UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 22 kwietnia 2016 roku R. G. reprezentowana przez pełnomocnika będącego adwokatem wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od (...) Spółki Akcyjnej w S. kwoty 9.500 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, kwoty 600 zł tytułem odszkodowania z tytułu zwiększonych potrzeb wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia odpisu pzowu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 20 listopada 2015 roku w miejscowości D. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego powód jako pasażer doznał obrażeń ciała. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń.

/pozew k. 4-6/

W odpowiedzi na pozew z dnia 25 maja 2016 roku strona pozwana nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie. W uzasadnieniu strona pozwana zakwestionowała wysokość dochodzonego roszczenia, podnosząc, iż powód nie udowodnił szkody w takim rozmiarze.

/odpowiedź na pozew k. 16-17/

Pismem z dnia 5 kwietnia 2017 roku powód rozszerzył powództwo o kwotę 24.500 zł w zakresie zadośćuczynienia i o kwotę 1119,00 zł w zakresie odszkodowania, łącznie dochodząc zapłaty kwoty 35.719 zł.

/pismo k. 70-71/.

Strona pozwana nie uznała powództwa w rozszerzonym zakresie i wniosła o jego oddalenie.

/pismo k. 75-76/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 listopada 2015 roku w miejscowości D. na skrzyżowaniu z drogą krajową nr (...) kierujący samochodem marki S. (...) o nr rej (...) M. M. nie zastosował się do znaku stop i wjechał na skrzyżowanie uderzając w samochód ciężarowy marki D. o nr rej. (...) kierowany przez S. S.. W wyniku przedmiotowego zdarzenia poszkodowany został pasażer samochodu osobowego R. G.. Na miejsce zdarzenia została wezwana karetka pogotowia, która przewiozła powoda do szpitala. R. G. przebywał w szpitalu jeden dzień.

/bezsporne/.

W wyniku przedmiotowego zdarzenia R. G. doznał złamania nasady dalszej prawej kości promieniowej - wieloodłamowe, z przemieszczeniem, skrócenie lewej kości promieniowej, zwichnięcie kości łokciowej prawej z rozejściem promieniowo-łokciowym. Powodowi unieruchomiono kończynę zakładając opatrunek gipsowy na okres 6 tygodni. Zakres cierpień powoda był znaczny przez okres około 6 tygodni w związku z dolegliwościami bólowymi prawej kończyny górnej po urazie, niedogodnościami związanymi z unieruchomieniem kończyny i ograniczeniami samodzielności. Przez kolejne 2-3 tygodnie zakres cierpień fizycznych był umiarkowany z tendencją do ustępowania. W związku z przedmiotowym urazem u powoda wystąpił trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 20% ze względu na znaczne zniekształcenie, ograniczenie ruchomości, osłabienia siły i dolegliwości bólowe. Po wypadku powód wymagał pomocy osób trzecich w okresie 6 tygodni 4 godziny dziennie. pomoc dotyczyła czynności samoobsługi tak jak : kąpiel, toaleta codzienna, podanie posiłków, ubieranie i codziennych takich jak przygotowanie ubrań, przygotowanie posiłków, zakupy, prace porządkowe. Następnie przez około 1-2 tygodnie po zdjęciu gipsu powód wymagał pomocy w niektórych czynnościach codziennych 1-2 godziny dziennie. Dotyczyło to prac porządkowych, przygotowanie posiłków, zakupy. Po tym okresie powód był samodzielny w samoobsłudze i czynnościach codziennych. Rokowania powoda na przyszłość są dobre. W związku ze zniekształceniem prawego nadgarstka u powoda może utrzymywać się ograniczenie funkcji prawej kończyny górnej, mogą występować bóle. W przyszłości może być konieczność rehabilitacji w związku z bólami przeciążeniowymi i szybszym rozwojem zmian zwyrodnieniowych.

/dowód z opinii biegłego z zakresu rehabilitacji k. 35-37, opinia uzupełniająca k. 54/.

Po wyjściu ze szpitala powód zażywał leki przeciwbólowe ze względu na silny ból. Miał również wyznaczone zabiegi rehabilitacyjne w ramach powszechnego ubezpieczenia z NFZ. Po wypadku powód korzystał z pomocy osób trzecich. Pomagała mu głównie jego mama.

/dowód z przesłuchania powoda k. 7, nagranie 03.42 – 08.30/.

Pismem z dnia 2 lutego 2016 roku powód zgłosił szkodę pozwanej. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego stona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 10000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 294 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osob trzecich

/bezsporne/

Stawka za usługi opiekuńcze z pomocy społecznej na terenie miasta Ł. wynosi 11 zł.

/bezsporne/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dokumentów znajdujących się w aktach sprawy – tj. dokumentacji medycznej powoda, jak również w oparciu dowód z przesłuchania powoda. W zakresie ustaleń faktycznych odnośnie skutków przedmiotowego zdarzenia dla zdrowia powoda, w szczególności doznanego uszczerbku na zdrowiu Sąd w głównej mierze oparł się na pisemnej opinii biegłego z zakresu rehabilitacji.

Wnioski biegłej zostały należycie uzasadnione z punktu widzenia argumentacji medycznej, poprzedzonej dokładnym badaniem przedmiotowym powoda.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości

W rozpoznawanej sprawie powód dochodził zadośćuczynienia, odszkodowania w związku z wypadkiem z dnia 20 listopada 2015r. Strona pozwana nie kwestionowała zasady swej odpowiedzialności, jednakże nie uznała powództwa wskazując, iż roszczenie jest nadmierne w świetle doznanych przez powoda krzywdy i szkody i wypłaconego w toku postępowania likwidacyjnego świadczenia.

Podstawę odpowiedzialności strony pozwanej stanowi art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. art. 822 k.c., zgodnie z którym przez umowę odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Między stronami bezspornym było, iż odpowiedzialną za zaistnienie zdarzenia z dnia 20 listopada 2015 r. był kierujący pojazdem marki S. (...), posiadający ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pozwane Towarzystwo (...) odpowiada zatem za skutki przedmiotowego zdarzenia.

Przechodząc do ustalenia zasadności żądania powoda co do wysokości wskazać trzeba, co następuje. Art. 444 § 1 k.c. stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Stosownie zaś do treści art. 445 § 1 k.c. we wskazanych wypadkach możliwym jest przyznanie poszkodowanemu odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (szkodę niemajątkową), wyrażającą się w doznanym bólu, cierpieniu, ujemnych doznaniach psychicznych. W judykaturze i piśmiennictwie obowiązującym i powszechnie uznawanym za słuszne jest stanowisko, że zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i jako takie musi mieć odczuwalną wartość ekonomiczną, przy czym jednocześnie nie może być nadmierne. Do podstawowych kryteriów oceny w tym zakresie zalicza się stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, trwałość obrażeń, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego, skutki w zakresie życia osobistego oraz zawodowego, konieczność wyrzeczenia się określonych czynności życiowych, korzystania z pomocy innych osób, czy wreszcie stopień przyczynienia się poszkodowanego i winy sprawcy szkody (tak między innymi SN w wyr. z dnia 4.06.1968 r., I PR 175/68, OSNCP 1968, nr 2, poz.37; SN w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 8.12.1973 r., III CZP 37/73, OSNCP 1974, nr 9, poz. 145; SN w wyr. z dnia 12.09.2002 r., IV CKN 1266/00, niepubl; SN w wyr. z dnia 19.08.1980 r., IV CR 238/80, OSNCP 1981, nr 5, poz.81; SN w wyr. z dnia 30.01.2004 r., I CK 131/03, OSNC 2004 r., nr 4, poz. 40).

Sposób wyznaczania wysokości należnego zadośćuczynienia nie został wskazany przez ustawodawcę w przepisach, stąd reguły jego ustalania zostały wypracowane przez doktrynę. Podkreśla się, iż zadośćuczynienie powinno mieścić się w rozsądnych granicach wyznaczonych z jednej strony zadośćuczynienie powinno rekompensować doznaną szkodę niemajątkową , z drugiej jednak winno także odpowiadać aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Stanowisko to nawiązuje do linii orzecznictwa zapoczątkowanej orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1965 r. (OSPiKA 1966, poz. 92), w którym sformułowana została teza, że zadośćuczynienie powinno być umiarkowane (tak też Sąd Najwyższy w wyrokach: z dnia 12.09.2002 r., sygn. akt IV CKN 1266/00, publ. Lex 80272, z 06.06.2003 r., sygn. akt IV CKN 213/01, publ. Lex 141396).

Rozmiar krzywdy doznanej przez powoda w wyniku wypadku z dnia 20 listopada 2015r. Sąd ustalił opierając się o dowody z dokumentacji medycznej, przesłuchania powoda oraz przede wszystkim w oparciu o opinie biegłego sądowego z zakresu rehabilitacji medycznej. Dokumentacja medyczna nie budziła wątpliwości stron ani Sądu co do prawdziwości.

Z powyższych względów Sąd doszedł do przekonania, iż powód w wyniku zdarzenia z dnia 20 listopada 2015r. doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 20%. Stanowią one konsekwencję urazu w postaci wieloodłamowego złamania odcinka dystalnego kości promieniowej prawej z grzbietowym przemieszczeniem odłamów, urazu nadgarstka prawego, licznych siniaków i otarć. Krzywda powoda związana z przedmiotowym zdarzeniem powiązana w całości była z ww. urazem i potęgowana przez znaczne cierpienia fizyczne odczuwane przez powoda. Cierpienie te wywoływały dolegliwości bólowe, konieczność poddania się zabiegowi operacyjnemu, unieruchomienia prawej kończyny górnej, jak również stosowania leków przeciwbólowych, niemożność samodzielnego wykonywania czynności życia codziennego przez znaczny okres. Bez wątpienia krzywdzące dla powoda jako młodego człowieka było również ograniczenie uprawianej aktywności fizycznej. Co więcej powód do chwili obecnej odczuwa skutki zdarzenia szkodzącego w postaci bólu i uczucia „mrowienia”.

