Dnia 18 grudnia 2013 roku
Sąd Apelacyjny w Poznaniu, Wydział I Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSA Jerzy Geisler
po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 roku
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...) S.A. w upadłości układowej w P.
przeciwko Syndykowi masy Upadłości (...) S.A. w upadłości w P.
o zapłatę
na skutek zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu
z dnia 25 września 2013 roku, sygn. akt: IX GNc 1254/13
postanawia:
oddalić zażalenie.
SSA Jerzy Geisler
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych. Uzasadniając rozstrzygnięcie wskazał, iż wprawdzie powód wykazał, że jest wobec niego prowadzona upadłość układowa, jednakże osiąga on przychody, które, zdaniem Sądu I instancji, może przeznaczyć na opłatę sądową od pozwu w niniejszej sprawie, która wynosi 41.017,00 zł. Podkreślił, iż w czwartym kwartale 2012 roku powód uzyskał wpływ z tytułu nadpłaconego podatku w kwocie 16.000.000,00 zł, a nadto według prognoz na koniec tego okresu dysponował gotówką w wysokości 56.000.000,00 zł. Stan kasy na koniec kwartału I 2013 roku wynosił 148.000.000,00 zł, natomiast na koniec III i IV kwartału wynosić będzie 240.000.000,00 zł i 65.000.000,00 zł. W dniu 20 sierpnia 2013 roku saldo na rachunku bankowym powoda w banku (...) S.A. wynosiło 498.296,47 zł.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył powód, zaskarżając je w całości i wnosząc o jego zmianę poprzez zwolnienie go od kosztów sądowych zgodnie z wnioskiem. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 232 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i całkowite pominięcie przedstawionych przez powoda dowodów świadczących o jego sytuacji finansowej oraz art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnej oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie. Zarzucił również naruszenie art. 103 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych poprzez błędne przyjęcie, że powód nie wykazał braku środków na ponoszenie kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.
Sad Okręgowy dokonał prawidłowej analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, dokonując jego weryfikacji w taki sposób, by ocenić realną zdolność skarżącego do poniesienia kosztów sądowych w niniejszej sprawie. Szczególną uwagę zwrócił zatem na fakt, iż spółka uzyskała istotny wpływ z tytułu nadpłaconego podatku, a nadto posiadała środki w kasie i na rachunkach bankowych, które pozwalały jej na pokrycie należnej na obecnym etapie postępowania opłaty sądowej od pozwu w wysokości 41.017,00 zł.
Zasadnie też Sąd Okręgowy przyjął, że koszty sądowe stanowią element kosztów działalności gospodarczej i jako takie pokrywane winny być z bieżących przychodów. To zatem ich wysokość stanowi najbardziej miarodajny wskaźnik oceny zdolności przedsiębiorcy do ponoszenia kosztów sądowych.
Skarżący zarzucał przede wszystkim, iż rozstrzygnięcie Sądu I instancji nie zostało poprzedzone wszechstronną oceną zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Taka argumentacja jest nieuprawniona. Lektura uzasadnienia Sadu I instancji pozwala stwierdzić, iż analiza taka została przeprowadzona, aczkolwiek Sąd ten stwierdził, iż ostateczny wynik finansowy powoda, jak też fakt pozostawania w upadłości układowej nie stanowią przesłanek wystarczających do zwolnienia skarżącego od kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
Ubocznie Sąd Apelacyjny stwierdza, iż przedstawione przez skarżące dokumenty, obrazujące jego sytuację finansową, utraciły swą aktualność. Wynika to z opublikowanego przez skarżącą spółkę śródrocznego skróconego skonsolidowanego sprawozdania finansowego za III kwartał 2013 roku z dnia 14 listopada 2013 roku. Informacje te są powszechnie dostępne, a obowiązek ich publikacji przez spółki giełdowe wynika z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 lutego 2009 roku w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych oraz warunków uznawania za równoważne informacji wymaganych przepisami prawa państwa niebędącego państwem członkowskim (Dz. U. z 2009 r., Nr 33, poz. 259).
Z dokumentu tego wynika, że za trzy kwartały narastająco 2013 roku przychody ze sprzedaży powoda wyniosły 276,5 mln zł i w porównaniu do analogicznego okresu poprzedniego roku zanotowały wzrost o 198%. Za trzy kwartały narastająco 2013 roku wypracowana przez tę spółkę strata netto osiągnęła poziom 8 mln zł, co w porównaniu do wyniku osiągniętego na koniec trzeciego kwartału 2012 roku stanowi wzrost o 1,17 mld zł. W wynikach finansowych za trzeci kwartał 2013 roku zauważyć można tendencję wzrostową na wszystkich poziomach rachunku zysków i strat: strata brutto wyniosła 5 mln zł, w porównaniu do straty brutto na poziomie 102,2 mln zł w trzecim kwartale 2012 roku, natomiast strata operacyjna wyniosła 80,8 mln zł, w porównaniu do straty operacyjnej na poziomie 457 mln zł w trzecim kwartale 2012 roku.
Powyższe prowadzi do wniosku, iż sytuacja powodowej spółki uległa istotnej poprawie w stosunku do 2012 roku, co dodatkowo potwierdza trafność rozstrzygnięcia Sądu I instancji.
Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie powoda na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.
SSA J. Geisler