UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2013 roku w sprawie I Ns 681/11 Sąd Rejonowy w Bełchatowie:

1.stwierdził, że Zakład (...) Spółka Akcyjna w Ł. nabył z dniem 1 stycznia 2008 roku przez zasiedzenie służebność gruntowną polegającą na prawie korzystania z odcinka linii energetycznej wysokiego napięcia 110 kV wraz z prawem dostępu do tej linii, przebiegającej przez nieruchomości położone w miejscowości P., obręb nr (...), gmina B., oznaczoną w ewidencji gruntów jako:

a/ działka numer (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Bełchatów prowadzona jest księga wieczysta KW NR (...),

b/ działka numer (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Bełchatów prowadzona jest księga wieczysta KW NR (...),

c/ działka numer (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Bełchatów prowadzona jest księga wieczysta KW NR (...),

i obciążającą każdoczesnego ich właściciela, o przebiegu wskazanym na stanowiącej integralną część orzeczenia mapie sporządzonej przez uprawnionego geodetę D. K., przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego kartograficznego w dniu 3 grudnia 2013 roku pod numerem ewidencyjnym (...);

2.oddalił wniosek w pozostałej części;

3.ustalił, że każdy z uczestników ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie.

Podstawą tego rozstrzygnięcia były następujące ustalenia.

Niezabudowane nieruchomości gruntowe położone w obrębie P., jednostce ewidencyjnej B. oznaczone w ewidencji gruntów jako działki nr: (...) (objęta księgą wieczystą KW Nr (...), (...) (objęta księgą wieczystą KW (...), (...) (objęta księgą wieczystą KW Nr (...)) stanowią własność uczestnika M. H..

Zabudowana nieruchomość położona w B. przy ul. (...) składająca się z działek oznaczonych w ewidencji gruntów nr: (...) i (...) (objęte księgą wieczystej KW Nr (...)) stanowi współwłasność uczestników: C. i J. małżonków H. w 7/8 częściach (na zasadach wspólności majątków małżeńskiej) i w 1/8 części M. H..

Działki nr (...) są położone na obrzeżach G.-Z. i ciągną się aż do torów kolejowych.

Przez działki oznaczone numerami ewidencyjnymi: (...), (...) i (...) biegnie fragment linii energetycznej 110 kV Z. - P.. Przez działkę nr (...) i (...) przebiega fragment linii energetycznej między słupem nr (...), zaś na działce (...) - fragment linii energetycznej pomiędzy słupem nr (...). Pomiędzy słupem (...) a (...) znajdują się tory kolejowe.

Prace projektowe linii 110 kV Z. -P. rozpoczęły się w 1972 r. Budową linii zajmowało się Przedsiębiorstwo Budownictwa (...), zaś inwestorem był Zakład (...). Cała linia Z. - P. została wybudowana w latach 1977-1978. Początkowo linia nosiła nazwę (...) Pierwszy, najstarszy odcinek tej linii obejmujący odcinek od stanowiska(...) do(...) został wybudowany w 1975 r. Odcinek od bramki Z. do stanowiska (...)został wybudowany w 1977 r.

Decyzją z dnia 23 sierpnia 1974 r. został zatwierdzony plan realizacyjny zagospodarowania działki położonej w B. stacja trafo 100/15 kV w sąsiedztwie projektowanej trasy (...). Stacja transformatorowa 110/15 kV tj. Główny Punkt Zasilania Z. została wybudowana przed dniem 26 lipca 1976 r.

Stanowisko nr (...) linii 110 kV Z. - P. oraz stacja transformatorowa 110/15 kV GPZ Z. nie są położone na działkach uczestników i znajdują się po drugiej stronie torów, niż działki objęte wnioskiem.

Budowa linii kolejowej z P. do Z. przez B. została w zasadniczej części zakończona w 1977 r. i w grudniu 1977 r. otwarto ją dla ruchu towarowego. Perony na stacji B. Miasto zostały ukończone w 1980 roku, zaś ruch pasażerski na tej linii uruchomiono w 1987 roku.

W skład linii wysokiego napięcia wchodzą betonowe fundamenty, konstrukcje stalowe, podwieszane przewody elektryczne. Eksploatacja takiej sieci polega na oględzinach, tj. stwierdzaniu jej stanu technicznego, stwierdzaniu powstałych uszkodzeń, wycinaniu zagrażających bezpieczeństwu użytkowania linii drzew. W ramach oględzin dokonywanych corocznie sprawdza się stan izolacji i tzw. izolatorów, stan przewodów roboczych, przewodów odgromowych oraz uziemienia ochronne. Linia 110 kV od chwili jej wybudowania jest użytkowana przez wnioskodawcę i jego poprzedników, podlega też oględzinom od momentu jej posadowienia do chwili obecnej.

Przez działki oznaczone numerami (...)i (...) położone w B. przy ul. (...) przebiega linia energetyczna niskiego napięcia. Linia ta w pierwotnym kształcie została wybudowana około 1975 r. W momencie wybudowania tej linii biegła ona wzdłuż ulicy (...) i była podłączona do szczytu budynku mieszkalnego uczestników od słupa znajdującego się przy ulicy. Następnie w związku z przebudową ulicy (...) zostało zmienione usytuowanie linii i obecnie biegnie nad budynkiem mieszkalnym uczestników, doprowadzając energię do budynku uczestników i sąsiada. Takie usytuowanie linii jest od lat dziewięćdziesiątych.

Zarządzeniem nr 228 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 25 listopada 1958 zostało utworzone przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Zakłady (...) w W. oraz połączono to przedsiębiorstwo z przedsiębiorstwami podległymi Zarządowi (...) Okręgu (...). Zarządzeniem nr 16 Naczelnego Dyrektora Zjednoczenia (...) z dnia 12 sierpnia 1975 roku w sprawie dostosowania terenowej organizacji energetyki do podziału administracyjnego zmieniona została nazwa Zakładu (...) na Zakład (...). Zakład ten wchodził w skład Zakładów (...). W wyniku podziału przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą (...) Okręg (...) w W. na bazie Zakładu (...) w Ł. zarządzeniem Nr (...) Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989 r. utworzone zostało z dniem 1 stycznia 1989 r. przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą „ Zakład (...) w Ł.".

W dniu 12 lipca 1993 r.(...)państwowe(...) w Ł. zostało przekształcone w jednoosobową Spółkę Akcyjną S. P.pod nazwą Zakład (...) Spółka Akcyjna w Ł.".

Z dniem 1 września 2010 r. na skutek konsolidacji przeprowadzonej w trybie art. 492§ 1 KSH wnioskodawca (...) Spółka Akcyjna zaprzestał funkcjonowania w obrocie prawnym jako spółka akcyjna i został przejęty przez (...) Spółkę Akcyjną w L.. Obecnie wnioskodawca stanowi podmiot o nazwie (...) Spółka Akcyjna Oddział (...) z siedzibą w Ł..

Stan faktyczny niniejszej sprawy w zakresie linii energetycznej 110 KV Z.- P. biegnącej przez działki uczestnika M. H. o nr (...), (...) (...) został ustalony oparciu o dowody z dokumentów dotyczących budowy przedmiotowej linii przedstawionych przez wnioskodawcę oraz zeznania świadków M. K., K. W., W. G. (1) i W. H.. Zeznania wskazanych wyżej świadków korespondują z treścią powołanych wyżej dokumentów zaś pewne nieścisłości czy brak precyzji zwłaszcza co do dat należy tłumaczyć upływem czasu.

Z dowodów w postaci dokumentów wynika w sposób oczywisty jakie urządzenia, kiedy i przez kogo zostały posadowione, czas objęcia w użytkowanie przedmiotowych urządzeń energetycznych, a nadto ciągłość po swoich poprzednikach prawnych począwszy od 1975r.

Sąd odmówił wiary zeznaniom uczestników odnośnie daty budowy linii energetycznej 110 KV w części biegnącej nad działkami M. H., jako pozostającym w sprzeczności przede wszystkim z treścią dokumentów złożonych przez wnioskodawcę, jak też innymi dokumentami zebranymi w toku postępowania. W szczególności nie można zgodzić się ze stanowiskiem uczestników, iż odcinek linii energetycznej 110 kV od stanowiska 23 do 24 został wybudowany w latach 1980-1981. Uczestnicy odnoszą bowiem datę wybudowania tego odcinka do czasu wybudowania linii kolejowej, którą określają właśnie na lata 1980-1981. Tymczasem z pisemnej informacji z (...) SA wynika, iż linia kolejowa został wybudowana 1977 roku i w grudniu 1977 r. otwarto ją dla ruchu towarowego, jedynie perony na stacji B. Miasto zostały ukończone w 1980 roku. Taka data wybudowania linii kolejowej znajduje też potwierdzenie w zeznaniach K. W., który zeznawał, że w dacie przyjmowania się do pracy u wnioskodawcy tj. w 1978 r. linia kolejowa a także linia 110 kV już były wybudowane.

Z powyższych względów za niewiarygodne Sąd uznał zeznania świadków A. F., J. K. i I. L., którzy twierdzili, iż linia 110 kV została wybudowana dopiero w latach 80-tych.

Za wiarygodne uznał natomiast zeznania uczestników oraz świadka I. W. w zakresie dotyczącym przebiegi linii niskiego napięcia 0,4 kV przez działki uczestników oraz modernizacji tej linii i zmiany jej przebiegu. Zeznania te znajdują potwierdzenia w dokumentach złożonych przez wnioskodawcę.

W ocenie Sądu Rejonowego wniosek zasługiwał na uwzględnienie częściowo tj. w zakresie linii wysokiej napięcia 110 kV.

Zgodnie z art. 172 § 2 KC w zw. z art. 292 KC posiadacz samoistny służebności (tj. osoba, która korzysta z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebność w złej wierze nabywa ją przez zasiedzenie z upływem 30 lat. Posiadacz samoistny w dobrej wierze nabywa tę służebność przez zasiedzenie z upływem 20 lat. Bieg terminu zasiedzenia służebności gruntowej rozpoczyna się od chwili, gdy posiadacz tej służebności przystąpił do korzystania z trwałego i widocznego urządzenia.

W realiach przedmiotowej sprawy uznać należy, iż termin do zasiedzenia przez wnioskodawcę służebności gruntowej rozpoczął swój bieg w dniu 1 stycznia 1978 roku. Wprawdzie wnioskodawca nie złożył protokołów odbioru końcowego linii 110 kV ale data, w jakiej z pewnością przedmiotowa linia była już wybudowana, wynika z szeregu dokumentów załączonych do akt sprawy oraz korespondujących z nimi zeznań świadków.

Z mapy - planu linii napowietrznej 110 kV Z. (...) (k. 447) wynika, iż prace projektowe przedmiotowej linii rozpoczęły się już w 1972 r. Decyzją z dnia 23 sierpnia 1974 r. został zatwierdzony plan realizacyjny zagospodarowania działki położonej w B. stacja trafo 100/15 kV zaś sama stacja transformatorowa 110/15 kV tj. Główny Punkt Zasilania Z. została z pewnością wybudowana przed dniem 26 lipca 1976 r. na co wskazuje z kolei treść pisma Zakładu (...) do (...) w P. O/B. z tej właśnie daty, w którym ZE wnosi o ponowne wytyczenie granic terenu stacji 110/15 kV B. - Z. oraz wskazanie linii ogrodzenia oraz drogi dojazdowej od stacji do drogi prowadzącej do G.. Co więcej autor pisma w jego treści powołuje się na wcześniejsze wytyczenie granic terenu stacji z 1975 r. Powyższe wskazuje w ocenie Sądu, że stacja transformatorowa 110/15 kV B. - Z. na pewno istniała już w dacie sporządzania w/w pisma.

Z paszportu linii oraz instrukcji szczegółowej eksploatacji linii napowietrznej 110 kV wynika, iż odcinek linii energetycznej 110 kV Z. - P. biegnącej przez działki uczestnika M. H. tj. działki nr: (...), (...) i (...)(stanowisk (...)) został wybudowany w 1975 r. zaś odcinek od bramki Z. do stanowiska (...) został wybudowany w 1977 r. Wprawdzie informacje te są zawarte w dokumencie prywatnym i to pochodzącym z okresu po wybudowaniu przedmiotowej linii, ale w kontekście zeznań świadków - pracowników wnioskodawcy, jak też wyżej powołanych dokumentów oraz pisemnej informacji Przedsiębiorstwa (...) wykonawcy przedmiotowej linii, z którego wynika, iż linia została ona wybudowana w latach 1977-1978, informacje zawarte w w/w dokumentach należy uznać za wiarygodne. Biorąc pod uwagę charakter tych dokumentów, brak dokumentu dotyczącego odbioru przedmiotowej linii jak też precyzyjnej daty wybudowania linii oraz fakt, iż linię na odcinku od bramki Z. do stanowiska nr 23 wybudowano w 1977 r., należy w ocenie Sądu przyjąć datę 1 stycznia 1978 r. jako datę początkową biegu zasiedzenia.

Jak wynika z poczynionych ustaleń posiadaczem służebności w okresie od wybudowania urządzeń przesyłowych na nieruchomości uczestnika był Zakład (...), który wchodził w skład przedsiębiorstwa (...) Zakładów (...) - który był inwestorem przedmiotowej inwestycji. Przedsiębiorstwa państwowe do dnia 01.02.1989 r. korzystały ze służebności przesyłu w ramach zarządu mieniem państwowym w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa, a więc w istocie były dzierżycielami w rozumieniu art. 338 KC, co uniemożliwiało im nabycie na swoją rzecz własności ani innych praw rzeczowych. Obowiązujący do dnia 31.01.1989 r. art. 128 kc wyrażający zasadę jednolitego funduszu własności państwowej, uniemożliwiał państwowym osobom prawnym, sprawującym zarząd mieniem państwowym, nabycie jakichkolwiek prawa do tego mienia, a zatem należy przyjąć, iż w okresie obowiązywania tego przepisu to Skarb Państwa, a nie przedsiębiorstwo państwowe, był posiadaczem urządzeń przesyłowych i cudzej nieruchomości, na której je posadowiono i tylko on a nie przedsiębiorstwo państwowe, mógł nabyć przez zasiedzenie służebność gruntową przesyłu. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 25 stycznia 2006 roku sprawie sygn. akt I CSK 11/05 (Biuletyn SN 2006/5/11) osoba prawna, która przed dniem 1 lutego 1989 r. mając status państwowej osoby prawnej nie mogła nabyć (także w drodze zasiedzenia) własności nieruchomości, może do okresu samoistnego posiadania wykonywanego po 1 lutym 1989 r. zaliczyć okres posiadania Skarbu Państwa sprzed tej daty, jeżeli nastąpiło przeniesienie posiadania.

Wnioskodawca w ocenie Sądu wykazał nie tylko następstwo po swoich poprzednikach prawnych począwszy od 1975 r. ale też przeniesienie posiadania urządzeń przesyłowych Okoliczność ta nie była w istocie sporna między stronami.

Wobec powyższego wnioskodawca mógł więc zgodnie z art. 176 § 1 w zw. z art. 292 Kc zaliczyć do okresu swojego posiadania służebności przesyłu, okres posiadania tej służebności przez Skarb Państwa przed dniem 01.02.1989 r.

Przyjmując za początek biegu terminu zasiedzenia datę 1 stycznia 1978 r. uznać zatem należy iż zasiedzenie służebności nastąpiło po upływie 30 lat tj. z dniem 1 stycznia 2008 r. Biorąc pod uwagę, iż w tej dacie posiadaczem służebności był Zakład (...) Spółka Akcyjna w Ł. - poprzednik prawny wnioskodawcy, zasiedzenie mogło nastąpić na ten właśnie podmiot.

W przypadku linii niskiego napięcia przebiegającej przez nieruchomości uczestników położone w B. przy ul. (...), w zasadzie nie było spornym , iż linia ta w pierwotnym kształcie została wybudowana przed 1990 r., przy czym w takim kształcie nie przebiegała ona nad budynkiem mieszkalnym uczestników, energia elektryczna była doprowadzona do szczytu budynku ze słupa znajdującego się w pasie drogowym. Dopiero po przebudowie z początku lat dziewięćdziesiątych linia przebiega, tak jak obecnie, nad budynkiem uczestników.

Wnioskodawca nie wykazał jednak jakiej zmianie uległ przebieg linii niskiego napięcia, a w szczególności czy zmiana ta mieściła się w granicach pasa objętego służebnością, co ma istotne znaczenie z punktu widzenia określenia początku biegu zasiedzenia.

Ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał zgodnie z art. 5 KC na wnioskodawcy, który temu obowiązkowi nie sprostał zaś wobec złożenia oświadczenia o cofnięciu wniósł w zakresie dotyczącym linii 0,4 kV i nie zgłaszał dalszych wniosków dowodowych. W braku zgody pełnomocnika uczestników na cofnięcie wniosku należało ocenić zgromadzony tym zakresie materiał dowodowy i rozstrzygnąć wniosek merytorycznie. Wobec nieudowodnienia przesłanek zasiedzenia odnośnie linii 0,4 kV wniosek w tym zakresie należało oddalić.

O kosztach postępowania sad orzekł na podstawie art. 520 §1 KPC.

Od powyższego postanowienia apelację złożyli uczestnicy postępowania M. H., J. H. i C. H.. Zaskarżyli je w czyści uwzględniającej wniosek i rozstrzygającej o kosztach postępowania zarzucając:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 121 pkt 4 k.c. w zw. z art 175 k.c. poprzez jego niezastosowanie;

- naruszenie przepisów prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art 233 § 2 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p c. poprzez uznanie, iż w przedmiotowej sprawie upłynął okres potrzebny do stwierdzenia zasiedzenia służebności;

- naruszenie przepisów prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez pominięcie przez Sąd istotnych okoliczności sprawy tj. okoliczności wskazujących na przebudowę linii energetycznej wysokiego napięcia 110 kV;

- naruszenie przepisów prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprze dowolną, a nie swobodną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez pominięcie przez Sąd istotnych okoliczności sprawy tj. okoliczności wskazujących na liczne przebudowy linii 110 kV.

Występując z tymi zarzutami wnosili o zmianę zaskarżonego postanowienia i oddalenie wniosku o stwierdzenie zasiedzenia, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja nie jest uzasadniona a podane w niej zarzuty są chybione . Naruszenie prawa materialnego – art. 121 pkt 1 w związku z art. 175 przez jego niezastosowanie skarżący upatrują w tym, że w ich ocenie do czasu zmiany ustroju ( 4 czerwca 1989) nie było możliwości dochodzenia swoich roszczeń wynikających z własności . Wobec tego panujący wówczas ustrój był siłą wyższą, a co za tym idzie okresy przedawnienia i zasiedzenia w tym czasie uległy zawieszeniu. Zatem zasiedzenie mogło zacząć biec dopiero od daty 4 czerwca 1989 roku .

Powyższy pogląd skarżących, sprowadzający się do twierdzenia, że z uwagi na uwarunkowania polityczne uczestnicy nie mogli skutecznie przeciwstawić się wykonywaniu służebności przesyłu, co było równoznaczne z zaistnieniem stanu siły wyższej , skutkującym zawieszeniem biegu zasiedzenia, jest bezpodstawny. Jak bowiem wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale całej Izby Cywilnej z dnia 26 października 2007 r. III CZP 30/07 ( OSNC 2008 nr 5 poz.43) niemożność dochodzenia roszczeń w okresie sprzed 1989 r. z przyczyn politycznych powinna być wykazana w sposób zindywidualizowany, a nie ograniczać się do ogólnych twierdzeń samych zainteresowanych, jak to ma miejsce w rozpoznanej sprawie, gdyż w konsekwencji prowadziłoby to do nadmiernej, a tym samym niedopuszczalnej, subiektywizacji w pojmowaniu siły wyższej .

Nie ma też decydującego znaczenia podnoszona w uzasadnieniu apelacji okoliczność, że poprzednikiem prawnym wnioskodawcy było przedsiębiorstwo państwowe. Zdaniem skarżących dopiero w dniu 1 lutego 1989 roku przestała obowiązywać zasada jednolitej własności państwowej, dlatego też dopiero od tego czasu posiadanie przez przedsiębiorstwa państwowe mogło w ogóle posiadać atrybut samoistności. Wcześniejsze władanie przez przedsiębiorstwa państwowe nieruchomością lub trwałym widocznym urządzeniem nie mogło być więc posiadaniem samoistnym, a tylko takie prowadzi do zasiedzenia .

Temu poglądowi nie można odmówić racji, jednakże skarżący przeoczył, że w myśl jednolitego w tym względzie aktualnego stanowiska orzecznictwa SN osoba prawna, która przed 1 lutego 1989 r. mając status państwowej osoby prawnej nie mogła nabyć w drodze zasiedzenia własności nieruchomości może do okresu samoistnego posiadania wykazywanego po 1 lutego 1989 zaliczyć okres posiadania Skarbu Państwa sprzed tej daty jeżeli nastąpiło przeniesienie posiadania. Powyższe stanowisko zostało powołane przez sąd pierwszej instancji w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Poza tym sąd ten podkreślił, że wnioskodawca wykazał nie tylko następstwo po poprzednich, ale również przeniesienie posiadania urządzeń przesyłowych. Wykazał także, że powyższa okoliczność w istocie rzeczy nie była sporna między stronami. Zresztą apelacja powyższego nie kwestionuje.

Nie są także uzasadnione zarzuty uczestników postępowania naruszenia przepisów art. 233 § 1 k.p.c. a zmierzające do zakwestionowania przyjętej przez sąd pierwszej instancji daty wybudowania nad nieruchomością uczestnika M. H. ( działki nr: (...), (...), (...)) linii elektroenergetycznej 110 kV Z. P.. Data ta została ustalona przez sąd w oparciu o materiał dowodowy zebrany w sprawie, w tym dokumenty i zeznania świadków, a także informacje pisemne uzyskane od przedsiębiorstwa, które prowadziło prace budowlane, czy też informacje dotyczące wybudowania przebiegającej w pobliżu linii kolejowej.

Sąd pierwszej instancji w pisemnym uzasadnieniu dokładnie wyjaśnił, którym dowodom dał wiarę , a którym jej odmówił. Wyjaśnił także, iż podniesiony w apelacji brak dokumentu potwierdzającego odbiór pierwszej linii nie stanowi przeszkody do ustalenia daty jej odbioru w oparciu o pozostałe występujące w sprawie dowody. Z apelującym zgodzić się należy, że niektóre ze złożonych przez wnioskodawcę odpisów dokumentów nie zawierają pełnych danych dotyczących uwiarygodnienia odpisów. Jednakże nie dotyczy to wszystkich składanych przez wnioskodawców odpisów dokumentów. Poza tym powyższe uchybienie prawa procesowego powinny być sygnalizowane przez stronę skarżącą w trybie art. 169 k.p.c. Lektura akt sprawy wskazuje, że w toku postępowania taka sygnalizacja nie wystąpiła, co oznacza, że obecnie w postępowaniu odwoławczym uczestnicy nie mogą powołać się na powyższe uchybienie.

Należy również odnieść się do eksponowanego przy formułowaniu zarzutu naruszenia art. 233§1 kpc pominięcia przez sąd pierwszej instancji okoliczności dotyczących przebudowy linii 110 kV. Skarżący bardzo ogólnikowo powołują się na to w samych zarzutach apelacyjnych i nie nawiązują do niego w uzasadnianiu apelacji. Otóż, jak wynika z akt sprawy przebudowa dotyczyła linii niskiego napięcia przebiegającej nad działkami (...) i (...), co też niewątpliwie było przyczyną oddalenia wniosku w tej części. Natomiast jeżeli chodzi o linię wysokiego napięcia 110kV to przebudową objęty był odcinek tej linii, znajdujący się za torami kolejowymi, biegnący od słupa nr 23 w kierunku przeciwnym do nieruchomości uczestnika ( zeznania świadka W. G. (2) k-.451) .Tak więc przebudowa tej linii w żaden sposób nie dotyczyła jej przebiegu nad nieruchomością uczestnika . Tym samym w przedmiotowej sprawie jest bez znaczenia.

Podzielając zatem dokonaną przez sąd pierwszej instancji ocenę materiału dowodowego, a tym samym przyjętą przez sąd datę wybudowania linii energetycznej nad nieruchomością uczestnika, a w konsekwencji także datę początku i zakończenia biegu terminu zasiedzenia, Sąd Okręgowy apelację uczestników, jako pozbawioną uzasadnionych podstaw oddalił – art. 385 kpc. Dodatkową podstawą oddalenia apelacji uczestników J. H. i C. H. jest także okoliczność, iż nie są oni właścicielami nieruchomości oznaczonej jako działki (...), (...), (...), nie służą im w stosunku do nieruchomości żadne prawa rzeczowe jak i obligacyjne, wobec czego po ich stronie brak jest interesu prawnego w zaskarżeniu orzeczenia.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE