UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 3 czerwca 2015 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie po rozpoznaniu sprawy z wniosku Prokura N. Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W. o wpis zmiany wierzyciela hipotecznego na skutek skargi uczestnika W. B. na wpis dokonany przez referendarza sądowego w dniu 10 lutego 2015 roku - oddalił wniosek (pkt I); ustalił, że wnioskodawca i uczestnik postępowania ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (pkt II).

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, iż w dniu 10.02.2015r. referendarz dokonał wpisu zmiany wierzyciela hipotecznego, wykreślając (...) Bank S.A. (...) Hipoteczny w Ł. z siedzibą w K. i wpisując Prokura N. Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. na podstawie wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu nr (...) z dnia 26 stycznia 2015r., wystawionego przez wnioskodawcę.

W ocenie Sądu I instancji skarga uczestnika na ten wpis referendarza okazała się nieuzasadniona. Sąd ten przytoczył treść art. 195 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych (Dz.U. z 2014r. Nr 157 j.t.), zgodnie z którym w przypadku nabycia przez fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności albo puli wierzytelności zabezpieczonych hipoteką lub zastawem rejestrowym sąd prowadzący księgę wieczystą lub rejestr zastawów, na wniosek funduszu o zmianę dotychczasowego wierzyciela, dokonuje wpisu w księdze wieczystej lub w rejestrze zastawów o zmianie wierzyciela, na rzecz którego była ustanowiona hipoteka lub zastaw. Do wniosku fundusz załącza wyciąg z ksiąg rachunkowych, podpisany przez upoważnione osoby i zaopatrzony w odpowiednie pieczęcie. Zgodnie z treścią art. 194 cyt. ustawy taki wyciąg z ksiąg rachunkowych stanowi podstawę do wpisu w księdze wieczystej i rejestrach publicznych. Ponieważ referendarz dokonał wpisu zmiany wierzyciela w oparciu o prawidłowo sporządzony wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu, to – w ocenie Sądu Rejonowego – zostały spełnione wszelkie przesłanki wymagane przez przepisy prawa uzasadniające dokonanie zaskarżonego wpisu. Natomiast pozostałe zarzuty podnoszone przez skarżącego, a dotyczące wysokości nabytej wierzytelności przez fundusz od poprzedników prawnych, z uwagi na zakres kognicji sądu wieczystoksięgowego, nie mogły uwzględnione w postępowaniu, którego przedmiotem była zmiana wierzyciela hipotecznego.

Apelację od powyższego postanowienia wywiódł uczestnik, zaskarżając je w całości i wnosząc o uchylenie zaskarżonego wpisu, obciążenie wnioskodawcy kosztami postępowania za obie instancje, a także dopuszczenie dowodu z akt sprawy I C 99/14, prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Szczecinie.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił, iż Sąd Rejonowy niezasadnie przyjął, że przedstawiony przez Prokura N. Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu stanowi odpowiednią podstawę do wpisu zmiany wierzyciela hipotecznego, w sytuacji gdy :

- z przedstawionego wyciągu wynika, iż fundusz zakupił w dniu 31.03.2014r. wierzytelność od C. K., co stoi w sprzeczności z wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14.10.2014r., wydanym w sprawie I C 99/14, w którym to wyroku Sąd ten stwierdził, że na podstawie umowy kredytowej nr (...) z dnia 28.04.2009r. zawartej z C. K. - wierzycielem na dzień wyrokowania jest G. (...) Bank, a nie Prokura (...);

- kwota wykazana przez Prokura (...) jest kwotą o blisko 5000 zł wyższą niż faktyczny dług zasądzony w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14.10.2014r., wydanym w sprawie I C 99/14 na rzecz G. (...) Bank;

- G. (...) Bank nie poinformował uczestnika jako dłużnika rzeczowego o fakcie sprzedaży wierzytelności na rzecz Prokura (...), co spowodowało, że uczestnik nie mógł się od tego odwołać i zapobiec dokonaniu w przyszłości błędnego wpisu.

W ocenie skarżącego dokonanie wpisu na podstawie błędnie sporządzonych dokumentów, poświadczających nieprawdę, jest wadliwe i powinno skutkować uchyleniem takiego wpisu.

Apelujący zaznaczył, iż – co prawda – wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14.10.2014r. nie jest jeszcze prawomocny, ale do tego, by stwierdzić, kto jest stroną w sprawie i w jakim czasie, nie jest potrzebna prawomocność. Prokura (...) nie mógł bowiem w wykazywanym przez siebie czasie nabyć spornej wierzytelności. Uczestnik zastrzegł ponadto możliwość złożenia przez siebie dalszych dowodów w sprawie, w tym wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14.10.2014r. ze stwierdzoną prawomocnością.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja podlegała oddaleniu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Sąd II instancji podobnie jak Sąd I instancji, związany jest zakresem kognicji zakreślonym przez dyspozycję art. 626⁸ § 2 k.p.c. Przepis ten stanowi, że rozpoznając wniosek o wpis sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Badanie to sprowadza się do ustalenia, czy wniosek został złożony przez osobę do tego legitymowaną, czy odpowiada wymogom formalnym oraz czy okoliczności przytoczone we wniosku wraz z dokumentami do niego załączonymi mogą być podstawą dokonania żądanego w nim wpisu.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji prawidłowo uznał, iż w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do wpisu zmiany wierzyciela hipotecznego na podstawie wyciągu z ksiąg rachunkowych Prokura N. Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W. nr (...) z dnia 26 stycznia 2015r.

Podkreślić należy, że formę szczególną dokumentu, do której odwołuje się art. 31 ukwh, stanowiący podstawę dokonania wpisu księgi wieczystej - przewiduje m.in. art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych. Na mocy tego przepisu księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych.

Uzupełnieniem tego przepisu w zaistniałym stanie faktycznym jest art. 195 ustawy o funduszach inwestycyjnych wskazujący, iż w przypadku nabycia przez fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności albo puli wierzytelności zabezpieczonych hipoteką lub zastawem rejestrowym sąd prowadzący księgę wieczystą lub rejestr zastawów, na wniosek funduszu o wpis zmiany dotychczasowego wierzyciela, dokonuje wpisu w księdze wieczystej lub w rejestrze zastawów o zmianie wierzyciela, na rzecz którego była ustanowiona hipoteka lub zastaw rejestrowy. Fundusz, składając wniosek do sądu, dołącza wyciąg z ksiąg rachunkowych, podpisany przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzony pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym, potwierdzający nabycie przez fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności albo puli wierzytelności zabezpieczonych hipoteką lub zastawem rejestrowym.

Analiza akt sprawy wskazuje, iż – w ocenie Sądu II instancji - wyciąg z ksiąg rachunkowych sporządzony przez wnioskodawcę i dołączony do wniosku zawiera odzwierciedlenie transakcji dokonanej w zakresie nabycia wierzytelności przysługującej wobec uczestnika postępowania, a co za tym idzie spełnia wymogi wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i jako taki na podstawie art. 194 i 195 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych posiada moc prawną dokumentu urzędowego, stanowiąc tym samym podstawę dokonania wpisu zgodnie z wnioskiem.

Zaznaczenia przy tym wymaga, że jedynie w postępowaniu cywilnym nie obowiązuje moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w art. 194 ust. 1 cyt. ustawy, o czym stanowi art. 194 ust. 2 . Oznacza to, że w postępowaniu wieczystoksięgowym w dalszym ciągu wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego jest dokumentem urzędowym, stanowiącym odpowiednia podstawę do wpisu zmiany wierzyciela hipotecznego.

W apelacji skarżący podniósł zarzuty, zmierzające do podważenia treści dokumentu urzędowego, jakim jest załączony do wniosku wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu nr (...) z dnia 26 stycznia 2015r., wystawiony przez wnioskodawcę. Wskazał, iż w dniu 31.03.2014r. fundusz nie mógł przejąć wierzytelności wynikającej z umowy kredytowej nr (...) z dnia 28.04.2009r. zawartej z C. K., bowiem z treści wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14.10.2014r., wydanego w sprawie I C 99/14 wynika, iż wskazanym tam wierzycielem na dzień wyrokowania jest G. (...) Bank, a nie Prokura (...). Ponadto – w jego ocenie - kwota wykazana przez Prokura (...) jest kwotą o blisko 5000 zł wyższą niż faktyczny dług zasądzony w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14.10.2014r., wydanym w sprawie I C 99/14 na rzecz G. (...) Bank. Jednocześnie G. (...) Bank nie poinformował uczestnika jako dłużnika rzeczowego o fakcie sprzedaży wierzytelności na rzecz Prokura (...), co spowodowało, że uczestnik nie mógł się od tego odwołać i zapobiec dokonaniu w przyszłości błędnego wpisu.

Skarżący zażądał dla wykazania tych okoliczności dopuszczenia dowodów a akt sprawy I C 99/14 (nie wskazał konkretnie jakich to dowodów), w tym dowodu z sentencji i uzasadnienia nieprawomocnego w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14.10.2014r.

W ocenie Sądu Okręgowego, w postępowaniu wieczystoksięgowym te zarzuty nie mogły być uwzględnione. Podkreślić należy, iż prawidłowo Sąd Rejonowy przyjął, że ograniczona kognicja sądu wieczystoksięgowego uniemożliwia prowadzenie przez ten sąd postępowania rozpoznawczego. Sąd ten orzeka bowiem biorąc pod uwagę jedynie treść wniosku, treść dokumentów załączonych do wniosku i treść księgi wieczystej. Sąd wieczystoksiegowy nie może natomiast dokonywać własnych ustaleń wykraczających poza treść dokumentów stanowiących podstawę wpisu, nie prowadzi postępowania rozpoznawczego, tj. nie przeprowadza dowodu z zeznań świadków, z opinii biegłego itp., nie może przeprowadzić dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach innej sprawy cywilnej. Kognicja sądu wieczystoksięgowego jest ściśle określona przez art. 626⁸§ 2 k.p.c. i nie obejmuje przy tym badania ani rozstrzygania jakichkolwiek sporów o istnienie lub nieistnienie prawa, które ma być wpisane (wykreślone), zarówno w charakterze przesłanki rozstrzygnięcia jak i samego rozstrzygnięcia (postanow. SN 2011-02-23, V CSK 235/10).

W postępowaniu wieczystoksięgowym nie jest zatem możliwe prowadzenie postepowania mającego na celu podważenie treści dokumentu urzędowego. Na marginesie jedynie można wskazać, iż ewentualnie wnioskodawcy przysługuje taka możliwość w innym postępowaniu, tj. w procesie o uzgodnienie treści księgi wieczystej (art. 10 kwh). Ograniczona kognicja sądu wieczystoksięgowego (art. 626⁸ § 2 k.p.c.) oraz ograniczony katalog dokumentów, które mogą stanowić podstawę wpisu do księgi wieczystej, powoduje bowiem, że interes prawny w wystąpieniu z powództwem opartym na podstawie art. 10 u.k.w.h. jest stosunkowo łatwo wykazać.

Mając powyższe rozważania na uwadze, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż brak jest podstaw do uwzględnienia apelacji wnioskodawcy i w związku z tym na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE