UZASADNIENIE

Obwiniony J. K. (1) mieszka w T.. Pracuje zawodowo i osiąga dochód około(...) złotych brutto. Jest żonaty. Nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. W przeszłości karany był za wykroczenia (k. 78).

W okresie od 09 września 2014 r. do 12 maja 2016 r. J. K. (1) był Prezesem Zarządu Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w D. biuro w O. przy ul. (...). W tym okresie pracownikami Przedsiębiorstwa byli m. in. Z. B. (1), W. D. (1), A. D., T. K. (1), Z. L. (1), J. L. (2), H. O. (1), A. P. (1), S. R., W. R., K. S. (1), A. W., J. Z.. Wykonywali prace budowlane na rzecz (...) Sp. z o.o. na budowie w G.. Z uwagi na wykonywanie prac związanych z wysiłkiem fizycznym na świeżym powietrzu w okresie zimowym pracownikom przysługiwały posiłki regeneracyjne. Posiłki powinny być wydawane w dniach wykonywania prac uzasadniających ich wydawanie. Za zapewnienie ich wydawania zgodnie z Aneksem nr (...) do Regulaminu pracy (...) SP. z o. o. (k. 37-40) odpowiada kierownik budowy po skonsultowaniu potrzeb w tym zakresie z komórką bhp. Zamówienia na posiłki regeneracyjne zostały przygotowane przez dział bhp za styczeń 2016 r w marcu 2016 r. (k.30) Pracownicy pokwitowali odebranie tych posiłków na początku kwietnia 2016 r. (k. 31-32) P. za luty 2016 r. zostały zamówione w kwietniu 2016 r. (k.33) i odebrane na początku maja 2016 r. (k. 34) Natomiast posiłki przysługujące w marcu 2016 r. także zostały w kwietniu 2016 r. (k. 35) a odebrane w czerwcu 2016 r. (k. 36).

Pracownicy Z. B. (1) i H. O. (1) zatrudnieni byli na stanowisku monterów instalacji sanitarnych. T. K. (1) zatrudniony był na stanowisku robotnika budowlanego, Z. L. (1) na stanowisku cieśli, zaś K. S. (1) na stanowisku brukarza. Pracownicy posiadali ważne badania lekarskie stwierdzające brak przeciwskazań do pracy na stanowiskach wskazanych w ich umowach o pracę. Przeszli również szkolenia z zakresu bhp dotyczące stanowisk na jakich zostali zatrudnieni. Z uwagi na rozszerzenie umowy i zakresu prac do wykonania na budowie w G. w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 12 maja 2016 r. wskazani pracownicy wykonywali prace budowalne polegające na deskowaniu, zbrojeniu, betonowaniu, izolowaniu i wykonywaniu zasypek na budowie w G. (k. 25). Były to inne prace niż określone w ich umowach o pracę. Okres powierzenia innych prac niż określone w umowie o pracę trwał ponad trzy miesiące. Podczas kontroli Państwowej Inspekcji Pracy przeprowadzonej w dniu 13.06.2016 r. Z. B., H. O., T. K., Z. L. i K. S. nadal wykonywali powierzone im prace inne niż wskazane w umowach o pracę. Pracownicy zostali skierowani do wykonywania innego rodzaju prac niż wskazane w ich umowach o pracę mimo iż nie posiadali orzeczeń lekarskich o zdolności do pracy na zajmowanych stanowiskach wydanych po badaniach profilaktycznych, uwzgledniających rodzaje prac faktycznie przez nich wykonywanych i zagrożeń z tym związanych. Przeprowadzono jedynie instruktarz stanowiskowy zgodny z rodzajem prac zawartym w umowach o pracę (k. 21-22). Pracownicy nie zostali poddani szkoleniu wstępnemu i instruktażowi stanowiskowemu w dziedzinie bhp na faktycznie wykonywanym stanowisku pracy oraz nie zostali skierowani na badania profilaktyczne celem uzyskania orzeczeń o zdolności do pracy na zajmowanych stanowiskach, uwzględniających rodzaje faktycznie wykonywanych prac przez pracowników i zagrożenia z tym związane.

Pracownik J. N. (1) zatrudniony był w (...) Sp. z o.o. od 1996 r. na stanowisku operator spycharki (k.204). W poprzednim zakładzie pracy Przedsiębiorstwie (...) również także pracował jako operator spycharki (k. 145). Ten rodzaj pracy wyszczególniony jest w wymieniony w wykazie A dziale V poz. 3 pkt. 3 stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i (...) materiałów B., na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty.

