UZASADNIENIE

Stan faktyczny:

W dniu 20 czerwca 2014r. w G. powódka K. P. jadąc samochodem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), zjeżdżając z wiaduktu, przy skrzyżowaniu z ul. (...), uderzyła w tył poprzedzającego ją pojazdu marki S. (...), który zatrzymał się – mimo zielonego światła dla jego kierunku ruchu – celem przepuszczenia pieszego przechodzącego przez przejście dla pieszych.

(okoliczność bezsporna)

W chwili kolizji pojazd powódki nie posiadał ważnych badań technicznych. Ostatnie badanie techniczne przeszedł pozytywnie w dniu 1 czerwca 2013r.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o zaświadczenie k. 26)

Powódka zawarła z pozwanym Towarzystwem (...) z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia AC ww. pojazdu na okres od 6 września 2013r. do 8 września 2014r. z sumą ubezpieczenia 25.000 zł.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o polisa nr (...) k. 11)

Zgodnie z § 7 ust. 2 pkt 4 OWU z zakresu ochrony ubezpieczeniowej są wyłączone szkody powstałe w czasie ruchu pojazdu bez ważnego badania technicznego lub niespełniającego wymogów tego badania, o ile miało to wpływ na zaistnienie szkody. Zgodnie z § 25 OWU w przypadku szkody całkowitej odszkodowanie ustala się w kwocie równej wartości pojazdu z dnia powstania szkody, pomniejszonej o wartość pojazdu w stanie uszkodzonym samą wartością pozostałości. W myśl § 2 pkt 16 OWU szkodą całkowitą jest uszkodzenie pojazdu w takim stopniu, przewidziany maksymalny koszt naprawy w wariancie, w którym zawarto umową ubezpieczenia, przekracza 70 % wartości rynkowej pojazdu w dniu zaistnienia szkody.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o OWU k. 27-38)

W dniu 20 czerwca 2014r. powódka dokonała telefonicznego zgłoszenia szkody. Decyzją z dnia 23 lipca 2014r. pozwany wskazał, że nie znalazł podstaw do uznania roszczenia, argumentując, że złożona przez powódkę dokumentacja uniemożliwiła ustalenie czy na dzień powstania szkody pojazd miał ważne badania techniczne. W dniu 17 sierpnia 2014r. powódka złożyła odwołanie od decyzji ubezpieczyciela. Na mocy decyzji z dnia 28 sierpnia 2014r. pozwany podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko, powołując się na § 7 ust. 2 pkt 4 OWU AC. Pismem z dnia 12 marca 2015r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 24.000 zł tytułem odszkodowania za szkodę. Decyzją z dnia 3 czerwca 2015r. ubezpieczyciel ponownie podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: formularz zgłoszenia szkody k. 6 akt szkody, odwołanie k. 60 tamże, zgłoszenie szkody k. 121 tamże, decyzja pozwanego z dnia 23 lipca 2014r. k. 41 tamże, decyzję z dnia 28 sierpnia 2014r. k. 65 tamże, decyzję z dnia 3 czerwca 2015r. k. 122 tamże)

Przed lipcem 2014r. przedmiotowy pojazd uczestniczył w innych kolizjach drogowych, lecz uszkodzenia zostały naprawione. Stan techniczny pojazdu był dobry, samochód nie posiadał wad konstrukcyjnych, zaś usterki związane z eksploatacją były na bieżąco usuwane.

(dowód: zeznania świadka P. A. płyta CD k. 99, zeznania świadka M. W. płyta CD k. 99, zlecenia k. 22-25)

Uzasadniony koszt naprawy ww. pojazdu w wyniku w kolizji drogowej z dnia 20 czerwca 2014r.wynosi 30.408,13 zł. Wartość rynkowa przedmiotowego pojazdu w stanie nieuszkodzonym wynosiła 22.400 zł brutto natomiast wartości w stanie uszkodzonym 6.900 zł brutto.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu motoryzacji i wycen pojazdów J. D. k. 111-127 wraz z pisemną opinią uzupełniającą k. 117-118)

Ocena dowodów:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony, dowodu z zeznań świadków P. A. i M. W., dowodu z opinii biegłego sądowego J. D..

Oceniając zebrany materiał dowodowy Sąd uznał, iż dowody z dokumentów w postaci akt szkody oraz dokumentów dołączonych do pozwu są wiarygodne, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, ani też żadna ze stron nie zaprzeczyła, iż osoby podpisane pod tymi pismami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych.

W ocenie Sądu za wiarygodne należało również uznać zeznania świadków. Zdaniem Sądu zeznania te były spójne, niesprzeczne. Zeznania te nie budzą również żadnych wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego oraz logicznego rozumowania. Nadto, strona pozwana nie wykazała, aby stan pojazdu sprzed powstania szkody odbiegał od stanu opisanego przez świadków.

Sąd nie znalazł też żadnych podstaw do kwestionowania opinii biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych J. D.. Zważyć bowiem należy, iż opinia została sporządzona przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę fachową, jest jasna i wewnętrznie niesprzeczna, nadto nie budzi żadnych wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego czy logicznego rozumowania. Nadto, w opiniach uzupełniających biegły w sposób przekonujący odpowiedział na wszystkie zarzuty strony pozwanej,. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że opinia złożona przez biegłego J. D. jest kompletna i zupełna, a w konsekwencji stanowi wiarygodny dowód w niniejszej sprawie.

Kwalifikacja prawna:

Normatywną podstawą odpowiedzialności pozwanego stanowią przepisy art. 805 k.c. i art. 824¹ k.c. Zgodnie z art. 805 k.c. przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przepis art. 824¹ § 1 k.c. stanowi jednocześnie, że o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie brak jest podstaw do wyłączenia odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku ubezpieczeniowego z dnia 20 czerwca 2014r. Pozwany powoływał się co prawda na treść § 7 ust. 2 pkt 4 OWU, zgodnie z którym z zakresu ochrony ubezpieczeniowej są wyłączone szkody powstałe w czasie ruchu pojazdu bez ważnego badania technicznego lub niespełniającego wymogów tego badania, o ile miało to wpływ na zaistnienie szkody, jednak nie wykazał, że zaistniały wskazane w tym postanowieniu okoliczności uzasadniające wyłączenie odpowiedzialności ubezpieczyciela. W świetle powyższego postanowienia OWU warunkiem koniecznym do wyłączenia odpowiedzialności ubezpieczyciela był związek przyczynowy pomiędzy brakiem ważnego badania technicznego czy też stanem technicznym pojazdu a powstaniem szkody. Bezsporne pomiędzy stronami było, iż przedmiotowy pojazd nie posiadał ważnych badań technicznych, lecz w toku niniejszego postępowania pozwany nie wykazał, że okoliczność ta miała jakikolwiek wpływ na powstanie szkody, a na pozwanym w tym zakresie spoczywał ciężar dowodu. Podkreślić bowiem należy, iż zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą rozkładu ciężaru dowodu ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Nie budzi przy tym wątpliwości, że ciężar wykazania faktów prawotamujących (tj. powodujących, że dany fakt prawotwórczy w konkretnym przypadku nie wywołał skutku prawnego np. wada oświadczenia woli, niepoczytalność sprawcy deliktu) oraz faktów prawoniweczących (powodujących, że skutki prawne faktu prawotwórczego ustały np. wykonanie zobowiązania, zwolnienie z długu) zasadniczo spoczywa na stronie pozwanej, albowiem ona z tych okoliczności wywodzi korzystane dla siebie skutki prawne. Tymczasem zaoferowany materiał dowodowy nie potwierdza zarzutów pozwanego. Przede wszystkim należy zauważyć, że na podstawie akt szkody i akt sprawy biegły J. D. nie był w stanie określić stanu technicznego pojazdu przed kolizją. Materiał ten był bowiem zbyt skąpy. Natomiast, w oparciu o przedłożone przez powódkę dokumenty w postaci zleceń naprawy pojazdu biegły stwierdził w środę stwierdzono usterki techniczne były usuwane naprawiony w 2012 i 2013. Na podstawie porównania przebiegów wskazanych w zleceniach naprawy z przebiegiem w zgłoszeniu szkody, biegły ustalił, że w dniu 20 czerwca 2014r. pojazd ten miał większy przebieg niż wcześniej, co wskazuje na to, że dokonano ingerencji urządzenie wskazujące przebieg pojazdu. Z opinii biegłego nie wynika jednak, aby okoliczność ta miała jakikolwiek wpływ na możliwości powstania szkody, podobnie jak brak ważnego badania technicznego. Żadnych podstaw do stwierdzenia, że stan pojazdu sprzed szkody mógł mieć wpływ na powstanie szkody nie dają zeznania świadków. Z zeznań tych wynika, że przed lipcem 2014r. wszelkie uszkodzenia były sukcesywnie naprawione. Stan techniczny pojazdu był dobry, samochód nie posiadał wad konstrukcyjnych, usterki związane z eksploatacją były na bieżąco usuwane. Wobec powyższego należało uznać, że pozwany co do zasady ponosi odpowiedzialności za skutki kolizji z dnia 20 czerwca 2014r. na postawie zawartej umowy ubezpieczenia AC.

Kolejną okolicznością sporną była wysokość szkody. Ustalenia w tym zakresie sąd poczynił na podstawie opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny szkód samochodowych J. D.. Z opinii tej wynika, że wartość szkody przekracza wartość rynkową pojazdu w stanie nieuszkodzonym. Jak bowiem wyjaśnił biegły wartość rynkowa przedmiotowego pojazdu w stanie nieuszkodzonym wynosiła 22.400 zł brutto, natomiast uzasadniony koszt naprawy ww. pojazdu w wyniku w kolizji drogowej z dnia 20 czerwca 2014r. wynosi 30.408,13 zł. W świetle opinii uzupełniającej nie zasługiwały na uwzględnienie zarzuty pozwanego dotyczące braku korekty ze względu na brak ważnych badań technicznych. Jak bowiem wyjaśnił biegły, zgodnie z Instrukcją określania wartości pojazdów nr (...) taką korektę stosuje się w stosunku do pojazdów trwale wyłączonych z eksploatacji. Natomiast samochód powódki był stale eksploatowany. Jeśli chodzi o zarzut dotyczący przebiegu pojazdu, to biegły wyjaśnił, że wysokość ujemnej korekty z tego tytułu ustalił na podstawie daty pierwszej rejestracji i wykazanego przebiegu pojazdu w zleceniu nr (...), gdzie średni przebieg wynosił 26.666,66 km. Posiłkując się ww. przebiegiem i doliczając 2 lata do daty zdarzenia, biegły przyjął, że hipotetycznie przebieg pojazdu na dzień powstania szkody wynosił ok. 200.000 km.

Zgodnie z 25 OWU w przypadku szkody całkowitej odszkodowanie ustala się w kwocie równej wartości pojazdu z dnia powstania szkody, pomniejszonej o wartość pojazdu w stanie uszkodzonym samą wartością pozostałości. W myśl § 2 pkt 16 OWU szkodą całkowitą jest uszkodzenie pojazdu w takim stopniu, przewidziany maksymalny koszt naprawy w wariancie, w którym zawarto umową ubezpieczenia, przekracza 70 % wartości rynkowej pojazdu w dniu zaistnienia szkody. Wobec powyższego przyjąć należało, że poniesiona przez powódkę szkoda ma charakter szkody całkowitej i stanowi różnicę pomiędzy wartością pojazdu przed szkodą (22.400 zł brutto) a wartością pozostałości (6.900 zł brutto) tj. 15.500 zł. Zważyć jednak należało, że powódka domagała się zasądzenia kwoty niższej tj. kwoty 11.950 zł, a zgodnie z art. 321 k.p.c. Sąd był związany tym żądaniem.

Mając zatem na uwadze wszystkie podniesione powyżej okoliczności – na mocy art. 805 k.c. i art. 824¹ k.c. – Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 11950 zł. Na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 817 k.c. od tej kwoty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 25 lipca 2015r.

Koszty procesu:

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800), zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. Na zasądzoną kwotę składają się: opłata sądowa od pozwu (598 zł), zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego (1000 zł), opłata za czynności fachowego pełnomocnika powódki – adwokata w stawce minimalnej (4.800 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).

Ponadto, na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 3, art. 8 ust.1 i art. 83 i 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U.2014.1025) Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni tymczasowo wyłożone koszty opinii biegłego sądowego w kwocie 239,75 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE