Sygn. akt II K 342/16
2 Ds. 264/2016
Dnia 24 marca 2016r.
Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim II Wydział Karny
w składzie: Przewodniczący: SSR Marta Banaś - Grabek
Protokolant: p. o. sekr. sąd. M. H.
w obecności Prokuratora: nieobecny, zawiadomiony
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 10.02.2017r. i 17.03.2017r.
w L. sprawy:
1. D. S. (1), syna K. i M. z domu Ć., urodzonego (...) w D.
oskarżonego o to że:
I. w dniu 10 września 2016r. na ul. (...) w O., woj. (...)- (...), z wnętrza otwartego sklepu mięsnego dokonał kradzieży torebki z zawartością portfela z którego dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 500 zł, czym działał na szkodę W. T.;
- tj. przestępstwa z art. 278 § 1 kk
II. w dniu 11 września 2016r. na ul. (...) w O., woj. (...)- (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. (1), usiłował dokonać włamania w ten sposób, że po próbie siłowego wyłamania okna, chciał dostać się do wnętrza mieszkania D. W. (1), a następnie dokonać kradzieży znajdującego się tam mienia, przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na reakcję osób trzecich;
- tj. przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk
2. A. P. (1) , syna R. i M. z domu Damek, urodzonego (...) w B.
oskarżonego o to że:
w dniu 11 września 2016r. na ul. (...) w O., woj. (...)- (...), działając wspólnie i w porozumieniu z D. S. (1), usiłował dokonać włamania w ten sposób, że po próbie siłowego wyłamania okna, chciał dostać się do wnętrza mieszkania D. W. (1), a następnie dokonać kradzieży znajdującego się tam mienia, przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na reakcję osób trzecich;
- tj. przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk
orzeka
I. oskarżonego D. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu w pkt I czynu i za to z mocy art. 278 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. oskarżonego D. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu w pkt II czynu i za to z mocy art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk skazuje go, zaś opierając wymiar kary o art. 14 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
III. oskarżonego A. P. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to z mocy art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk skazuje go, zaś opierając wymiar kary o art. 14 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;
IV. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 kk łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec D. S. (1) i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolości;
V. na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego D. S. (1) do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej W. T. kwoty 500 (pięćset) zł tytułem naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody;
VI. na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonej wobec D. S. (1) łącznej kary pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 11.09.2016r. godz. 01:45 do dnia 12.09.2016r. godz. 15:00, tj. 1 (jeden) dzień i karę łączną pozbawienia wolności uznaje za wykonaną do wysokości 1 (jednego) dnia;
VII. na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze oraz § 17 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 w zw. z § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów niepłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. J. C. kwotę 180,00 (sto osiemdziesiąt 00/100) złotych, powiększoną o należną stawkę podatku VAT za obronę oskarżonego A. P. z urzędu w postępowaniu przygotowawczym, a nadto kwotę 504,00 (pięćset cztery) złote, powiększoną o należną stawkę podatku VAT za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu sądowym ;
VIII. na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.
S ygn. akt sprawy II K 342/16
Sąd ustalił, co następuje:
A. P. ma 37 lat, jest mieszkańcem O.. Ma podstawowe wykształcenie, nie ma zawodu, pracuje dorywczo. Jest kawalerem, ojcem trojga dzieci (k. 149v. i 33).
W dniu 11 września 2016r., po północy, A. P. (1) i D. S. (1), działając wspólnie i w porozumieniu, postanowili dokonać włamania do położonego na parterze mieszkania przy ul. (...) w O.. Właścicielka mieszkania D. W. (1) czasowo nie przebywała w nim z uwagi na remont, a zamieszkiwała u partnera. Z jego mieszkania miała jednak widok na okno własnego lokalu. D. W. (1) spoglądając przez okno widziała, jak D. S. i A. P. kierują się pod okno jej mieszkania, przy czym D. S. trzyma przedmiot podobny do metalowego pręta. Postanowiła wyjść na zewnątrz. W tym czasie A. P. i D. S. (1) stali pod oknem mieszkania D. W. i przy pomocy metalowego pręta usiłowali siłowo wyłamać okno. Mężczyźni chcieli dostać się do wnętrza mieszkania, a następnie dokonać kradzieży znajdującego się tam mienia. Hałasy usłyszała G. M. (1), mieszkająca nad D. W. (1). Wychyliła się przez okno i przepędziła obu mężczyzn krzycząc do nich, co wy tu robicie. Obaj uciekli, przemykając pod ścianą budynku. Gdy D. W. (1) wyszła na zewnątrz D. S. i A. J. P. już nie było, a G. M. powiedziała jej, że przepędziła ich, gdyż robili coś przy oknie jej mieszkania. D. W. ujawniła, iż okno było uchylone na skutek wygięcia przez sprawców metalowej blaszki odpowiadającej za jego otwieranie i zamykanie, po czym wezwała policję wskazując na znanych jej sprawców.
(dowody: zeznania D. W. k. 151-151v. i 6-7, G. M. k. 151v. i 41-42, wyjaśnienia A. J. P. z k. 29-30)
P rzesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa i wyjaśnił, że nic nie pamięta, gdyż był pod znacznym działaniem alkoholu, stąd też, nie będzie składał wyjaśnień (k. 29-30).
Przed Sądem oskarżony nie przyznał się i wyjaśnił, że znalazł się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie. Szedł ulicą spożywając piwo i zatrzymał się za budynkiem, w którym zamieszkuje D. W., aby je spokojnie wypić. Nagle usłyszał krzyk kobiety. Obok niego stał D. S.. Dodał, że zna pokrzywdzoną i nie przyszłoby mu do głowy, aby ją okraść. Wyjaśnił, że podczas przesłuchania w postepowaniu przygotowawczym przyznał się, bo niewiele pamiętał, przyjmował w tamtym czasie dopalacze i było mu obojętne, co wyjaśnił (k. 149v.-150).
Sąd zważył, co następuje:
Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego A. P. złożonym na rozprawie, w których nie przyznał się do dokonania zarzuconego mu przestępstwa, albowiem w tym zakresie są one sprzeczne z materiałem dowodowym w postaci logicznych, spójnych i całkowicie obiektywnych zeznań pokrzywdzonej D. W. oraz świadka G. M., które to Sąd całkowicie podzielił. Znamienne jest, że oskarżony przyznał się do zarzutu w postępowaniu przygotowawczym. Sąd – biorąc pod uwagę bezstronne zeznania P. K., funkcjonariusza policji, który przesłuchiwał oskarżonego - nie stwierdził, aby przyznanie się oskarżonego zostało dokonane z motywów, które podawał, ani też nie uznał, że jego przesłuchanie odbyło się w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi. Co do wyjaśnień współoskarżonego D. S. należy zauważyć, iż jedynie przyznał się, a nie złożył wyjaśnień odnośnie tego zarzutu.
Pokrzywdzona D. W. (1) zeznała, że wyjrzała przez okno mieszkania partnera z uwagi na szczekanie jej psa i spostrzegła A. P. (1), który siedział pod garażem naprzeciwko okna jej mieszkania, po czym wstał i udał się w kierunku okna. Po krótkiej chwili ponownie wyjrzała przez okno i zauważyła idących razem D. S. (1) i A. P. (1) w kierunku okna jej mieszkania, przy czym D. S. trzymał w ręku przedmiot przypominający metalowy pręt. Z kolei świadek G. M. (1), mieszkająca w lokalu położonym nad lokalem D. W. zeznała, że gdy po usłyszeniu hałasów wychyliła się przez okno spostrzegła dwóch mężczyzn stojących tuż pod oknem mieszkania D. W., a gdy krzyknęła do nich, co tu robią, obaj uciekli. Tuż po zdarzeniu zaś mówiła D. W., że pogoniła dwóch mężczyzn, którzy robili coś przy jej oknie. Z powyższych zeznań nie wynika, że oskarżony A. P. w pobliżu okna mieszkania D. W. znalazł się zupełnie przypadkowo i przystanął, aby spożyć piwo, natomiast wyraźnie wynika z nich, że był w towarzystwie (...). S. oraz działał z nim wspólnie i w porozumieniu, usiłując włamać się do mieszkania. Najpierw obaj szli, przy czym D. S. trzymał metalowy pręt, a potem obaj stali pod oknem mieszkania D. W. i usiłowali jej otworzyć. Te okoliczności wykluczają przypadkową obecność oskarżonego A. J. P. na miejscu zdarzenia.
Ze względu na fakt, iż w toku postępowania pojawiły się uzasadnione wątpliwości co do poczytalności oskarżonego, został dopuszczony dowód z opinii dwóch biegłych lekarzy psychiatrów na okoliczność jego poczytalności w czasie inkryminowanym i zdolności do udziału w toczącym się postępowaniu.
Biegli u oskarżonego A. J. P. nie stwierdzili choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, a rozpoznali zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu i dopalaczy oraz zaburzenia osobowości. W ocenie biegłych, w czasie inkryminowanym, oskarżony miał zachowaną zarówno zdolność rozpoznania znaczenia przedsiębranego czynu, jaki i zdolność pokierowania swoim postępowaniem (k. 92-95).
Sąd podzielił powyższą opinię w całości, gdyż jest obiektywna, oparte na fachowej wiedzy i doświadczeniu biegłych, a zawarte w niej wnioski logiczne.
W świetle całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego wina oskarżonego A. P. w zakresie popełnienia przypisanego mu przestępstwa nie budzi wątpliwości.
Sąd uznał A. P. za winnego tego, że w dniu 11 września 2016r. na ul. (...) w O., woj. (...)- (...), działając wspólnie i w porozumieniu z D. S., usiłował dokonać włamania w ten sposób, że po próbie siłowego wyłamania okna, chciał dostać się do wnętrza mieszkania D. W. (1), a następnie dokonać kradzieży znajdującego się tam mienia, przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na reakcję osób trzecich, tj. przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk.
W konsekwencji, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.
Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił dotychczasową wielokrotną karalność A. J. P., w tym za przestępstwa przeciwko mieniu (dane o karalności k. 187-188) oraz znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu przestępstwa, polegający na dążeniu do osiągnięcia bezprawnej korzyści majątkowej.
Jako okoliczność łagodząca zostało potraktowane zakończenie przestępstwa w fazie usiłowania oraz stwierdzony przez biegłych u oskarżonego zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu i dopalaczy oraz zaburzenia osobowości.
Zdaniem Sądu, orzeczona względem oskarżonego kara jest adekwatna do stopnia jego winy, stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, jak również realizują wymogi prewencji szczególnej i ogólnej, o których mowa w art. 53 § 1 k.k.
O wynagrodzeniu za obronę z urzędu orzeczono po myśli obowiązujących w tym zakresie przepisów.
Oskarżonego zwolniono od kosztów sądowych mając na względzie, że odbywa karę pozbawienia wolności, nie jest zatrudniony i nie posiada majątku.
Mając powyższe na względzie, Sąd orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.