UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 stycznia 2017 roku

Powód (...) z siedzibą w W., w pozwie wniesionym w dniu 13 kwietnia 2016r. do Sądu Rejonowego w L. domagał się zapłaty od pozwanego A. F. kwoty 5.838,56 zł. z odsetkami od 4 października 2012r. oraz zasądzenia od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwany zawarł 7 maja 2009r. z pierwotnym wierzycielem (...) Bankiem S.A umowę prostej pożyczki gotówkowej. Umowa została wypowiedziana z powodu braku spłat a bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny.

Pozwany A. F. w sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, brak legitymacji czynnej oraz niewykazanie wysokości zobowiązania.

W odpowiedzi na zarzuty pozwanego powód wyjaśnił, iż umowa pożyczki została wypowiedziana pismem z 24 stycznia 2012r. z zachowaniem 30 dniowego terminu wypowiedzenia, następnie 8 listopada 2013r. pierwotny wierzyciel wystawił (...), postanowieniem z dnia 5 grudnia 2013r. została nadana klauzula wykonalności. Powyższe w ocenie powoda powoduje przerwę biegu terminu przedawnienia.

Co do zarzutu braku legitymacji czynnej powołał się powód na przedłożone do akt dokumenty świadczące o przeniesieniu wierzytelności ostatecznie na powoda.

Odnośnie braku wykazania wysokości zobowiązania wskazał, że nabył wierzytelność w kwocie 9.331,26 zł. na co składał się kapitał w kwocie 6.202,18 zł. i odsetki 754,88 zł. i 2.374,20 zł. Po dniu cesji były od pozwanego przez komornika sądowego egzekwowane należności na rzecz pierwotnego wierzyciela, który jednak przekazał je powodowi na łączną kwotę 3.698,08 zł. i co zostało odnotowane przed wniesieniem pozwu. Obecnie na kwotę dochodzoną pozwem składają się kapitał 5.740,58 zł. i odsetki 97,98 zł. liczone za okres od 15.01.2016r. do dnia wniesienia pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany A. F. zawarł 7 maja 2009r. z poprzednikiem prawnym powoda, tj. (...) Bank S.A. z siedzibą w K. umowę prostej pożyczki gotówkowej w kwocie 11.086,97 zł. na okres do 24 kwietnia 2013r., oprocentowanej w wysokości 21 %. Całkowity koszt pożyczki obejmujący prowizję, ubezpieczenie i oprocentowanie miał wynosić 6.395,29 zł..

W związku z zaprzestaniem spłat rat pożyczki umowa została wypowiedziana przed 4 października 2012r. Jak podaje sam powód i co wynika z wezwanie do zapłaty bank pismem z 24 stycznia 2012r. wypowiedział umowę z 30 dniowym terminem wypowiedzenia. Niezależnie od powyższych oświadczeń 27 lutego 2012r. strony zawarły aneks do umowy pożyczki, wprowadzając do niej m.in. wydłużenie terminu spłaty. Po tym zdarzeniu pismem z 4 października 2012r. Bank skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty, powołując się na wypowiedzenie umowy.

8 listopada 2013r. (...) Bank S.A. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny na kwotę 8.623,05 zł. Postanowieniem tut. sądu z 5 grudnia 2013r. sygn. akt (...)nadano(...) klauzulę wykonalności co do należności głównej odsetek umownych, odsetek karnych do dnia wystawienia tytułu egzekucyjnego, prowizji, odsetek ustawowych od odsetek umownych oraz dalszych odsetek karnych po dniu wystawienia (...). Poprzedni wierzyciel prowadził postępowanie egzekucyjne, które zostało umorzone przed 12 marca 2014r. z powodu bezskuteczności.

26 lutego 2015r. G. (...) Bank wniósł aportem wierzytelność z umowy pożyczki do spółki (...) spółka z o.o. spółka komandytowa. W tym samym dniu G. (...) Bank przeniósł na spółkę (...) spółka z o.o. SKA prawa komandytariusza w spółce (...). 4 marca 2015r. został na rzecz spółki (...) dokonany zwrot wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności, która to spółka w tym dniu dokonała przelewu wierzytelności na rzecz powoda o czym pozwany została zawiadomiony.

( dowód : umowa pożyczki, aneks k. 24-34, wezwania k. 22-23, 35-36, (...) k. 37, postanowienie k. 39, dokumenty świadczące o legitymacji powoda k. 40 i nast. /

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przedłożone przez powoda dokumenty .

Sąd zważył co następuje

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie

W ocenie sądu fakt zawarcia przez pozwanego umowy pożyczki był niewątpliwy jak również nie budzi wątpliwości legitymacja czynna powoda.

Powód wykazał następstwo prawne, przedstawił umowę przelewu, dowody na dokonanie pozostałych czynności prawnych oraz załączniki do nich, gdzie wykazane jest, iż jej przedmiotem umów była także wierzytelność pozwanego.

Pozwany zgłaszał zarzut niewykazania kwoty dochodzonej pozwem niemniej sformułował go dość ogólnikowo, podczas gdy powód w piśmie 23 września 2016r. odniósł się do powyższego zastrzeżenia i wskazał co składa się na roszczenie, zaznaczył, iż pierwotny wierzyciel wyegzekwował od pozwanego kwotę 3.698,08zł., co zostało uwzględnione.

Natomiast skuteczny okazał się zarzut przedawnienia roszczenia.

Zgodnie z art. 118 k.c. termin przedawnienia roszczeń wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej, a taką niewątpliwie prowadził pierwotny wierzyciel wynosi trzy lata. Po upływie tego termu ten, przeciwko któremu przysługuje roszczenie może uchylić się od jego zaspokojenia.

Powód na odparcie tego zarzutu powoływał się na okoliczności świadczące o tym, że doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia. Argumentacji tej jednak nie można podzielić.

Zwrócić należy uwagę, że zgodnie z art. 123 § 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się min:

1) przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;

2) przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje;

3) przez wszczęcie mediacji.

Z art. 124 § 1 k.c. wynika natomiast, że po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo, przy czym w razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, termin ten ulega zawieszeniu, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.

Tutejszy Sąd podziela stanowisko wyrażone, przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 listopada 2014 r. (II CSK 196/14, LEX 1622906, Biul.SN 2015/2/11), zgodnie, z którym do przerwania biegu przedawnienia nie wystarczy identyczność wierzytelności, lecz niezbędna jest identyczność osób, na rzecz, których lub przeciwko którym dana czynność, została dokonana. Przerwanie biegu przedawnienia następuje, bowiem w podmiotowych i przedmiotowych granicach czynności podjętej przez wierzyciela: dotyczy tego roszczenia, które jest zabezpieczone, dochodzone, ustalane lub egzekwowane, jest skuteczne przeciwko osobie, wobec której kieruje się czynność i z korzyścią na rzecz osoby dokonującej czynności.

Wniosek wierzyciela o nadanie tytułowi egzekucyjnemu - jakim jest (...)klauzuli wykonalności jest bezspornie czynnością przerywającą bieg przedawnienia przedsięwziętą w celu zaspokojenia roszczenia (por.m.in. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2004 r. III CZP 101/03 OSNC 2005/4/58, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2004 r. II CK 276/04, niepubl.). Czynnością taką jest też niewątpliwie wniosek o wszczęcie egzekucji w oparciu o taki tytuł wykonawczy. Jest to, bowiem czynność zmierzająca bezpośrednio do zaspokojenia roszczenia. Czynności te wywołają, zatem skutek w postaci przerwy biegu przedawnienia roszczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym jednak o tyle, o ile będą pochodziły od wierzyciela, którego osobę wskazuje tytuł egzekucyjny i na rzecz, którego temu tytułowi została nadana klauzula wykonalności.

Niezależnie od powyższej argumentacji zwrócić należy uwagę na szczególnych charakter (...). Uprawnionymi do jego wystawienia są, bowiem tylko instytucje bankowe. Skutkiem tego jest, że nabywca wierzytelności niebędący bankiem powinien uzyskać sądowy tytuł egzekucyjny, a następnie klauzulę wykonalności, nadanie, bowiem bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności na rzecz nabywcy wierzytelności niebędącego bankiem nie jest dopuszczalne (por. uchwała SN z dna 2 kwietnia 2004r. III CZP 9/04). W konsekwencji, z dobrodziejstwa skutków przerwania biegu terminu przedawnienia w przypadku złożenia wniosku o nadanie (...) klauzuli wykonalności, czy następnie w oparciu o niego wniosku o wszczęcie egzekucji, korzystać mogą wyłącznie banki. W efekcie, gdy wierzytelność zostanie sprzedana na rzecz nabywcy niebędącego bankiem jak w niniejszej sprawie, podmiot ten nie może powoływać się na przerwanie biegu przedawnienia, spowodowane np. wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności czy wszczęciem postępowania egzekucyjnego, prowadzonego na podstawie (...)., zaopatrzonego klauzulą wykonalności, albowiem procedura wystawienia (...) i wszczęcia na jego podstawie egzekucji, przewidziana była wyłącznie dla banków i miała charakter wyjątkowy. Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w orzeczeniu o sygn. III CZP 29/16.

Bezspornym jest, że powód nie jest bankiem i tym samym nie jest uprawniony do wystawienia (...). Nie może w oparciu o taki tytuł nawet po zaopatrzeniu go w klauzulę wykonalności dochodzić roszczenia. Z tego względu zmuszony jest wytoczyć powództwo w terminie trzech lat od daty pierwotnej wymagalności roszczenia.

W niniejszej sprawie termin wymagalności roszczenie został określony przez samego powoda, nastąpił on w dacie ustalonej po doliczeniu 30 dni od daty doręczenia pisma z 24 stycznia 2012r. , niewątpliwe przed 4 października 2012r., kiedy to bank skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty. Na tle tych faktów bez znaczenia jest zawarcie aneksu do umowy bowiem jak wynika z dokumentów i twierdzeń pozwu, wymagalność roszczenia istniała już w październiku 2012r., zapewne w związku z niedotrzymaniem przez pozwanego także postanowień aneksu. Oznacza to, iż w dacie wniesienia pozwu tj. 13 kwietnia 2016r. roszczenie - wymagalne przed październikiem 2012r., było przedawnione.

Mając to na uwadze sąd na podstawie art. 117 k.c. i 118 k.c. powództwo oddalił.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE