WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Piotr Jędrzejewski
Protokolant:	Maja Żyrek

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2016 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko M. S.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Kosztami procesu obciąża powoda uznając je za uiszczone w całości.

III.  Zasądza od powoda J. K. na rzecz pozwanego M. S. kwotę 2.417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód J. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. S. kwoty 8.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazał, że strony zawarły umowę pożyczki i mimo wezwania pozwanego do zwrotu tej pożyczki nie została ona zwrócona..

(pozew – k. 17-18)

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddaleniu powództwa i wskazała, że nie był stroną umowy pożyczki, lecz jego matka D. S. z którą powód był w nieformalnym związku w okresie zawarcia umowy pożyczki i to ona była zobowiązana do jej zwrotu. Fakt, iż kwota 8.000 zł trafiła na jego konto bankowe wynikał z tego, iż jego matka posiada zajęcia komornicze i środki te w przypadku wpłaty na jej konto zostałyby zajęte przez wierzycieli.

(odpowiedź na pozew – k. 49-50)

Pismem z dnia 10 sierpnia 2016 r. powód cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty 2.000 zł z uwagi na częściowe spełnienie żądania objętego pozwem.

(pismo k . 66)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 listopada 2015 r. z rachunku bankowego powoda J. K. na konto bankowe M. S. zostały przekazane środki pieniężne w kwocie 8.000 zł z tytułem przelewu „pożyczka”

Dowód : kopia przelewu k. 22

W dniu 5 stycznia 2016 r. powód wezwał pozwanego min. Do zapłaty kwoty 8 zł w terminie 7 dni od daty otrzymania w/w pisma.

Dowód : pismo z dnia 5.01.2016 r. k. 23

W odpowiedzi na powyższe pełnomocnik pozwanego wskazał, iż pożyczka nie była zawierana z M. S. lecz jego matką D. S. i to do niej kierowane winny być roszczenia.

Dowód : pismo k. 24-25

Przesłuchiwane w charakterze świadka D. S. potwierdziła, iż to ona zawarła z powodem umowę pożyczki i to z jej środków w dniu w dniu 3 kwietnia 2016 r. i w dniu 25 lipca 2016 r. została dokonana spłata łącznej kwoty 2.000 zł

Dowód : zeznania świadka D. S. k. 75-76, przelewy (...)

W trakcie korespondencji mailowej prowadzonej przez J. K. i D. S. w dniu 3 grudnia 2015 r. strony poruszały kwestie rozliczeń finansowych w sposób wskazujący, iż pożyczka udzielona została D. S..

Dowód : wydruki k. 53-56

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie w/w dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania. Przedłożone dokumenty uznane zostały za wiarygodne w całości, gdyż w ocenie Sądu nie budziły one zastrzeżeń, co do ich autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych. Ponadto żadna ze stron nie negowała ich mocy dowodowej. Nadto stan faktyczny została ustalony na podstawie zeznań świadka D. S.,. Zeznania jej zostały uznane za wiarygodne, gdyż były logiczne, konsekwentne i korespondowały z okolicznościami które nie były kwestionowane przez strony. Świadek nie miała w ocenie Sądu żadnego interesu w zeznawaniu nieprawdy, gdyż zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy wprawdzie uwalniał pozwanego od odpowiedzialności za zobowiązanie, jednakże jednoznacznie wskazywał świadka jako osobę zobowiązaną.

W ocenie Sądu zeznania powoda słuchanego w charterze strony były wiarygodne jedynie w części dotyczącej stosunków łączących go ze świadkiem D. S., natomiast co do okoliczności łączącej go z pozwanym M. S. umowy pożyczki były zupełnie niewiarygodne. Oczywistym jest ich sprzeczność z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym, jednakże okolicznością podważającą ich wiarygodność w stopniu najwyższym jest kontekst w jakim miało dojść do udzielenia pożyczki. Dojrzały mężczyzna związany z matka pozwanego (która jest zadłużona u wielu podmiotów i jest niewypłacalna) umawia się z jej synem, który zakłada działalność gospodarcza na swoje nazwisko a które prowadzić ma jego matka, na pożyczenie kwoty 8.000 zł pod koniec listopada 2015 r. zaś pożyczka ta ma być zwrócona z zysków osiągniętych przez pozwanego z dopiero co otwartej działalności gospodarczej w zakresie rehabilitacji i masażu.

W ocenie Sądu powód wiedząc, iż przymusowo od pozwanej nie wyegzekwuje należności postanowił wykorzystać fakt dokonania przelewu na konto pozwanego, aby wywrzeć presję na świadka i skłonić ją do spłaty należności.

Spór w niniejszej sprawie przede wszystkim sprowadzał się do ustalenia czy to pozwany zawarł umowę z której powód dochodził zapłaty należności, czyli czy był legitymowana biernie do występowania jako pozwany w niniejszej sprawie.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Odnosząc się do pierwszej z kwestii spornych, należy wskazać, że celem procesu cywilnego jest urzeczywistnienie normy prawnej obowiązującej w stosunkach cywilnoprawnych. Żeby to urzeczywistnienie w konkretnym przypadku mogło nastąpić, w procesie cywilnym muszą brać udział - jako strony - te podmioty, wobec których zgodnie z prawem materialnym ma być zrealizowana odpowiednia norma prawna. Nie budzi wątpliwości, że tylko ze stosunku prawnego określonego przez prawo materialne płynie uprawnienie konkretnego podmiotu do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu konkretnemu podmiotowi. To szczególne uprawnienie, oceniane z punktu widzenia prawa materialnego, nazywane jest legitymacją procesową. Jeśli zostanie wykazane, że strony są związane prawnomaterialnie z przedmiotem procesu, którym jest roszczenie procesowe, to zostanie wykazana legitymacja procesowa powoda (czynna) i pozwanego (bierna). W przeciwnym razie brak będzie legitymacji procesowej, czy to powoda, czy też pozwanego albo też obu stron. Wprawdzie treść legitymacji powoda i legitymacji pozwanego jest inna, gdyż powód jest uprawniony, a pozwany jest zobowiązany, ale obie legitymacje zbiegają się do tego samego przedmiotu, który właśnie jest przedmiotem rozpoznania i rozstrzygnięcia sądu.

Wobec tego, że legitymacja procesowa stanowi przesłankę materialnoprawną, sąd dokonuje oceny w zakresie jej istnienia w chwili orzekania co do istoty sprawy, tj. w chwili wyrokowania. Brak legitymacji czynnej, jak i biernej prowadzi zaś do wydania wyroku oddalającego powództwo.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, iż po stronie pozwanej zachodzi brak legitymacji procesowej.

Pozwany jedynie przyjął na swoje konto bankowe środki pieniężne, które przekazał swojej matce nie był strona umowy pożyczki.

Pełnomocnik pozwanego wskazywał, iż w przypadku uznania przez Sąd, iż brak jest możliwości przyjęcia zawarcia umowy pożyczki, należy rozważyć zmianę podstawy prawnej żądana na bezpodstawne wzbogacenie, jednakże w ocenie Sądu byłaby to niedopuszczalna zmianę podstawy faktycznej i prawnej powództwa – niedopuszczalna również w postępowaniu zwyczajnym.

W ocenie Sądu mimo cofnięcia powództwa co do kwoty 2.000 zł ze zrzeczeniem się roszczenia na podstawie art. 203 § 4 k.p.c. Sąd uznał , iż takie cofnięcie jest niedopuszczalne, gdyż zmierzała by do obejścia prawa poprzez częściowe uznanie odpowiedzialności pozwanego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd oddalił powództwo na mocy art. 6 k.c. jak w pkt I wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wyniki procesu. Powód przegrał niniejsze postępowanie w całości, a zatem Sąd w pkt II wyroku obciążył powoda kosztami procesu.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem,

3.  przedłożyć z wpływem lub za 21 dni.