WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Magdalena Łukaszewicz
Protokolant:	st. sekr. sądowy Anita Topa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2016 r. w P.

sprawy z powództwa (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko P. M., G. M.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanych P. M., G. M. solidarnie kwotę 2421,20 zł (dwa tysiące czterysta dwadzieścia jeden złotych 20/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt C 406/16

UZASADNIENIE

(...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wytoczyła powództwo przeciwko P. M. i G. M. o zapłatę kwoty 29108,52 zł złotych z odsetkami umownymi i ustawowymi wskazanymi w treści pozwu oraz zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda wskazał, że w dniu 31.10.2011r. pozwani zawarli z powódką umowę kredytu o numerze (...). Wobec niedotrzymania przez pozwanych warunków umowy powódka wypowiedziała umowę kredytu. Dnia 20.03.2014r. strony zawarły ugodę, jednakże pozwani nie wywiązali się z warunków ugody i powódka wypowiedziała ugodę stawiając całą należność w stan wymagalności.

Nadto pełnomocnik powoda podniósł, że wobec braku zapłaty żądanej kwoty powódka wystawiła wyciąg z ksiąg banku.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 12.08.2015r. Sąd Rejonowy w Lublinie nakazał pozwanym zapłacić na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania.

Pozwani reprezentowani przez pełnomocnika wnieśli sprzeciw od wydanego nakazu wnosząc o oddalenie powództwa.

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu przez pozwanych, Sąd Rejonowy w Lublinie postanowieniem z dnia 27.04.2016r. stwierdził utratę mocy nakazu zapłaty w całości i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piszu jako sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

Uzupełniając braki formalne pozwu powódka dołączyła do akt wyciąg z ksiąg banku z dnia 20.07.2015r., pełnomocnictwo udzielone pracownikowi oraz niepotwierdzone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów: umowy kredytu, ugody kredytu detalicznego, wypowiedzenie ugody z dnia 28.11.2014r., potwierdzenie odbioru korespondencji.

W piśmie procesowym z dnia 12.10.2016r. (data wpływu) pełnomocnik pozwanych doprecyzował stanowisko strony pozwanej i wniósł o pominięcie dokumentów złożonych przez powódkę z uwagi na fakt, iż zostały złożone po terminie i są to wyłącznie kopie, które nie mogą stanowić dowodu w sprawie. Nadto wniósł o oddalenie powództwa zarzucając nieudowodnienie roszczenia, brak wykazania wysokości odsetek, nieważność umowy bankowej, zamieszczenie w niej niedozwolonych klauzul umownych, brak przekazania przez bank środków pieniężnych pozwanym, brak wymagalności roszczenia i jego przedawnienie. Podniósł również, iż wyciąg z ksiąg banku nie ma mocy dokumentu urzędowego.

W związku z treścią pisma procesowego pełnomocnika pozwanych Sąd na rozprawie w dniu 13.10.2016r. zobowiązał nieobecnego pełnomocnika powódki do przedłożenia oryginałów dokumentów dołączonych przez stronę powodową do akt bądź poświadczonych za zgodność z oryginałem przez notariusza kopii tych dokumentów – w terminie 7 dni pod rygorem ujemnych skutków prawnych, nadto zezwolił pełnomocnikowi powoda na złożenie pisma procesowego celem ustosunkowania się do twierdzeń i zarzutów pełnomocnika pozwanych zgłoszonych w piśmie z dnia 07.10.2016 r. – w terminie 14 dni pod rygorem zwrotu pisma, pełnomocnika pouczono o treści § 6 art. 207 kpc.

Pełnomocnika powoda odebrał korespondencję w dniu 20.10.2016r.

W dniu 08.12.2016r. (data nadania pism) pełnomocnik powoda złożył dwa pisma procesowe, w których zawarł wniosek o zobowiązanie (...)Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego do przedłożenie oryginałów dokumentów dołączonych do pozwu.

Pisma te zostały złożone po terminie wyznaczonym przez Sąd, który mijał 03.11.2016r.

W związku z powyższym Sąd na rozprawie w dniu 15.12.2016r. na podstawie art. 207 § 7 kpc postanowił zwrócić pełnomocnikowi powoda dwa pisma przygotowawcze pełnomocnika powoda z dnia 07.12.2016 r. nadane 08.12.2016 r., z uwagi na to, iż zostały złożone po 14-dniowym terminie wyznaczonym przez Sąd w pkt 6 postanowienia wydanego na rozprawie w dniu 13.10.2016 r. (k. 86 akt). Poza tym na podstawie art. 207 § 6 kpc Sąd pominął spóźnione twierdzenia i dowody zawarte w pismach przygotowawczych pełnomocnika powoda z dnia 07.12.2016 r. nadanych 08.12.2016 r.

Sąd zważył, co następuje.

Roszczenie powódki nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tak więc w niniejszej sprawie na powódce spoczywał obowiązek udowodnienia faktów uzasadniających jej roszczenie, a ponadto w myśl art. 232 kpc ciążył na niej obowiązek wskazywania dowodów, z których wywodziła skutki prawne.

Odnośnie inicjatywy dowodowej Sąd Rejonowy w Piszu w pełni podziela utarte orzecznictwo Sądu Najwyższego wyrażające się w tezie, że rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 kpc). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc) (vide wyrok SN z 17 XII 1996r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76; podobnie również wyrok sądu apelacyjnego w Białymstoku z 21 X 2003r., I A Ca 516/03, OSP 2004/9/118; wyrok SN z 7 X 1998r., II UKN 244/98, OSNP 1999/20/662).

Należy podkreślić, iż powódka, pomimo wezwania, nie przedłożyła Sądowi żadnych dokumentów, które potwierdzałyby, że pozwani zawarli umowę kredytu oraz ugodę, z których warunków się nie wywiązali. Fakt ten został zakwestionowany przez pozwanych. Powód ograniczył się jedynie do złożenia pozwu oraz wyciągu z ksiąg banku, jednakże na jego podstawie nie sposób ustalić ani przedmiotu umowy, ani okresu kredytowania i w dalszej kolejności daty wymagalności roszczenia, nadto dokument ten nie ma mocy dokumentu urzędowego.

Sąd w całości podzielił stanowisko pozwanych, iż kopie dokumentów dołączonych przez powódkę do pozwu nie mogą stanowić dowodu w niniejszej sprawie.

Kopie dokumentów dołączonych do pozwu tj: umowy kredytu, ugody kredytu detalicznego, wypowiedzenie ugody z dnia 28.11.2014r., potwierdzenie odbioru korespondencji, które nie zostały potwierdzone za zgodność z oryginałem, nie są dokumentami w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Wynika to z tego, że odbitka ksero nie zawiera oryginalnego podpisu wystawcy, który stanowi conditio sine qua non istnienia dokumentu. Zważyć przy tym należy, iż odpis pisma (a także i załączników) może być sporządzony dowolną techniką (kopia maszynopisu, egzemplarz wydruku komputerowego, kserokopia itp.). Powinien jednak oddawać pełną ich treść, a składający je musi poświadczyć zgodność odpisu z oryginałem (por. K. Knoppek, Wydruk komputerowy jako dowód w procesie cywilnym, PiP 1993, Nr 2, s. 54 oraz K. Knopek, Dokument w procesie cywilnym, PDW Poznań 1993, s. 122). Pośrednio można tu także - z braku wyraźnego w tej mierze unormowania (takiego jak np. w art. 89 § 1 k.p.c., gdzie mowa zarówno o "wierzytelnym" odpisie, jak i o jego uwierzytelnianiu) - odnieść wskazania zawarte w uchwale Sądu Najwyższego z 29 marca 1994 roku w sprawie III CZP 37/94 (OSN 1994, Nr 11, poz. 206), że niepoświadczona podpisem strony kserokopia nie jest dokumentem. Mieści się ona w stosowanym w Kodeksie postępowania cywilnego pojęciu odpisu (jako odwzorowanie oryginału), jednak poświadczenie jej zgodności z takim oryginałem mieści w sobie jednocześnie oświadczenie strony o istnieniu dokumentu o treści i formie odwzorowanej kserokopią. Również w wyroku z dnia 6 listopada 2002 roku w sprawie I CKN 1280/00 (niepubl.) Sąd Najwyższy odnosząc się do treści art. 128 i 129 k.p.c. ponownie uznał (choć bez przywołania poprzednio powołanego orzeczenia), że: "zwykła odbitka ksero, tj. odbitka niepotwierdzona, niestanowiąca dokumentu, nie może zastąpić dokumentu, na którego bazie powstała. Ustawodawca posługując się pojęciem dokumentu rozumiał przez to oryginał dokumentu. Tam gdzie oryginał może być zastąpiony przez odpis, np. odbitkę ksero, ustawodawca wyraźnie to zaznaczył". Art. 129 § 2 k.p.c. pozwala na złożenie zamiast oryginału odpisu dokumentu, ale poświadczonego za zgodność z oryginałem przez osoby w nim wskazane.

W ocenie Sądu sam wyciąg z ksiąg banku dołączony w oryginale do akt sprawy nie może stanowić wystarczającego dowodu w niniejszej sprawie uzasadniającego uwzględnienie żądania pozwu. Jest to bowiem dokument prywatny stanowiący jedynie dowód na to, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie określonej treści i w danej formie. Natomiast nie stanowi dowodu na istnienie wierzytelności nią objętych i w tym zakresie to na powódce, która wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne spoczywał ciężar wykazania istnienia wierzytelności dochodzonej pozwem.

Z uwagi na fakt, iż wniosek powódki o zobowiązanie (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego do przedłożenie oryginałów dokumentów dołączonych do pozwu został złożony dopiero w dniu 08.12.2016r. jako spóźniony (pełnomocnik powódki został zobowiązany do złożenia oryginałów dokumentów w terminie 7 dni i pisma procesowego w terminie 14 dni), Sąd pominął ten wniosek w oparciu o treść art. 207§6 kpc.

Mając na uwadze, iż w niniejszej sprawie powódka nie przedstawiła dokumentów, które w dostateczny sposób uzasadniałyby twierdzenie o istnieniu wierzytelności, Sąd powództwo oddalił.

W zawiązku z datą wniesienia pozwu o kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepis § 6 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.) i art. 98 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 2.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17 zł tytułem zwrotu opłaty od udzielonego pełnomocnictwa i kwota 4,20 zł tytułem zwroty kosztów wysłania listu poleconego.