UZASADNIENIE

Małoletni powodowie E. i E. S. (1), reprezentowani przez matkę - K. S. (1), pozwem z dnia (...). skierowanym przeciwko ojcu - M. S. (1) domagali się zasądzenia alimentów na rzecz mał. E. w kwocie po 2.400 zł miesięcznie, a na rzecz małoletniego E. w kwocie po 2.100 zł miesięcznie, tj. łącznie 4.500 zł miesięcznie, płatnych do płatnych do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek raty, poczynając od dnia 01.06.2015 r.

W odpowiedzi na pozew M. S. (1) podniósł, iż żądanie wyższego świadczenia alimentacyjnego jest nieuzasadnione, bowiem M. S. (2) prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga dochód, a wskazane przez powodów wydatki na małoletnich są zawyżone i nieuzasadnione.

Pismem z dnia (...) pozwany poinformował, że pomiędzy nim a M. S. (2) toczy się postępowanie o rozwód.

Postanowieniem z dnia (...) wydanym w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy w Starogardzie Gd. udzielił zabezpieczenia na czas trwania sprawy w ten sposób, że zobowiązał pozwanego do uiszczania tytułem alimentów na rzecz mał. E. i E. kwot po 1.000 zł na rzecz każdego z nich, tj. łącznie kwoty po 2.000 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10-tego każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej z rat.(...)

Kolejno, postanowieniem z dnia (...). Sąd Rejonowy w Starogardzie Gd. zawiesił przedmiotowe postępowanie do czasu rozstrzygnięcia sprawy z powództwa M. S. (1) przeciwko K. S. (1) o rozwód, toczącej się przed Sądem Okręgowym w Gdańsku pod sygn. akt: (...)

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia(...)wydanym w sprawie(...)orzeczono rozwód M. S. (1) i K. S. (1), ustając alimenty ojca na rzecz mał. E. S. (2) na kwotę po 1.400 zł miesięcznie oraz na rzecz mał. E. S. (1) 1000 zł miesięcznie tj. łącznie po 2.400 zł miesięcznie. Wyrok rozwodowy uprawomocnił się w dniu(...).

Z uwagi na powyższe, postanowieniem dnia (...) Sąd Rejonowy w Starogardzie Gd. podjął zawieszone postępowanie (...)

Pełnomocnik strony powodowej w ostatecznym stanowisku wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz mał. E. S. (2) kwoty po 400 zł alimentów miesięcznie za zamknięty okres od 01 lipca 2015 r. do 28 lipca 2016 r. (...) tj. łącznie kwoty 5.200 zł i cofnął powództwo w pozostałym zakresie, wskazując, że kwota po 1.000 zł miesięcznie była przez pozwanego uiszczana, zgodnie z zabezpieczeniem (...)

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości i wyraził zgodę na cofniecie pozwu w zakresie opisanym powyżej (...)

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Małoletni E. S. (2) ur. (...) i E. S. (1) ur. (...) są dziećmi pochodzącymi ze związku małżeńskiego M. S. (1) i K. S. (1).

W czerwcu 2015 r. K. S. (1) wraz z dziećmi wyprowadziła się od męża i wynajęła mieszkanie, którego czynsz wynosił 1.200 zł. (...) w tym mieszkaniu kosztowały ok. 300 zł miesięcznie.

W październiku 2015r. do mieszkania wprowadził się partner K. S. (1), który zamieszkał z nią na stałe. W lutym 2016r. K. S. (1) urodziła 3 dziecko - mał. M..

Wyrokiem Sadu Rejonowego w Starogardzie Gd. z dnia (...) w sprawie (...)ustalono, że M. S. (1) nie jest ojcem mał. M. S. (3) ur. (...) w G., córki K. S. (1).

W sierpniu 2015r. K. S. (1) przejęła od męża działalność gospodarczą - (...), które nie przynosiło zysków. Od października 2015 r. do lutego 2016r. K. S. (1) przebywała na zwolnieniu lekarskim i otrzymywała zasiłek chorobowy w kwocie po 3.000 zł miesięcznie. Od lutego 2016r. K. S. (1) przebywała na urlopie macierzyńskim po urodzeniu córki M., i z tego tytułu otrzymywała zasiłek macierzyński w kwocie po 2.500 zł miesięcznie (przyznany do lutego 2017 r.).

W okresie od lipca 2015 r. do lipca 2016 r. usprawiedliwiony miesięczny koszt utrzymania mał. E. S. (2) (lat 10) wynosił ok. 2.200 zł. Średni miesięczny koszt wyżywienia małoletniego wynosił ok. 300 zł, kosmetyków - 150 zł, środków czystości - 35 zł, telefonu komórkowego - 35 zł, fryzjera - 25 zł, rozrywki (kino, basen itp.)- 150 zł, kieszonkowego - 50 zł. Wydatki związane z leczeniem - 150 zł, leki - 100 zł, polisa - 96 zł, opłata za klub beniaminek - 30zł, wydatki za turnieje - 30 zł, Opłaty roczne związane z członkostwem w klubie (...) (w tym sportowy obóz letni i zimowy) wynosiły 1.460 zł, co miesięcznie daje kwotę - 121 zł. Roczne wydatki na szkołę (w tym wyprawka, rada rodziców itp.) - to kwota ok. 1.200 zł, co miesięcznie daje ok. 100 zł,. Roczne wydatki na zakup odzieży i obuwia dla mał. E. to kwota rzędu - 1.400 zł, co miesięcznie daje kwotę ok. 116 zł. Wyjazdy wakacyjne - to rocznie ok. 2.000 zł (1.000 zł na ferie zimowe i 1.000 zł na wakacje letnie), co miesięcznie daje kwotę 166 zł. Wydatki związane z urodzinami małoletniego to kwota rzędu 500 zł rocznie (41 zł miesięcznie). Wydatki związane z zakupem prezentów na Boże Narodzenie, Wielkanoc, Dzień Dziecka i M. (po 100 zł na każdą z okazji) daje sumę ok. 400 zł rocznie tj. 33 zł miesięcznie. M.. E. był często zapraszany na urodziny do kolegów, przy czym wydatki związane z tymi uroczystościami to kwota rzędu 50 zł miesięcznie. Zakup gier na konsole, kart piłkarskich albumów to rocznie kwota rzędu 500 zł, co daje miesięcznie ok. 40 zł. Wydatki długookresowe związane z mał. E. to zakup pościeli raz na dwa lata za kwotę ok. 300 zł, co miesięcznie daje kwotę ok. 12 zł oraz roweru, rolek, piłek - kwota ok. 1.000 zł, co miesięcznie daje kwotę ok. 40zł.

Od lipca 2015 r. do października 2015r. udział małoletniego w kosztach utrzymania wynajmowanego mieszkania wynosił 500 zł miesięcznie (1.200 czynsz + 300 zł opłat = 1.500 zł/3 osoby). Od listopada 2015r. do lutego 2016r - wynosił ok. 375 zł (był wówczas już dzielony na cztery osoby), a od marca 2016r. do lipca 2016r. - wynosił 300 zł miesięcznie (wówczas zamieszkiwało już w tym mieszkaniu 5 osób).

Pozwany M. S. (1) jest przedsiębiorcą. Z wykształcenia jest technikiem budowlanym, posiada uprawnienia do kierowania pojazdami kat. B. W spornym okresie prowadził równolegle działalność gospodarczą w czterech obszarach specjalności: działalność pod firmą (...), której przedmiotem jest wynajmowanie dwóch domków letniskowych nad Jeziorem Ż.; spółkę (...).A. G., M. S.; (...) Sp. z o.o. spółka komandytowa; (...) sp. jawna J.G., M. S. oraz (...) s.c. L. F., J. G., M. S. (1).

Spółki powyższe osiągnęły następujące dochody w przeliczeniu na jednego wspólnika:

(...) s.c. L. F., J. G., M. S. (1): 2015 r. - zysk: 41.247,89 zł; 2016 r. - zysk: 17.057,27 zł.

(...) M. S. (1): 2015 r. - strata -32.879,60 zł;

(...) Sp. z o.o. spółka komandytowa: 2015 r.- zysk: 7.778,01 zł.; 2016 r. - strata -3.805,97 zł.

(...) sp. jawna J.G., M. S.: 2015 r. - zysk: 102.259,25 zł; 2016 r. - zysk: 90.046,76 zł.

(...) P. (...).A. G., M. S.: 2015 r. - zysk: 473.138,82zł; za 2016r. - zysk: 206.754,54 zł.

W ww. spółkach zatrudnionych jest łącznie ok. 80 osób.

Pozwany z racji bycia wspólnikiem w ww. spółkach otrzymuje stałe wynagrodzenie o łącznej wysokości ok. 9.000 zł netto miesięcznie, dywidendy nie są natomiast wypłacane, a zysk przeznaczany jest na dalszy rozwój prowadzonych przedsięwzięć, m.in. zakup nowych urządzeń, rozbudowę i modernizację linii produkcyjnych etc.

W skład majątku pozwanego wchodziły we wskazanym okresie przede wszystkim następujące składniki majątkowe: dom we W. o powierzchni 180 m2, udziały w ww. spółkach, gospodarstwo rolne o powierzchni 17 ha oraz ziemie przy J. Ż. zabudowane dwoma drewnianymi domkami.

Z tytułu posiadanych gruntów rolnych pozwany otrzymuje także dopłaty unijne w wysokości 18.000 zł rocznie, jednakże ponosi również koszty związane ze spłatą kredytu na zakup rzeczonego gospodarstwa w wysokości ok. 3.000 zł miesięcznie.

Na miesięczne koszty utrzymania pozwanego składają się następujące wydatki - spłata kredytu hipotecznego - 2.400 zł, prąd, media, woda - 420 zł, wywóz odpadów - 80 zł, wyżywienie - 800 zł, środki higieniczne - 150 zł, ubrania i obuwie - 300 zł, paliwo - 800 zł, wydatki związane z opieką nad małoletnimi synami w okresie, gdy spędzają czas z pozwanym - 1000 zł.

Niespornym jest, że w okresie, którego dotyczy sprawa pozwany regularnie przekazywał na rzecz małoletniego powoda E. S. (2) kwotę 1.000 zł miesięcznie.

Pozwany miał kontakt z synem, średnio dwa razy w tygodniu - spędzał z nim czas i dowoził do szkoły, odwiedzał z nim okulistę oraz zakupił mu aparat ortodontyczny za kwotę 1.500 zł. Ponadto pozwany przekazał swojej byłej żonie kwotę 11.000 zł na zakup samochodu osobowego.

Powiatowy Urząd Pracy w S. dysponował ofertami pracy dla mężczyzn w zawodzie technika budowlanego - proponowane wynagrodzenie w przedmiotowych ofertach kształtowało się na poziomie od 1.000 do 4.200 brutto.

Powiatowy Urząd Pracy w T. dysponował ofertami pracy dla osób z prawem jazdy kat. B z wynagrodzeniem 2.000-4.000 zł brutto miesięcznie oraz bez kwalifikacji zawodowych za wynagrodzeniem od 2.000 zł brutto miesięcznie. Nie dysponował natomiast ofertami dla osób w zawodzie technika budowlanego.

Dowody: wydatki wskazane przez powoda - (...); rachunki dokumentujące wydatki w gosp. domowym powoda - (...); rachunki dokumentujące wydatki pozwanego - (...); przesłuchanie informacyjne K. S. - (...); deklaracje podatkowe pozwanego - (...); zaświadczenie z (...) P. - (...); zeznania K. S. - (...); zeznania M. S. -(...); informacje z urzędów pracy - (...); akta sprawy rozwodowej Sądu Okręgowego w Gdańsku (...)

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Sąd uznał za wiarygodne dokumenty przywołane w części uzasadnienia ustalającej stan faktyczny, których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron postępowania. Sąd więc oparł się na dowodach z tych dokumentów, nie znajdując podstaw do podważenia ich autentyczności i mocy dowodowej. Sąd powyższy stan faktyczny oparł również na dokumentach ze sprawy rozwodowej pozwanego oraz K. S. (1), toczącej się przed Sądem Okręgowym w Gdańsku pod sygn. (...).

Sąd miał też na uwadze treść art. 129 § 2 i 3 k.p.c., zgodnie z którymi, zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa ma charakter dokumentu urzędowego.

Nadto należało uznać za wiarygodne zeznania stron w takim zakresie, w jakim są spójne, logiczne i korespondują z pozostałym materiałem zebranym w sprawie.

Sąd dał wiarę zeznaniom K. S. (1) co do jej sytuacji materialnej, uznając za wiarygodne wskazane przez nią źródła dochodów, a także koszty związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego. Ustalając natomiast zasadność kosztów utrzymania małoletniego E. S. (2) w ocenie Sądu większość przytoczonych przez małoletniego powoda kosztów, zarówno miesięcznych, jak i długookresowych, zasługiwało na pozytywną ocenę, a co za tym idzie na ich uwzględnienie. Biorąc jednakże pod uwagę zasady doświadczenia życiowego, Sąd doszedł do przekonania, iż w niektórych aspektach wskazane koszty są przeszacowane i nie są uzasadnione ani okolicznościami, ani dobrem małoletniego dziecka. W związku z powyższym za zbyt wysokie należało uznać koszty corocznych wyjazdów wakacyjnych i jako wystarczające należało ustalić je w wysokości ok. 2.000 zł w skali roku. Ponadto koszty związane z prezentami na Boże Narodzenia, Wielkanoc, Mikołajki, Dzień dziecka w wysokości po 100 zł. Dla każdej z wymienionych okazji należało uznać za zupełnie wystarczające, odpowiednie do wieku i potrzeb małoletniego powoda. Nadto, Sąd nie uwzględnił kwoty 250 zł za dojazdy do szkoły, gdyż nie została wykazana odległość z domu do placówki oświatowej, ani faktyczny miesięczny koszt dojazdu dziecka do niej.

Sąd dał również wiarę zeznaniom pozwanego co do jego aktualnych kosztów utrzymania oraz dał wiarę zeznaniom pozwanego co do jego obecnych dochodów oraz sytuacji rodzinnej. W tym zakresie brak było jakichkolwiek podstaw, aby odmówić tymże depozycjom przymiotu wiarygodności. Przedstawił on bowiem szereg dokumentów uwiarygadniających ponoszone przez niego miesięczne koszty utrzymania, natomiast w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych przez spółki, w których interesach gospodarczych pozwany partycypuje, brak było przesłanek, ażeby uznać, iż twierdzenia wskazujące, że dochód tychże spółek przekazywany jest na ich cele rozwojowe, nie podlegają prawdzie, w szczególności, iż pozwany przedstawił dokumenty prywatne wskazujące na przeprowadzone w wymienionych uprzednio podmiotach gospodarczych procesy modernizacyjne i rozwojowe. Brak było również podstaw do podważania wiarygodności zeznań pozwanego w odniesieniu do wysokości jego zarobków "netto", uzyskiwanych z prowadzonych działalności gospodarczych.

Roszczenie małoletniego powoda E. S. (2) jest zasadne i jako takie zasługiwało na uwzględnienie.

Zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają zgodnie z treścią 135 § 1 k.r. i o. dwa czynniki: usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego mierzone posiadanymi przez niego kwalifikacjami zawodowymi, sytuacją na rynku pracy, stanem zdrowia, miejscem zamieszkania itp. Współzależność między tymi dwoma czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Dopiero więc ustalenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, następnie zaś porównanie tych wartości oraz ich łączna ocena umożliwia ustalenie, czy i w jakim zakresie potrzeby uprawnionego mogą być zaspokojone przez zobowiązanego (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 r. w sprawie III CRN 350/69 opubl. OGP z 1970 r., nr 2 , poz.15).

Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez Sąd wysokości alimentów (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 r., III CRN 350/69).

Ponadto nadmienić wypada, iż usprawiedliwione potrzeby małoletniego dziecka stron powinny być oceniane z uwzględnieniem standardów panujących w ich środowisku i dotychczasowej stopy życiowej rodziny. Rozwód rodziców nie powinien zaś wpływać negatywnie na sytuację dzieci, które nadal mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami (Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 5 kwietnia 2013 r.,VI ACz 749/13)

Zakres potrzeb dziecka , które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka oraz przygotować je należycie - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy i do samodzielnego życia. Pod pojęciem usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego rozumieć należy zatem nie tylko środki utrzymania zaspokajające uprawnionemu jego potrzeby fizyczne i mieszkanie, wyżywienie zapewniające jego prawidłowy rozwój, odzież, środki higieny osobistej, edukację, czy opiekę lekarską w wypadku choroby, ale także potrzeby duchowe i kulturalne, a także środki wychowania. Usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego nie należy także utożsamiać z minimum utrzymania. Zalicza się do nich bowiem także możliwość rozwoju zainteresowań i uzdolnień, dostarczanie rozrywek i wypoczynku. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 19.05.1975 r. w sprawie III CRN 55/75 opubl. OSNCP z 1976 r. , poz. 133 oraz uchwała całej Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987 r. w sprawie III CZP 91/86 opubl. OSNC z 1988 r., z. 4 , poz. 42).

W niniejszej sprawie, usprawiedliwione koszty utrzymania mał. E. nie mogły ograniczać się do zaspokajania tylko minimum socjalnego i niezbędnych potrzeb dziecka. Skoro pozwany jest osobą majętną, dobrze zarabiającą, żyjącą na wysokim poziomie, to usprawiedliwione koszty utrzymania mał. E. winny obejmować także wydatki związane z jego zainteresowaniami (...)wyjazdami wakacyjnymi, organizacją urodzin, rozrywką, prezentami z okazji świąt i uroczystości, itp. Wobec powyższego, w świetle możliwości zarobkowych pozwanego i jego stopy życiowej, Sąd uznał wszystkie opisane wyżej wydatki małoletniego za usprawiedliwione.

Odnosząc wszystkie opisane wcześniej rozważania do niniejszej sprawy, zdaniem Sądu, nie sposób podzielić twierdzeń pozwanego odnoszących się do braku możliwości zapewnienia jego małoletniego synowi E. alimentów na poziomie 1.400 zł miesięcznie. Podkreślenia wymaga w szczególności fakt, iż w toku procesu rozwodowego, zakończonego rozwodem bez orzekania o winie, pozwany przystał na świadczenie alimentacyjne w tej właśnie wysokości i nie zgłaszał względem powyższego zasadniczych zastrzeżeń, w szczególności co do możliwości ich ponoszenia. Wskazać należy, iż niewątpliwe pozwany jest osobą zamożną, osiąga wysokie wynagrodzenie z tytułu prowadzonych działalności gospodarczych, posiada majątek w postaci nieruchomości wartych łącznie kilkaset tysięcy złotych, a zatem stanowisko, iż różnica w wysokości alimentów w zamkniętym okresie, którego dotyczy sprawa pomiędzy uiszczanym świadczeniem na rzecz syna E. w wysokości 1.000 zł., a żądaną kwotą 1.400 zł., tj. różnica rzędu 400 zł i to wyłącznie za okres 13-miesięczny, będzie stanowiła dla jego budżetu zbyt wielkie obciążenie, utrudniające codzienne funkcjonowanie, czy wpływające na płynność finansową, nie zasługuje na uwzględnienie. Ponadto, nawet jeżeli abstrakcyjnie przyjąć, iż alimenty w tej wysokości nastręczałyby pozwanemu nadmiernych trudności, to z całą stanowczością wypada podnieść, iż spółki, których wspólnikiem jest pozwany, osiągają stosunkowo wysokie dochody - w wysokości kilkuset tysięcy złotych w stosunku rocznym w przeliczeniu na jednego wspólnika, a zatem wyłącznie od woli pozwanego zależy, w jaki sposób godzi się on na sposób przeznaczenia tych środków. Pozwany, mając świadomość zobowiązań co do partycypacji w kosztach utrzymania swoich małoletnich dzieci winien organizować swoje stosunki gospodarcze i finansowe w taki sposób, ażeby móc w sposób odpowiedni, adekwatny w stosunku do swojego poziomu życia, a także wobec potrzeb uzasadnionych dla dzieci w wieku małoletniego powoda, uczestniczyć w pokrywaniu kosztów z tym związanych, zatem w razie zaistnienia okoliczności dysponowania niewystarczającymi środkami winien podjąć niezbędne kroki celem przeprowadzenia ustaleń z wspólnikami co do możliwości otrzymywania części dochodów spółki na jego potrzeby prywatne, choćby w postaci częściowej dywidendy. Mając na względzie zasady doświadczenia życiowego, dokonując obiektywnej oceny stanu majątkowego pozwanego i jego możliwości finansowych, także poprzez pryzmat zasad współżycia społecznego, nie sposób uznać, iż osoba uzyskująca miesięczne uposażenie rzędu 9.000 złotych, posiadająca liczne aktywa majątkowe o kilkusettysięcznej wartości, a ponadto, posiadająca udziały w podmiotach gospodarczych, z których przysługuje jej formalnie uzyskany dochód, który w przeliczeniu na okresy miesięczne kształtuje się na poziomie kilkudziesięciu tysięcy złotych, nawet biorąc pod uwagę szereg zobowiązań finansowych wobec instytucji bankowych, czy innych podmiotów, nie była w stanie udźwignąć jednokrotnego obciążenia o łącznej wysokości 5.200 zł.

Na marginesie wskazać również należy, iż pozwany, jak sam przyznał, wydał kwotę 6.500 zł na letnie wakacje we W. w roku 2015 oraz zimowy wypoczynek w B. w roku 2016, w związku z czym, biorąc pod uwagę także ten aspekt, podnoszone przez pozwanego twierdzenia, iż nie byłby w stanie ponieść jednorazowego wydatku w wysokości 5.200 zł na alimenty dla małoletniego syna E., uznać należy wyłącznie za dążenie do uniknięcia odpowiedzialności finansowej za utrzymanie syna i w rzeczywistości nijak ma się do przytaczanej trudnej sytuacji budżetowej pozwanego.

Wobec powyższego, zdaniem Sądu, w świetle możliwości zarobkowych pozwanego, uzasadnione jest, by w znacznej części partycypował on w kosztach utrzymania małoletniego syna. Skoro koszt utrzymania dziecka w spornym okresie wynosił miesięcznie ok. 2.200 zł, to pozwany winien, zdaniem Sądu, pokrywać większą część tej kwoty, tj. 1400 zł miesięcznie. Uwzględniając nawet taki wydatek, pozwanemu, przy uwzględnieniu jego możliwości zarobkowych, pozostanie nadal odpowiednia ilość środków finansowych na pokrycie jego własnych potrzeb. Zauważyć jednocześnie trzeba, że K. S. (1) w okresie dotyczącym niniejszej sprawy sprawowała codzienną opiekę nad małoletnim synem E.. Czynności wykonywanych przez nią codziennie nie sposób przeliczyć na określone kwoty pieniężne, lecz fakt ten winien być uwzględniony przy rozstrzyganiu sprawy o alimenty, bowiem to na matce dziecka spoczywa całkowity ciężar codziennej opieki i troski nad dzieckiem, przygotowywania mu posiłków, prania ubrań, wspólnych zabaw, kąpieli, troski o zdrowie małoletniego itp. Wobec powyższego, w ocenie Sądu matka dziecka przez swoje osobiste starania również spełnia swój obowiązek alimentacyjny wobec dziecka. Skoro rodzice dziecka nie tworzą wspólnego gospodarstwa domowego, a pozwany spędza z synem nieporównywalnie mniejszą ilość czasu od jego matki, to nie sposób nie uwzględnić, rozkładając udział finansowy każdego z rodziców w finansowaniu potrzeb dziecka, osobistych starań matki, czynionych każdego dnia o rozwój fizyczny, duchowy syna przez co rozumie się starania o jej wychowanie, pielęgnowanie, nadzór nad nią, przyrządzanie posiłków itp. Sam przepis art. 135 § 2 krio stanowi bowiem, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, może polegać także w całości lub części na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie.

Istotnym jest także fakt, że zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, zobowiązany do alimentacji winien w maksymalny możliwy dla siebie sposób przyczyniać się do ponoszenia kosztów utrzymania małoletniego dziecka.

Uwzględniając wszystkie powyższe okoliczności, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kwotę łączną 5.200 zł tytułem alimentów za okres od dnia 01.07.2015 r. (miesiąca w którym wniesiono pozew) do dnia 28.07.2016 r. (...) - tytułem różnicy pomiędzy uiszczonymi w Tm okresie alimentami po 1.000 zł miesięcznie, a należną kwotę 1.400 zł (tj. 400 zł x 13 miesięcy), o czym orzekł w punkcie I wyroku.

W pkt II wyroku, wobec cofnięcia powództwa w pozostałym zakresie, postępowanie należało umorzyć.

Odnosząc się do kwestii kosztów zastępstwa procesowego, Sąd miał na względzie, że w niniejszej sprawie pomiędzy powodami zachodziło współuczestnictwo formalne. Zatem, de facto zgłoszono dwa odrębne powództwa przeciwko M. S. (1), jednakże powodowie reprezentowani byli przez jednego pełnomocnika. Analogicznie, pełnomocnik pozwanego reprezentował swego mocodawcę przeciwko obojgu powodom.

Zgodnie natomiast ze stanowiskiem zawartym w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 08.1.2015r. w sprawie III CZP 58/15 (OSNC 2016/10/113) - współuczestnikom formalnym (art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c.), reprezentowanym przez jednego pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym, należy się zwrot kosztów procesu obejmujących jego wynagrodzenie ustalone odrębnie w stosunku do każdego współuczestnika. Sąd powinien jednak obniżyć to wynagrodzenie, jeżeli przemawia za tym nakład pracy pełnomocnika, podjęte przez niego czynności oraz charakter sprawy (art. 109 § 2 k.p.c.). Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy Sąd obniżył wynagrodzenie pełnomocników wynikające z norm przepisanych o połowę w stosunku do każdego z powództw, albowiem pełnomocnicy sporządzali pisma w sprawie w stosunku do obu powództw łącznie, zatem ich nakład pracy nie podwajał się z uwagi na fakt, iż w niniejszej sprawie zgłoszono dwa powództwa.

Skoro więc powód E. S. (2) pierwotnie dochodził alimentów w wysokości 2.400 zł, a ostatecznie zasądzono je w wysokości 1.400 zł., to powód ten wygrał proces w 58%. Koszty zastępstwa procesowego powoda ustalono na podstawie § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2015.617 - sprawa wszczęta w 2015r.). Sąd obniżył koszty zastępstwa procesowego dla pierwszego z powództw o połowę, tj. z kwoty 2.400 zł do kwoty 1.200 zł (o czym była mowa wyżej). Zatem ostatecznie, kwota należna mał. E. S. (2) tytułem kosztów procesu to 1.200 x 58% = 696 zł.

Pozwany wygrał sprawę z powództwa mał. E. w 42%. Na koszty procesu pozwanego złożyła się kwota 30 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ( kwota 60 zł- - § 6a pkt 11 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. analogicznie jak w przypadku pełnomocnika powodów pomniejszona o połowę) oraz koszt dojazdu pełnomocnika z G. na pięć rozpraw po 70 km w jedną stronę tj. łącznie 700 km (przyjmując co do mał. E. połowę tej wartości tj. 350 km x 0,8 zł= 280 + 30 zł = 310 zł x 42% = 130,20 zł)

Po kompensacji wzajemnie należnych kosztów procesu (696 zł -130,20 zł = 565,80 zł) należało zasądzić od pozwanego na rzecz mał. E. S. (2) kwotę 565,80 zł, o czym orzeczono w pkt III wyroku.

Powód E. S. (1) pierwotnie dochodził alimentów w wysokości 2.100 zł, ostatecznie powód cofnął jednakże powództwo ponad kwotę 1.000 zł., w związku z czym powód wygrał proces w 47%. Analogicznie koszty zastępstwa procesowego Sąd obniżył do kwoty 1.200 zł. zatem należne temu powodowi koszty stosunkowo do wyniku sporu wynosiły 564 zł (1.200 zł x 47%).

Pozwany wygrał sprawę z powództwa mał. E. w 53%. Na koszty procesu pozwanego złożyła się kwota 30 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz koszt dojazdu pełnomocnika z G. na pięć rozpraw po 70 km w jedną stronę tj. łącznie 700 km (przyjmując co do mał. E. połowę tej wartości tj. 350 km x 0,8 zł= 280 zł + 30 zł = 310 x 53% = 164,30 zł).

Po kompensacji wzajemnie należnych kosztów procesu (564 zł - 164,30 zł = 399,70 zł) należało zasądzić od pozwanego na rzecz mał. E. S. (1) kwotę 399,70 zł, o czym orzeczono w pkt IV wyroku.

Na marginesie tylko dodać wypada, że co do uiszczanej przez pozwanego w toku sprawy kwoty po 1.000 zł na rzecz każdego z powodów, i cofnięcia powództwa w tym zakresie przez stronę powodową, nie sposób uznać, że w tym zakresie powodowie spór przegrali. Motywem cofnięcia pozwu w tym zakresie był bowiem fakt, że pozwany co do kwoty po 1.000 zł na rzecz każdego z synów w czasie trwania sprawy rozliczył się, albowiem stosował się do postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia w tym zakresie.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 102 kpc, odstępując od obciążania nimi pozwanego, uwzględniając fakt, iż zgodnie z orzeczeniem winien on pokryć jednorazowo kwotę 5200 zł tytułem zaległych alimentów.

Sąd nadał również wyrokowi w jego punkcie I, to jest zasadzającym alimenty, rygor natychmiastowej wykonalności, albowiem zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty - co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE