Decyzją z dnia 26 maja 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił J. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21 maja 2015 roku ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy. /decyzja – k. 484-485 akt ZUS/
W dniu 23 czerwca 2015 roku J. G. odwołała się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Wskazała, że nie zgadza się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS, gdyż jej stan zdrowia potwierdza orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym wydane w stosunku do niej przez Miejski i Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności od 2000 roku. /odwołanie – k. 2 – 2 odw./
Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 10 lipca 2015 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumenty wskazane w zaskarżonej decyzji. /odpowiedź na odwołanie – k. 12 – 12 odw./
Na rozprawie w dniu 20 czerwca 2017 roku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że koszty te nie zostały opłacone w żadnej części. /e- protokół rozprawy z dnia 20.06.2017 r – 00:06:23 – 00:07:53 – płyta CD – k. 214/.
Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:
J. G. urodziła się (...). Ma wykształcenie podstawowe. Nie posiada wyuczonego zawodu. /bezsporne/
J. G. cierpi na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc o łagodnym przebiegu klinicznym, z dobrą reakcją na stosowane leki wziewne, bez zaostrzeń wymagających hospitalizacji czy długotrwałej intensyfikacji leczenia ambulatoryjnego. Zaostrzenia tej choroby występujące u wnioskodawczyni około 3 razy w roku w okresie jesienno – zimowym mogą być leczone w ramach krótkotrwałych niezdolności do pracy tj., w okresach po około 9 – 18 dni. Nie kwalifikują one do częściowej długotrwałej niezdolności do pracy. Z pulmonologicznego punktu widzenia wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. / opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu pulmonologii A. M. k. 20 – 21 ,pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu pulmonologii A. M. – k. 174 /.
U ubezpieczonej występują zaburzenia depresyjno – lękowe, mające obraz zaburzeń nerwicowych, bez głębszych objawów depresyjnych, psychotycznych, otępiennych. Występujące u niej zaburzenia o obrazie nerwicowym wykazują mierne nasilenie objawów. Wymaga leczenia psychiatrycznego, w okresach pogorszeń - w ramach czasowej niezdolności do pracy. Okresowe napady lęku występujące u wnioskodawczyni mogą wynikać z trudnej sytuacji życiowej i nie wymagają leczenia szpitalnego. Zapisy z dokumentacji wnioskodawczyni wskazują na istotną poprawę stanu psychicznego. W ostatnim okresie wnioskodawczyni nie była hospitalizowana. Nie wymagała dotąd leczenia szpitalnego. Z punktu widzenia psychiatrycznego wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. /opinia biegłego sądowego lekarza z zakresu psychiatrii H. K. k. 23 – 24 pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego lekarza z zakresu psychiatrii H. K. k. 71, k. 197 /.
Wnioskodawczyni ma również stwierdzone zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa z zespołem bólowym bez istotnych deficytów neurologicznych. Pozostaje pod opieką poradni neurologicznej. W 2013 roku była konsultowana przez neurochirurga, który nie znalazł wskazań do leczenia operacyjnego. Gdyby lekarz neurochirurg znalazł wskazania do leczenia operacyjnego to także nie byłoby to podstawą długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Stwierdzona u wnioskodawczyni otyłość ma wpływ na przeciążenia w układzie ruchu i związane z tym dolegliwości. Badana na rynku pracy jest osobą niepełnosprawną, ale zdolną do wykonywania pracy zarobkowej. Blokady okołokręgosłupowe z powodu bólu kręgosłupa są jedną z metod leczenia tych bólów i nie skutkują częściową niezdolnością do pracy. Stopień niepełnosprawności jest informacją dla pracodawcy na temat rodzaju występujących u pracownika schorzeń. Z punktu widzenia neurologicznego wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Nie stwierdza się u niej znacznego stopnia naruszenia sprawności układu nerwowego z przyczyn neurologicznych. /opinia pisemna biegłego sądowego lekarza z zakresu neurologii J. B. k. 26 – 28, pisemna opinia uzupełniająca biegłego z zakresu neurologii J. B. k. 51, k. 176 - 177/.
Rozpoznane u wnioskodawczyni niewielkie zmiany dyskopatyczne w odcinku lędźwiowym kręgosłupa na poziomie L4 /L5; (...) upośledzają u niej funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie za częściowo lub całkowicie niezdolną do pracy. Orzeczenie o niepełnosprawności nie jest jednoznaczne z uznaniem niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni obecnie wykonuje pracę portiera i może ją nadal wykonywać. W badaniu nie stwierdzono upośledzenia funkcji narządu ruchu, które upoważniałoby do orzeczenia niezdolności do pracy chociażby częściowej. Dolegliwości bólowe, spowodowane niewielkimi zmianami dyskopatycznymi kręgosłupa i zespołem przeciążeniowym (w przebiegu otyłości), które mogą wymagać leczenia nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy. W przypadku nasilenia dolegliwości mogą one być leczone w ramach zwolnienia lekarskiego. Z punktu widzenia ortopedycznego wnioskodawczyni jest zdolna do pracy i była zdolna w dacie składnia wniosku oraz w dacie wydania zaskarżonej decyzji. /pisemna opinia biegłego sądowego lekarza z zakresu chirurgii urazowo – ortopedycznej M. S. k. 34 – 37, pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego lekarza z zakresu chirurgii urazowo – ortopedycznej M. S. k. 68, k. 167 /.
U wnioskodawczyni występuje otyłość patologiczna, stan po strumektomii i po cholecystektomii klasycznej, przewlekły nikotynizm. Nie stwierdza się obecnie chorób wymagających leczenia chirurgicznego i powodujących istotne naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy zarobkowej. Z punktu widzenia chirurgicznego wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. W dacie zaskarżonej decyzji ani w dacie złożenia wniosku nie występowała u wnioskodawczyni długotrwała niezdolność do pracy z przyczyn chirurgicznych. /opinia biegłego sądowego lekarza z zakresu chirurgii ogólnej, chirurgii naczyniowej i torakochirurgii M. G. k. 44 , pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego lekarza z zakresu chirurgii ogólnej, chirurgii naczyniowej i torakochirurgii M. G. k. 175 -175 odwrót/.
W okresie od 1 listopada 2007 roku do dnia 30 kwietnia 2015 roku wnioskodawczyni miała przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. /bezsporne/
W dniu 30 marca 2015 roku ubezpieczona złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. /wniosek – k. 472 – 473 akt ZUS/
Ubezpieczona posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe. /bezsporne/
W dniu 25 sierpnia 2014 roku wnioskodawczyni została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności na stałe ze wskazaniem symbolu przyczyny niepełnosprawności jako – 02-P, 05-R. /orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 9 – 11/.
Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 20 kwietnia 2015 roku u wnioskodawczyni rozpoznano zaburzenia depresyjne nawracające, zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowych bez upośledzenia funkcji układu ruchu, (...), przebytą polipektomię stepnicy. Lekarz orzecznik uznał ubezpieczoną za zdolną do pracy. /orzeczenie Lekarza Orzecznika – k. 478 – 479 akt ZUS, opinia lekarska – k. 76 dokumentacji medycznej/.
W dniu 5 maja 2015 roku ubezpieczona złożyła sprzeciw od powyższego orzeczenia. /sprzeciw – k. 78 dokumentacji medycznej/
Komisja Lekarska ZUS rozpoznała u ubezpieczonej nawracające zaburzenia depresyjne o miernym nasileniu, okresowe bóle kręgosłupa z powodu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych w przebiegu otyłości patologicznej bez objawów korzeniowych i istotnego naruszenia funkcji, przewlekły nikotynowy nieżyt oskrzeli, przebytą elektroresekcję polipów jelita grubego w lutym 2015 roku. Komisja nie uznała wnioskodawczyni za osobę niezdolną do pracy. /orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 482 – 483 akt ZUS, opinia lekarska – k. 82 - 84 dokumentacji medycznej/
Od stycznia 2016 roku wnioskodawczyni podjęła leczenie kardiologiczne, a w 2017 roku stwierdzono u niej wole guzkowate. Wcześniej nie leczyła się kardiologicznie ani endokrynologicznie. /okoliczności bezsporne/.
Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych.
W ocenie Sądu opinie te są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawczyni. Biegli uznali, iż ubezpieczona cierpi na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc o łagodnym przebiegu klinicznym z okresowymi zaostrzeniami infekcyjnymi, na zaburzenia depresyjno – lękowe, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa z zespołem bólowym bez istotnych deficytów neurologicznych, otyłość, niewielkie zmiany dyskopatyczne w odcinku lędźwiowym kręgosłupa na poziomie L4 /L5; L5/S1, otyłość – zespół przeciążeniowy, stan po strumektomii i po cholecystektomii klasycznej oraz rzewlekły nikotynizm.
Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.
W toku postępowania, na wniosek ubezpieczonego reprezentowanego przez pełnomocnika Sąd uzupełnił postępowanie dowodowe poprzez dopuszczenie dowodu z uzupełniających opinii wszystkich biegłych wydających opinie w przedmiotowej sprawie.
W ocenie Sądu, po uzupełnieniu opinii brak jest podstaw by kwestionować te dowody, gdyż są one pełne, rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegli odnieśli się bowiem w swych opiniach uzupełniających do wszelkich zarzutów stawianych opiniom pierwotnym, szczegółowo uzasadniając swe końcowe wnioski.
W ocenie Sądu rozpoznającego przedmiotową sprawę wszystkie opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinie te są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. W ocenie Sądu brak więc było podstaw do ponownego powoływania dowodów z opinii biegłych pulmonologa, psychiatry, neurologa, ortopedy, chirurga jak i biegłego z zakresu medycyny pracy.
Odnośnie powołania biegłego z zakresu kardiologii wskazać należy, że schorzenia kardiologiczne zostały zdiagnozowane u wnioskodawczyni po dniu wydania decyzji i w związku z tym nie mogą być one przedmiotem niniejszego postępowania.
Należy zauważyć, iż dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art.217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 II CR 817/73 nie publ).
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.
Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U z 2016 roku, poz. 887 z późn. zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:
1. jest niezdolny do pracy;
2. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;
3. niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.
W myśl art.12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.
Warunki wskazane w art. 57 cytowanej ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia powodują, że nie jest ona niezdolna do pracy.
W ocenie Sądu wszystkie wątpliwości co do opinii w sposób dostateczny zostały wyjaśnione przez biegłych w opiniach oraz opiniach uzupełniających, w których szczegółowo odnieśli się do zarzutów pełnomocnika wnioskodawczyni i udzielili wyczerpujących odpowiedzi na wszelkie wątpliwości jakie mogły pojawić się na tle niniejszej sprawy. Biegli wyjaśnili bardzo szczegółowo dlaczego w taki właśnie sposób ocenili wyniki badań wnioskodawczyni. Podali, że schorzenia wnioskodawczyni mają taki charakter i występują z takim nasileniem, że nie przekładają się na zdolność świadczenia przez nią pracy. Brak było przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawczyni zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawcy i wpływu dolegliwości na jego zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie pisemne jak i opinie uzupełniające biegłych uznając, iż są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.
Reasumując biegli w swoich wnioskach końcowych zgodnie i precyzyjnie uzasadnili tezę, zgodnie z którą wnioskodawczyni jest, w obecnym stanie zdrowia, osobą zdolną do pracy.
Wskazać należy, że występujące u wnioskodawczyni schorzenia kardiologiczne czy endokrynologiczne, powstałe w 2016 i 2017 roku nie były przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie. Sąd badał bowiem jedynie stan zdrowia wnioskodawczyni na dzień wydania decyzji.
W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawczyni jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 14 §1 k.p.c.
Sąd przyznał i nakazał wypłacić ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Łodzi na rzecz pełnomocnika wnioskodawczyni ustanowionego z urzędu kwotę 73,80 tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego wnioskodawczyni w oparciu o § 12 ust. 1 pkt 3 w zw. z § 2 ust.3 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013, poz. 461).
Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.
D.D-Z