Sygn. akt II K 321/16
PR Ds. 667.2017
Dnia 23 marca 2017 roku
Sąd Rejonowy w Nidzicy w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Elżbieta Lewandowska
Protokolant: sekretarka Milena Borowska
w obecności Prokuratora Rejonowego w Nidzicy Arkadiusza Szulca
po rozpoznaniu dnia 23 lutego 2017 roku i 23 marca 2017 roku w N. sprawy
1. D. L. urodz. (...) w Ł.,
syna R. i S. z d. S.,
oskarżonego o to, że I. w dniu 18 października 2015 roku o godzinie 04.15 - 04.30 koło miejscowości Ż. gm. N. woj. (...)- (...) wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami zabrał w celu krótkotrwałego użycia samochód marki H. (...) o nr rej. (...) koloru bordowego rok prod. 1996 o wartości 2.500 złotych na szkodę D. K., a następnie porzucił pojazd uszkodzony i otwarty, co spowodowało niebezpieczeństwo jego utraty,
tj. o przestępstwo z art. 289 § 2 kk.
II. w dniu 18 października 2015 roku o godzinie 04.15 - 04.30 na drodze publicznej nr (...) koło miejscowości N. gm. N. woj. (...)- (...), kierował samochodem marki H. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości ustalonym kolejno na 0,33 mg/l i 0,33 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu,
tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 kk.
2. M. N. (1) urodz. (...) w N.,
syna J. i M. z d. C.,
oskarżonego o to, że I. w dniu 18 października 2015 roku o godzinie 04.15 - 04.30 koło miejscowości Ż. gm. N. woj. (...)- (...) wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami zabrał w celu krótkotrwałego użycia samochód marki H. (...) o nr rej. (...) koloru bordowego rok prod. 1996 o wartości 2.500 złotych na szkodę D. K., a następnie porzucił pojazd uszkodzony i otwarty, co spowodowało niebezpieczeństwo jego utraty,
tj. o przestępstwo z art. 289 § 2 kk.
o r z e k a:
I. Oskarżonego D. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu przestępstw:
1. opisanego w pkt. I z art. 289 § 2 kk i za to skazuje go z mocy art. 289 § 2 kk na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.
2. opisanego w pkt. II z art. 178a § 1 kk i za to skazuje go z mocy art. 178a § 1 kk na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.
II. Na zasadzie art. 85 § 1 i § 2 kk oraz art. 86 § 1 kk wymierza oskarżonemu D. L. karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.
III. Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego D. L. środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat.
IV. Na mocy art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000,00 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.
V. Oskarżonego M. N. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 289 § 2 kk i za to skazuje go z mocy art. 289 § 2 kk na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.
VI. Na zasadzie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych /Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm./ oraz art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonych od kosztów sądowych.
Sygn. akt II K 321/16
PR Ds. 667.2016
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 17 października 2015 roku około godziny 21:00 pod dom M. O. samochodem marki H. (...) o nr rej. (...) koloru bordowego, rok produkcji 1996, wartości 2.500,00 złotych, przyjechał D. K.. Zabrał on M. O. i jeździli po okolicznym terenie, zaś około godz. 23:00 pojechali do miejscowości O., skąd zabrali siostrę właściciela pojazdu A. K. (1). Następnie wszyscy udali się samochodem, którego kierowcą był D. K., do N. do sklepu (...). Tam M. O. kupił kilka piw marki T. w puszkach, papierosy i napój energetyczny marki T., którego przekazał D. K.. Natomiast M. O. i A. K. (1), siedząc na tylnej kanapie, spożywali piwa.
Będąc w samochodzie przed sklepem (...) w N. w nocy 18 października 2015 roku o godzinie 02:39:41 na telefon M. O. o numerze 799 064 622 zadzwonił z telefonu o numerze 516 093 536 oskarżony M. N. (1), który poinformował swojego rozmówcę, że przebywa u niego kolega D. L. i poprosił, aby zawieźć go z Ż. do domu w Ł. – połączenie trwało 69 sekund. Po tej rozmowie i wypiciu przez pasażerów zakupionego piwa D. K. wraz z kolegą i siostrą pojechał na stację paliw w miejscowości W.. Tam M. O. zakupił czteropak piwa marki T. i udali się go miejscowości Ż.. W mieszkaniu M. O. zakupione piwo spożywali on i A. K. (1), a w między czasie M. N. (1) o godzinie 03:05:14 po raz drugi zadzwonił do M. O. – połączenie trwało 15 sekund. D. K. z siostrą i kolegą pojechał na przystanek autobusowy w miejscowości Ż., gdzie oczekiwali M. N. (1) oraz D. L., którzy byli po wpływem alkoholu. Mężczyźni wsiedli do samochodu na tylną kanapę, a M. O. zajął miejsce na przednim fotelu pasażera obok kierowcy i udali się w kierunku miejscowości Ł., drogą wskazywaną przez M. O. przez lasu i pola. Po przejechaniu około 1,5 – 2 km, kierujący pojazdem marki H. (...) usłyszał odgłosy dobiegające z tyłu samochodu i zatrzymał się. Z pojazdu wysiedli D. K. i M. O.. Właściciel stwierdził, iż poluzowała się śruba mocująca zderzak i zawołał siostrę, aby pomogła i przyświecała telefonem komórkowym. D. K. i M. O. byli schyleni i naprawili mocowanie tylnego zderzaka, a A. K. (1) przyświecała im telefonem brata i na prośbę właściciela pojazdu podała mu kombinerki, znajdujące się w kieszeni przednich drzwi od strony kierowcy. Natomiast oskarżeni cały czas przebywali wewnątrz samochodu. Po pewnym czasie oskarżony D. L. bez wysiadania z samochodu przesiadł się na fotel kierowcy, a oskarżony M. N. (1) w taki sam sposób przesiadł się na przedni fotel pasażera. Oskarżeni zamknęli drzwi samochodu od wewnątrz i D. L. uruchomił silnik pojazdu. Słysząc odgłos uruchomionego silnika M. O. dobiegł jeszcze do drzwi od strony kierowcy, ale nie mógł ich otworzyć i zaraz oskarżeni odjechali w kierunku Ł.. Po przejechaniu około 100 metrów kierujący zatrzymał samochód, a wtedy przebywający poza pojazdem pobiegli w jego kierunku. Gdy D. K., M. O. i A. K. (1) dobiegali, oskarżeni otworzyli szyby i śmiali się, po czym odjechali. Zdenerwowany D. K. około godziny 04:30 zadzwonił na Policję celem zgłoszenia kradzieży pojazdu, lecz funkcjonariusz P. O. (1), który pełnił służbę zastępcy dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w N., nie mógł się z nim porozumieć i wówczas zgłoszenia kradzieży pojazdu marki H. (...) dokonała A. K. (1), która jednocześnie poinformowała policjanta, że kierujący pojazdem D. L. jest nietrzeźwy. Następnie D. K., M. O. i A. K. (1) poszli pieszo do Ż. i oczekiwali w mieszkaniu M. O. na przyjazd patrolu Policji. W tym czasie zdenerwowany D. K. wypił u kolegi kilka piw marki T. o pojemności 0,5 litra.
W związku ze zgłoszeniem funkcjonariusz P. O. (1) skierował do Ż. patrol w składzie (...). Funkcjonariusze Policji jadąc drogą nr (...) w kierunku S., w rejonie skrzyżowania z drogą prowadzącą w lewo do Ł., koło miejscowości N., po prawej stronie drogi nr (...), ujawnili poszukiwany pojazd marki H. (...) koloru bordowego, stojący w rowie przodem skierowany do N.. Był on pozostawiony w rowie otwarty i w stanie uszkodzonym. W odległości około 50 metrów od tego samochodu w kierunku N. poboczem szli D. L. i M. N. (1) – oddalali się od pojazdu – zaś w pobliżu nie było innych osób. Funkcjonariusze z patrolu zatrzymali oskarżonych i po ich wylegitymowaniu potwierdzili tożsamość poszukiwanych osób oraz sprawdzili ich stan trzeźwości na urządzeniu alko blow, które zasygnalizowało stan nietrzeźwości czerwonym kolorem. Po przewiezieniu do Komendy Powiatowej Policji w N. zatrzymani zostali zbadani na urządzeniu stacjonarnym Alkometr A2.0. Przeprowadzone badania u D. L. wykazały o godz. 05:03 – 0,33 mg/l i o godz. 05:04 – 0,33 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś u M. N. (1) wykazały o godz. 05:05 – 0,12 mg/l i o godz. 05:10 – 0,11 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.
Około godz. 06:20 funkcjonariuszowi Policji P. O. (1) udało się skontaktować telefonicznie z D. K. i poinformował go o odnalezieniu pojazdu i zatrzymaniu sprawców. Następnie A. K. (1) zadzwoniła do ojca i poprosiła go o przyjazd do Ż. oraz zawiezienie ich do N.. Z kolei patrol Policji w składzie (...), po przewiezieniu oskarżonych do Komendy Powiatowej Policji w N., ponownie udał się na miejsce postoju samochodu marki H. (...). Wkrótce podjechał tam pojazd, z którego wysiedli D. K., M. O. oraz A. K. (1) i podeszli do policjantów. D. K. i M. O. zostali przewiezieni do Komendy Powiatowej Policji w N. radiowozem, zaś A. K. (1) udała się tam samochodem ojca. Wszyscy zostali poddaniu badaniu stanu trzeźwości i u D. K. badania wykazały o godz. 06:40 – 0,81 mg/l, o godz. 07:14- 0,78 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, u M. O. badania wykazały o godz. 06:44 – 0,53 mg/l, o godz. 06:46 – 0,52 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, a u A. K. (1) badania wykazały o godz. 06:50 – 0,42 mg/l, o godz. 06:51 – 0,45 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.
Z zapisów w zatrzymanym od M. O. telefonie komórkowym marki C-S. wynika, że numer (...), należy do oskarżonego M. N. (1) i w dniu 18 października 2015 roku ujawniono z tym numerem połączenie przychodzące o godz. 02:39, połączenie nieodebrane o godz. 03:02 i połączenie przychodzące o godz. 03:04.
Dowody: częściowo wyjaśnienia oskarżonych: D. L. k.72, 238v-239, M. N. (1) k.239-239v, zeznania świadków: D. K. k. 27v-28, 249v, A. K. (2) k. 13v-14, 249v-250, M. O. k.16v-17, 167v, 250-250v, A. Ż. k. 56v, 162v, 239v-240, P. O. (2) k.52v, 240, protokołu badania alkomatem k. 4-7, protokół oględzin miejsca ujawnienia pojazdu wraz z dokumentacją fotograficzną k. 8-10, 40-49, protokół oględzin telefonu k.20-21, protokół zatrzymania rzeczy k. 18-19, 22, pokwitowania k.23, dane operatora sieci k.140-160, protokół oględzin bilingów k. 171-188.
Oskarżony D. L. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw. W postępowaniu przygotowawczym podał, że wraz z M. N. (1) na stopa dojechał z Ż. do W., gdyż P. - siostra M. N. (1) zaprosiła ich na imprezę do lokalu (...). Natomiast z W. szli na pieszo i w N. mijali samochód zgadujący się w rowie, a około 200 metrów dalej zatrzymał ich patrol Policji i zostali przewiezieni do Komendy Powiatowej Policji w N.. Wyjaśnił, że nie pamięta, z kim jechał na stopa i o której godzinie, ale jechała starsza kobieta. Tamtego dnia spożywał wódkę z M. N. (1) i nie był w samochodzie D. K., jak również w samochodzie D. K. nie przebywał współoskarżony. Podał, że nie wie, do której godziny otwarta jest (...), bo nigdy tam nie był, a tego dnia miał udać się tam po raz pierwszy.
Na rozprawie stwierdził, że to, co powiedział D. K. nie jest prawdą, a obciąża ich, bo nie chce stracić prawa jazdy. Tamtego dnia ani on, ani M. N. (1) nie widzieli się z D. K.. W dniu 18 października 2015 roku około godziny 20:00 spotkał się z M. N. (1) w Ż. i koło lasu pili piwo. Potem chcieli potańczyć i pieszo szli do dyskoteki (...) w N., gdyż byli przekonani, że będzie jeszcze otwarta. Wcześniej był w tym lokalu raz, czy dwa i uznał, że warto tam pójść. Koło W. około godz. 03:00 zabrali się na stopa z kobietą, która podwiozła ich samochodem marki O. (...) tuż koło skupu złomu w N. i tam wysiedli, gdyż ona jechała do domu i skręca w lewo. Dalej szli pieszo i przy skupie złomu, który zlokalizowany jest na początku N., po prawej stronie, zatrzymał ich patrol policji i zostali przewiezieni do Komendy Powiatowej Policji w N., a następnie zostali zwolnieni dopiero po około 24 godzinach. Zostali zatrzymani na głównej drodze od S. i od momentu opuszczenia samochodu, którym podwiozła ich kobieta, przeszli około 300-350 metrów. Było wtedy ciemno i nie było żadnego pojazdu, tylko jakieś światła świeciły się z tyłu. Przyznał, że tamtego dnia wypił maksymalnie 6 piw i innego alkoholu nie spożywali. Tego dnia, ani tej nocy nie kontaktował się z D. K., ani z M. O.. Podał, iż w dniu zdarzenia D. K. znał od około 5 miesięcy i spotykali się dwa razy w miesiącu. Nie kontaktowali się telefonicznie, gdyż rzadko posiadał telefon komórkowy. Wyjaśnił, iż nie miał przed tym zdarzeniem żadnego konfliktu z D. K. i byli w dobrych relacjach. W tamtym czasie nie miał prawa jazdy i nigdy nie zdawał na prawo jazdy. Następnie stwierdził, że mógł zapomnieć, że tamtego dnia pił wódkę i do (...) szedłem pierwszy raz. Dopuszczał też możliwość, że wtedy w rowie leżał samochód, ale nie zwracał uwagi (wyjaśnienia k.72, 238v-239).
Oskarżony M. N. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Podał, iż tamtego dnia przyszedł do niego do Ż. około 20:00 D. L., kupili sobie piwo i udali się w stronę M., gdzie wypili piwo. Potem mieli ochotę pojechać na imprezę i poszli w stronę miejscowości B.. Podwiozła ich jakaś kobieta, a gdy wysiedli z samochodu i szli pieszo, to za torami w N. mijał ich jakiś bordowy samochód. Po wyjściu na główną drogę prowadzącą do N. koło salonu (...) zatrzymał ich patrol Policji. Podał, że wielokrotnie pytali o powód zatrzymania, ale nie uzyskali informacji i zabrano ich do komendy, gdzie byli badani na alkomacie. Nie dotarli wówczas na imprezę, w której chcieli uczestniczyć. Przed tym dniem dobrze znał D. K. oraz M. O. i nie mieli żadnych konfliktów między sobą. Wyjaśnił, że nie dzwonili do siebie, bo nie miał numeru telefonu do D. K. i M. O.. W tamtym czasie miał telefon komórkowy, chyba w sieci O., ale już nie korzysta z niego i nie pamięta numeru. Podał, iż tamtej nocy nie dzwonił do M. O., bo nie miał numeru jego telefonu. Nie potrafił wskazać, dlaczego wskazują na niego, że jechał samochodem D. K.. Wskazał, że powodem tego może być chęć obciążenia kogoś innego. Podał, że nie miał i nie mam prawa jazdy, gdyż nigdy nie zdawał egzaminu. Wyjaśnił, że w samochodzie D. K. marki H. (...) siedział, gdy jego właścicielem był kolega z Ż.. Natomiast od czasu, gdy właścicielem pojazdu jest D. K. nie jeździł z nim tym samochodem, a tylko raz siedział w pojeździe kilka dni przed zdarzeniem, gdy stał on koło sklepu. Dodał, że (...) zazwyczaj otwarta jest do godziny 05:00 i przed tym zdarzeniem był w tym lokalu. Nie potrafił wytłumaczyć, dlaczego D. K. i M. O. wskazują, że tamtego dnia siedział w samochodzie D. K. i odjechał nim (wyjaśnienia k.239-239v).
Sąd zważył, co następuje:
Wyjaśnienia oskarżonych D. L. i M. N. (1) jedynie w niewielkim zakresie można uznać za wiarygodne. Obaj przyznali, iż tamtego wieczoru w Ż. spożywali alkohol, a następnie pewien odcinek drogi Ż.-N. (okolica N.) pokonali samochodem, po czym szli pieszo do N. i przed N. zastali zatrzymani przez funkcjonariuszy Policji, a następnie przewiezieni do Komendy Powiatowej Policji w N., poddani badaniu stanu trzeźwości i osadzeni. W tej części relacje oskarżonych korespondują z zeznaniami świadków oraz wynikami badania stanu ich trzeźwości.
Natomiast nie sposób podzielić twierdzeń obu oskarżonych, iż w nocy i nad ranem 18 października 2015 roku nie widzieli się z D. K., M. O. i A. K. (1) oraz M. N. (1) nie kontaktował się telefonicznie z M. O., zaś część drogi do N. jechali samochodem, którym kierowała nieznana im kobieta, po czym po opuszczeniu jej samochodu, gdyż jechała w innym kierunku, do N. szli pieszo. W tym zakresie wyjaśnieniom oskarżonych przeczą zeznania świadków, wyniki oględzin rzeczy, dane operatora sieci oraz protokół oględzin bilingów. Zdaniem Sądu wersje prezentowane przez oskarżonych stanowią realizowane przez nich linie obrony, ukierunkowane na uniknięcie odpowiedzialności karnej.
Świadkowie D. K., M. O. oraz A. K. (1) zgodnie i konsekwentnie zeznali, iż w nocy 18 października 2015 roku po rozmowie telefonicznej M. N. (1) z M. O., na prośbę pierwszego z wymienionych w ramach przysługi, po godzinie 03:00, odwozili D. L. do domu do Ł. pojazdem marki H. (...), którym kierował D. K. i jechał z nim również M. N. (1). Zgodnie stwierdzili, że niedaleko za miejscowością Ż., z uwagi na dochodzące z tyłu pojazdu odgłosy, wysiedli z samochodu i usuwali awarię, zaś w pojeździe pozostali na tylnej kanapie przewożeni pasażerowie. Jednoznacznie zeznali, że D. L. i M. N. (1) nie opuszczając samochodu przesiedli się przednie fotele, przy czym na fotelu za kierownicą usiadł D. L. i odjechali bez zgody właściciela pojazdu w kierunku Ł.. Zgodnie też wskazywali, że kierujący pojazdem D. L. był wówczas w stanie nietrzeźwości oraz, że od razu o kradzieży pojazdu została zawiadomiona Policja. Okoliczności podawane przez wymienionych świadków potwierdzili funkcjonariusze Policji P. O. (1), pełniący wtedy służbę zastępcy dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w N. i A. Ż., pełniąc tamtej nocy służbę w patrolu, który jadąc na miejsce do Ż., ujawnił w rowie porzucony otwarty i uszkodzony pojazd, zgłoszony jako utracony oraz dwóch mężczyzn oddalających się od niego w kierunku N., którymi okazały się osoby wskazane jako sprawcy zaboru pojazdu. Z relacjami świadków korespondują wyniki oględzin pojazdu porzuconego w rowie, wyniki oględzin zatrzymanego od M. O. telefonu komórkowego oraz dane operatora sieci i wyniki oględzin połączeń między użytkownikami numerów (...).
Zeznania przesłuchanych świadków Sąd uznał za zasługujące na przyznanie im waloru
wiarygodności, bowiem są wzajemnie zbieżne i z pozostałym materiałem tworzą spójną całość. Wymienieni świadkowie są osobami zupełnie obcymi wobec oskarżonych, za wyjątkiem A. K. (1) w stosunku do D. L. i Sąd nie znalazł powodu, aby ich relacjom odmówić wiarygodności tym bardziej, że sami oskarżeni utrzymywali, iż z D. K., M. O. oraz A. K. (1) nie mieli żadnych konfliktów.
Natomiast wykonane na potrzeby niniejszej sprawy opinie z zakresu osmologii oraz z zakresu genetyki sądowej śladów zabezpieczonych w pojeździe marki H. (...) nie dały jednoznacznych wyników.
W świetle powyższego, Sąd uznał, iż poczynione na podstawie zebranego materiału dowodowego ustalenia dają podstawę do przypisania popełnienia przestępstw:
1. oskarżonemu D. L.:
a. z art. 289 § 2 kk, gdyż w dniu 18 października 2015 roku o godzinie 04.15 - 04.30 koło miejscowości Ż. gm. N. woj. (...)- (...) wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami zabrał w celu krótkotrwałego użycia samochód marki H. (...) o nr rej. (...) koloru bordowego rok prod. 1996 o wartości 2.500 złotych na szkodę D. K., a następnie porzucił pojazd uszkodzony i otwarty, co spowodowało niebezpieczeństwo jego utraty,
b. z art. 178a § 1 kk, albowiem w dniu 18 października 2015 roku o godzinie 04.15 - 04.30 na drodze publicznej nr (...) koło miejscowości N. gm. N. woj. (...)- (...), kierował samochodem marki H. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości ustalonym kolejno na 0,33 mg/l i 0,33 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.
2. oskarżonemu M. N. (1) z art. 289 § 2 kk, gdyż w dniu 18 października 2015 roku o godzinie 04.15 - 04.30 koło miejscowości Ż. gm. N. woj. (...)- (...) wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami zabrał w celu krótkotrwałego użycia samochód marki H. (...) o nr rej. (...) koloru bordowego rok prod. 1996 o wartości 2.500 złotych na szkodę D. K., a następnie porzucił pojazd uszkodzony i otwarty, co spowodowało niebezpieczeństwo jego utraty.
Wymierzając oskarżonym kary za przypisane im przestępstwa Sąd wziął po uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu – sprawcy działali wobec znanej im osoby, która zdecydowała się odwieźć w nocy nietrzeźwego D. L. do domu, na prośbę jego kolegi, wykorzystali moment opuszczenia pojazdu przez kierującego w celu naprawy samochodu, aby mógł kontynuować jazdę i dokonali jego zaboru, a jadąc do N. w następstwie zjechania przez kierującego z nawierzchni jezdni do rowu, porzucili otwarty i uszkodzony samochód; ponadto D. L. nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdem mechanicznym, naruszył nakaz bezwzględnej trzeźwości podczas kierowania pojazdem mechanicznym na drodze publicznej - uprzednią karalność obu oskarżonych za różne przestępstwa, w tym na kary pozbawienia wolności i postępującą ich demoralizację, o czym świadczy popełnienie kolejnego przestępstwa wkrótce po zapadnięciu wyroku w poprzedniej sprawie – D. L. popełnił przestępstwa objęte niniejszą sprawą niecały miesiąc po zapadnięciu wyroku o sygn. akt II K 124/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 kk, a M. N. (1) popełnił przestępstwo objęte niniejszą sprawą po upływie pięciu miesięcy od zapadnięcia wyroku o sygn. akt XII K 59/15 za przestępstwo z art. 279 § 1 kk – k.78-79, 82-83, 110-112, 219, 221 - oraz jako okoliczności łagodzące młody wiek obu oskarżanych.
Uwzględniając powyższe okoliczności Sąd wymierzył oskarżonym za przypisane im przestępstwa kary pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia oraz oskarżonemu D. L. karę łączną pozbawienia wolności, którę są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynów i ich winy – pkt. I, pkt. II i pkt. V wyroku. W stosunku do oskarżonych nie zachodzą podstawy do zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonych kar pozbawienia wolności z uwag na fakt, iż w czasie popełnienia przestępstw byli już skazani na karę pozbawienia wolności.
Oskarżony D. L. popełnił przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji – art.178a § 1 kk zamieszczony został w rozdziale XXI Kodeksu karnego – przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji – jechał drogą publiczną w terenie niezabudowanym w stanie nietrzeźwości.
W myśl art. 2 pkt. 17, 20 i 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) oskarżony był uczestnikiem ruchu drogowego, który kierował pojazdem mechanicznym – samochodem osobowym marki H. (...), a nadto przewoził pasażera w godzinach nocnych, nie mając uprawnień do kierowania tego rodzaju pojazdem. W tych okolicznościach Sąd, na podstawie art. 42 § 2 kk, orzekł środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na najkrótszy okres za tego rodzaju czyn – pkt. III wyroku.
Mając na uwadze fakt przypisania oskarżonemu popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk, stosownie do treści art. 43a § 2 kk, orzekł obligatoryjne świadczenie pieniężne w kwocie 5.000,00 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej – pkt. IV wyroku.
Orzekł także o kosztach sądowych w niniejszej sprawie, zwalniając od ich uiszczenia obu oskarżonych, z uwagi na uzyskiwanie przez nich niskich dochodów - pkt. VI wyroku.
1. (...)
2. (...)
(...)
3. (...)
(...)