Biorąc pod uwagę powyższe poważne konsekwencje, jakie dla zdrowia powoda przyniosło zdarzenie z dnia 20 sierpnia 2011 r. Sąd uznał, iż roszczenie powoda o zapłatę kwoty 33.000 zł tytułem dalszego zadośćuczynienia rekompensującego doznane negatywne przeżycia powoda z tym związane jest w pełni zasadne, uwzględniając tym samym fakt wcześniejszej wypłaty przez pozwanego kwoty 10.000 zł wynosi 33.000 zł. ,uwzględniając również fakt wypłaty powodowi na etapie postepowania likwidacyjnego kwoty 10.000 zł.

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowany może domagać się: kompensaty wszelkich kosztów, wywołanych tym stanem (art. 444 § 1 k.c.) oraz odpowiedniej renty, jeżeli utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość (art. 444 § 2 k.c.); może mieć ona postać renty tymczasowej, jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić (art. 444 § 3 k.c.). Obowiązek kompensaty kosztów obejmuje wszelkie koszty wywołane uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, a więc wszystkie niezbędne i celowe wydatki, bez względu na to, czy podjęte działania przyniosły poprawę zdrowia (por. wyrok SN z dnia 9 stycznia 2008 r., II CSK 425/07, Mon. Praw. 2008, nr 3, s. 116). Zaznaczyć również trzeba, że fakt, iż opiekę nad poszkodowanym sprawowały bliskie jemu osoby nie pozbawia powoda prawa do żądania odszkodowania w zakresie kosztów, które musiałaby ponieść z tego tytułu. Zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem, poszkodowany nie jest bowiem zobowiązany do udowodnienia poniesionych w tym zakresie wydatków – wystarczy wykazanie, że opieka taka była potrzebna – i może dochodzić roszczenia także wówczas, jeżeli opiekę nad nim sprawują osoby najbliższe (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 1977 r. I CR 143/77; z dnia 04 marca 1969 r. I PR 28/69, LEX 12179; z dnia 11 marca 1976 r. IV CR 50/76 oraz nowsze: z dnia 09.11.2007 r., sygn. akt V CSK 245/0, publ. OSNIC z 2008 r., Nr D, poz. 95, z dnia 04.03.1969 r., sygn. akt I PR 28/69, publ. OSNICPiUS z 1969 r., Nr 12, poz. 229, z dnia 08.07.2005 r., sygn. akt II CK 771/04).

Zasadność żądania przez powoda kwoty 1.719 zł została należycie wykazana w drodze opinii biegłego sądowego z zakresu rehabilitacji medycznej. Powód wymagał opieki osób trzecich w zakresie pierwszych 6 tygodni (42 dni) w wymiarze 4 godzin dziennie. Następnie przez kolejne 10 dni wymagał opieki w wymiarze 1,5 godzin dziennie. Przy przyjęciu powszechnie stosowanej stawki 11 zł za godzinę usług opiekuńczych w okresie rekonwalescencji powoda właściwa wysokość należnego mu odszkodowania za koszty opieki osób trzecich wyniosła 2.013zł. Pozwany wypłacił powodowi z tego tytułu odszkodowanie w kwocie 294zł, wobec czego nadal uprawioną pozostała szkoda w kwocie 1.719 zł. Z uwagi na tę okoliczność roszczenie powoda o zasądzenie z tego tytułu tej kwoty zasługiwało na uwzględnienie w całości.

O odsetkach od zasądzonego roszczenia Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W niniejszej sprawie powód dochodził zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty dochodzonej pierwotnie pozwem od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu. Nastąpiło to w dniu 12 maja 2016 roku. W związku z tym od kwoty 10.100 zł odsetki należały się od dnia 1 maja 2016 roku., zaś od kwoty rozszerzonego powództwa ustawowych odsetek za opóźnienie od dnia doręczenia pisma pozwanej do dnia zapłaty, co nastąpiło w dniu 10 kwietnia 2017 roku. Stąd też odsetki zostały zasądzone od dnia następnego tj. od dnia 11 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik procesu wyrażoną w treści art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Pozwany przegrał proces w całości, a zatem zobowiązany był do zwrócenia powodowi poniesionych przez niego kosztów celowego dochodzenia praw, do których należały 505 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 4.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 459,88 zł tytułem wynagrodzenia biegłego. Z uwagi na powyższe w punkcie 2 sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.781,88 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W toku postępowania nie zostały poniesione wszystkie koszty sądowe. Dotyczy to opłaty sądowej od rozszerzonej części powództwa tj. w wysokości 1.281 zł (25.619 x 5%). Z uwagi na tę okoliczność na podstawie art. 113 ust. 1 u.k.s.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. i przegraniem przez pozwanego procesu w całości Sąd w punkcie 3 sentencji wyroku nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa od pozwanego (...) S.A. w S. kwotę 1.281zł tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych.

W związku z tym, iż powód nadpłacił koszty sądowe związane z zaliczką na poczet wynagrodzenia biegłego, Sąd nakazał zwrócić powodowi kwotę 140,12 zł z funduszy Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi zgodnie z treścią punktu 4sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE