UZASADNIENIE

Powód K. K. (1) złożył pozew o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego protokołu ugody Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 12 października 2011 r., sygn. akt III RC 617/11 zaopatrzonego w klauzule wykonalności z dnia 9 listopada 2011 r, w zakresie dotyczącym należności głównej - kwoty 6000 złotych ,tytułem rat alimentacyjnych za okres od 1 grudnia 2015 r. do 31 października 2016 r. oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwana I. K. (1) wnosiła o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocną ugodą z dnia 12 października 2011 r. zawartą przed Sądem Rejonowym w Kłodzku , w sprawie o sygn.. akt. III RC 617/11 K. K. (1) zobowiązał się łożyć podwyższone alimenty na rzecz małoletniej I. K. (1) w kwocie 600 zł miesięcznie , płatne do 15-ego każdego miesiąca . Kolejno wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 29 czerwca 2015 r. sygn. akt III RC 582/14 , od którego apelacje oddalono wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 3 listopada 2015 , sygn. akt II Ca 744/15r. podwyższono alimenty od powoda K. K. (1) na rzecz pozwanej I. K. (1) do wysokości po 870 zł miesięcznie , począwszy od dnia 5 września 2014 r. , płatne do rąk I. K. (1) w terminie do dnia 15-ego każdego miesiąca

dowód: - odpis ugody z dnia 12 października 2011 r. zawartej przed Sądem Rejonowym w Kłodzku , w sprawie o sygn.. akt. III RC 617/11

- akta Sądu Rejonowego w Kłodzku , sygn. akt III RC 582/14 ;

Powód K. K. (1) płacił dobrowolnie i regularnie alimenty na rzecz I. K. (1). W kwietniu 2015 r. powód spóźnił się 2 dni z zapłatą należnych pozwanej alimentów, a w czerwcu 2015 r. zapłacił należne alimenty w dniu 24 czerwca 2015 r. Od lipca 2015 r. powód K. K. (1) płaci na rzecz pozwanej I. K. (1) regularnie alimenty w wysokości 870 złotych miesięcznie , przelewem na jej konto bankowe. K. K. (1) w okresie od 1 grudnia 2015 r. do dnia 31 października 2016 r. płacił regularnie i dobrowolnie alimenty na rzecz pozwanej I. K. (1), przelewając na jej konto bankowe alimenty w wysokości 870 zł miesięcznie. Powód nie ma w stosunku do pozwanej długu z tytułu alimentów.

K. K. (1) z zawodu jest księgowym , zarabia 2700-2800 zł netto miesięcznie. Ze związku z drugą żoną S. K. ma małoletnią córkę K. K. (2) ur. (...) Powód ponadto płaci alimenty na rzecz syna M. K. w wysokości 600 zł miesięcznie.

dowód: - odpis ugody z dnia 12 października 2011 r. zawartej przed Sądem Rejonowym w Kłodzku , w sprawie o sygn.. akt. III RC 617/11

-: przesłuchanie powoda k. K.
-: akta Sądu Rejonowego w Kłodzku , sygn. akt III RC 582/14
-: akta komornicze o sygn. akt Kmp 659/16
-: kserokopie transakcji tytułem alimentów wykonanych przez K.

K. k20-29

-: kserokopii odpisu skróconego aktu urodzenia mał. K. K. (2)
-: kserokopii odpisu skróconego aktu małżeństwa K. K. z S. K.

Pozwana I. K. (1) do marca 2015 r. otrzymywała regularnie od powoda alimenty w wysokości 600 zł miesięcznie. W kwietniu 2015 r. K. K. (1) spóźnił się 2 dni z zapłatą ugodzonych na rzecz pozwanej alimentów . W dniu 19 czerwca 2015 r., w związku z zwłoką w zapłacie przez powoda alimentów , pozwana I. K. (1) złożyła do komornika sądowego w K. wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego w stosunku do dłużnika K. K. (1) i przedłożyła tytuł wykonawczy w postaci ugody z dnia 12 października 2011 r. zawartej przed Sądem Rejonowym w Kłodzku , w sprawie o sygn.. akt. III RC 617/11. W tym czasie w toczyło się między stronami przed Sądem Rejonowym w Kłodzku postępowanie w sprawie o sygn. akt III RC 582/14 , które prawomocnie zakończyło się w dniu 3 listopada 2015 r.

Pomimo wszczętego postępowania komorniczego powód K. K. (1) płacił na rzecz pozwanej należne alimenty dobrowolnie, dokonując wpłat na jej konto bankowe. Pozwana I. K. (1) akceptowała taka formę wywiązywania się przez powoda z zobowiązań alimentacyjnych i dodatkowo za pośrednictwem komornika, nie egzekwowała alimentów od powoda. Od lipca 2015 r. pozwana otrzymywała regularnie i terminowa alimenty od powoda. W okresie od dnia 1 grudnia 2015 r. do dnia 31 października 2016 r. pozwana I.

K., otrzymała należne alimenty od ojca K. K. (1) , który je płacił regularnie i dobrowolnie na jej konto bankowe. W dniu 12 stycznia 2017 , na wniosek I. K. (1), komornik umorzył postępowanie egzekucyjne w zakresie należności dochodzonych od K. K. (1).

Pozwana I. K. (1) jest studentką III roku psychologii , w systemie wieczorowym. Osiąga bardzo dobre wyniki w nauce . Matka pozwanej płaci za I semestr studiów opłatę w wysokości 2900 zł. Okazjonalnie I. K. (1) podejmuje prace dorywcze np. pilnuje dzieci , z czego otrzymuje dochód 200-300 zł miesięcznie. Pozwana na stale mieszka we W. , gdzie studiuje. Pozwana pozostaje na utrzymaniu matki A. K.. Powód płaci obecnie na rzecz pozwanej alimenty w wysokości 870 zł, miesięcznie. Od 4-5 lat poza alimentami K. K. (1) nie dał córce żadnego prezentu, żadnej kwoty pieniężnej, nie utrzymuje z pozwaną żadnego kontaktu. Brak kontaktu i złe relacje z ojcem obciąża emocjonalnie I. K. (1) . Z tego tytułu lekarz zdiagnozował u pozwanej ostrą reakcję na stres.

dowód: -akta Sądu Rejonowego w Kłodzku , sygn. akt III RC 582/14

-: akta komornicze o sygn. akt Kmp 659/16
-: przesłuchanie pozwanej I. K.
-: karta konsultacji pozwanej I. K. z dnia 29 06 2015

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 840 § 1 pkt. 2 kpc „ Dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne”. Powództwo o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego jest jedną z form merytorycznej obrony dłużnika przed egzekucją. Powództwo przewidziane w art. 840

KPC, określane mianem opozycyjnego, nie służy ponownemu merytorycznemu rozpoznaniu sprawy zakończonej prawomocnym orzeczeniem.

Określający przesłanki merytorycznej obrony dłużnika i stanowiący podstawę prawną rozstrzygnięcia, opartego na nim powództwa przeciwegzekucyjnego, przepis art. 840 § 1 pkt 2 KPC ma charakter materialnoprawny (wyr. SN z 16.5.2002 r., IV CKN 1071/00, L.).

Ze względu na to, że art. 840 § 1 pkt 2 KPC odnosi się tylko do zdarzeń powstałych po powstaniu tytułu egzekucyjnego, zarzut wykonania zobowiązania może dotyczyć tylko okresu po powstaniu tego tytułu, a gdy tytuł egzekucyjny stanowi orzeczenie sądowe - okresu po zamknięciu rozprawy (wyr. SA w Łodzi z 23.8.2013 r., I ACA 335/13, L.).

Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28 lutego 2017 r. , w sprawie sygn, akt. I ACa 1129/16 „ 1 Przepis art. 840 § 1 pkt. 2 in fine k. p. c. pozwala dłużnikowi powołać się na zdarzenia prowadzące do skutku wygaśnięcia zobowiązania , które zaistniały, po zamknięciu rozprawy , a także na zarzut spełnienia świadczenia , jeśli ten zarzut nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie.

2. Roszczenie określone w art. 840 § 1 pkt. 2 k. p. c. ma zapobiegać niepożądanym w obrocie cywilnym sytuacjom wielokrotnej zapłaty tego samego długu ‘\( LEX nr 2256978)

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie Sąd stanął na stanowisku, że podstawą prawną żądania powoda jest art. 840 § 1 pkt. 2 k. p. c. w zakresie zarzutu spełnienia świadczenia. Sąd ustalił , że w dniu 19 czerwca 2015 r. I. K. (1) , na skutek kilkudniowego spóźnienia się powoda K. K. (1) z zapłatą należnych jej alimentów , zasadnie złożyła u komornika wniosek o wszczęcie egzekucji alimentów, dołączając odpis ugody z dnia 12 października 2011 r. zawartej przed Sądem Rejonowym w Kłodzku , w sprawie o sygn.. akt. III RC 617/11. Między stronami była w toku sprawa alimentacyjna o sygn. akt III RC 582/14 , która prawomocnie zakończyła się w dniu 3 listopada 2015 r. W okresie od dnia od 1 grudnia 2015 r. do dnia 31 października 2016 r. powód, mimo egzekucji komorniczej, płacił regularnie i dobrowolnie alimenty na rzecz pozwanej I. K. (1), przelewając na jej konto bankowe alimenty w wysokości 870 zł miesięcznie. K. K. (1) płacił alimenty dobrowolnie, regularnie i nie ma żadnego długu alimentacyjnego w stosunku do pozwanej. I. K. (1) złożonymi zeznaniami, zgodnymi w całości z twierdzeniami powoda , potwierdzała ten stan faktyczny . Pozwana nie domagała się od komornika, aby egzekwował od powoda należne jej alimenty. Egzekucja komornicza została umorzona w dniu 12 stycznia 2017 r.

W ocenie Sądu , celem zabezpieczenia interesu powoda, należało w całości uwzględnić powództwo i pozbawić wykonalności w okresie od dnia 1 grudnia 2015 r. do dnia 31

października 2016 r. tytuł wykonawczy w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 29 czerwca 2015 r. , w sprawie o sygn.. akt III RC 582/14. Tylko takie orzeczenie skutecznie zrealizuje cel powództwa opozycyjnego z art. 840 § 1 pkt. 2 k. p. c. i zapobiegnie niepożądanym w obrocie cywilnym sytuacjom wielokrotnej zapłaty przez powoda K. K. (1) na rzecz pozwanej tych samych świadczeń alimentacyjnych.

Orzeczenie o kosztach ( pkt II wyroku) oparto na art. 102 k.p.c. i mimo, że I. K. (1) , wnosząc konsekwentnie o oddalenie powództwa, przegrała przedmiotową sprawę , Sąd stanął na stanowisku , że sytuacja materialna, osobista i rodzinna pozwanej nie pozwala jej na poniesienie kosztów postępowania.

Podnieść należy, że przepis art. 102 k.p.c. pozostawia - ze względów słuszności - sądom pewną swobodę w przyznawaniu zwrotu kosztów procesu, gdy zastosowanie zasady odpowiedzialności za wynik (art. 98 k.p.c.), nie dałoby się pogodzić z tymi zasadami. Brzmienie tego przepisu, mówiącego o "wypadkach szczególnie uzasadnionych", przemawia za tezą, że chodzi tu o przepis wprowadzający wyjątek od zasady, co wyłącza stosowanie wykładni rozszerzającej. Oznacza to, że na podstawie art. 102 k.p.c. - odmiennie niż np. w wypadkach z art. 101 - sąd może tylko nie zasądzić od strony przegrywającej całości lub części kosztów, nie może natomiast zasądzić na jej rzecz kosztów od strony wygrywającej. Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Przepis ten ustanawia zasady odpowiedzialności za wynik procesu oraz orzekania o zwrocie kosztów niezbędnych i celowych. Za przegrywającego uznaje się powoda, którego żądanie nie zostało uwzględnione, albo pozwanego, którego obrona okazała się nieskuteczna. Trafne jest natomiast odwołanie się do reguły słusznościowej, zamieszczonej w art. 102 k.p.c. Jak bowiem przyjął Sąd Najwyższy w uzasadnieniu powołanego wyżej postanowienia z dnia 16 lutego 2011 r., II CZ 203/10, przepis ten wyraża zasadę słuszności w orzekaniu o kosztach, stanowiąc wyjątek od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Nie konkretyzuje on pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych, pozostawiając ich kwalifikację, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy, sądowi (por. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1973 r., II CZ 210/73, niepubl.). Podstawę do jego zastosowania stanowią konkretne okoliczności danej sprawy, przekonujące o tym, że w danym przypadku obciążenie strony przegrywającej kosztami procesu na rzecz przeciwnika byłoby niesłuszne, niesprawiedliwe. Stanowią je zarówno fakty związane z samym procesem, jak i leżące poza nim, a dotyczące sytuacji życiowej, stanu majątkowego stron, które powinny być oceniane przede wszystkim z uwzględnieniem zasad

współżycia społecznego. Zatem przepis art. 102 k.p.c. powinien być zastosowany wówczas, gdy w okolicznościach danej sprawy obciążenie strony przegrywającej kosztami procesu przeciwnika byłoby rażąco niezgodne z zasadami słuszności (postanowienie SN z dnia 12 01 2012 r. IV CZ 117/11 LEX 1119555)

W ocenie Sądu , w przedmiotowej sprawie trafne jest natomiast odwołanie się do reguły

y> V

słusznościowej z art. 102 kpc. Zważyć bowiem należy, że I. K. (1) jest osobą młodą , ambitną studentką III roku psychologii. Za studia płaci za semestr 2900 zł, Pozwana nie osiąga stałych dochodów ,okazjonalnie podejmuje prace dorywcze, z których osiąga dochód w wysokości 200-300 złotych miesięcznie. I. K. (1) , z uwagi na studia, ponosi wysokie koszty utrzymania we W. , w tym czynsz z tytułu wynajmu mieszkania. Pozwana nie jest osobą niesamodzielną i niezależną finansowo. Pozostaje na utrzymaniu matki i korzysta z alimentów należnych jej od powoda . K. K. (1) , poza regularnym wywiązywaniem się z obowiązku alimentacyjnego na rzecz córki I. K. (1) w żaden inny sposób nie łoży na jej utrzymanie i nie wspiera jej w osiągnięciu jej celów zawodowych i zdobyciu upragnionego zawodu . Powód od kilku lat nie utrzymuje z pozwaną a żadnego kontaktu. Taka niekorzystna sytuacja obciążą emocjonalnie I. K. (1) .

Z uwagi na sytuację materialną pozwanej nawet stawka minimalne w wysokości 1200 zł z tytuły zastępstwa procesowego, byłaby wygórowana. Mając na uwadze wszystkie powyższe argumenty Sąd zastosował wobec I. K. (1) przesłanki z art. 102 kpc.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE