Sygn. akt. II K 303/17
Dnia 06 września 2017 r.
Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym
w składzie:
Przewodniczący: SSR Jan Steraniec
Protokolant: st. sekr. sąd. Aneta Sawlewicz-Szydlik
Przy udziale Asesora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Krzysztofa Batyckiego
po rozpoznaniu na rozprawie dnia 06 września 2017 r.
sprawy B. L. (1) z domu D., c. F. i Z. z d. C., urodz. (...) w S.
skazanej prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Szczytnie:
1. z dnia 04 października 2016r. w sprawie II K 260/16 za czyn z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 31 § 2 kk popełnionym w dniu 03 sierpnia 2015 roku na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby i oddaniem pod dozór kuratora sądowego i na podstawie art. 93 a § 1 pkt 2 kk orzeczenia wobec wymienionej środka zabezpieczającego w postaci terapii dla osób z zaburzeniami osobowości,
2. z dnia 16 stycznia 2017 roku w sprawie II K 328/16 za czyn z art. 190 a § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk popełniony w okresie od 01 stycznia 2015 roku do 15 marca 2016 roku na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby,
I. na podstawie art. 569 § 1 kpk w zw. z art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk w zw. z art. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny i niektórych innych ustaw wymierzone skazanej B. L. (2) wyrokami w sprawach II K 260/16 i II K 328/16 kary pozbawienia wolności łączy i orzeka karę łączną 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,
II. na podstawie art. 89a § 1 i 3 kk w zw. z art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby,
III. na podstawie art. 576 § 1 kpk w pozostałym zakresie wyroki pozostawia do odrębnego wykonania,
IV. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia skazaną w całości od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa,
V. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. S. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu skazanej B. L. (2) w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego kwotę 120,00 złotych, oraz tytułem podatku VAT kwotę 27,60 złotych.
B. L. (2) została skazana następującymi prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Szczytnie:
1. z dnia 04 października 2016 r. w sprawie II K 260/16 za czyn z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 12 k.k. i w zw. z art. 31 § 2 k.k. popełnionym w dniu 03 sierpnia 2015 roku na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby i oddaniem pod dozór kuratora sądowego i na podstawie art. 93 a § 1 pkt 2 kk orzeczenia wobec wymienionej środka zabezpieczającego w postaci terapii dla osób z zaburzeniami osobowości,
2. z dnia 16 stycznia 2017 roku w sprawie II K 328/16 za czyn z art. 190 a § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk popełniony w okresie od 01 stycznia 2015 roku do 15 marca 2016 roku na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby,
(dowody: odpisy wyroków k. 7-7v, 8-9, dane o karalności k. 5).
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 569 §1 k.p.k. Sąd wydaje wyrok łączny jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych Sądów.
Zgodnie z treścią art. 85 §1 i §2 k.k., obowiązującą od dnia 01.07.2015 r., Sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, zaś podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za te przestępstwa. Z §3 tego artykułu wynika, że jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu.
Zgodnie natomiast z treścią art. 89 § 1 k.k. w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary łącznej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia każdego z tych przestępstw nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające do osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Z §1a tego artykułu wynika, że w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, sąd może w wyroku łącznym orzec karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.
Z uwagi na fakt, iż kara łączna w wyroku łącznym stanowi odrębną karę zastępującą wszystkie wymierzone kary jednostkowe i wymierzone już kary łączne za pozostające w zbiegu przestępstwa, konieczne jest ustawowe określenie granic wymiaru tej kary, a ściślej mówiąc ustawowe przesądzenie górnej i dolnej granicy, w ramach których Sąd dokona wymiaru kary łącznej. Przy orzekaniu kary łącznej w wyroku łącznym mogą mieć zastosowanie różne systemy łączenia kar jednostkowych i łącznych. Są nimi: system kumulacji - polegający na zsumowaniu wszystkich wymierzonych kar jednostkowych i łącznych, a następnie wykonaniu jednej skumulowanej kary; system absorpcji - polegający na przyjęciu, że najsurowsza kara wymierzona za pozostające w zbiegu realnym przestępstwa pochłania kary łagodniejsze, co sprawia iż tylko ta kara podlega wykonaniu oraz system asperacji - polegający na przyjęciu za podstawę najsurowszej kary orzeczonej za pozostające w zbiegu przestępstwa, podlegającej odpowiedniemu obostrzeniu w sposób przewidziany w ustawie karnej. Występują także systemy mieszane w dwóch odmianach: redukcyjnym - polegającym na swoistym obniżeniu kary ustalonej w wyniku zsumowania kar jednostkowych i łącznych orzeczonych za poszczególne przestępstwa oraz system mieszany wykorzystujący elementy asperacji - polegający na określeniu zasad wymiaru jednej kary łącznej w oparciu o kary wymierzone jednostkowo i wymierzone już kary łączne, przy czym podstawą wymiaru kary łącznej jest najsurowsza z kar (jednostkowych lub łącznych) podlegająca jednak obostrzeniu w sposób przewidziany w ustawie. Obowiązujący Kodeks karny opiera się co do zasady na systemie mieszanym, nazywanym także systemem kary łącznej. Należy jednak podkreślić, że regulacje zawarte w przepisach art. 85 i następnych k.k. nie wskazują w sposób jednoznaczny modelu (zasady, dyrektywy), który stanowić powinien podstawę wymiaru kary łącznej. Zgodnie bowiem z art. 86 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar (jednostkowych, łącznych) wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak ustalonych w tym przepisie granic danego rodzaju kary. W orzecznictwie panuje pogląd, iż wybór sposobu wymiaru kary łącznej uzależniony jest od oceny okoliczności konkretnego wypadku, w tym w szczególności więzi o charakterze przedmiotowym i podmiotowym pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, za które wymierzono kary jednostkowe (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2002 r., II KK 270/02, LEX nr 55547).
Należy także nadmienić, iż – jak wynika z art. 85a k.k. orzekając karę łączną, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Wymierzając karę łączną Sąd orzeka w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności.
W niniejszej sprawie połączeniu podlegały kary orzeczone prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawach II K 260/16 i II K 328/16. W każdej bowiem z tych spraw orzeczono wobec skazanej kary pozbawienia wolności podlegające łączeniu.
W niniejszej sprawie pomiędzy przestępstwami popełnionymi przez skazaną, za które wymierzono kary w sprawach II K 260/16 i II K 328/16 nie istnieje związek przedmiotowy, bowiem skazana popełniła występki skierowane przeciwko różnorodzajowym dobrom prawnie chronionym tj. wolności oraz przeciwko działalności instytucji państwowych. Pomiędzy przestępstwami tymi zachodzi natomiast bliskość czasowa. Ponadto zauważenia wymaga, że skazana popełniła przestępstwa mając w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem.
Uwzględniając powyższe Sąd, mając możliwość wymierzenia kary łącznej w granicach od 3 do 5 miesięcy pozbawienia wolności, uznał że nie zachodzi potrzeba orzeczenia maksymalnie długiego okresu resocjalizacji skazanej. Jednocześnie Sąd uznał, iż skazana zasługuje na skorzystanie z dobrodziejstwa jakie niesie za sobą warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary łącznej i orzekł takowe na okres 2 lat tytułem próby. Skazana nie wykazuje cech głębokiej demoralizacji i dla osiągnięcia wobec niej celu wychowawczego wystarczającym jest poddanie jej próbie.
Sąd uznaje, że orzeczona kara łączna w wymiarze 4 miesięcy pozbawienia wolności uwzględnia wszystkie wskazane okoliczności, jest zgodna z zasadą trafnej reakcji karnej i w sposób właściwy zrealizuje nie tylko swoje funkcje wychowawcze i zapobiegawcze wobec skazanej, a także należycie będzie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.
Względy prewencji szczególnej, jak i ogólnej, w ocenie Sądu, wskazywały na konieczność wymierzenia skazanej kary łącznej według zasady asperacji, uznając tę metodę za najbardziej adekwatną w niniejszej sprawie.
Na podstawie art. 576 §1 k.p.k. wyroki podlegające łączeniu w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym Sąd pozostawił odrębnemu wykonaniu – jak w pkt III.
Na rzecz obrońcy skazanej z urzędu zasądzono wynagrodzenie zgodnie z obowiązującymi stawkami, uwzględniając nakład pracy obrońcy.
Sąd ponadto zwolnił skazaną od ponoszenia kosztów postępowania.