UZASADNIENIE

J. D. wniosła o zniesienie współwłasności nieruchomości położonej przy ul. (...), na działce nr (...) w G., dla której Sąd Rejonowy w Goleniowie Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę wieczystą (...).

W uzasadnieniu wnioskodawczyni wskazała, że nieruchomość której dotyczy wniosek składała się z działki gruntu oraz lokali użytkowych należących do W. Ż. (1), M. Ż. (1), A. P., D. G. (1), Z. G. (1), I. B., R. F., H. B. (1), S. N. (1), M. N. (1), M. M. (1), S. M., które zostały wybudowane ze środków każdego ze współwłaścicieli. Z rozmów przeprowadzonych przez wnioskodawczynię z pozostałymi współwłaścicielami wynikało, że wyrażają oni zgodę na zniesienie współwłasności.

M. oraz S. N. (2) wskazali, że popierają stanowisko wnioskodawczyni. Jednocześnie wnieśli o zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości, poprzez wydzielenie 9 lokali użytkowych, które odpowiadałyby lokalom obecnie użytkowanym przez poszczególnych współwłaścicieli oraz o uregulowanie kwestii związanych z użytkowaniem wieczystym bez wzajemnych spłat i dopłat.

M. i W. Ż. (1) w odpowiedzi na wniosek wskazali, że nie zgadzają się na zniesienie współwłasności oraz pokrycie związanych z tym kosztów. Swoje stanowisko uargumentowali tym, że w ich ocenie zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości, nie ureguluje jej stanu prawnego, jeżeli nie dojdzie do podziału gruntu na podstawie udziałów, zapisanych w aktach notarialnych. Z. G. (2) również sprzeciwił się propozycji zniesienia współwłasności oraz ponoszeniu kosztów związanych z postępowaniem.

Na rozprawie w dniu 20 grudnia 2012 r. A. P. wskazała, że wyraża zgodę na zniesienie współwłasności w sposób wskazany przez wnioskodawczynię, natomiast D. G. (1) i I. B. oświadczyły, że wyrażają zgodę na zniesienie współwłasności, pod warunkiem, że koszty postępowania wyniosą ok. 1.000 zł.

W piśmie z dnia 26 grudnia 2012 r. R. F. sprzeciwił się zniesieniu współwłasności i ponoszeniu kosztów związanych z postępowaniem.

Na rozprawie w dniu 11 lipca 2013 r. uczestnicy W. oraz M. Ż. (1) oświadczyli, że zgadzają się na zniesienie współwłasności poprzez wydzielenie części nieruchomości należącej do wnioskodawczyni, przy czym pozostała część miałaby nadal pozostać współwłasnością.

W piśmie procesowym z dnia 15 lipca 2013 r. pełnomocnik wnioskodawczyni zmodyfikował wniosek o zniesienie współwłasności, ograniczając go do wyodrębnienia wyłącznie lokalu użytkowego nr (...), a także zniesienia współużytkowania wieczystego nieruchomości, na której znajdował się ten lokal – zgodnie z rysunkiem sporządzonym przez biegłego sądowego D. O. (1). Powodem modyfikacji był brak zgody pozostałych współwłaścicieli, co do pierwotnej propozycji zniesienia współwłasności.

M. oraz S. N. (2) nie wyrazili zgody na zniesienie współwłasności w odniesieniu do jednego lokalu użytkowego. Wskazali, że są zainteresowani zniesieniem współwłasności lokalu użytkowanego przez nich w ramach posiadanego udziału, dlatego chcieliby zniesienia współwłasności obejmującego zarówno ich lokal, jak i lokale pozostałych uczestników, pod warunkiem wyrażenia przez nich zgody. Podobne stanowisko wyraziła H. B. (1), która nie zgodziła się na częściowe zniesienie współwłasności, popierając jednocześnie pierwotny wniosek.

Uczestniczka I. B. w piśmie z dnia 5 sierpnia 2013 roku zgodziła się na całkowite zniesienie współwłasności wskazując jednocześnie, że 1 sierpnia 2013 r. kupiła lokal należący do R. F., w związku z czym sprzeciw poprzedniego właściciela był w obecnej sytuacji nieaktualny.

W piśmie procesowym pełnomocnika uczestników M. i W. Ż. (1) z 17 listopada 2014 r. wniesiono o oddalenie w całości wniosku wraz z modyfikacjami. Wskazano, że zniesienie współwłasności zgodnie z propozycją zawartą w piśmie z 15 lipca 2013 byłoby sprzeczne z istotą podziału. Zdaniem pełnomocnika uczestników na nieuwzględnienie zasługiwał również poprzedni wniosek J. D., ze względu na to, iż zaproponowany podział nieruchomości pominął całkowicie wysokość udziałów poszczególnych uczestników we współwłasności, określonych w księdze wieczystej. W jego ocenie koniecznym byłoby uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, a następnie przeprowadzenie postępowania odnośnie zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości.

Ostatecznie pełnomocnik wnioskodawczyni podtrzymał pierwotny wniosek zniesienia współwłasności, poprzez wyodrębnienie 9 nowych nieruchomości, które odpowiadałyby dotychczasowemu sposobowi korzystania z nieruchomości. Na rozprawie w dniu 30 września 2015 roku w swoich mowach strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Prawomocnym postanowieniem wydanym w sprawie I Ns 627/07 lokal położony przy ul. (...) w wyniku podziału majątku został przyznany na wyłączną własność uczestniczki D. G. (1).

Postanowieniem z dnia 23 maja 2016 r. sprawa została zawieszona ze względu na zgon uczestnika S. M. i podjęta z udziałem jedynej spadkobierczyni M. M. (1) (postanowienie w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku k. 844, postanowienie w przedmiocie zawieszenia i podjęcia postępowania z udziałem spadkobiercy zmarłego S. M. k. 849).

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Nieruchomość położona w G. przy ul. (...), nr działki (...), dla której Sąd Rejonowy w Goleniowie prowadzi księgę wieczystą nr (...) stanowi grunt oddany w użytkowanie wieczyste zabudowany pawilonem handlowym-usługowym – stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności.

Przedmiotowa nieruchomość składa się z gruntu oraz 8 budynków stanowiących współwłasność:

a)  J. D. – w udziale do (...),

b)  W. i M. Ż. (1) – w udziale do (...),

c)  A. P. – w udziale do (...),

d)  D. G. (2) – w udziale do (...),

e)  I. B. – w udziale do (...),

f)  H. B. (1) – w udziale do (...),

g)  S. N. (3) – w udziale do (...),

h)  M. N. (2) – w udziale do (...),

i)  M. M. (1) – w udziale do (...).

Obiekt został wybudowany w latach 80, ze środków własnych współwłaścicieli. Uczestnicy postępowania na terenie pawilonu prowadzą działalność gospodarczą m.in. pub, gabinet kosmetyczny, zakład optyczny, zakład fryzjerski, aptekę, sklep odzieżowy z usługami krawieckimi, sklep kosmetyczny.

J. D. stała się właścicielką przedmiotowego lokalu na podstawie umowy sprzedaży z 4 lipca 2012 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego (Rep. A 10611/2012) przed notariuszem J. B., od poprzednich współwłaścicieli – D. i H. S..

Dowód: wypis z rejestru gruntów k.5-7, akt notarialny k. 8-15, wydruk z księgi wieczystej k. 16-37, protokół oględzin nieruchomości k. 194v.

W lokalu W. i M. Ż. (1) prowadzony jest pub (obecnie lokal prowadzi ich syn) i latem na zewnątrz wystawiane są stoliki i tam również prowadzona jest konsumpcja.

Niesporne.

W opinii z kwietnia 2013 r. biegła z zakresu budownictwa D. O. (1) wskazała, że jest możliwość podziału przedmiotowej nieruchomości na 9 odrębnych budynków. Lokale są samodzielne i figurują w ewidencji Starostwa (...) jako oddzielne budynki. Jednocześnie biegła wskazała, iż lokale zajmowane przez współwłaścicieli, nie odpowiadają udziałom zapisanym w księdze wieczystej, z uwagi na błędne wyliczenia matematyczne, czego nie można skorygować, gdyż nieprawidłowości powstały przy obliczaniu wielkości udziałów. Biegła nie zajęła stanowiska w sprawie konieczności ustalenia drogi służebnej.

Dowód: opinia biegłej D. O. (1) k. 204-213; ustna opinia uzupełniająca k. 302 – 303;

Biegły z zakresu geodezji S. S. (1) sporządził zestawienie powierzchni działek jakie wynikają z księgi wieczystej i projektowanych. Biegły wyjaśnił, że nie uwzględnił wniosku uczestnika W. Ż., gdyż ustalenie granicy projektowanych działek zgodnie z udziałami ujawnionymi w księdze wieczystej dla wszystkich działek jest niemożliwe- powodowałoby konieczność zasadniczej przebudowy wnętrz budynków, gdyż część obecnie istniejących wejść znalazłaby się na sąsiednich działkach. Biegły podczas oględzin stwierdził, że stan zagospodarowania działki jest zgodny ze stanem kopii mapy ewidencyjnej k. 45, z wyjątkiem budynków (...), które zostały połączone w jeden i są obecnie własnością I. B.. Budynek nr (...) (apteka) stanowi współwłasność S. N. (3) i M. N. (2), ponieważ jest to jeden budynek biegły wydzielił jedną działkę. Biegły stwierdził, że niezgodna ze stanem na mapie ewidencyjnej jest treść mapy zasadniczej, na której nie został wyniesiony podział na pawilonu na odrębne budynki, w efekcie nie zostały mu nadane numery porządkowe i cała nieruchomość ma nr (...) 1a. Na żądanie inspektorów kontrolujących prace biegłego, biegły wystąpił do Urzędu Gminy o nadanie numerów porządkowych budynkom.

Wszystkie zaprojektowane działki będą miały dostęp do drogi publicznej.

Dowód: opinia biegłego S. S. (1) k. 413- 456, ustna opinia uzupełniająca 556 - 557;

Biegły z zakresu (...) określił wartość metra kwadratowego prawa użytkowania wieczystego działki gruntu numer ewidencyjny (...), przy ul. (...) na 238203,00 zł tj. 171 zł za m ². Biegły sporządził zestawienie wzajemnych spłat z którego wynika, że spłaty powinni dokonać S. N. (3) i M. N. (2) w wysokości 4 719 zł, M. M. (1) 792 zł, I. B. – 2 096 zł, J. D. – 7 351 zł, zaś dopłaty powinni otrzymać H. B. (1) w wysokości 4338 zł, A. P. 4509 zł, D. G. (1) 4680 i M. i W. Ż. w wysokości 1431 zł.

Dowód: opinia biegłego K. R. (1) k. 624- 668;

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wniosek, oparty o treść art. 210 k.c. był uzasadniony.

Zgodnie z art. 210 k.c. każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Jest to jedno z podstawowych uprawnień współwłaścicieli. Stosunek współwłasności jest bowiem ze swej istoty stosunkiem nietrwałym, tymczasowym, którego likwidacja następuje właśnie poprzez zniesienie współwłasności, na żądanie każdego ze współwłaścicieli, zarówno co do samego zniesienia współwłasności, jak i co do zakresu zniesienia (całkowite, czy częściowe). Każdy nabywca udziału we własności musi od początku liczyć się z przejściowym charakterem współwłasności w częściach ułamkowych i z niepewnym sposobem jej likwidacji, w następstwie którego cała rzecz może się znaleźć w rękach innego współwłaściciela. Uprawnienie do żądania zniesienia współwłasności ma podstawowy charakter i współwłaściciel nie może być pozbawiony tego prawa ze względu na interes innego współwłaściciela lub jego sprzeciw.

W konsekwencji wniosek należało uznać za usprawiedliwiony, co do zasady.

W przedmiotowej sprawie niesporne było, iż nieruchomość położona przy ul. (...), na działce nr (...) w G., dla której Sąd Rejonowy w Goleniowie Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę wieczystą (...) stanowiąca grunt oddany w użytkowanie wieczyste zabudowany pawilonem handlowym – będącym odrębnym od gruntu przedmiotem własności, stanowi współwłasność J. D. – w udziale do (...), W. i M. Ż. (1) – w udziale do (...), A. P. – w udziale do (...), D. G. (2) – w udziale do (...) (w tym miejscu wyjaśnić należy, że w sprawie o podział majątku prowadzonej przed SR w Goleniowie pod sygn. 627/07 lokal został przyznany D. G. (1), nie zostało to dotychczas ujawnione w księdze wieczystej), I. B. – w udziale do (...) (w trakcie postępowania uczestniczka kupiła udział S. F.), H. B. (1) – w udziale do (...), S. N. (3) – w udziale do (...) i M. N. (2) – w udziale do (...), M. M. (1) – w udziale do (...) (w wyniku zgonu S. M. właścicielką udziału stała się jedyna spadkobierczyni M. M. (1) nie zostało to dotychczas ujawnione w księdze wieczystej).

Niesporna była również okoliczność, że nieruchomość została wybudowana nakładami poszczególnych współwłaścicieli w latach 80., każdy ze współwłaścicieli ponosił koszty utrzymania swojej części. Ponadto w ewidencji Starostwa (...) lokale zajmowane przez współwłaścicieli figurowały jako oddzielne budynki. Biegła D. O. w swojej opinii wskazała, że można dokonać zniesienia współwłasności poprzez wydzielenie odrębnych nieruchomości. Zwróciła uwagę, że zajmowane przez współwłaścicieli powierzchnie, nie odpowiadają udziałom zapisanym w księdze wieczystej, z uwagi na błędne wyliczenia matematyczne, czego nie można skorygować, gdyż nieprawidłowości powstały przy obliczaniu wielkości udziałów.

Sporny był natomiast sposób zniesienia współwłasności bowiem uczestnicy M. i W. Ż. sprzeciwiali się zniesieniu współwłasności wnosili o pozostanie we współwłasności ewentualnie przyznanie im terenu odpowiadającego zapisom w księdze wieczystej i w tym celu wyznaczenie granicy nie na wprost ich lokalu, ale z przesunięciem w stronę lokalu wnioskodawczyni.

Nie ma wątpliwości, że podstawowym sposobem zniesienia współwłasności jest podział fizyczny (tak m.in. orzeczenie SN z 30 października 1978 r., III CRN 214/78). W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, iż podział ten jest najbardziej sprawiedliwy i pożądany, gdyż po pierwsze, pozostawia rzecz w posiadaniu jej dotychczasowych właścicieli, a po drugie – pozwala uniknąć dopłat i spłat.

Warunkiem koniecznym takiego orzeczenia jest samodzielność lokali w myśl art. 2 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy przez, którą rozumie się wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. W orzeczeniu z dnia 17 stycznia 1975 r. (III CRN 364/74, OSN 1976, z. 1, poz. 10) Sąd Najwyższy uznał, że jeżeli lokale są ze sobą połączone, a więc nie są samodzielne, konieczne staje się dla ustanowienia odrębnej własności dokonanie przed tą czynnością niezbędnych robót do ich usamodzielnienia. Orzeczenie to jest nadal aktualne.

Postanowieniem z dnia 7 stycznia 2012 r. przewodniczący dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu geodezji – W. S. (1) i specjalisty z zakresu budownictwa – D. O. (1), aby ustalić, czy możliwy jest fizyczny podział przedmiotowej nieruchomości, a także celem sprawdzenia, czy lokale zajmowane przez współwłaścicieli, odpowiadają ich rzeczywistym udziałom, wynikającym z księgi wieczystej.

Sąd przychylając się do wniosku J. D. i dokonując zniesienia współwłasności miał na względzie, że jak wynika z opinii biegłych będący przedmiotem postępowania pawilon składa się aktualnie z 8 odrębnych lokali (budynki (...) zostały połączone w jeden i są obecnie własnością I. B.), które są samodzielne, wygrodzone są z przestrzeni stałymi przegrodami stałymi, tj. ścianami z betonu, cegieł lub szkła, stropodachem i posadzką. Pawilon ten jest stosunkowo duży każdy lokal posiada odrębną instalacje wewnętrzną.

Oprócz Państwa Ż. wszyscy współwłaściciele wnosili o zniesienie współwłasności zgodnie z opinią biegłego S. S., uczestnicy Ż. wnosili o przesunięcie granicy, ze względu na charakter prowadzonej działalności zależało im na posiadaniu większego terenu (o powierzchni odpowiadającej zapisom w kw) przed lokalem celem prowadzenia tzw. „ogródka piwnego”. Sąd nie przychylił się do tego wniosku ponieważ przesunięcie granicy zgodnie z ta propozycją prowadziłoby do tego, że ściana budynku wnioskodawczyni przylegałaby do działki uczestników Ż.. Takie rozwiązanie byłoby nieracjonalne choćby ze względu na to, że uniemożliwi wnioskodawczyni swobodny dostęp do ściany jej budynku np. w celu dokonania remontu. Takie rozwiązanie byłoby niefunkcjonalne. Strony już w chwili obecnej strony nie mogły dojść do porozumienia w zakresie zniesienia współwłasności, przyznanie części nieruchomości mogłoby doprowadzić do eskalacji konfliktu w takiej sytuacji proszenie o pozwolenie na wejście na nieruchomość byłoby dla wnioskodawczyni uciążliwe. Zdaniem sądu wydzielenie granic gruntu będących przedłużeniem granic budynków jest najbardziej racjonalne, czytelne i zgodne z żądaniami pozostałych uczestników.

Mając na uwadze powyższe Sąd postanowił znieść współużytkowanie wieczyste nieruchomości położonej w G., ul. (...) i współwłasność budynku stanowiącego odrębną od gruntu nieruchomość przyznając poszczególnym współwłaścicielom:

- J. D. działkę nr (...) o powierzchni 0,0238 ha, wraz z własnością posadowionego tam budynku stanowiącego odrębną nieruchomość numer 1a o powierzchni 57,7 m ²,

- W. J. i M. małżonkom Ż. działkę nr (...) o powierzchni 0,0117 ha, wraz z własnością posadowionego tam budynku użytkowego 1b o powierzchni 43,9 m ²;

- D. G. (1) działkę nr (...) o powierzchni 0,0098 ha, wraz z własnością posadowionego tam budynku stanowiącego odrębną nieruchomość numer 1c o powierzchni 45,7 m ²;

- I. B. działkę nr (...) o powierzchni 0,0263 ha, wraz z własnością posadowionego tam budynku stanowiącego odrębną nieruchomość numer 1h o powierzchni 86,6 m ²;

- A. P. działkę nr (...) o powierzchni 0,0099 ha, wraz z własnością posadowionego tam budynku stanowiącego odrębną nieruchomość numer 1d o powierzchni 45,3 m ²;

- działkę nr (...) o powierzchni 0,0100 ha, którą przyznać w użytkowanie wieczyste H. B. (1) wraz z własnością posadowionego tam budynku użytkowego o powierzchni 45,6 m2;

- M. M. (1) działkę nr (...) o powierzchni 0,0130 ha, wraz z własnością posadowionego tam budynku stanowiącego odrębną nieruchomość numer 1g o powierzchni 43,9 m ²;

- S. N. (2) i M. N. (3) działkę nr (...) o powierzchni 0,0348 ha, w udziałach po 1/2 części wraz z własnością posadowionego tam budynku stanowiącego odrębną nieruchomość numer 1f, o powierzchni 106,3 m ².

Ponieważ zajmowane przez uczestników i przyznane uczestnikom części nieruchomości różniły się od zapisów w księdze wieczystej należało zasądzić odpowiednie spłaty i dopłaty tytułem wyrównania udziałów. Należy zauważyć, że wprawdzie z opinii biegłej Sądowej D. O. wynika, że różnica pomiędzy rzeczywistym stanem posiadania, a zapisami w księdze wieczystej wynikała z błędnych zapisów i zaokrągleń, niemniej jednak strony nie zgłosiły na tę okoliczność żadnych dowodów. Nikt, mimo, że od wybudowania nieruchomości minęło kilkadziesiąt lat nie wnosił o ustalenie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Sąd więc uznał, że zapisy wynikające z księgi wieczystej są prawidłowe. Ustalając wysokość spłat i dopłat Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego K. R.. W tym miejscu wyjaśnić należy, że ponieważ budynek stanowi odrębną od gruntu nieruchomość i jak wynika z twierdzeń stron (k. 847) został wybudowany przez współwłaścicieli w ten sposób, że każdy ponosił nakłady na swoją część to do wyceny spłat należało przyjąć jedynie wartość użytkowania wieczystego (Sąd w tym celu skorygował swoje wcześniejsze postanowienie dowodowe z dnia 03.03.2015 r. k. 790). Dodatkowo, jak słusznie zauważyła uczestniczka I. B. wartości poszczególnych lokali różnią się ze względu na ich wielkość, standard i usytuowanie (lokale od frontu są bardziej wartościowe niż te od zaplecza) co sprzeciwia się uwzględnieniu wartości budynku. Zgłaszane do opinii zarzuty dotyczące wartości prawa wieczystego użytkowania biegły odparł w opinii ustanej, przesłuchany na rozprawie 23 maja 2016 r. wskazał, że przedstawione przez stronę tranzakcie dotyczą własności oraz dużo mniejszych działek zatem nie nadają się do porównania. Ponadto podniósł, że biegły nie może brać do porównania cen z przetargu jeśli ceny te przekraczają o 30 % średnie ceny na danym rynku.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że spłat powinni dokonać S. N. (3) i M. N. (2) w wysokości 4 719 zł, M. M. (1) 792 zł, I. B. – 2 096 zł, J. D. – 7 351 zł, zaś dopłaty powinni otrzymać H. B. (1) w wysokości 4338 zł, A. P. 4509 zł, D. G. (1) 4680 i M. i W. Ż. w wysokości 1431 zł. Przy czym spłaty od każdego z uczestników zobowiązanych do spłaty powinny być dokonane w następujących proporcjach na rzecz H. B. (2) 29 %, A. P. 30 %, D. G. (1) 31 %, W. i M. Ż. 10 %.

Na koniec wyjaśnić należy, że nie było potrzeby ustanawiania służebności bowiem jak wynika z opinii biegłego geodety (k. 557) wszystkie działki będą miały dostęp do drogi publicznej.

O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o przepis art. 520 § 1 k.p.c. określający zasady orzekania o kosztach postępowania nieprocesowego. Zgodnie z treścią powołanego przepisu każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. W myśl tego, uczestnika postępowania obciążają zarówno koszty czynności, której sam dokonał, jak i koszty czynności podjętej w jego interesie, przez sąd, na jego wniosek lub z urzędu. Co do zasady więc koszty poniesione przez uczestników, związane z ich udziałem w sprawie, odmiennie niż w procesie, nie podlegają wzajemnemu rozliczeniu między uczestnikami poprzez ich zwrot.

Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie zniesienie współwłasności było dokonane na rzecz wszystkich współwłaścicieli, wszyscy byli w równym stopniu zainteresowane wynikiem postępowania, zatem wszyscy – zarówno wnioskodawczyni, jak i uczestnicy, byli zainteresowani ostatecznym zniesieniem współwłasności i winni ponieść koszty związane z ich udziałem w sprawie.

Na koszty niniejszego postępowania składały się koszty związane z wydatkami na opinie biegłych: z zakresu budownictwa D. O. (k. 205) 2 132,13 zł i 223,79 zł; z zakresu geodezji W. S. (k. 413) 4 938,73 zł i 135,82 zł; z zakresu budownictwa K. R. (k. 640). Wnioskodawczyni poniosła koszt opłaty w kwocie 1000 i 1800 zaliczki na biegłych,

Ponieważ wnioskodawczyni pokryła część kosztów postępowania Sąd nakazał pobrać od uczestników (na rzecz których zostały przyznane poszczególne lokale) po 1005,88 zł na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Goleniowie tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa. Ponadto zasądził na rzecz wnioskodawczyni od uczestników po 225 zł, razem 1575 zł (tak aby właściciele poszczególnych lokali ponieśli takie same koszty związane z postępowaniem).