UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 lipca 2016 roku (data prezentaty) B. S., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o uchylenie w całości obowiązku alimentacyjnego zasądzonego tytułem przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny na rzecz żony M. S., wyrokiem Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy, Wydział XII Rodzinny i Nieletnich z dnia 18 lipca 2000 roku (XII RC 319/2000) oraz o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (k. 2-9 pozew)

W odpowiedzi na pozew pozwana M. S., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, w piśmie z dnia 25 października 2016 roku (data prezentaty) wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (k. 87-91 odpowiedź na pozew)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małżonkowie B. S. i M. S. są rodzicami pełnoletniej A. S. urodzonej (...). ( okoliczność bezsporna). Wyrokiem z dnia 18 lipca 2000 roku wydanym w sprawie o sygn. akt XII RC 319/2000 z powództwa M. S. i reprezentowanej przez nią małoletniej A. S. przeciwko B. S. o alimenty Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy XII Wydział Rodzinny i Nieletnich zasądził od B. S. tytułem zaspokojenia potrzeb rodziny alimenty na rzecz małoletniej córki stron , A. S., urodzonej (...) w kwocie po 700 złotych miesięcznie oraz na rzecz żony M. S. alimenty w kwocie po 300 złotych miesięcznie, płatne do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej M. S. do 10-go dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 4 maja 2000 roku. (k. 358 wyrok)

Małżonkowie B. S. i M. S. od 2005 roku pozostają w ustroju rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Do listopada 2014 roku wraz z córką zamieszkiwali wspólnie w mieszkaniu należącym do B. S.. W październiku 2014 roku M. S. zaciągnęła kredyt hipoteczny na zakup mieszkania i w listopadzie 2014 roku wraz z córką wyprowadziła się z mieszkania męża. ( okoliczności bezsporne)

Przed tut. Sądem pod sygn. akt VI RC 407/15 było prowadzone postępowanie z powództwa małoletniej A. S. reprezentowanej przez matkę M. S. przeciwko B. S. o podwyższenie alimentów. W przedmiotowej sprawie w dniu 3 marca 2016 roku doszło do zawarcia ugody pomiędzy stronami, w wyniku której B. S. zobowiązał się płacić alimenty na rzecz swojej córki A. S. urodzonej (...) w kwocie po 1500 złotych miesięcznie płatne do końca 2016 roku do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki M. S., a poczynając od 2017 roku do rąk pełnoletniej już A. S. do dnia 12-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat poczynając od 1 stycznia 2016 roku, ustalając, że kwotę 1000 złotych zaległych alimentów za styczeń i luty pozwany B. S. zapłaci do końca marca 2016 roku, podwyższając tym samym alimenty ustalone w wyroku tutejszego Sądu z 18 lipca 2000 r. w sprawie sygnatura akt XII RC 319/00. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. S. w zawartej ugodzie wyraziła zgodę na powyższe warunki ugody i oświadczyła, że nie będzie dochodzić alimentów należnych na jej rzecz zasądzonych tytułem zaspokojenia potrzeb rodziny w wyroku tutejszego Sądu z 18 lipca 2000 roku w sprawie sygnatura akt XII RC 319/00 i oświadczyła, że na dzień dzisiejszy B. S. nie zalega z tymi alimentami. Ponadto M. S. zobowiązała się w terminie 30 dni założyć konto dla córki A. S. i przelać na te konto kwotę 100.000 złotych przekazaną przez B. S. na rzecz córki A. S. ustalając, że 10% tej kwoty może być wykorzystane na bieżące potrzeby edukacyjne i inne małoletniej A. S.. (k. 13 kserokopia załącznika do protokołu, k. 14 kserokopia porozumienia, k. 15 kserokopia postanowienia o umorzeniu postępowania komorniczego, k. 16-18 kserokopia potwierdzenia wykonania przelewów)

Powód B. S. ma 46 lat. Posiada wykształcenie zawodowe. Jest żonaty z pozwaną M. S.. Do 11 listopada 2014 roku, tj. do czasu wyprowadzki jego żony i córki, mieszkał wraz z żoną i córką w mieszkaniu, które zakupił on na raty. W czasie wspólnego zamieszkiwania wraz z żoną i córką ponosił on wszystkie koszty związane z utrzymaniem mieszkania, w którym mieszkali (w tym koszty związane z kredytem hipotecznym zaciągniętym na zakup mieszkania) oraz wspólnie z żoną ponosił on koszty utrzymania ich córki. W tym czasie nie interesował się on dochodami swojej żony. Obecnie nie widzi on możliwości powrotu do żony. Jego jedynie dziecko – córka A. S. jest już pełnoletnia i mieszka wraz z matką. Powód prowadzi od co najmniej 10 lat działalność gospodarczą (wykonuje usługi kominiarskie) i jego miesięczne dochody wynoszą jak twierdzi około 7.000 złotych i po odjęciu kosztów utrzymywania firmy oraz kosztów materiałów, pozostaje mu - jego zdaniem - kwota 2.500 złotych miesięcznie. W 2013 roku jego firma osiągnęła przychód w wysokości 261.984,14 zł, zaś on sam osiągnął przychód w wysokości 52.396,83 zł, z czego jego spółka osiągnęła dochód w wysokości 192.824,25 zł, zaś jego dochód wyniósł 38.564,85 zł. W 2014 roku jego firma osiągnęła przychód w wysokości 200.541,72 zł, zaś w 2015 roku jego firma osiągnęła przychód w wysokości 270.887,53 zł (z czego 214.773,02 zł dochodu, zaś on sam osiągnął dochód w wysokości 42.954,61 zł. W 2016 roku osiągnął on dochód w wysokości około 100.000 złotych. B. S. jest ponadto najemcą mieszkania położonego w P., którego najemcą wcześniej była jego matka. Powyższe mieszkanie, od około 6 lat, tj. od śmierci jego mamy, nie jest wykorzystywane, powód ponosi koszty związane z utrzymaniem tego mieszkania w wysokości około 180 zł miesięcznie. B. S. płaci alimenty na rzecz córki w wysokości 1500 złotych miesięcznie i ponadto przekazuje jej prezenty świąteczne i urodzinowe (w ciągu ostatnich 2-3 lat przekazał jej laptop, biżuterię za kwotę 2800 złotych, tj. bransoletkę i złote kolczyki oraz telefon komórkowy). Zadeklarował również, że pokryje koszt jej kursu na prawo jazdy oraz, że pokryje część jej wydatków wakacyjnych, gdy zda ona egzamin dojrzałości. W czasie wspólnego zamieszkiwania z żoną nie płacił on alimentów. Natomiast po zawarciu ugody przekazał na rzecz córki kwotę 100.000 zł i po zawarciu ugody w marcu 2016 roku powód nie płacił alimentów na żonę. Jego żona nie zwracała się do niego o płacenie alimentów i nie wszczęła postępowania komorniczego. Z pozostałych oszczędności, które pozostały mu po zapłacie kwoty 100.000 złotych na rzecz córki, za 30.000 złotych zakupił (na osobę fizyczną, nie na firmę) samochód, który wykorzystuje do pracy. Powód nie kontaktuje się ze swoją żoną i nie posiada aktualnych informacji na temat sytuacji materialnej swojej żony. Nie chce on mieć żadnych zobowiązań w stosunku do żony ale nie neguje swojego obowiązku alimentacyjnego wobec córki. Nie akceptuje on decyzji swojej córki o przeznaczeniu 100.000 złotych na spłatę kredytu zaciągniętego przez jego żonę na zakup mieszkania, gdyż z powyższej kwoty miała być sfinansowana edukacja jego córki. Jego zdaniem pozwana zatrudnia w prowadzonym sklepie pracownika. Ponadto zakupiła ona większe niż jego mieszkanie z miejscem parkingowym, w lepszej lokalizacji, w którym nie trzeba było przeprowadzać remontu. (e-protokół rozprawy z dnia 6 lipca 2017 r. zeznania powoda, k. 19-29, 276-277 kserokopie deklaracji podatkowych, k. 30-33 kserokopia potwierdzenia wykonania przelewów, k. 34-66, 71-72, 265 rachunki, faktury VAT i opłaty, k. 75 zestawienie kosztów utrzymania, k. 267 umowa kupna-sprzedaży, k. 268-275 kserokopia aktu notarialnego, 289-291, 339 wyszczególnienie operacji bankowych, k. 337-338 umowa spółki cywilnej, k. 350-352 umowa najmu lokalu mieszkalnego)

Pozwana M. S. ma 47 lat. Posiada wykształcenie średnie. Z zawodu jest technikiem ekonomistą. Jest zamężna z powodem, posiada jedno dziecko – córkę, z którą wspólnie mieszka. W 2014 roku zakupiła mieszkanie o powierzchni 49 m²za kwotę 342.000 złotych, na zakup którego wzięła kredyt na 30 lat w wysokości 300.000 złotych, rata kredytu wynosi 1.450 złotych miesięcznie. Koszt utrzymania mieszkania wynosi około 700-750 złotych miesięcznie i składają się na niego opłaty za czynsz, energię elektryczną i gazową. Nie widzi ona możliwości osiągnięcia porozumienia z mężem i powrotu do małżeństwa. Pozwana od 2000 roku prowadzi sklep z artykułami dziecięcymi i niemowlęcymi. Oświadczyła, że do czerwca zeszłego roku zatrudniała jednego pracownika, zaś od tamtej pory pracuje sama od poniedziałku do piątku od 10:00 do 19:00 oraz w soboty. Jej córka pomaga jej w prowadzeniu sklepu, lecz nie chciałaby ona zatrudnić swojej córki, aby nie zwiększać kosztów utrzymania prowadzonej działalności gospodarczej. W 2013 roku osiągnęła ona przychód w wysokości 414.628,88 zł oraz dochód w wysokości 55.191,81 zł. W 2014 roku osiągnęła ona przychód w wysokości 343.852,89 zł oraz dochód w wysokości 21.390,35 zł. W 2015 roku osiągnęła ona przychód w wysokości 363.562,93 zł oraz dochód w wysokości 38.670,09 zł. W 2016 roku osiągnęła ona przychód w wysokości 326.482,10 zł oraz dochód w wysokości 17.500,33 zł. Jest ponadto leasingobiorcą nowego samochodu marki T. (...) z 2015 roku o wartości 50.000 złotych, miesięczna rata za samochód wynosi 700 zł i jest wliczana do kosztów prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Obroty sklepu od zeszłego roku spadły i z prowadzonej działalności gospodarczej uzyskuje ona obecnie dochód w wysokości 2.000-2.500 zł miesięcznie, zaś wcześniej dochód ten był wyższy i wynosił 4.000-5.000 złotych miesięcznie. Kwotę 100.000 zł, którą jej mąż przekazał na rzecz córki przekazała ona córce A. S.. Utrzymuje ona, że jej obecna sytuacja materialna, z uwagi na znaczny spadek dochodów związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, uniemożliwia jej utrzymanie na dotychczasowym standardzie. Obecnie koszty utrzymania jej oraz jej córki wynoszą około 1000-1200 zł miesięcznie, z czego 400 złotych przeznacza ona na kosmetyki i 400 złotych na odzież. Ponadto ponosi ona koszty związane z zakupem leków, wizytami lekarskimi. (e-protokół rozprawy z dnia 6 lipca 2017 r. zeznania pozwanej, e-protokół rozprawy z dnia 6 lipca 2017 r. zeznania świadka A. S. , k. 76-77 wydruk ze strony internetowej, k. 93-111, 340-346 kserokopie deklaracji podatkowych, k. 112-113 zestawienie kosztów utrzymania, k. 115-117 informacje o dochodach, k. 118-120, 123 umowy dot. ubezpieczenia, k. 121 załączniki do umowy pożyczki dla firm, k. 122, 124, 140-158, 160-161, 163-165, 171, 173-195, 197-199, 201-243, 286-288, 353-356 rachunki, faktury VAT i opłaty, k. 125-139, 281-285 dokumentacja medyczna, k. 244 kserokopia zawiadomienia o zajęciu rachunku bankowego i zakazie wypłat, k. 347-349 kserokopia aktu notarialnego)

Córka stron postępowania A. S. ma 18 lat. Ukończyła ona szkołę średnią i od października 2017 roku zamierza rozpocząć studia dzienne w (...) Akademii (...) w W. na kierunku pedagogika. Koszt uzyskania licencjatu w tej szkole na tym kierunku wynosi 12.900 złotych i czesne za studia w wysokości 430 złotych miesięcznie zamierza ona sfinansować z alimentów. Nie zamierza ona podejmować pracy zarobkowej w okresie wakacji. Jej rodzice zgodzili się sfinansować podjęte przez nią studia. Córka stron ma do swojej dyspozycji kwotę 100.000 złotych, którą przekazał jej ojciec. Córka stron stwierdziła, że zamierza te środki wykorzystać na spłatę kredytu mieszkaniowego zaciągniętego przez jej matkę, przy czym stałaby się wspólnie z matką współwłaścicielką mieszkania. Córka stron pomaga matce w prowadzonym przez nią sklepie. (e-protokół rozprawy z dnia 6 lipca 2017 r. zeznania pozwanej, e-protokół rozprawy z dnia 6 lipca 2017 r. zeznania świadka A. S. )

Powołany powyżej stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wymienione dokumenty, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności pomimo tego, iż część z nich została przedstawiona w formie kserokopii. Zwrócić należy uwagę, iż strony postępowania również nie kwestionowały mocy dowodowej w/w dokumentów. Sąd pominął natomiast paragony, albowiem nie mogą one stanowić dowodu na okoliczność zakupu przez określoną osobę danych przedmiotów, bądź usług, z uwagi na fakt, iż nie widnieją na nich dane osobowe kupującego. Tym samym niemożliwe jest na ich podstawie poczynienie ustaleń, kto wydatkował widniejącą na nich kwotę pieniężną. Ustalenia faktyczne zostały również poczynione w oparciu o zeznania stron postępowania oraz ich córki – świadka A. S..

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika powoda o zwrócenie się do banku (...) o nadesłanie kopii umowy kredytu hipotecznego na okoliczność sytuacji majątkowej pozwanej, uznając, że zmierza on jedynie do dalszego przedłużenia postępowania.

Sąd Rejonowy zważył co następuje

Zgodnie z art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

Wskazać w tym miejscu należy, iż wyrażony w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego obowiązek przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb rodziny ma charakter alimentacyjny i wchodzi w zakres wynikających z treści art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, obowiązków wzajemnej pomocy oraz współdziałania dla dobra rodziny. Określone w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny występować może w różnych postaciach i polegać może zarówno na uzyskiwaniu materialnych środków do życia drogą pracy zarobkowej, jak i na prowadzeniu wspólnego gospodarstwa domowego i pracy w tym gospodarstwie, czy też wychowywaniu dzieci.

W niniejszej sprawie córka stron jest pełnoletnia, ojciec zabezpieczył w pełni jej potrzeby przekazując jej 100.000 złotych, nadto przekazuje jej drogie prezenty : laptop, bransoletkę i złote kolczyki oraz telefon komórkowy oraz płaci alimenty na bieżące jej utrzymanie.

B. S. i M. S. nie tworzą już na żadnej płaszczyźnie wspólnoty rodzinnej, jest pomiędzy nimi ustrój rozdzielności majątkowej. Strony są od siebie niezależne i wyraźnie określiły, iż zależne wobec siebie być już nie chcą. Zamieszkują oddzielnie, nie podejmują żadnych wspólnych decyzji w sprawach finansowych, prowadzą oddzielne gospodarstwa domowe i osobne życie. Każde z małżonków prowadzi działalność gospodarczą, z której się utrzymuje. Strony w żaden sposób nie zaspakajają już swoich potrzeb. Każde z małżonków ma swoje dochody na swoje potrzeby. Strony są samodzielne życiowo i finansowo. Z obowiązków małżeńskich pozostał jedynie formalnie orzeczony wobec powoda obowiązek łożenia na potrzeby rodziny (obecnie tylko żony), który w obecnej sytuacji stracił już – zdaniem Sądu - rację bytu.

W tym stanie rzeczy tut. Sąd z dniem 22 lipca 2016 roku (tj. dniem złożenia pozwu do tut. Sądu) uchylił obowiązek zaspokojenia potrzeb rodziny powoda B. S. w stosunku do jego żony M. S., ustalony w wyroku tutejszego Sądu z dnia 18 lipca 2000 roku w sprawie sygn. akt XII RC 319/2000 na kwotę 300 złotych miesięcznie, o czym orzekł w pkt I wyroku.

Z uwagi na wynik postępowania strony zostały pozostawione przy poniesionych kosztach postępowania.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE