UZASADNIENIE

Powód S. F., pozwem wniesionym do tut. Sądu w dniu 1 czerwca 2016r., wniósł o zasądzenie na jego rzecz od (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 1.501,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 6 października 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. oraz dalszych odsetek za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1.200,00 zł oraz kwoty 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 28 września 2015r. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki V. o nr rej. (...), należący do poszkodowanego J. S.. Sprawca zdarzenia posiadał obowiązkowe ubezpieczenie OC u strony pozwanej. Zgłosił ubezpieczycielowi szkodę, która została zarejestrowana pod numerem (...). W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego J. S. wypłacono odszkodowanie w kwocie 1.894,80 zł. Umową przelewu wierzytelności z dnia 16 stycznia 2016r. J. S. przelał na powoda S. F. wszelkie wierzytelności, w tym także roszczenia o zapłatę odsetek
z tytułu nieterminowej wpłaty należnego odszkodowanie, jakie mu przysługują od (...) S.A. oraz sprawcy wypadku z dnia 28.09.2015r. W związku z powyższym S. F., nie zgadzając się z wyceną szkody sporządzoną przez pozwanego, wystąpił do (...) S.A.
z żądaniem wypłaty dalszej kwoty odszkodowania z wysokości 4.956,50 zł. (...) S.A. odmówiła przyznania dalszego odszkodowania z tytułu przedmiotowej szkody.

W odpowiedzi na pozew /karta 34-38 akt/ strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu. Strona pozwana wskazała, iż bezspornym w sprawie jest, iż przyjęła odpowiedzialność za przedmiotową szkodę i tytułem naprawy uszkodzonego pojazdu wypłacona została kwota odszkodowania w wysokości 1.894,80 zł. Pozwany podniósł, iż wbrew twierdzeniom strony powodowej, w sposób prawidłowy wyceniono koszty naprawy pojazdu w oparciu o system E. z uwzględnieniem cen usług i części zamiennych oraz z uwzględnieniem stanu pojazdu, rodzaju uszkodzeń oraz okresu jego eksploatacji. W ocenie pozwanego powód w żaden sposób nie wykazał i nie udowodnił swojego roszczenia w zakresie dalszego odszkodowania. Nadto pozwany wskazał, iż koszt naprawy pojazdu wskazany przez powoda w kwocie 6.851,30 zł w żaden sposób nie został udowodniony, w związku z czym nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności pozwana wskazała, iż roszczenie w niniejszej sprawie nie wynika z umowy, lecz
z ustawy na podstawie art. 822 k.c., zaś strony sporu nie łączy żaden stosunek umowny,
w związku z czym sprawa powinna zostać przekazana do Sądu Rejonowego w Gdyni, jako sądu właściwego wg siedziby pozwanej. Odnosząc się do żądania pozwu, pozwana podniosła, iż nie neguje okoliczności zdarzenia jak również swojej odpowiedzialności
w niniejszej sprawie, postępowanie likwidacyjne zostało przeprowadzone rzetelnie,
a dokonana wnikliwa analiza sprawy, skutkowała wypłata na rzecz powoda kwoty 5.362,48 zł a następnie dopłatą w kwocie 4.534,64 zł. Pozwana podniosła, iż powód nie przedłożył żadnych dowodów, które mogłyby warunkować przyznanie na jego rzecz kwoty dochodzonej pozwem. Nadto strona powodowa nie wykazała, aby odszkodowanie w wysokości wypłaconej przez pozwaną uniemożliwiło naprawę uszkodzonego pojazdu oraz by nie była to naprawa pełnowartościowa, przywracająca pojazd do stanu sprzed wypadku.

Pismem procesowym z dnia 27 lutego 2017r. /karta 89-90 akt/ powód, w związku
z treścią opinii biegłego R. J., a także wpłatą dokonaną przez pozwaną w dniu 14 lipca 2016r. w kwocie 4.534,64 zł, zmodyfikował żądanie pozwu i wniósł o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kwoty 5.743,09 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 4.835,50 zł od dnia 24 listopada 2014r. do dnia zapłaty, od kwoty 369,00 zł od dnia 22 czerwca 2016r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 538,69 zł od dnia 27 lutego 2017r. do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na rozszerzenie powództwa /karta 97 akt/, pozwana wniosła
o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił, co następuje:

D. M. (2) we wrześniu 2014 roku zakupił samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...), rok produkcji 2009. W dniu 23 października 2014r. W. G., kierując samochodem osobowym marki A. (...) nr rej. (...) z podpiętą do tego samochodu przyczepką, wykonując manewr cofania, nie zachował należytej ostrożności i uderzył w przód zaparkowanego pojazdu O. (...), w wyniku czego w pojeździe tym uszkodzeniu uległ przedni zderzak, reflektor i przednia maska. W. G. sporządził oświadczenie, w którym wskazał, iż jest sprawcą kolizji z dnia 23.10.2014r.

dowód: - akta szkody (...) k. 36

Samochód sprawcy kolizji ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych u ubezpieczyciela (...) S.A. Grupa E. (...), polisą nr (...).

dowód: - akta szkody(...) k. 36

W dniu 24 października 2014r. D. M. (2) zgłosił ubezpieczycielowi szkodę
w pojeździe, w związku z czym wszczęte zostało postępowanie likwidacyjne nr (...).

Ubezpieczyciel w ramach postępowania likwidacyjnego zgłoszonej przez D. M. (2) szkody, dokonał oceny technicznej pojazdu wraz z opisem uszkodzeń oraz sporządził kalkulację kosztów naprawy określając ich wysokość na kwotę 5.362,48 zł brutto.

Decyzją z dnia 19 listopada 2014r. ubezpieczyciel (...) S.A. Grupa E. (...) przyznał na rzecz D. M. (2) odszkodowanie w kwocie 5.362,48 zł brutto.

dowód: - akta szkody(...) k. 36

Umową przeniesienia wierzytelności nr 01/06/05/2016 z dnia 6 maja 2016r. D. M. (2) zbył na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. wszelkie wierzytelności, jakie przysługują mu od (...) S.A. z siedzibą w S., tytułem odszkodowania z OC sprawcy w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 23 października 2014r., w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki O. (...) nr rej. (...). Pismem z dnia 6 maja 2016r. (...) S.A. została powiadomiona o przeniesieniu wierzytelności na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W..

dowód: - umowa przeniesienia wierzytelności k. 12

- powiadomienie dłużnika o przeniesieniu wierzytelności k. 13

- wypis z (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. k. 9-10

Następnie umową przeniesienia wierzytelności z dnia 25 maja 2016r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. zbyła odpłatnie na rzecz D. M. (1) wszelkie wierzytelności, jakie jej przysługują od (...) S.A. z siedzibą w S. w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 23 października 2014r., w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd należący do D. M. (2), jak również od sprawcy szkody oraz z tytułu faktury VAT za sporządzenie kosztorysu określającego wysokość szkody.

dowód: - umowa przeniesienia wierzytelności k. 8

- wypis z (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. k. 9-10

- załącznik nr 1 do umowy cesji wierzytelności k. 11

W dniu 10 czerwca 2016r. rzeczoznawca samochodowy M. M. na zlecenie powoda dokonał oszacowania kosztów naprawy pojazdu O. (...) nr rej. (...) oraz kalkulacji naprawy A. na podstawie oględzin pojazdu. R. wyliczył koszty naprawy uszkodzonego pojazdu na kwotę 14.212,53 zł brutto. Koszt sporządzenia opinii wyniósł 369,00 zł.

dowód: - opinia z dnia 10.06.2016r. k. 14-25

- faktura nr (...) k. 26

W związku z wydaną opinią powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 9.219,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 8.850,05 zł od dnia 24 listopada 2014r. do dnia zapłaty w terminie 7 dni od dnia sporządzenia wezwania tytułem naprawienia szkody powstałej w pojeździe O. (...) nr rej. (...).

dowód: - ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 27

Decyzją z dnia 13 lipca 2016r. pozwana wypłaciła na rzecz powoda tytułem odszkodowania dodatkową kwotę 4 534,64 zł. Powyższa kwota została wpłacona na konto powoda w dniu 14 lipca 2016r.

dowód: - akta szkody(...) k. 36

- potwierdzenie transakcji z dnia 14.07.2016r. k. 91

Wartość rynkowa pojazdu O. (...) nr rej. (...) na dzień szkody tj. 23 października 2014r. wynosiła 41.800,00 zł brutto. Przed szkodą w/w pojazd posiadał jedynie oryginalne części, sygnowane logiem producenta pojazdu. Według kalkulacji naprawy pojazdu sporządzonej w systemie (...), z uwzględnieniem pełnego zakresu uszkodzeń pojazdu, z zastosowaniem oryginalnych części zamiennych, sygnowanych logo producenta pojazdu, średnich stawek za prace blacharsko-mechaniczne i lakiernicze, zgodnie z technologią producenta pojazdu, koszt naprawy uszkodzeń w/w pojazdu będących skutkiem wypadku wynosi 14.735,62 zł brutto. Za kwotę wypłaconą przez pozwaną w ramach postępowania likwidacyjnego nie byłoby możliwe dokonanie naprawy przedmiotowego pojazdu z zastosowaniem oryginalnych, sygnowanych logo producenta pojazdu części zamiennych, a także z uwzględnieniem stawek roboczogodzin wskazanych w kosztorysach pozwanej. Na rynku nie występują części alternatywne (zamienne) do pojazdu marki O. (...).

Na rynku lokalnym poszkodowanego stawki za roboczogodzinę przy robotach mechanicznych i blacharskich wynoszą 100 zł netto, a przy robotach lakierniczych 120,00 zł netto.

dowód: - opinia biegłego R. J. k. 69-76

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo D. M. (1) zasługiwało na uwzględnienie.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów dołączone do pozwu oraz znajdujące się w aktach szkody nr (...), których prawdziwości
i wiarygodności nie kwestionowała żadna ze stron i które również w ocenie sądu nie budziły wątpliwości. Sąd w całej rozciągłości podzielił ustalenia i wnioski końcowe opinii w zakresie ustalenia kosztów naprawy pojazdu, sporządzonej na zlecenie Sądu przez biegłego R. J.. Przedmiotowa opinia sporządzona została przez biegłego sądowego posiadającego wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe, zgodnie ze wskazaniami specjalistycznej wiedzy za zakresu techniki motoryzacyjnej i ruchu drogowego, nadto jest rzeczowa, logiczna, spójna, kompleksowo i w pełnym zakresie realizuje postanowienie Sądu zlecającego opinię. Podkreślenia wymaga, iż pozwana w zasadzie nie zgłosiła merytorycznych zastrzeżeń do opinii biegłego, a poprzestała jedynie na wskazaniu, iż dowód z opinii biegłego winien być poddany ocenie sądu.

W pierwsze kolejności należy wskazać, iż powodowi D. M. (1) przysługuje legitymacja czynna do wystąpienia z niniejszym powództwem, albowiem na podstawie umowy cesji z dnia 25 maja 2016r. nabył od (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. wszelkie wierzytelności, jakie w/w przysługiwały od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 23 października 2014r., a które to wierzytelności (...) Sp.
z o.o. z siedzibą we W. nabyła na podstawie umowy przeniesienia wierzytelności
z dnia 6 maja 2016r. od D. M. (2). Powyższa okoliczność nie była kwestionowana przez stronę pozwaną zarówno w toku postępowania likwidacyjnego jak również przed sądem.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż samochód sprawcy kolizji z dnia 23 października 2014r., w następstwie której uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki O. (...) nr rej. (...) należący do D. M. (2), ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie. Jednocześnie pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za zaistniałe zdarzenie co do zasady oraz w zakresie wypłaconego już odszkodowania w kwocie 9.897,12 zł. Natomiast spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do wysokości kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

Zgodnie z art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z treścią art. 34 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną
w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia, odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych objęta jest odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35).

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. Przepis art. 361§2 k.c. stanowi natomiast, że w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje starty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W myśl art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź też przywrócenia stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Z kolei treść art. 363§2 k.c. nakazuje, w przypadku naprawienia szkody w pieniądzu, ustalenie odszkodowania według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Ustalając wysokość należnego powodowi odszkodowania Sąd oparł się przede wszystkim na obiektywnych dowodach z dokumentów wskazanych w części ustaleń faktycznych niniejszego uzasadnienia, a przede wszystkim na opinii biegłego R. J., którą z uwagi na swoją rzeczowość i fachowość w zakresie ustalenia wysokości kosztów naprawy pojazdu należało podzielić w całości. Sąd ustalił, iż wysokość szkody w pojeździe O. (...) nr rej (...) wynosi 14.735,62 zł brutto, która to kwota uwzględnia pełen zakres uszkodzeń pojazdu w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 23 października 2014 r., zastosowanie oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu oraz średnich stawek za prace blacharsko – mechaniczne i lakiernicze zgodnie z technologią producenta pojazdu.

W tym miejscu należy wskazać, że bezzasadne było zastosowanie przez pozwaną na potrzeby kalkulacji szkody amortyzacji w wysokości 56 %. W ocenie Sądu brak jest podstaw do stosowania jakichkolwiek wskaźników amortyzacji. Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela stanowisko wyrażone w Uchwale Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 12 kwietnia 2012 r. sygn. akt III CZP 80/11, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi.

W niniejszej sprawie brak jest podstaw do przyjęcia iż przed szkodą pojazd posiadał inne niż oryginalne części sygnowane logo producenta. Co więcej jak wskazał biegły do przedmiotowego pojazdu na rynku nie występują części alternatywne – zamienne.

Ponadto należy zauważyć, iż ze sporządzonej przez biegłego sądowego opinii wynika, że pozwana wyceniając wysokość szkody przyjęła do rozliczenia stawkę roboczogodziny za roboty mechaniczne, blacharskie i lakiernicze w wysokości 50 zł netto, która stanowi niecałe 40% stawek średnich obowiązujących na rynku lokalnym poszkodowanego. Za ustaloną przez pozwaną kwotę nie byłoby możliwe dokonać naprawy pojazdu z zastosowaniem oryginalnych sygnowanych logo producenta pojazdu części zamiennych oraz stawek roboczogodziny ujętych w kosztorysach pozwanej.

Ponadto Sąd uznał, że powodowi należał się zwrot kosztów poniesionych w związku ze zleceniem sporządzenia wyceny kosztów naprawy w wysokości 369,00 zł. Koszty te pozostawały bowiem w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę, albowiem sporządzenie tych kalkulacji było niezbędne dla ustalenia wysokości roszczeń powoda celem ich dochodzenia przed sądem. Na podstawie przedmiotowej opinii powód uzyskał bowiem informację o wysokości należnego odszkodowania oraz o tym, że odszkodowanie uznane i wypłacone mu przez stronę pozwaną nie stanowi pełnego pokrycia kosztów doprowadzenia pojazdu do stanu poprzedniego.

Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że roszczenie powoda w zakresie zapłaty na jego rzecz odszkodowania przenoszącego wysokość odszkodowania już wypłaconego, a ustalonego w oparciu o sporządzoną przez pozwaną kalkulację naprawy przedmiotowego pojazdu jest uzasadnione. Jednocześnie, uwzględniając całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania w niniejszej sprawie, zwłaszcza wnioski i spostrzeżenia zawarte w opinii biegłego, Sąd uznał za zasadne żądanie kwoty 4.835,50 zł, obejmującej dalsze odszkodowanie oraz kwotę 369,00 zł tytułem zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy. W związku z dokonaną przez pozwanego w dniu 14 lipca 2016 r. zapłatą kwoty 4.534,64 zł, za uzasadnione Sąd uznał również żądania zasądzenia kwoty 538,69 zł tytułem skapitalizowanych odsetek od w/w kwoty za okres od dnia 24 listopada 2014 r. do dnia zapłaty tj. 14 lipca 2016 r.

Rozstrzygnięcie o odsetkach ustawowych od zasądzonego świadczenia pieniężnego Sąd oparł o treść przepisów art. 481 § 1 i § 2 k.c., art. 455 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 392 z późn. zm).

Zgodnie z treścią przepisów art. 481 § 1 i § 2 k.c. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, przy czym, gdy stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Stosownie do brzmienia przepisu art. 455 k.c., jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Ponadto na mocy art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym (dalej: (...)) i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (dalej: (...)), zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, mając na względzie datę zgłoszenia pozwanemu szkody, co stosownie do przedłożonych przy pozwie dokumentów nastąpiło w dniu w dniu 24 października 2014 roku i nie było kwestionowane przez pozwanego, uwzględniając przewidziany w art. 14 ust. 1 i 2 w/w ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i (...) termin 30 dni na wypłatę odszkodowania, datę początkową naliczania odsetek od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia należało określić – zgodnie z żądaniem pozwu - począwszy od dnia 24 listopada 2014 r. Nadto od kwoty 369,00 zł Sąd zasądził odsetki od dnia 22 czerwca 2016 r., albowiem w wezwaniu do zapłaty powyższej kwoty z dnia 14 czerwca 2016r. określony został siedmiodniowy termin zapłaty, który upłynął w dniu 21 czerwca 2016 r., a zatem strona pozwana pozostaje w zwłoce z zapłatą od dnia 22 czerwca 2016 r. Również żądanie odsetek od kwoty 538,69 zł stanowiącej odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 4.534,64 zł, uiszczonej przez pozwaną na rzecz powoda w dniu 14 lipca 2016r. tytułem uzupełnienia kwoty odszkodowania zasługiwało na uwzględnienie. Sąd zasądził odsetki od tej kwoty od dnia wytoczenia o nie powództwa tj. 27 lutego 2017 r.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów postępowania uzasadnia treść art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Na koszty procesu poniesione przez powoda składały się: kwota 255,00 zł tytułem opłaty sądowej od pierwotnego powództwa, kwota 33,00 zł tytułem opłaty sądowej od rozszerzonego powództwa, kwota 415,12 zł tytułem kosztów opinii biegłego, kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 2.400,00 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem ustalona na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800).

Na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych Sąd zwrócił powodowi kwotę 84,88 zł tytułem niewykorzystanej części zaliczki na poczet opinii biegłego.

Mając na względzie powołane okoliczności, na podstawie wskazanych przepisów, orzeczono jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE