UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w G. w dniu 7.10.2016 roku wniósł pozew o zasądzenie od pozwanego H. S. – Gospodarstwo Rolne kwoty 21877,61 zł z ustawowymi odsetkami od 29.12.2012 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że pozwany w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawarł umowę z dnia 19 grudnia 2008r. nr (...) sprzedaży energii elektrycznej, której integralną częścią był regulamin. Na podstawie umowy energia była dostarczana do obiektów wskazanego w przedmiotowej umowie. Zobowiązał się do uiszczania opłat na warunkach określonych w umowie. Na skutek rozwiązania ww. umowy sprzedaży energii elektrycznej w okresie obowiązywania promocji strona powodowa obciążyła stronę pozwaną karą umowną wystawiając fakturę VAT (...) z dnia 14.12.2012 roku, której termin płatności upłynął 28.12.2012 roku. Pozwany roszczenia tego nie spełnił.

Postanowieniem o sygn. akt VI (...)wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 6.02.2017 r. przekazano sprawę do Sądu Rejonowego w Szczytnie z uwagi na brak podstaw do wydania nakazu zapłaty.

Pełnomocnik pozwanego H. S. wniósł o oddalenie powództwa. Podniósł zarzut przedawnienia roszczenia wskazując, że jest to roszczenie związane z działalnością gospodarczą, a zatem uległo przedawnieniu 29.12.2015 roku. W sprawie został złożony wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, ale już po upływie okresu przedawnienia – 10.05.2016 roku. Ponadto pozwany twierdzi, że nie została zawarta umowa na zasadach promocji, bowiem pozwany wypełnił wniosek i był zainteresowany wyższym rabatem przewidzianym dla wcześniejszych okresów, nie mógł z niego skorzystać, o czym poinformował go pracownik powoda. Sama kara jest rażąco wygórowana, powód nie wskazał, w jaki sposób ją naliczył, a pozwany rozwiązał umowę na miesiąc przed upływem okresu promocji określonym w regulaminie.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany H. S. prowadzi w G. Gospodarstwo Rolne. W dniu 19 grudnia 2008 r. zawarł umowę kompleksową nr (...) z (...) S.A. z siedzibą w G. sprzedaży energii elektrycznej, na podstawie której pozwanemu dostarczano energię elektryczną do obiektu wskazanego w przedmiotowej umowie tj. zlokalizowanego w (...) stanowiącego gospodarstwo rolne. Zgodnie z pkt. 9 umowa obowiązuje na czas nieokreślony.

15 lipca 2011 roku pozwany wypełnił wniosek o skorzystanie z oferty (...) zaznaczając opcję 2- X% rabatu od Cennika na rok 2011 i cennika na 2012r. Opatrzył ją znakiem zapytania. W warunkach umowy wskazano, że wysokość rabatu uzależniona jest od terminu przystąpienia klienta do oferty i dla opcji nr 2 wynosi w okresie od 4.04.2011 roku do 31.05.2011- 4%, od 1-30.06.2011 roku 3%, od 1-31.07.2011 roku 2%. Pozwany oznaczył tzw. ptaszkami na druku, że jest zainteresowany rabatem 4%. Pozwany wniosek podpisał, w miejscu przeznaczonym na podpis pracownika akceptującego wniosek został umieszczony podpis nieczytelny z datą 15.07.2011 roku. Oferta w opcji nr 2 obowiązywała do 31.12.2012 roku.

Z Regulaminu oferty E. F. M. warunkiem skorzystania z oferty było poprawne wypełnienie wniosku,

(bezsporne – wniosku o skorzystanie z oferty (...) K 21)

W dniu 14 grudnia 2012 r. powód wystawił Notę obciążeniową nr (...) wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 21977,61 zł w terminie do 28.12.2012 roku z tytułu „kara umowna obciążenie z tytułu rozwiązania umowy kompleksowej. Kara umowna z tytułu rozwiązania umowy kompleksowej objętej ofertą E. F. M.”.

Pozwany nie zapłacił należności objętej fakturą.

(bezsporne – fakty niezaprzeczone k.19)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie jest zasadne.

Przede wszystkim pozwany zasadnie podniósł zarzut przedawnienia.

Zgodnie z art. 118 kodeksu cywilnego jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Roszczenie, którego dochodzi powód jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przepisy kodeksu cywilnego nie zawierają legalnej definicji działalności gospodarczej w rozumieniu tego przepisu- w ocenie Sądu, by można było mówić, iż taka działalność jest prowadzona powinna być prowadzona na własny rachunek w sposób stały, zorganizowany i być nastawiona na generowanie zysku, cel zarobkowy.

W orzecznictwie jako cechy działalności gospodarczej wskazuje się "profesjonalny charakter, podporządkowanie regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działanie na własny rachunek, powtarzalność działań oraz uczestnictwo w obrocie gospodarczym" (vide wyrok Sądu Najwyższego z 18.10.2006 r., II CNP 32/06). Sąd Najwyższy w wyroku z 3.10.2008 r. w sprawie I CSK 155/08, wskazał też, że roszczeniami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej są roszczenia ściśle związane z umowami zawieranymi przez przedsiębiorcę. Umowami takimi są zarówno umowy zawierane w ramach podstawowej działalności przedsiębiorcy, jak i pośrednio jej służące (np. umowy ubezpieczenia). Dla kwalifikacji roszczenia jako związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest istotny prawny charakter zdarzenia, będącego jego źródłem; może ono wynikać z czynności prawnej, czynu niedozwolonego lub innego zdarzenia, nie wyłączając bezpodstawnego wzbogacenia lub korzystania z cudzej rzeczy bez podstawy prawnej, jeżeli zdarzenia takie mają związek z działalnością gospodarczą ( wyr. z 22.9.2005 r., IV CK 105/05, wyr. z 10.1.2014 r., I CSK 179/13 ). Roszczeniami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej są roszczenia, które wynikły z czynności prawych dokonanych w ramach działalności gospodarczej oraz roszczenia wynikające z innych niż czynności prawne zdarzeń prawnych związanych z działalnością gospodarczą, np. roszczenie o zapłatę za bezumowne korzystanie z nieruchomości, jeśli nieruchomość ta wykorzystywana jest dla prowadzenia działalności gospodarczej (wyr. SN z 8.11.2013 r., I CSK 34/13, ) - Vide komentarz do art. 118 kc pod red. O. 2017, wyd. 16/P. S..

Czynnościami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej są czynności podejmowane w celu realizacji zadań mieszczących się w przedmiocie działalności gospodarczej dokonującego ich podmiotu; pomiędzy czynnością taką a działalnością gospodarczą istnieć powinien funkcjonalny związek.

Powód niewątpliwie prowadzi działalność w zakresie sprzedaży energii elektrycznej, jest to działalność spełniająca powyżej wskazane warunki uznania jej za działalność gospodarczą. Jakkolwiek dla przyjęcia, że roszczenie jest związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 118 kc i zastosowania 3-letniego terminu przedawnienia nie jest konieczne, by obie strony stosunku prawnego, z którego wywodzi się roszczenie majątkowe, prowadziły działalność gospodarczą. Wystarczy, że działalność gospodarczą prowadzi tylko strona dochodząca roszczenia, które wiąże się z tą działalnością. Jednak już w pozwie, sama strona powodowa wskazała, że pozwany zawarł umowę, z której powód wywodzi swoje roszczenie w ramach prowadzonej działalności.

Strona powodowa określiła termin wymagalności roszczenia na 28 grudnia 2012 roku, przy uwzględnieniu powyższych reguł stwierdzić należy, że uległo ono przedawnieniu z dniem 28.12.2015 roku, a powód nie wskazał na żadne okoliczności, które bieg przedawnienia przerywałoby.

Już choćby z tych przyczyn powództwo nie może być uwzględnione.

Ponadto pozwany trafnie wskazał, że powództwo budziło także wątpliwości tak co do zasady, jak i wysokości.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że Sąd dokonywał ustaleń w oparciu o przedłożone kserokopie, mimo że nie zostały one poświadczone za zgodność z oryginałem bowiem pozwany reprezentowany przez pełnomocnika treści tam zawartych nie kwestionował, a wręcz się na nie powoływał.

Warto jednak wskazać, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego niepoświadczona podpisem strony kserokopia nie jest dokumentem. Warunkiem uznania kserokopii za dokument jest umieszczenie na niej i zaopatrzenie podpisem poświadczenia jej zgodności z oryginałem. (por. Wyrok SN z dnia 29.04.2009 r. IICSK 557/08, Uchwałę SN z dnia 29.03. 1994 r. III CZP 37/94). Sama zaś odbitka ksero lub inna kopia reprograficzna nie jest dokumentem w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego i nie może dokumentu zastąpić. Jeżeli zatem odbitka ksero (kserokopia) nie jest odpowiednio poświadczona, to nie stanowi ona dokumentu, a sądowi nie wolno przeprowadzać w tej sytuacji dowodu z dokumentu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 10 stycznia 2008r., V ACa 816/07, LEX nr 398729).

Z pkt. 12 rozdz. II Regulaminu wynika, że klient, który skorzysta z oferty E. F. M. i naruszy warunek regulaminu i/lub przed zakończeniem okresu obowiązywania oferty wynikającym z wybranej opcji wypowie umowę i dokona zmiany sprzedawcy z (...) S.A. na innego w okresie 35 dni od jej rozwiązania zostanie obciążony przez E. (...) kwotą będącą równowartością iloczynu różnicy między szacowanym zużyciem dla okresu wynikającego z wybranej opcji, a ilością rzeczywiście zakupionej energii elektrycznej w okresie obowiązywania oferty do momentu rozwiązania umowy oraz ceny z cennika E. (...) obowiązującego w dniu złożenia wypowiedzenia.

Powód wnosząc pozew nie przedstawił żadnych dowodów na potwierdzenie, że zaistniały przesłanki do naliczenia kary umownej z powyższej części regulaminu, iż została ona naliczona w terminie zakreślonym tamże, jak również nie wykazał w żaden sposób wyliczenia kwoty, która została także przez pozwanego zakwestionowana.

Stosownie do art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Regułę tę uzupełnia art. 232 k.p.c., który nakłada na strony obowiązek wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą one skutki prawne. Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, a sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Powód nie wykazał zobowiązania pozwanego. Dlatego także na podstawie art. 6 k.c. powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc, zaś o wynagrodzeniu pełnomocnika na podstawie § 9 ust. 1 pkt. 2 w związku z § 2 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych

1. (...)

2. (...)

3. (...)

Przewodniczący:	SSR Anna Podubińska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Ewa Sobieraj

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE