia może je skierować na konkretny pojazd i w przypadku tego urządzenia nie ma możliwości dokonania błędu pomiaru (k. 105-106). Zeznania świadka Ł. K. co do braku wpływu dla rzetelności pomiaru tego, czy obok kontrolowanego pojazdu znajdują się inne pojazdy, nie znajdowały jednak wsparcia w opinii biegłego, która w ocenie Sądu zasługiwała na uwzględnienie. Zdaniem biegłego dla pomiaru prędkości przyrządem UL bezwzględnie istotną kwestią jest to, by wiązka pomiarowa trafiła tylko w jeden pojazd i nie była, nawet w najmniejszym stopniu, zakłócona. Wedle opinii biegłego brak wiedzy co do położenia innych pojazdów nie pozwala domniemywać, że pomiar musiał dotyczyć pojazdu obwinionego, ani tego, że nie oświetlił częściowo jakiegoś innego pojazdu. Z tych względów zdaniem biegłego pomiar prędkości pojazdu obwinionego należało uznać za niemiarodajny (k. 135).

Z tych względów zdaniem Sądu brak było podstaw faktycznych do przypisania obwinionemu popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego. Zdaniem Sądu świadek Ł. K. dokonał w dniu zdarzenia pomiaru prędkości pojazdu obwinionego, który jednak w świetle opinii biegłego nie mógł być uznany za miarodajny, gdyż dokonując pomiaru świadek nie uwzględnił wszystkich istotnych okoliczności mających wpływ na rzetelność pomiaru, w szczególności co do położenia innych pojazdów na jezdni w trakcie pomiaru prędkości. Należy podkreślić, że urządzenie miało w dniu zdarzenia aktualne świadectwo legalizacji ponownej (k. 144). Co więcej, należy również podkreślić, że jak wynika z opinii biegłego przyrząd pomiaru UL użyty w dniu zdarzenia przez świadka ze swej istoty jest w stanie dokonywać prawidłowych pomiarów, ale tylko wtedy, gdy jego operator uwzględni w trakcie pomiaru wszystkie istotne okoliczności mające wpływ na jego rzetelność, a w tej sprawie z taką sytuacją nie mieliśmy do czynienia.

Z tych wszystkich względów, uznając, że brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego przez obwinionego, należało na podstawie art. 5 § 1 pkt 1 k.p.s.w. uniewinnić obwinionego, o czym orzeczono jak w punkcie 1-szym wyroku.

Z uwagi na uniewinnienie kosztami postępowania obciążono Skarb Państwa, o czym orzeczono jak w punkcie 2-gim wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE