Sygn. akt II Cz 580/14
Dnia 17 grudnia 2014 roku
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:
Przewodniczący: SSO Ireneusz Płowaś (spr.)
Sędziowie: SO Janusz Kasnowski
SO Wojciech Borodziuk
po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014 roku w Bydgoszczy
na posiedzeniu niejawnym sprawy
z powództwa R. B.
przeciwko Bankowi (...) S.A. z siedzibą w K.
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego
na skutek zażalenia powoda
od postanowienia Sądu Rejonowego w Świeciu VI Zamiejscowego Wydziału
Cywilnego z siedzibą w Tucholi, zawartego w punkcie 2 wyroku z dnia
20.05.2014 roku, sygn. akt VI C 490/13
postanawia:
oddalić zażalenie.
Sygn. akt II Cz 580/14
Sąd Rejonowy w Świeciu w VI Zamiejscowym Wydziale Cywilnym w Tucholi wyrokiem z dnia 20 maja 2014 roku oddalił powództwo R. B. przeciwko Bankowi (...) S.A. z siedzibą w K. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego. W punkcie 2 tego wyroku Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że roszczenie powódki oparte było na zarzucie przedawnienia roszczenia tak jak i we wcześniej rozpoznanej sprawie I C 80/11, w której zapadł prawomocny wyrok oddalający powództwo. Jedynym dodatkowym argumentem podniesionym w niniejszym postępowaniu był zarzut sprzeczności tytułu wykonawczego z zasadami współżycia społecznego. Sąd rozpoznając niniejszą sprawę ponownie uznał, iż nie doszło do przedawnienia roszczenia a oparcie powództwa o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności wyłącznie na art. 5 kc w świetle utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego jest niedopuszczalne. O kosztach procesu w punkcie 2 wyroku Sąd Rejonowy orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1,3 i 4 kpc i art. 99 kpc zgodnie z którymi strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu, czyli koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony^rzy czym do niezbędnych kosztów procesu zalicza się m.in. wynagrodzenie pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym w kwocie 180 zł z uwagi na wartość przedmiotu sprawy wynoszącą 600 zł (§6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Z uwagi na zwolnienie powódki od kosztów sądowych Sąd w punkcie 3 wyroku w oparciu o art. 113 ust. 4 ustawy kosztach sądowych w sprawach cywilnych, kosztami tymi obciążył Skarb Państwa.
Zażalenie na to postanowienie wniosła powódka, która domagała się jego uchylenia i zwolnienia od kosztów na zasadzie art. 102 kpc
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie należało uznać za bezzasadne. W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż Sąd nie ma możliwości zwolnienia od kosztów procesu należnych stronie wygrywającej proces. W niniejszej sprawie nie ma wątpliwości, iż powódka przegrała sprawę i wobec tego winna zwrócić pozwanemu niezbędne do obrony koszty procesu. Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy wyliczył te koszty procesu na kwotę 180 zł, czego zresztą skarżąca nie kwestionowała. Zwolnienie od kosztów sądowych obejmuje jedynie koszty należne Skarbowi Państwa w związku z wytoczeniem powództwa tj. należne
opłaty i wydatki powstałe przy rozpoznaniu sprawy. Z faktu zwolnienia od kosztów sądowych powódka nie może wywodzić zwolnienia również od kosztów procesu należnych pozwanemu jako stronie wygrywającej proces.
W niniejszej sprawie jedynym przepisem, który mógłby mieć ewentualne zastosowanie do orzeczenia o kosztach procesu i na który zwraca uwagę w zażaleniu powódka jest art 102 kpc, zgodnie, z którym w sytuacjach szczególnie uzasadnionych Sąd może np. nie obciążać strony przegrywającej kosztami procesu. Jednak należy wskazać na utrwaloną już linię orzeczniczą sądów powszechnych zgodnie, z którą strona przed wytoczeniem powództwa winna wszechstronnie rozważyć jego celowość aby nie narażać się na konieczność zwrotu stronie pozwanej w razie przegrania sporu należnych jej kosztów procesu. W niniejszej sprawie powódka domagała się pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności na tej samej podstawie jak we wcześniejszej sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem oddalającym powództwo. Powódka nie mogła wobec tego zasadnie liczyć na to, iż wygra sprawę podnosząc zarzut przedawnienia. Drugi zarzut dotyczył naruszenia zasad współżycia społecznego a rację ma Sąd Rejonowy, iż zarzut oparty na przepisie art. 5 kc nie może stanowić samodzielnej podstawy dochodzenia tego typu roszczenia co w niniejszym postępowaniu. Dla przykładu wskazać należy na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27.11,2003 roku w sprawie III CZP 78/03 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 10.06.2014 roku w sprawie I ACa 150/14,
Powódka nie wykazała żadnych szczególnych okoliczności czy to dotyczących charakteru sprawy czy też samej strony powodowej pozwalających na odstąpienie od zasady odpowiedzialności za wynik procesu wynikający z art. 98 kpc.
Dlatego też, zażalenie jako bezzasadne, na mocy art. 397 § 1 i 2 kpc w zw. z art. 385 kpc należało oddalić.