Pierwszą próbę wypowiedzenia umowy o pracę z J. N. (1) obwiniony J. K. jako prezes (...) Sp. z o.o. podjął już 16.10.2014 r. zawiadamiając zakładową organizację związkową o zamiarze wypowiedzenia umowy o pracę J. N. (1) (k. 278). Związek poinformował obwinionego iż nie wyraża zgody na wypowiedzenie umowy o pracę J. N. (1) gdyż jest on chroniony na podstawie art. 39 kp – pozostaje mu mniej niż 4 lata do uzyskania uprawnień emerytalnych wobec pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia, przedstawiono wymagane dokumenty (k. 279). Wobec negatywnej opinii związku zawodowego obwiniony odstąpił od wypowiedzenia umowy o pracę J. N.. Dnia 18.12.2015r. obwiniony kolejny raz zawiadomił zakładowy związek zawodowy o zamiarze wypowiedzenia umowy o pracę J. N. (k. 205). Ponownie związek zgłosił zastrzeżenia do wypowiedzenia tej umowy wskazując iż J. N. podlega ochronie przewidzianej w art. 39 kp. Pomimo negatywnej opinii związku zawodowego i posiadania informacji o pozostawaniu o okresie ochronnym zgodnie z treścią art. 39 kp w dniu 11.01.2016 r. obwiniony wypowiedział umowę o pracę J. N.. Pokrzywdzony złożył odwołanie do Sądu Pracy. Ostatecznie w dniu 25.05.2016 r. obwiniony z J. N. zawarli pozasądową ugodę zgodnie z którą pokrzywdzony zobowiązał się do cofnięcia powództwa i zrzeczenia się roszczenia pod warunkiem zapłaty na jego rzecz kwoty 5000 złotych przez pracodawcę. Ugoda wyczerpuje wszystkie roszczenia pokrzywdzonego wynikające z toczącej się sprawy sadowej (k. 199-200).

W toku kontroli przeprowadzonej przez PIP w (...) Sp. z o.o. w czerwcu 2016 r. ujawniono braki w wydawaniu odzieży roboczej i trzewików roboczych dla pracowników. Zasady przydziału odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej określa tabela norm przydziału odzieży ochronnej – aneks nr (...) z 04.01.2007 r. do Regulaminu pracy, zaktualizowany 01.08.2014 r. (k. 14-20). Przydział odzieży roboczej następuje w momencie pobrania jej z magazynu przez pracownika lub osobę do tego upoważnioną – kierownika, kierowcę lub innego pracownika. Celem usprawnienia przydziału i gospodarowania odzieżą i obuwiem roboczym w (...) Sp. z o.o. od 01.03.2015 r. wprowadzono „Procedurę gospodarowania odzieżą i obuwiem roboczym” z której wynika iż komórka BHP odpowiedzialna jest za koordynowanie spraw przydziału odzieży oraz obuwia roboczego. Dział BHP zobowiązany został do prowadzenia tabeli przydziału odzieży i obuwia a także sporządzenia zbiorczego zestawienia pracowników wraz z ilością oraz rozmiarami odzieży i obuwia roboczego. Odzież oraz obuwie wydaje magazyn, który również prowadzi ewidencję wydanej odzieży i obuwia. W przypadku nowo zatrudnionych pracowników komórka BHP przekazuje do magazynu zapotrzebowanie na konkretny sort odzieży i obuwia roboczego (k. 129-132).

Zgodnie z uregulowaniami aneksu i tabeli norm kierowcy samochodu ciężarowego po 12 miesiącach przysługuje nowe ubranie robocze. W. D. pobrał ostatnie ubranie robocze 30.06.2014 r. i do dnia 12.05.2016 r. nowe ubranie robocze nie zostało mu wydane mimo upływu 12 miesięcy od wydania ostatniego ubrania roboczego. A. P. (1) i K. S. (1) przysługiwały trzewiki robocze po upływie 18 miesięcy od daty ostatniego wydania. A. P. pobrał nowe trzewiki w dniu 08.10.2014 r. do dnia 12.05.2016 r. nie otrzymał nowych trzewików pomimo upływu 18 miesięcy od wydania ostatnich nowych butów roboczych. K. S. (1) pobrał ostatnie nowe buty 12.08.2014r. Do dnia 12.05.2016 r. nie otrzymał nowych mimo upływu okresu 18 miesięcy od wydania nowych trzewików roboczych.

Wobec informacji, iż obwiniony leczy się w (...), Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza (...) Biegły po badaniu obwinionego i na podstawie dokumentacji stwierdził u niego występowanie zaburzeń reaktywnych o charakterze depresyjnym, nie stwierdził upośledzenia ani choroby psychicznej; w ocenie biegłego zdolność do rozpoznania znaczenia czynu ani pokierowania swoim postepowaniem nie była u niego zniesiona ani ograniczona.

(dowody: zawiadomienie o odstąpieniu od przesłuchania k. 2, protokół kontroli PIP k. 7-11, stanowisko inspektora pracy k. 12, zastrzeżenia do protokołu kontroli k. 13, tabela norm przydziału odzieży ochronnej i aneks do regulaminu k. 14-20, lista osób którym przeprowadzono instruktarz stanowiskowy k. 21-22, polecenie wyjazdu służbowego k. 23-24, oświadczenie o faktycznie wykonywanych pracach k. 25, informacja o kontroli BHP k. 26-28, lista pracowników fizycznych k. 29, zamówienie na posiłki regeneracyjne k. 30, 33, 35, pokwitowanie otrzymania posiłków regeneracyjnych k. 31-32, 34, 36, Aneks do Regulaminu pracy dotyczący posiłków regeneracyjnych k. 37-40, k. 133-136, informacja o wyborach Rady Pracowników k. 41, 42, wykazy przepracowanego czasu i wyliczenia zarobków k. 43-49, informacja o karalności k. 78, opinia(...) k. 98-104, opis stanowiska pracy specjalisty BHP i ppoż k. 128, procedura gospodarowania odzieżą i obuwiem roboczym k. 129-132, umowa o świadczenie usług (...) k. 137138, akta osobowe J. N. k. 139-206, akta osobowe T. G. k. 207-237, odpowiedź na wystąpienie PIP k.247-249, wystąpienie PIP k. 250, notatka służbowa k. 251, wykaz decyzji ustnych k. 252, protokół kontroli PIP z 2015 r. k. 253-258, zawiadomienie organizacji związkowej k. 278, zastrzeżenia organizacji związkowej k. 279-280, wniosek o przeprowadzenie kontroli k. 281-282, pismo obwinionego do związku zawodowego k. 283, pismo PIP do przewodniczącego związku zawodowego k. 284-288, zdjęcia ukazujące stan ubrań roboczych i sanitarny na budowie w G. k. 289-291, porozumienie w sprawie cofnięcia oświadczenia k. 292, zawiadomienie organizacji związkowej k. 293, wyjaśnienia obwinionego J. K. k. 126-126v., zeznania B. S. k. 268-268v., k. 305-305v, zeznania T. G. k. 268v.-269, zeznania T. K. k. 269-269v., zeznania T. P. k. 269v.-270, zeznania K. S. k. 270, zeznania J. D. k. 270-270v., zeznania J. N. k. 270v., zeznania J. K. k. 294-295, zeznania I. S. k. 295, zeznania R. R. k. 295v-296, zeznania E. H. k. 331-331v. opinia(...) k. 98-104)

Wobec powyższego J. K. (1) został obwiniony o popełnienie wykroczeń z art. 283 § 1 kp w zw. z art. 232 kp i § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28.05. (...). w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, art. 283 § 1 kp w zw. z art. 229 § 1 i § 4 kp, § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30.05.1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie Pracy, art. 281 pkt. 3 kp w zw. z art. 39 kp, art. 283 § 1 kp w zw. z art. 237⁷ § 1 kpt. 1 i 2 kp, art. 237⁹ § 1 kp.

W toku przeprowadzonego postępowania obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń i złożył szczegółowe wyjaśnienia. Odnośnie zarzutu z pkt. I wyjaśnił że za wydawanie posiłków profilaktycznych pracownikom odpowiedzialny był dział bhp, inspektor bph, dyrektor techniczny, kierownik budowy. Obwiniony wskazał, że zasady przydziału posiłków określone zostały w regulaminie, który obowiązywał w firmie. Odnośnie dopuszczenia do pracy pracowników bez właściwych badań lekarskich stwierdzających brak przeciwskazań do pracy uwzględniających prace faktycznie wykonywane i zagrożenia z tym związane wyjaśnił, że za ten dział odpowiada dział zatrudnienia, kierownik budowy i dyrektor techniczny, a nadzór nad badaniami pracowników pełni inspektor bhp. Obwiniony zaznaczył, że do niego nie docierały informacje o przystępowaniu pracowników do pracy bez odpowiednich badań profilaktycznych. W jego ocenie posiadanie odpowiednich badań przez pracowników to niezbędnych warunek podjęcia pracy. J. K. wyjaśnił, że w aktach pracownika J. N. brak było zaświadczenia o wykonywaniu pracy w warunkach szkodliwych. Na tej podstawie po analizie dokumentacji przez dział kadr uznano iż nie podlega on szczególnej ochronie. Sprawdzenia dokumentacji dokonał pracownik działu kadr na jego polecenie. Obwiniony wskazał, że J. N. został zobowiązany do dostarczenia właściwego zaświadczenia, ale go nie przedłożył. Odnośnie wymiany odzieży roboczej i obuwia wyjaśnił, że zgodnie z uregulowaniami wewnętrznymi firmy w tabelach wskazano jaki rodzaj odzieży przysługuje pracownikom i po jakim okresie następuje jego wymiana. Po zmianie inspektora bhp nie docierały do niego informacje o nieprawidłowościach w zakresie przydziału i wymiany ubrań roboczych dla pracowników. Nadzór na wyminą odzieży pełnił dyrektor techniczny B. S.. Obwiniony zaznaczył, że nie docierały do niego sygnały wymagające jego bezpośredniej interwencji.

Sąd podzielił wyjaśnienia obwinionego jedynie w części dotyczącej wymiany ubrań roboczych i przydziału posiłków profilaktycznych albowiem wyjaśnienia w tej części są jasne i spójne oraz korespondują z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie w tym z uregulowaniami wewnętrznymi firmy dotyczącymi przydziału ubrań roboczych oraz posiłków regeneracyjnych. Zgodnie z zapisami aneksu nr (...) do regulaminu pracy przydział odzieży ochronnej następuje w momencie pobrania jej z magazynu przez pracownika lub osobę do tego upoważnioną. Określono także termin amortyzacji odzieży ochronnej, który jest różny w zależności od zajmowanego stanowiska. Po okresie w którym odzież następuje zamortyzowaniu pracownik otrzymuje nową odzież. Wprowadzono także procedurę gospodarowania odzieżą i obuwiem roboczym w której jednoznacznie wskazano iż komórka BHP odpowiedzialna jest za koordynowanie spraw przydziału odzieży i obuwia roboczego tak aby to było zgodne z przepisami. To na komórce bhp spoczywał obowiązek prowadzenia tabeli przydziału odzieży i obuwia. Prezes jedynie zatwierdza oferty zakupu, nie wykazano, aby obwiniony nie zatwierdził przekazanych mu drogą służbową dokumentów. Odzież pracownicy pobierali z magazynu, który prowadził ewidencję wydanej odzieży i obuwia roboczego. W sytuacji zniszczenia odzieży lub obuwia przez pracownika kierownik budowy obowiązany jest wystawić protokół zniszczenia i przekazać go komórce bhp, która po uzupełnieniu przekazuje protokół do magazynu. Magazyn po uzupełnieniu przekazuje protokół zniszczenia prezesowi do zatwierdzenia. Po zatwierdzeniu wydawana jest nowa odzież.

Odnośnie wydawania posiłków regeneracyjnych w (...) Sp. z o.o. obowiązywał Aneks do regulaminu pracy określający zasady przydziału posiłków regeneracyjnych i wykaz stanowisk uprawniających do pobierania profilaktycznych posiłków i napojów. Posiłki przysługiwały w okresie zimowym od 1 listopada do 31 marca i winny być wydawane w dniach wykonywania prac uzasadniających ich wydawanie. Za zapewnienie pracownikom posiłków i napojów profilaktycznych w dniach uzasadniających ich wydawanie odpowiada kierownik budowy po skonsultowaniu potrzeb w tym zakresie z komórką bhp. W przypadku wystąpienia warunków uprawniających do wydawania pracownikom posiłków kierownik budowy w porozumieniu z komórką bhp podejmuje decyzję o uruchomieniu procesu zakupu posiłków. Dopiero komórka bhp przedstawia stosowne zamówienie do akceptacji dla Zarządu Spółki. Zamówienia na posiłki profilaktyczne składał inspektor bhp – k. 30, k. 33, k. 35 po zgłoszeniu zapotrzebowania ze strony kierownika budowy. Zapotrzebowanie na zakup posiłków nie zostało przedłożone obwinionemu.

Z powyższymi ustaleniami korespondują także zeznania B. S. – dyrektora do spraw technicznych oraz T. G. – kierownika budowy. Obaj świadkowie wskazali iż to kierownik budowy pełniący bezpośredni nadzór na pracownikami na danej budowie zgłaszał do działu bhp i działu zaopatrzenia zapotrzebowanie zarówno na posiłki profilaktyczne jak i na odzież roboczą. Obaj jednoznacznie wskazali iż kwestie dotyczące zaopatrzenia pracowników w ubrania robocze oraz zapewnienie im posiłków regeneracyjnych nie były bezpośrednio nadzorowane przez obwinionego. Inspektor bhp T. P. potwierdził w swoich zeznaniach, że obwiniony polecił mu pełnienie kontroli nad zapewnieniem pracownikom ubrań roboczych oraz posiłków. T. P. zaznaczył, że on składał zamówienia i zapotrzebowania zarówno na posiłki jak i ubrania robocze.

Sąd podzielił zeznania T. P., B. S. oraz T. G. w zakresie dotyczącym zapewnienia posiłków regeneracyjnych oraz ubrań roboczych ponieważ są jasne i spójne oraz we wskazanym zakresie korespondują z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie.

Zaznaczyć należy iż pracownik K. S., który pracował na budowie w G. także potwierdził, ze kwestie ubrań roboczych i nieprawidłowości przy zapewnieniu posiłków profilaktycznych pracownicy zgłaszali kierownikowi budowy oraz inspektorowi bhp, którzy mieli zająć się tymi sprawami. Podkreślił, że jaki pracownicy rozmawiali o tym także z prezesem osobiście podczas jego wizytacji na budowie jak poinformował ich że on się tym nie zajmuje i są od tego wyznaczone inne osoby. T. K. (1), który również pracował w G. potwierdził, iż posiłki wydawał kierownik i to do niego zgłaszali zapotrzebowanie na posiłki oraz ubrania robocze. W rozmowie z Prezesem J. K. otrzymał informację iż on się tym nie zajmuje i powinni zgłaszać to do kierownika. Zaznaczył, że posiłki otrzymywali do kierownika ze znacznym opóźnieniem.

Sąd uznał za wiarygodne również zeznania pracownika kadr J. D. (2) odnośnie zamawiania odzieży i posiłków. Świadek wskazała, ze to dział zaopatrzenia w porozumieniu z bhp zamawiali posiłki i odpowiadali za odzież roboczą. Nie było to w zakresie obowiązków pracowników kadr.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd uniewinnił obwinionego od popełnienia czynów z pkt. I i IV wniosku o ukaranie uznając iż nie był odpowiedzialny za wykonywanie tych zadań gdyż należały one do kompetencji innych osób. Obwiniony bezpośrednio nie kontrolował i nie nadzorował realizacji tych obowiązków. Po dokonaniu analizy zgromadzonego w tym zakresie materiału dowodowego zauważyć można brak sprawnej realizacji obowiązków związanych z zapewnienie posiłków i ubrań, jednak w ocenie Sądu nie sposób uznać iż to obwiniony jako prezes (...) Sp. z o.o. ponosił odpowiedzialność w tym zakresie.

Odnośnie zarzutów z pkt. II i III wniosku o ukaranie Sąd uznał iż wyjaśnienia obwinionego w tej części są niespójne i pozostają w oczywistej sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Obwiniony miał bowiem pełną świadomość jakie kwalifikacje posiadają jego pracownicy i mimo to podpisał umowę na wykonanie prac budowlanych w innym zakresie. Do wykonywania prac typowo budowlanych – zbrojenie, deskowanie, betonowanie izolowanie czy wykonywanie zasypek skierował pracowników zatrudnionych jako monterzy instalacji sanitarnych czy brukarzy. Jest to niewątpliwie zupełnie inny rodzaj prac niż ten do wykonywania których zatrudnieni pracownicy mieli uprawnienia oraz badania lekarskie. (...) Sp. z o.o. byli kierowani na badania lekarskie zgodnie ze stanowiskami na jakich byli zatrudniani. Takie też mieli przeprowadzone badania.

Obwiniony jako prezes przedsiębiorstwa zawierał umowy i podpisywał kontrakty na wykonanie określonych prac. Obwiniony miał zatem bezpośredni wypływ na zakres i rodzaj prac jakie są do wykonania. Miał także świadomość jakie kwalifikacje posiadają pracownicy jego firmy i czy będą w stanie zrealizować przewidzianą umowę.

Okoliczność iż pracownicy wykonywali inne prace niż wskazane w umowie o pracę jednoznacznie potwierdzają zeznania kierownika budowy T. G. (1), który wskazał iż na budowie w G. początkowo firma miała wykonać jedynie prace budowlane w zakresie instalacji sanitarnych, wodociągowych i kanalizacji deszczowej. Zaznaczył, że jadąc na budowę został poinformowany o takim zakresie prac do wykonania na miejscu. Jednak w trakcie budowy, w wyniku zmian umowy, okazało się iż należy jeszcze wykonać płytę fundamentową ze zbrojeniem i ścianami fundamentowymi. T. G. podkreślił, że zgłaszał obwinionemu iż pracownicy skierowani na budowę nie posiadają umiejętności do szybkiego i sprawnego wykonania tego rodzaju prac, albowiem zajmują się przede wszystkim montażem instalacji. Zaznaczył, ze dysponował tylko ludźmi, którzy zostali tu skierowani z O. i ta ekipa wykonywała zlecone prace. Jak wskazał T. G. o zakresie prac był przez przełożonych informowany w trakcie robót. Gdy był skierowany do G. miały być tam do wykonania jedynie instalacje sanitarne. Świadek zaznaczył, iż pracownicy mieli aktualne badania lekarskie do prac na stanowiskach na jakich zostali zatrudnieni, posiadał on kopie tych badań.

Fakt iż pracownicy byli kierowani do wykonywania pracy na innych stanowiskach niż zostali zatrudnieni potwierdzają także zeznania B. S., który przyznał, że w firmie niebyło zatrudnionych pracowników na stanowiskach zbrojarzy. Potwierdził, iż początkowo miały zostać wykonane jedynie roboty ziemne, jednak w miarę rozwoju prac zarząd podjął decyzję o wylewaniu fundamentów i rozszerzono zakres prac do wykonania. W jego ocenie nie były to skomplikowane prace i pracownicy zatrudnieni w firmie mogli je wykonać. Zaznaczył, że w okresie wskazanym w zarzucie budowa w G. była jedyną prowadzoną przez firmę.

Z powyższymi zeznaniami korespondują również zeznania T. K. (1), pracującego w G., który podkreślił iż z innymi pracownikami zgłaszali przełożonym iż nie pracują w swoich zawodach i wykonują prace niezgodnie z wykształceniem. Jak zaznaczył informację taką otrzymał również obwiniony jako prezes firmy podczas wizytacji na budowie. K. S. (1) także potwierdził iż wykonywał pracę zbrojarza mimo iż był zatrudniony jako brukarz i badania lekarskie miał robione do wykonywania pracy brukarza. Inne zadania wykonywał przez okres około pół roku.

Sąd uznał za wiarygodne również zeznania R. R. (2) inspektora pracy, który przeprowadzał kontrolę na budowie w G.. Świadek podkreślił, że na budowie pracownicy wykonywali inne czynności niż wskazane w umowach o pracę. Nie zostali skierowani na ponowne badania lekarskie tylko od razu do pracy na innych stanowiskach. Podkreślił, że uzyskał informację iż decyzję o oddelegowaniu pracowników do G. podjął prezes. Pracownicy inne prace niż określone w umowach wykonywali około pół roku.

W ocenie Sądu nie sposób podzielić zeznań specjalisty bhp T. P. (2) odnośnie braku badań przez pracowników ponieważ są nielogicznie i nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. T. P. (3) już w lutym 2016 r. przeprowadzał kontrolę na budowie w G. i zeznał, ze nie ujawnił nieprawidłowości odnośnie braku badań przez pracowników i wykonywania innego rodzaju prac niż wskazane w umowie o pracę. Podczas gdy sami pracownicy zeznali, że w tym okresie wykonywali prace na innych stanowiskach niż byli zatrudnieni.

Analizując materiał dowodowy dotyczący nieprawidłowości przy zwolnieniu J. N. (1) Sąd uznał, że obwiniony miał pełną świadomość iż jest to pracownik objęty ochroną przed zwolnieniem. Świadczą o tym przede wszystkim zgromadzone dokumenty gdyż pierwszą próbę zwolnienia J. N. obwiniony jako prezes podjął już w październiku 2014 r. Jednak po otrzymaniu negatywnej opinii związków zawodowych oraz informacji iż en pracownik podlega ochronie przewidzianej w art. 39 kp odstąpił od zwolnienia J. N.. Koleją próbę wypowiedzenia umowy o pracę podjął w grudniu 2015r. ponownie otrzymał negatywną opinię. Mimo to obwiniony zdecydował się wypowiedzieć J. N. umowę o pracę. Jest to tym bardziej niezrozumiałe, że w 2014r. obwiniony uznał iż pracownik podlega ochronie z uwagi na to iż brakowało mu nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego a okres zatrudnienia umożliwiał mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku to po upływie ponad roku ten okres do uzyskania uprawnień emerytalnych był jeszcze krótszy. Musiał zatem dysponować, jak twierdzili świadkowie J. N. i J. K. świadectwem pracy z firmy (...).

Odnośnie tego zarzutu Sąd uznał za wiarygodne zeznania J. K. (4) – przedstawiciela związków zawodowych. Świadek zaznaczył, ze po otrzymaniu pierwszego zawiadomienia o zamiarze zwolnienia J,. N. udał się do kadr, gdzie przedstawił świadectwo pracy potwierdzające iż J. N. wykonywał pracę w warunkach szkodliwych. Świadectwo okazał kadrowej. Dodatkowo wskazał iż J. N. od ukończenia szkoły zatrudniony był na stanowisku operatora spycharki zatem wykonywał zawód zaliczany do pracy w warunkach szkodliwych i kadrowa już na podstawie określenia stanowiska powinna wiedzieć że taki pracownik ma prawo do otrzymania wcześniejszego świadczenia emerytalnego. J. K. wskazał iż po pierwszej próbie zwolnienia pracodawca cofnął wypowiedzenie uznając iż J. N. pracował w warunkach szkodliwych i podlega ochronie.

Zeznania J. K. korespondują także zeznania I. S., która w 2014 r. przeprowadzała analizę akt J. N. pod kątem wypowiedzenia umowy o pracę i objęcia ochroną z art. 39 kp. I. S. potwierdziła, ze pierwsze wypowiedzenie umowy o pracę zostało cofnięte z uwagi na uznanie iż pracownik wykonywał pracę w warunkach szkodliwych i podlega ochronie przez zwolnieniem. Nie byłą jednak w stanie przypomnieć czy J. N. złożył do akt zaświadczenie o wykonywaniu pracy w warunkach szkodliwych.

W ocenie Sądu na podzielenie zasługują także zeznania J. N. (1), który zeznał iż już w 2014 r. okazywał zaświadczenie o wykonywaniu pracy w warunkach szkodliwych, które uprawnia do wcześniejszego uzyskania świadczenia emerytalnego. W tamtym okresie nie otrzymał wypowiedzenia. Otrzymał je w styczniu 2016 r. i skierował sprawę do Sądu Pracy. Ostatecznie w wyniku porozumienia zawarł z pracodawcą ugodę. J. N. podkreślił że nie otrzymał także od pracodawcy wezwania do uzupełnienia dokumentów w sytuacji gdy brakował tego świadectwa. Jak podkreślił pozostali pracownicy w lutym 2016 r. otrzymali z firmy pisma o uzupełnienie dokumentacji czy podlegają ochronie. J. N. zaznaczył, że nie miał świadomości iż w jego aktach brak jest właściwego zaświadczenia a nikt z zakładu pracy nie wzywał go o dostarczenie dokumentów.

Sąd uznał za wiarygodne także zeznania E. H. (2) i J. D. (2), które analizowały akta pokrzywdzonego J. N. i uznały iż brak jest w nich dokumentu potwierdzającego wykonywanie pracy w warunkach szkodliwych. Zaznaczyć należy iż świadkowie nie podejmowały decyzji o wypowiedzeniu umowy o pracę a jedynie sygnalizowały obwinionemu braki w dokumentacji J. N.. Obwiniony nie podjął jednak decyzji o wezwaniu pracownika do uzupełnienia dokumentacji, mimo iż posiadał negatywna opinię związków zawodowych.

Sąd uznał za wiarygodną opinię (...), albowiem jest ona jasna, pełna, biegły odpowiedział w sposób wyczerpujący na postawione przed nim zagadnienia, a (...) stanowisko wyczerpująco uzasadnił.

Wobec powyższych ustaleń Sąd uznał obwinionego J. K. (1) za winnego tego że w okresie od 1 stycznia do 12 maja 2016 r. w (...) sp. z o.o. Biuro w O. powierzał pracownikom: Z. B. (1), Z. L. (1), H. O. (1), T. K. (1), K. S. (1) inną pracę niż określona w umowie o pracę i w związku z tym dopuszczał tych pracowników do pracy bez orzeczeń lekarskich o zdolności do pracy na zajmowanych stanowiskach wydanych po badaniach profilaktycznych, uwzględniających rodzaje prac faktycznie wykonywanych przez tych pracowników i zagrożenia z tym związane. Swoim zachowaniem popełnił on wykroczenie z art. 283 § 1 kp w zw. z art. 229 § 1 i § 4 kp, § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30.05.1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. Sąd uznał go za winnego także wykroczenia z art. 281 pkt. 3 kp w zw. z art. 39 kp polegającego na tym, że wypowiedział w dniu 11 stycznia 2016 r. w (...) sp. z o.o. Biuro w O. umowę o pracę J. N. (1), któremu brakowało nie więcej niż 4 lata do osiągniecia wieku emerytalnego a okres zatrudnienia umożliwiał mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

Zgodnie z treścią § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30.05.1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy badania przeprowadza się na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę. W skierowaniu określić należy jakie badania ma zostać wykonane oraz powinno znaleźć się określenie stanowiska pracy na którym pracownik jest zatrudniony. W przypadku pracownika, który ma zostać przeniesiony na inne stanowisko pracy należy określić stanowisko pracy na którym ta osoba ma być zatrudniona, można wskazać dwa lub więcej stanowisk pracy w kolejności odpowiadającej potrzebom pracodawcy.

Wskazani w zarzucie pracownicy zatrudnieni byli na stanowiskach: Z. B. – montera instalacji sanitarnych, T. K. – robotnika budowalnego, Z. L. – cieśli, H. O. – montera instalacji sanitarnych oraz K. S. – brukarza. W związku z zatrudnieniem na takich stanowiskach mieli przeprowadzone badania profilaktyczne. Mimo to zostali skierowani do wykonywania zupełnie innych prac takich jak deskowanie, zbrojenie, betonowanie, izolowanie czy wykonywanie zasypek. Są to prace wymagające innych umiejętności ale także związane z innymi warunkami pracy i co za tym idzie innego rodzaju badania winny zostać przeprowadzone na takie stanowiska pracy. Obwiniony skierował do pracy na budowie w G. pracowników posiadających inne uprawnienia i badania lekarskie. Zdecydował się na rozszerzenie zakresu prac jakie ma wykonać jego firma nie uwzględniając faktu iż pracownicy zatrudnieni są na innych stanowiskach.

Zgodnie z art. 39 kp pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Obwiniony już w 2014 r. podjął próbę zwolnienia J. N. jednak po otrzymaniu negatywnej opinii związków zawodowych oraz informacji iż podlega on ochronie z art. 39 kp cofną wypowiedzenie. Mimo posiadania tej wiedzy wypowiedział umowę ponownie 11.01.2016 r. gdzie czas jaki pozostał J. N. do uzyskania świadczenia emerytalnego był jeszcze krótszy. W ocenie Sądu nawet brak właściwego świadectwa potwierdzającego pracę w warunkach szkodliwych nie uprawniał obwinionego do wypowiedzenia umowy o pracę J. N., który od wielu lat pracował w tej firmie. Zawsze zatrudniony był na stanowisku operatora spycharki, zatem już sama określenie stanowiska wskazuje że jest to praca w warunkach szkodliwych. Ponadto w przypadku wątpliwości mógł zawsze zwrócić się do pracownika o uzupełnienie dokumentacji. Co zostało uczynione w lutym 2016 r. wobec pozostałych pracowników.

Wymierzając obwinionemu karę Sąd wziął pod uwagę bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości zarzucanych mu czynów, należy bowiem z cała stanowczością podkreślić, że to właśnie na pracodawcy spoczywa szczególny obowiązek dbałości o przestrzeganie praw pracowników. Obwiniony nienależycie sprawował kontrolę nad prowadzoną firmą. Zaznaczyć należy również iż powierzenie części obowiązków komórkom bhp czy działowi zaopatrzenia nie miało wpływu na poprawę sytuacji pracowników gdyż nieprawidłowości przy wydawaniu posiłków profilaktycznych oraz wydawaniu ubrań zostały ujawnione już w 2015 r. Dodatkową okolicznością obciążającą jest uprzednia karalność obwinionego za wykroczenie przeciwko prawom pracowniczym ( k. 78)

W ocenie Sądu wymierzona obwinionemu kara 1500 złotych grzywny jest adekwatna do jego stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów. Tak ukształtowana wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Z uwagi na fakt skazania Sąd na podstawie art. 118 § 1 i 3 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych, opłatą w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) złotych oraz kosztami opinii biegłego w kwocie 257,51 (dwieście pięćdziesiąt siedem 51/100) złotych, w części uniewinniającej koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE