Sygn. akt II W 579/16
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 31 lipca 2016 r około godziny 14.00 Komenda Powiatowa Policji w P. została powiadomiona przez anonimową osobę , że w miejscowości N. stoją przy drodze nieprawidłowo zaparkowane samochody. Na miejsce udali się policjanci Komisariatu Policji w O. – A. K. oraz K. S.. Policjanci zastali szereg zaparkowanych przy drodze w sposób nieprawidłowy pojazdów. Między innymi funkcjonariusze zastali zaparkowany samochód T. nr rej. (...) pozostawiony przez obwinionego S. B.. W miejscu zaparkowania pojazdu obowiązuje zakaz zatrzymywania się wynikający ze znaku drogowego B 36.
Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie:
- zeznań J. A. k. 2v oraz na rozprawie
- zeznań A. K. – na rozprawie
- wyjaśnień obwinionego k. 7
- notatki urzędowej k.1,10, 11
Obwiniony S. B. nie przyznał się do stawianego mu zarzutu. Składając wyjaśnienia podał ,że w okresie letnim w 2016 r był dwukrotnie lub trzykrotnie w miejscowości N.. Przyjeżdżał tam po to aby skorzystać z plaży. Swój samochód parkował w miejscach wzdłuż ogrodzenia kempingu na jezdni. Za parkowanie płacił opłatę parkingową w kwocie 15 zł. Obwiniony nigdy nie widział aby w miejscu gdzie parkował obowiązywał znak drogowy zakaz zatrzymywania się i postoju (wyjaśnienia obwinionego k. 7)
Sąd zważył, co następuje:
Zdaniem sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, iż wina obwinionego w zakresie zarzuconego czynu nie budzi wątpliwości. Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych świadków. W ocenie sądu świadkowie zeznawali odnośnie okoliczności , które dostrzegli i zapamiętali. Policjant A. K. w związku z zawiadomieniem anonimowej osoby naocznie stwierdził , że na drodze biegnącej przez N. przy poboczu zostało nieprawidłowo zaparkowanych 15 samochodów w tym pojazd obwinionego. (...) pojazdów nie udało się odnaleźć. Przez całą długość wsi N. obowiązuje zakaz zatrzymywania się wynikający ze znaku drogowego B 36. Powyższa okoliczność wynika z zeznania świadka J. A..
Sąd dał również wiarę wyjaśnieniom obwinionego. S. B. nie zaprzeczył temu ,że parkował swój pojazd na jezdni w miejscowości N.. Jeśli jakaś osoba pobrała od obwinionego opłatę za parkowanie na drodze publicznej , uczyniła to bezprawnie. Najwidoczniej obwiniony kierując pojazdem nie dość uważnie obserwował drogę skoro nie dostrzegł znaku drogowego B 36 usytuowanego przy wjeździe do wsi. Jak wynika z zeznań świadków w N. istnieje problem w związku z parkowaniem pojazdów przez turystów wzdłuż drogi biegnącej przez wieś mimo istniejącego zakazu. Praktyka ta jest uciążliwa dla mieszkańców N..
W obliczu zebranych dowodów sąd nie miał wątpliwości co do sprawstwa obwinionego w zakresie zarzuconego mu czynu. Zgodnie z treścią art. 5 ust.1 ustawy z dn. 20.06.1997r Prawo o ruchu drogowym (j.t.Dz.U. z 2012 r poz. 1137) uczestnik ruchu obowiązany jest stosować się do znaków drogowych. Swoim zachowaniem obwiniony naruszył dyspozycję przepisu art.92 § 1 kw .Zgodnie z tym przepisem kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego podlega karze grzywny albo karze nagany.
Wymierzając obwinionemu S. B. karę sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 33 kw. Sąd dostrzegł ,że stopień winy obwinionego nie jest znaczny. Pod uwagę wzięto brak umyślności działania po stronie obwinionego oraz jego dotychczasową niekaralność. Sąd uznał, że orzeczona kara grzywny w wysokości 100 złotych jest karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego obwinionemu oraz do stopnia jego zawinienia. Kwota ta równoważna jest kwocie mandatu przewidzianego dla tego typu wykroczenia. Sąd uznał ,że kara w takim wymiarze zadziała wychowawczo na S. B. i skłoni go do respektowania zasad ruchu drogowego. Orzeczona kara grzywny nie jest wysoka i obwiniony będzie w stanie ją zapłacić .
O kosztach postępowania sąd orzekł w myśl art. 118 § 1 kpw w zw. z przepisami powołanymi w pkt. II wyroku i obciążył nimi obwinionego.
1. (...)
2. (...):
-(...)
3. (...)
(...)