Sygn. akt IX Ka 1730/13
Dnia 23 grudnia 2013 roku
Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Krzysztof Sajtyna
Protokolant: st.sekr.sądowy Iwona Stefańska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Roberta Jagusiaka
po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2013 roku
sprawy A. B.
oskarżonego o przestępstwo z art.290 § 1 kk w zw. z art.278 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Jędrzejowie
z dnia 28 sierpnia 2013 roku sygn. akt II K 344/13
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
1. uchyla orzeczenie wydane w trybie art. 46 § 1 kk (punkt 3 wyroku);
2. czyn przypisany oskarżonemu kwalifikuje z art. 120 § 1 kw i za to na podstawie art. 120 § 1 kw w zw. z art. 19 kw wymierza mu karę 5 (pięciu) dni aresztu;
3. na podstawie art. 42 § 1 i 2 kw wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary aresztu warunkowo zawiesza na okres próby 10 (dziesięciu) miesięcy;
4. na podstawie art. 120 § 3 kw orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego Nadleśnictwa J. nawiązkę w kwocie 280,28 (dwieście osiemdziesiąt 28/100) złotych;
5. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty za obie instancje;
II. w pozostałej części utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;
III. zasądza od oskarżonego za rzecz Skarbu Państwa kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tytułem wydatków za postępowanie odwoławcze.
IX Ka 1730/13
A. B. został oskarżony o to, że:
w dniu 10 maja 2013r w lesie państwowym leśnictwa K. oddz. 110 położonym w miejscowości M. woj. (...) dokonał wyrębu, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia dwie sztuki drewna brzozowego oraz dwie sztuki drewna sosnowego o łącznej masie 0,98 metra sześciennego wartości 140,14 na szkodę Nadleśnictwa J., tj. o czyn z art. 290 § l k.k. w zw z art. 278 § l k.k.
Sąd Rejonowy w Jędrzejowie wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2013 roku
w sprawie II K 344/13 orzekł, co następuje:
l) uznał oskarżonego A. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiącego występek z art. 290 § l k.k. w zw z art. 278 § l k.k. i za to na podstawie art. 278 § l k.k .w zw z art. 290 § l k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,
2) na podstawie art. 69 §1 i 2 k.k. i art. 70 § l pkt. l k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata,
3) na podstawie art. 46 § l k.k. nałożył na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Nadleśnictwa J. kwoty 140,14 zł (sto czterdzieści zł czternaście gr), uznając, iż orzeczony środek karny został wykonany w całości,
4) na podstawie art. 290 § 2 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego Nadleśnictwa J. nawiązkę w kwocie 280,28 zł (dwieście osiemdziesiąt zł dwadzieścia osiem gr),
5) na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust.l pkt. l ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 1983r. Nr 49 póz. 223) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące wydatki w kwocie 90 (dziewięćdziesiąt) złotych i opłatę w kwocie 60 (sześćdziesiąt) złotych.
Powyższy wyrok w całości zaskarżył oskarżony, który w osobiście sporządzonej apelacji zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na przyjęciu, że oskarżony dopuścił się zarzuconego mu czynu. Wnosił o zmianę wyroku Sądu Rejonowego w Jędrzejowie i umorzenie postępowania lub uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja o tyle okazała się skuteczna, że doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób wskazany w dyspozytywnej części wyroku.
Nie jest ona jednak wynikiem podniesionych w apelacji zarzutu i argumentów, lecz uwzględnieniem zmiany stanu prawnego obowiązującego od dnia 9 listopada 2013 roku.
Oskarżonemu przypisano mianowicie wyręb i kradzież drzewa wartości 140,14 złotych.
Art. 120 § 1 k.w. zmieniony przez art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 września 2013 r. (Dz.U.2013.1247) zmieniającej kodeks wykroczeń z dniem 9 listopada 2013 r. i w treści obowiązującej w dacie wyrokowania (art. 4 § 1 k.k.) obejmuje sytuacje, gdzie wartość skradzionego drzewa nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia. W dacie wyrokowania przez Sąd Okręgowy wynagrodzenie minimalne wynosiło 1600 złotych, a więc wartość graniczna pomiędzy wykroczeniem, a przestępstwem wynosi 400 złotych.
W następstwie tego czyn oskarżonego należało zakwalifikować jako wykroczenie z art. 120 § 1 k.w. Uwzględniając charakter czynu oraz dotychczasową niekaralność oskarżonego, adekwatną karą będzie zdaniem Sąd Odwoławczego kara 5 dni aresztu (art. 120 § 1 k.w. w zw. z art. 19 k.k.) z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 10 miesięcy (art. 42 § 1 i 2 k.w.). Obligatoryjne było w takiej sytuacji orzeczenie nawiązki w wysokości podwójnej wartości skradzionego drzewa (art. 120 § 3 k.w.).
Konsekwencją zakwalifikowania czynu oskarżonego jako wykroczenia było uchylenie orzeczenia o nawiązce z art. 46 § 1 k.k., które to rozstrzygniecie niezależnie od tej zasadniczej przyczyny jej uchylenia i tak było w stopniu oczywistym nieprawidłowe.
Naprawienie szkody z art. 46 § 1 k.k. może dotyczyć wyłącznie sytuacji, gdy szkoda w dacie wyrokowania realnie istnieje, a nadto nie zachodzi okoliczność z art. 415 § 5 k.p.k. W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że szkoda została naprawiona, a rozstrzygniecie o orzeczeniu w trybie art. 46 § 1 k.k. i jednoczesnym stwierdzeniu o wykonaniu tego środka należy uznać za w stopniu rażącym nieprawidłowe i wręcz kuriozalne mogące świadczyć o nieznajomości istoty tej instytucji prawa karnego materialnego.
Nie jest natomiast zasadny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych podniesiony przez apelującego. Sąd Rejonowy przeprowadził przewód sądowy, a w jego ramach postępowanie dowodowe bardzo starannie. Zgromadzone w ten sposób dowody poddał całościowej ocenie nie zawierającej jakichkolwiek błędów natury faktycznej i logicznej. Swoje stanowisko przedstawił w wyczerpującym uzasadnieniu wyroku spełniającym wymogi art. 424 k.p.k. Z tych też powodów ocena dokonana przez Sąd I instancji pozostaje pod ochroną zasady swobodnej oceny dowodów z art. 7 k.p.k., a przytaczanie tych samych słusznych argumentów ponownie przez Sąd Odwoławczy jest zbędne.
Z kolei skarżący stawiając ogólnikowy zarzut błędu w ustaleniach faktycznych prowadzi dowolną polemikę z tą oceną, nie przedstawiając żadnych merytorycznych argumentów mogących podważyć dowody obciążające go, które stanowiły podstawę ustaleń w sprawie. Nie wykazuje przy tym żadnych konkretnych uchybień zasadom logicznego rozumowania lub wskazaniom wiedzy życiowej, jakich miał się dopuścić Sąd Rejonowy.
Z tych też powodów Sąd Okręgowy na podstawie art. 456 k.p.k. i art. 437 § 1 i 2 k.p.k., art. 634 k.p.k. i art. 21 pkt 2 a ustawy z dnia 23.06.73 r. o opłatach w sprawach karnych.
SSO Krzysztof Sajtyna