WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik

protokolant: p.o. protokolanta sądowego Renata Szczegot

przy udziale prokuratora Agaty Stawiarz

po rozpoznaniu dnia 12 maja 2017 r. w Warszawie

sprawy P. W., syna J. i E., ur. (...) w W.

oskarżonego o czyn z art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k., art. 291 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt VIII K 516/16

1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- uchyla rozstrzygnięcia z punków III, IV, V;

- opis czynu przypisanego w punkcie I uzupełnia o stwierdzenie, że oskarżony środek odurzający posiadał wbrew przepisom ustawy;

- uchyla tenże wyrok w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II (pkt 2 aktu oskarżenia) i uznając, że czyn ten stanowi wykroczenie z art. 122 § 1 kw, na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpsw w zw. z art. 45 § 1 kw, postępowanie przeciwko P. W. w tej części, umarza, kosztami sądowymi w sprawie w tym zakresie obciążając Skarb Państwa;

2. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3. na podstawie art. 69 § 1 kk pkt 2, art. 70 § 1 pkt 1 kk oraz 73 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30.06.2015r. w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec P. W. w punkcie I kary 6 miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 5 (pięciu) lat, oddając oskarżonego w tym okresie pod dozór kuratora sądowego;

4. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem opłaty za obie instancje oraz zwalnia go od pozostałych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 111/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 29 listopada 2016r. (sygn. akt VIII K 516/16), wydanym w trybie art. 335 k.p.k., Sąd Rejonowy skazał P. W. za dwa występki: pierwszy - z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz drugi – z art. 291 § 1 k.k. popełniony w dniu 27 września 2014r., a dotyczący rzeczy o wartości 500 złotych.

W dniu 6 grudnia 2016r. prokurator złożył wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienie powyższego wyroku, wskazując jednocześnie, że wniosek ten dotyczy całości orzeczenia.

Odpis wyroku wraz z pisemnym uzasadnieniem został doręczony prokuratorowi w dniu 4 stycznia 2017r., a w dniu 16 stycznia 2017r. prokurator wniósł apelację od w/w wyroku, przy czym zaskarżył go jedynie w części dotyczącej zarzutu z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na niekorzyść oskarżonego. Wyrokowi w zaskarżonej części skarżący zarzucił obrazę prawa materialnego - z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii polegającą na pominięciu w opisie czynu ustawowego znamienia, a mianowicie stwierdzenia „wbrew przepisom ustawy” w odniesieniu do posiadanie przez oskarżonego środka odurzającego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odnosząc się do zarzutu podniesionego w apelacji, stwierdzić należy, że jest on w pełni zasadny, wobec czego należało go uwzględnić i zmienić wyrok w zaskarżonej części poprzez uzupełnienie opisu czynu, przypisanego oskarżonemu w punkcie I części dyspozytywnej o stwierdzenie, że oskarżony środek odurzający posiadał wbrew przepisom ustawy.

Niezależnie jednak od powyższego rozpoznając apelację prokuratora Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, że w niniejszej sprawie, w części nie zaskarżonej apelacją prokuratora zaistniała bezwzględna przesłanka odwoławcza określona w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.s.w., obligująca Sąd Odwoławczy do orzekania po za zakresem zaskarżenia.

Wskazać mianowicie należy, że w części dotyczącej, przypisanego P. W., czynu z art. 291 § 1 k.k., przed uprawomocnieniem się wyroku, nastąpiła zmiana stanu prawnego, skutkująca zmianą charakteru prawnego tego czynu, który z dniem 1 stycznia 2017 roku stał się wykroczeniem określonym w art. 122 § 1 k.w. Zgodnie z tym przepisem odpowiada za wykroczenie ten, kto nabywa mienie, wiedząc o tym, że pochodzi ono z kradzieży lub z przywłaszczenia (tak ustalono w zaskarżonym wyroku), lub pomaga do jego zbycia albo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej mienie to przyjmuje lub pomaga do jego ukrycia, jeżeli wartość mienia nie przekracza 1/4 minimalnego wynagrodzenia. Jednocześnie od dnia 1 stycznia 2017 roku minimalne wynagrodzenie zostało ustalone na kwotę 2.000 zł., a zatem, aby czyn oskarżonego stanowił przestępstwo określone w art. 291 § 1 k.k. wartość mienia musiałaby przekraczać 500 zł. Wobec tego, iż jak wynika to z treści wyroku, wartość nabytego przez oskarżonego telefonu wynosiła równo 500 zł., jego czyn uznać należało za wykroczenie określone w art. 122 § 1 k.w.

W związku z powyższym również wskazać należy, że zdaniem Sądu Okręgowego, aby sprawca mógł ponieść odpowiedzialność za popełnienie czynu zabronionego, prawomocne skazanie/ukaranie za ten czyn musi nastąpić m.in. przed upływem okresu jego karalności. Oznacza to tyle, że wyrok skazujący musi uprawomocnić się przed upływem okresu przewidzianego, czy to w przepisach kodeksu karnego, czy też kodeksu wykroczeń. W realiach niniejszej sprawy, w zakresie przypisanego oskarżonemu czynu z art. 291 § 1 k.k., zaskarżony wyrok został, co prawda wydany w dniu 29 listopada 2016r., kiedy to czyn oskarżonego stanowił jeszcze przestępstwo, jednakże wobec złożenia przez prokuratora wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia, co do całości wyroku (vide k.133), nie uprawomocnił się on w tej części przed dniem 1 stycznia 2017r. Wobec tego, że odpis wyroku wraz z pisemnym uzasadnieniem został doręczony prokuratorowi w dniu 4 stycznia 2017r. (vide k.140), a oskarżyciel nie wniósł środka odwoławczego w zakresie czynu z art. 291 § 1 k.k., w tej części wyrok uprawomocnił się dopiero z dniem 19 stycznia 2017r., a więc po upływie terminu do wniesienia apelacji.

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należało, że przed uprawomocnieniem się wyroku w zakresie czynu z art. 291 § 1 k.k., czyn ten (z dniem 01.01.2017r.) stał się wykroczeniem, a zatem kwestia dopuszczalności wyrokowania w zakresie tego czynu, począwszy od w/w dnia, musiała być oceniana na gruncie przepisów kodeksu wykroczeń oraz kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Tym samym, więc kwestię ewentualnego przedawnienia karalności tego czynu należało badać na podstawie art. 45 § 1 k.w., zgodnie z którym przedawnienie orzekania w tym zakresie nastąpiło z upływem 2 lat od daty czynu, czyli z dniem 27 września 2016r.

Reasumując, skoro przed uprawomocnieniem się wyroku skazującego za czyn z art. 291 § 1 k.k., czyn ten stał się wykroczeniem z art. 122 § 1 k.w., którego karalność ustała z uwagi na upływ okresu jej przedawnienia, stwierdzić należało, iż w tej części wyrok dotknięty jest bezwzględną przyczyną odwoławczą określoną w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.s.w., której stwierdzenie obligowało Sąd Okręgowy do wydania rozstrzygnięcia przekraczającego granice zaskarżenia, a mianowicie uchylenia zaskarżonego wyroku w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w jego punkcie II (pkt 2 aktu oskarżenia) oraz uznania, że czyn ten stanowi wykroczenie z art. 122 § 1 k.w. i umorzenie postępowania przeciwko P. W. w tej części na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. W związku z tym należało również uchylić rozstrzygnięcia z punków III, IV, V wyroku dotyczące orzeczenia wobec oskarżonego kary łącznej, jej warunkowego zawieszeniem i dozoru kuratora i na nowo orzec, na podstawie art. 69 § 1 k.k. pkt 2, art. 70 § 1 pkt 1 k.k. oraz 73 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 30.06.2015r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej wobec P. W. w punkcie I wyroku, kary 6 miesięcy pozbawienia wolności na okres próby 5 lat i oddaniu oskarżonego w tym okresie pod dozór kuratora sądowego. W tym zakresie Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw, by kwestionować ustalenia poczynione przez oskarżonego i prokuratora, co do długości okresu próby i związanych z nim obowiązków.

Jeżeli chodzi o koszty postępowania, to Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego jedną opłatę za obie instancje oraz zwolnił go od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze, uznając, że z uwagi na charakter uchybienia, które było podstawą wniesionej apelacji niesprawiedliwym byłoby obciążanie go dodatkowymi kosztami, za które w żaden sposób nie ponosi on odpowiedzialności, a które powstały na skutek nieuwagi Sądu przy dokonywaniu opisu czynu w wyroku.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji wyroku.