Sygn. akt II K 588/17
Dnia 3 sierpnia 2017 roku
Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym
w składzie:
Przewodniczący: SSR Magdalena Czaplińska
Protokolant: Anita Grunt
przy udziale Prokuratora Aleksandra Czapskiego
po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2017 roku sprawy
M. W. (1), syna R. i A. z domu B.,
urodzonego dnia (...) w G.
skazanego prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 13 sierpnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 325/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k. k. popełnione w nieustalonym okresie, nie wcześniej niż od dnia 10 maja 2013 roku i nie później niż do dnia 7 lipca 2014 roku na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby oraz karę grzywny w wymiarze 40 (czterdziestu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda;
2. Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 8 września 2015 roku. w sprawie o sygn. akt II K 1833/12 za ciąg przestępstw z art. 288 § 1 k. k. popełnionych w dniach 4 maja 2008 roku i 1 czerwca 2008 roku na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw z art. 288 § 1 k. k. popełnionych w dniu 28 października 2011 roku na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz za ciąg przestępstw z art. 288 § 1 k. k. popełnionych dnia 1/2 czerwca 2012 roku i w dniu 19 sierpnia 2012 roku na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności; kary te połączono i orzeczono karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 (pięciu) lat tytułem próby;
3.
Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 3 marca 2016 roku
w sprawie o sygn. akt
II K 167/15 za czyn z art. 12 k. k. w zw. z art. 288 § 1 k. k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. popełniony w godzinach nocnych 5 września 2014 roku na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności, za czyn z art. 157 § 2 i 4 k. k. popełniony w dniu 3 marca 2011 roku na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 157 § 2 k. k. popełniony w dniu 27 lipca 2014 roku na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności; kary jednostkowe połączono i orzeczono karę łączną 4 (czterech) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;
4. Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 15 marca 2017 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 457/16 za przestępstwo z art. 286 § 1 k. k.. w zb. z art. 270 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. popełnione w dniu 24 kwietnia 2014 roku na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
o r z e k a:
I. na podstawie art. 85 § 1 i 2 k. k., art. 85 a k. k., art. 86 § 1 k. k., art. 89 § 1b k. k., art. 91 § 2 k. k. łączy kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach: Sądu Rejonowego Gdańsk –Południe w Gdańsku z dnia 13 sierpnia 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 325/15, Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 8 września 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 1833/12, Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 3 marca 2016 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 167/15 oraz Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 15 marca 2017 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 457/16 i jako karę łączną wymierza skazanemu M. W. (1) karę 5 (pięciu) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I. sentencji wyroku zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 167/15 Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku od dnia 27 do 29 lipca 2014 roku (tj. trzy dni zatrzymania) oraz od dnia 5 września 2014 roku do dnia 3 sierpnia 2017 roku, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;
III. w pozostałym zakresie orzeczenia zawarte w wyrokach ulegających połączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu;
IV. na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, które przejmuje na rzecz Skarbu Państwa.
Sygn. akt II K 588/17
Sąd ustalił, co następuje:
M. W. (1) skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 13 sierpnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 325/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 k. k. popełnione w nieustalonym okresie, nie wcześniej niż od dnia 10 maja 2013 roku i nie później niż do dnia 7 lipca 2014 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby oraz karę grzywny w wymiarze 40 stawek dziennych po 10 złotych każda.
Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 325/15 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku – k. 7; informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 3, 31; dane o karalności - k. 24 – 27
M. W. (1) skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 8 września 2015 roku. w sprawie o sygn. akt II K 1833/12 za ciąg przestępstw z art. 288 § 1 k. k. popełnionych w dniach 4 maja 2008 roku i 1 czerwca 2008 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw z art. 288 § 1 k. k. popełnionych w dniu 28 października 2011 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za ciąg przestępstw z art. 288 § 1 k. k. popełnionych dnia 1/2 czerwca 2012 roku i w dniu 19 sierpnia 2012 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności; kary te połączono i orzeczono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby.
Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 1833/12 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku – k. 18 – 21; informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 3, 31; dane o karalności - k. 24 - 27
M. W. (1) skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 3 marca 2016 roku w sprawie o sygn. akt II K 167/15 (zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku w sprawie V Ka 651/16 z dnia 14 września 2016 roku) za czyn z art. 12 k. k. w zw. z art. 288 § 1 k. k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. popełniony w godzinach nocnych 5 września 2014 roku na karę 4 lat pozbawienia wolności, za czyn z art. 157 § 2 i 4 k. k. popełniony w dniu 3 marca 2011 roku na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 157 § 2 k. k. popełniony w dniu 27 lipca 2014 roku na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności; kary jednostkowe połączono i orzeczono karę łączną 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności.
Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 167/15 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku – k. 8 – 12; odpis wyroku w sprawie V Ka 651/16 SO w Gdańsku – k. 13 – 14; informacja o pobytach i orzeczeniach – k.3, 31; dane o karalności - k. 24 – 27
M. W. (1) skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 15 marca 2017 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 457/16 za przestępstwo z art. 286 § 1 k. k.. w zb. z art. 270 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. popełnione w dniu 24 kwietnia 2014 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.
Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 457/16 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku – k. 15 – 17; informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 3, 31; dane o karalności - k. 24 – 27
Z opinii o skazanym z Zakładu Karnego G. – P. w G. wynika, że jego zachowanie w warunkach izolacji jest pozytywne, wobec przełożonych wykazuje postawę regulaminową, jest taktowny i zdyscyplinowany. W stosunku do przełożonych spełnia warunki regulaminu, jest podatny na sugestie i oddziaływania wychowawcze. Obecnie jest bezkonfliktowy, w grupie wychowawczej układa właściwe relacje. Właściwie wpływa swoją postawą na współosadzonych, w środowisku współosadzonych funkcjonuje właściwie. Dotychczas nie sprawiał problemów wychowawczych i dyscyplinarnych. Podczas odbywania kary był 22 razy nagradzany, nie był karany dyscyplinarnie, jeden raz została udzielona ulga. Od dnia 12 stycznia 2017 r. jest zatrudniony na terenie ZK na stanowisku roznoszącego produkty żywnościowe. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie terapeutycznym, regularnie uczestniczy w zajęciach terapeutycznych, wykonuje zlecone zadania. Nie deklaruje przynależności do nieformalnych struktur podkultury przestępczej. Nie stosowano wobec niego środków przymusu bezpośredniego. Wobec popełnionego przestępstwa oraz wcześniejszego stylu funkcjonowania jest krytyczny. Na obecnym etapie odbywania kary pozbawienia wolności prognoza penitencjarna jest pozytywna.
Dowód: opinia o skazanym - k. 29 - 30; informacja o pobytach orzeczeniach – k. 3, 31
Skazany M. W. (1) był uprzednio czterokrotnie karany przez Sąd.
Dowód: dane o karalności – k. 24 – 27
Sąd zważył, co następuje:
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, które zostały ujawnione w toku rozprawy, w szczególności w postaci odpisów wyroków, opinii o skazanym, informacji o pobytach i orzeczeniach oraz danych o karalności.
Sąd dał wiarę tym dokumentom uznając, że nie budzą one wątpliwości co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, a żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności. Dokumenty ujawnione w toku rozprawy łączą się w spójną i logiczną całość i w ocenie Sądu, pozwalają odtworzyć stan faktyczny niezbędny do rozstrzygnięcia o wniosku skazanego.
Wprawdzie wszystkie wyroki skazujące zapadłe wobec M. W. zostały wydane już po dniu 1 lipca 2015 r., tj. po dniu wejścia w życie nowelizacji przepisów o karze łącznej, jednak - zgodnie z treścią przepisu art. 4 § 1 k. k. – Sąd obowiązany był rozważyć, które z przepisów o karze łącznej (tj. obowiązuje w chwili popełnienia czynów przypisanych skazanemu czy obowiązujące w chwili orzekania) są korzystniejsze dla skazanego. Zauważyć należy, że na gruncie poprzednio obowiązujących przepisów, kary orzeczone wobec skazanego wyrokami wymienionymi w punktach 1. – 4. komparycji wyroku łącznego również podlegałyby połączeniu, jednak – w ocenie Sądu – korzystniejsze dla skazanego są obecnie obowiązujące przepisy o karze łącznej, albowiem aktualnie połączeniu podlegają kary łączne wymierzone w wyrokach jednostkowych (nie zaś – jak dotąd – kary jednostkowe), co jest niewątpliwie korzystniejsze dla skazanego, który wyrokami wydanymi w sprawach II K 1833/12 i II K 167/15 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku był skazywany za popełnienie kilku przestępstw, za które orzekane były kary łączne. Ponadto na gruncie poprzedniego stanu prawnego nie istniał przepis art. 89 § 1b k. k., zgodnie z którym sąd orzeka karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, przyjmując, że miesiąc kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania równa się 15 dniom kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Wobec powyższego, zgodnie z dyspozycją art. 4 § 1 k. k., Sąd wydając wyrok łączny w niniejszej sprawie opierał się o przepisy o karze łącznej obowiązujące od dnia 1 lipca 2015 roku, jako korzystniejsze dla skazanego.
Mając na uwadze aktualne brzmienie art. 85 § 1 k. k. (w myśl którego, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną), Sąd uznał że w stosunku do skazanego M. W. (1) zachodzą przesłanki do połączenia kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami wydanymi w sprawach: II K 325/15, II K 1833/12, II K 167/15 i II K 457/16 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku (punkt I. sentencji wyroku łącznego).
Kwestią podlegającą rozważeniu i decydującą o możliwości połączenia kar było ustalenie, czy kary wymierzone za przestępstwa przypisane skazanemu, a objęte wyrokami podlegającymi łączeniu, są karami tego samego rodzaju. W wyrokach podlegających łączeniu
M. W. (1) skazany został na kary pozbawienia wolności, które jako kary tego samego rodzaju podlegają łączeniu.
W punkcie I. sentencji wyroku łącznego Sąd połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach wydanych w sprawach o sygnaturach akt: II K 325/15, II K 1833/12, II K 167/15 i II K 457/16 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku i jako karę łączną wymierzył M. W. (1) karę 5 lat i 5 miesięcy lat pozbawienia wolności. Łącząc wymienione kary Sąd miał na uwadze dyspozycję przepisu art. 89 § 1b k. k., zgodnie z którym miesiąc kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania równa się 15 dniom kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.
Wymierzając karę łączną Sąd nie rozważa ponownie kwestii społecznej szkodliwości czynów, za które zostały orzeczone kary ani też stopnia zawinienia przy popełnieniu wyżej wymienionych czynów. Sąd, zgodnie z art. 85 a k. k., winien mieć na uwadze prewencję indywidualną wobec oskarżonego – w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego – skazanego, jak też względy prewencji generalnej. Ponadto Sąd winien rozważyć kwestię czy przestępstwa, za które zostały orzeczone kary jednostkowe są jedno- czy też różnorodzajowe, czy zostały popełnione w krótkich czy też znacznych odstępach czasu. Przestępstwa objęte wyrokami wskazanymi w punkcie I. sentencji wyroku łącznego są przestępstwami różnorodzajowymi, wymierzonymi przeciwko różnym dobrom prawnym, tj. głównie przeciwko mieniu, ale również przeciwko życiu i zdrowiu oraz wiarygodności dokumentów, a popełnione zostały na przestrzeni długiego okresu czasu (tj. w okresie od maja 2008 roku do września 2014 roku), co przemawia za celowością zastosowania przy łączeniu kar jednostkowych w przeważającej mierze zasady kumulacji.
Nie ulega również wątpliwości, iż względy prewencji zarówno generalnej, jak i indywidualnej nakazują zastosowanie wobec skazanego przynajmniej częściowej kumulacji kar. M. W. (1), mimo młodego wieku, był już czterokrotnie karany przez sąd. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 lipca 2000 r.: „ decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw” (II AKa 171/00, OSA 2001/2/5).
Sąd miał także na uwadze fakt, iż popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest zasadniczo okolicznością obciążającą i w związku z tym kara łączna nie może stanowić niczym nie uzasadnionej premii dla skazanego płynącej jedynie z faktu popełnienia większej liczby przestępstw ( „Kodeks karny-komentarz” pod red. A. Wąska, Gdańsk 2000, t. II, s. 261-263). A za taką właśnie premię należałoby uznać wymierzenie skazanemu kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji.
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że w badanym przypadku brak jest podstaw do całkowitego zastosowania zasady absorpcji kar jednostkowych. Należy bowiem mieć na uwadze, że M. W. (1) wielokrotnie popełnił przestępstwa. Zachowanie skazanego wskazuje na jego niepoprawność. Uprzednie skazania nie powstrzymały go przed ponownym naruszeniem porządku prawnego. Z tych przyczyn, w ocenie Sądu, przyznanie prymatu zasadzie absorpcji przyczyniłoby się do wzbudzenia u skazanego poczucia bezkarności. Sąd miał na względzie także treść pozytywnej opinii o skazanym z Zakładu Karnego G. – P. w G..
Sąd Najwyższy niejednokrotnie podkreślał, iż stosowanie jednej z wyżej wymienionych zasad, absorpcji czy też kumulacji w pełnym zakresie z wyłączeniem zasady przeciwnej, winno mieć miejsce jedynie wyjątkowo. Podzielając ten pogląd, Sąd wymierzył karę łączną pozbawienia wolności przy zastosowaniu zarówno zasady absorpcji, jak i kumulacji.
Z tych przyczyn Sąd uznał, że kara łączna we wskazanym powyżej wymiarze będzie w należyty sposób oddziaływać prewencyjnie na skazanego.
Co do pozostałych rozstrzygnięć zawartych w wyrokach podlegających łączeniu, Sąd ustalił, że podlegają one odrębnemu wykonaniu.
W punkcie II. sentencji wyroku Sąd zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności odpowiednie okresy rzeczywistego pozbawienia wolności.
Ponadto Sąd zwolnił skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem o wydanie wyroku łącznego, uznając, że nie jest on w stanie ich ponieść.