UZASADNIENIE

Decyzją z 27 marca 2017 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.) odmówił P. C. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999 r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Do tej kategorii zatrudnienia organ rentowy zaliczył okres zatrudnienia w (...) od 1 sierpnia 1995 r. do 31 grudnia 1998 r. (tj. 3 lata, 5 miesięcy i 19 dni), gdyż jedynie za ten czas ubezpieczony przedłożył świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach. P. C. na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił również stażu ubezpieczeniowego w wymiarze 25 lat. ZUS odmówił doliczenia do tego stażu okresów pracy P. C. w gospodarstwie rolnym jego rodziców od 29 czerwca 1972 r. do 15 lipca 1974 r., od 8 lutego 1975 r. do 11 sierpnia 1975 r. oraz od 1 sierpnia 1977 r. do 11 kwietnia 1978 r., ponieważ zeznania zgłoszonych świadków nie zasługują na wiarę w zakresie, w jakim twierdzili oni, iż w przywołanych okresach ubezpieczony pracował w gospodarstwie rolnym stale i w pełnym wymiarze.

Odwołanie od w/w decyzji złożył P. C. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. Ubezpieczony podał, że w zakwestionowanych przez organ rentowy okresach pracował w gospodarstwie rolnym rodziców po ukończeniu 16 roku życia i okresy te powinny mu zostać zaliczone do stażu ubezpieczeniowego. W pierwszym z okresów ubezpieczony uczęszczał do zasadniczej szkoły zawodowej w S. i łączył naukę z pracą w gospodarstwie rodziców. W dwóch pozostałych okresach ubezpieczony nie pracował zawodowo poza rolnictwem i jednocześnie stale świadczył pracę w rodzinnym gospodarstwie rolnym. P. C. podniósł również, iż posiada 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, na który składa się zatrudnienie w Kombinacie Budownictwa (...) w B. od 11 sierpnia 1975 r. do 31 lipca 1977 r. na stanowisku montera konstrukcji żelbetonowych na wysokości, w Fabryce (...) w S. od 11 kwietnia 1978 r. do 2 listopada 1983 r. na stanowisku zgrzewacza oraz w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. w okresie od 20 maja 1985 r. do 30 czerwca 1992 r. na stanowisku spawacza (odwołanie k. 1-5).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 6-9).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony P. C., urodzony w dniu (...), w dniu 6 marca 2017 r. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury w warunkach szczególnych (k. 1-3 akt organu rentowego). Rozpatrując ten wniosek organ rentowy ustalił, iż ubezpieczony posiada na dzień 1 stycznia 1999 r. staż ubezpieczeniowy w wymiarze 22 lat, 11 miesięcy i 12 dni, z czego okresy składkowe stanowią 22 lata, 9 miesięcy i 6 dni, a okresy nieskładkowe wynoszą 2 miesiące i 6 dni. Organ rentowy uznał, iż ubezpieczony przepracował w warunkach szczególnych 3 lata, 5 miesięcy i 19 dni, tj. od 1 lipca 1995 r. do 31 grudnia 1998 r. w (...), gdyż za ten okres przedstawił świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych. W związku z powyższym decyzją z dnia 27 marca 2017 r., ZUS odmówił przyznania P. C. emerytury, ponieważ na dzień 1 stycznia 1999 r. nie wykazał stażu ubezpieczeniowego w wymiarze 25 lat oraz 15 lat pracy w warunkach szczególnych (decyzja k. 22 akt organu rentowego).

Ubezpieczony od urodzenia mieszkał w B. P. (gm. W.)- (poświadczenie o adresach i okresach zameldowania k. 17 akt emerytalnych). Jego rodzice, S. i S. małż. C., byli posiadaczami gospodarstwa rolnego położonego w tej miejscowości o pow. ok. 6,5 ha. Na gruntach tych uprawiane było zboże oraz ziemniaki. W gospodarstwie prowadzona była hodowla krów (2-3 sztuki), trzody chlewnej (ok. 10 sztuk) oraz drobiu. Gospodarstwo to nie było zmechanizowane. Ojciec ubezpieczonego pracował sezonowo na budowach oraz zajmował się oczyszczaniem rowów. Ubezpieczony był najstarszym dzieckiem małż. C.. P. C. miał brata młodszego o 3 lata oraz drugiego brata i siostrę młodszych o 7-8 lat. Matka ubezpieczonego zajmowała się domem i opieką nad najmłodszymi dziećmi (protokół z dnia 7 grudnia 1973 r. k. 15-16 akt emerytalnych, zeznania świadków S. K. oraz T. J. k. 34v-36 akt sprawy, zeznania ubezpieczonego k. 38v-39v akt sprawy).

Począwszy od (...)r., czyli od ukończenia 16 roku życia, ubezpieczony stale pracował w gospodarstwie rolnym rodziców. W roku szkolnym 1972-1973 P. C. uczęszczał do zasadniczej szkoły zawodowej w S., oddalonej od jego miejsca zamieszkania o ok. 10 km. Podróż pociągiem na trasie pomiędzy B. P. a S. trwała ok. 15 min. Przed udaniem się do szkoły ubezpieczony zajmował się obrządkiem zwierząt oraz wyganiał krowy na pastwiska. Po powrocie ze szkoły, tj. ok. godz. 13-14, P. C. zajmował się obrządkiem zwierząt, wyrzucał obornik i zmieniał ściółkę oraz przygotowywał paszę dla zwierząt m. in. ciął sieczkę, przebierał i parował ziemniaki. Oprócz tych codziennych prac, ubezpieczony pomagał również przy wszystkich pracach polowych tj. orka, sianie, sianokosy, żniwa, wykopki. Ponadto w okresie zimowym ubezpieczony pomagał również przy cięciu drzewa na opał oraz młóceniu zboża. Ubezpieczony do zasadniczej szkoły zawodowej chodził tylko rok tj. do czerwca 1973 r. nie uzyskał promocji do drugiej klasy i od tamtej pory do 14 lipca 1974 r. mieszkał razem z rodzicami i pomagał im przy wykonywaniu wszystkich prac rolniczych zarówno przy inwentarzu, obejściu jak i w polu. Praca ubezpieczonemu w gospodarstwie rolnym rodziców w okresie jego uczęszczania do szkoły zawodowej w S. zajmowała mu co najmniej 4 godziny dziennie, natomiast po nieotrzymaniu promocji do drugiej klasy ubezpieczony w gospodarstwie rolnym rodziców pracował znaczniej dłużej niż 4 godziny dziennie, jak zachodziła potrzeba to prace rolnicze wykonywał cały dzień.

W przerwach pomiędzy pracą zawodową poza rolnictwem, tj. w okresach od 9 lutego 1975 r. do 10 sierpnia 1975 r. oraz od 1 sierpnia 1977 r. do 10 kwietnia 1978 r. P. C. przebywał w B. i stale pracował w rodzinnym gospodarstwie rolnym. W wymienionych okresach ubezpieczony w gospodarstwie rolnym rodziców pracował od rana do wieczora w wymiarze znacznie przekraczającym 4 godziny dziennie (zeznania świadków: S. K. k.34v-35v, T. J. k. 35v-36, zeznania ubezpieczonego k. 39).

Ubezpieczony od dnia 11 sierpnia 1975 r. został zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Kombinacie Budownictwa (...) B. na stanowisku montera instalacji wodno-kanalizacyjnej- w ramach przyuczenia do zawodu, gdyż jednocześnie uzupełniał wykształcenie uczęszczając do zasadniczej szkoły zawodowej dla pracujących (umowa o pracę z 11 sierpnia 1975 r. k. 2 i podanie k. 5 akt osobowych). Dnia 7 czerwca 1977 r. P. C. złożył pismo do dyrekcji zakładu o zatrudnienie na stanowisku montera konstrukcji żelbetowych od 20 czerwca 1977 r. wskazując, że jest absolwentem (...) Szkoły Zawodowej przy (...) (podanie k. 10 akt osobowych) i od dnia 20 czerwca 1977 r. został zatrudniony na stanowisku montera konstrukcji żelbetowych (umowa o pracę k. 11 akt osobowych). Praca ta polegała na składaniu płyt żelbetowych na wysokości ok. 30 m, tj. na budowach 4-piętrowych bloków. Pracę tę ubezpieczony świadczył do 31 lipca 1977 r., czyli przez okres 1 miesiąca i 11 dni (karta obiegowa zmiany k. 14 akt osobowych, świadectwo pracy k. 1 akt osobowych, częściowo zeznania świadka M. W. k. 36-36v i częściowo zeznania ubezpieczonego k. 38-39v).

Od dnia 11 kwietnia 1978 r. P. C. został zatrudniony w Fabryce (...) w S. w pełnym wymiarze czasu pracy na wydziale W5 na stanowisku ślusarza (umowy o pracę z 11 kwietnia 1978 r. oraz 25 kwietnia 1978 r., angaże - akta osobowe). Pismem z dnia 23 października 1979 r. ubezpieczony zwrócił się do kadr o wyrażenie zgody na zmianę stanowiska ze ślusarza na zgrzewacza w związku z brakiem zgrzewaczy na wydziale W-5 (pismo z 23.10.1979 r. – akta osobowe). Z dniem 1 sierpnia 1980 r. P. C. powierzone zostały obowiązki zgrzewacza, którą to pracę wykonywał do 26 lutego 1981 r. (angaż z 1 sierpnia 1980 r. - akta osobowe). Praca ubezpieczonego na stanowisku zgrzewacza polegała na zgrzewaniu detali do wahaczy górnych i dolnych przedniego zawieszenia samochodów marki F. oraz P.. Orzeczeniem lekarskim z dnia 27 lutego 1981 r. stwierdzono, że ubezpieczony ze względów okulistycznych nie może wykonywać pracy precyzyjnej i od dnia 27.02. 1981r. został przeniesiony do pracy chronionej i pracował przy naprawie braków (skierowanie do pracy chronionej z 27.02.1981 r., pismo ubezpieczonego z dnia 16.03.1981 r. – akta osobowe). Po uznaniu przez lekarza D. B., że ubezpieczony może wykonywać pracę ślusarza 30.04.1981 r., od dnia 01.05.1981 r. ubezpieczonemu powierzono obowiązki ślusarza (angaż z 30.04.1981 r. i karta obiegowa z 29.04.1981 r. – akta osobowe). Na stanowisku zgrzewacza ubezpieczony pracował zatem od 01.08.1980 r. do 26.02.1981 r. (6 miesięcy i 26 dni).

W piśmie z dnia 14.04.1983 r. ubezpieczony zwrócił się do Kierownika Wydziału W-4 o wyrażenie zgody na przejście na wydział W-4 (podanie – akta osobowe) i od dnia 2 maja 1983 r. ubezpieczonemu powierzono obowiązki galwanizera (karta obiegowa – akta osobowe). Na stanowisku galwanizera ubezpieczony pracował do 02.11.1983 r. tj. 6 miesięcy, gdzie zajmował się cynkowaniem drobnych elementów (angaż z 2 maja 1983 r. akta osobowe, częściowo zeznania świadków T. B. i J. C. k. 36v-37 oraz częściowo zeznania ubezpieczonego k. 38-39v).

Z dniem 20 maja 1985 r. ubezpieczony został zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) na stanowisku ślusarza (umowa o pracę z dnia 17 maja 1985 r. k. 12 akt osobowych). Ubezpieczony ukończył kurs spawania elektrycznego w dniu 5 listopada 1985 r. i w związku z tym od dnia 1 stycznia 1986 r. został zatrudniony na stanowisku spawacza-ślusarza (angaż z 2 stycznia 1986 r. k. 14 akt osobowych). Od uzyskania uprawnień spawalniczych ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy spawał elektrycznie ogrodzenia, okna, balustrady, schody, rusztowania na potrzeby budownictwa. Z dniem 15 listopada 1991 r. ubezpieczony został przeniesiony na stanowisko dozorcy (angaż z dnia 11 listopada 1991 r. k. 30 akt osobowych). Pracę tę kontynuował do 30 czerwca 1992 r. (świadectwo pracy k. 1 akt osobowych, częściowo zeznania świadka B. K. i T. Z. k. 37-37v oraz częściowo zeznania ubezpieczonego k. 38-39v).

P. C. przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego i wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w tym funduszu, na dochody budżetu państwa dnia 06.03.2017 r. (oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę oraz raport z analizy konta k. 2 i 19 akt organu rentowego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie P. C. okazało się niezasadne.

Zgodnie z art.184 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony na datę 1 stycznia 1999 r. spełnia przesłankę 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, iż ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 29 czerwca 2016 r. i będąc członkiem otwartego funduszu emerytalnego dnia 06.03.2017 r. wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w tym funduszu na dochody budżetu państwa.

W ocenie Sądu, zgłoszone przez P. C. żądanie zaliczenia do ogólnego stażu ubezpieczeniowego jako okresów składkowych, okresów pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 29.06.1972 r. do 14.07.1974 r. (2 lata i 15 dni), od 09.02.1975 do 10.08.1975 r. (6 miesięcy), od 01.08.1977 r. do 10.04.1978 r. (8 miesięcy i 10 dni) jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również, traktując, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe, przypadający przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu. Organ rentowy uznał ubezpieczonemu na datę 1 stycznia 1999 r. 22 lata, 11 miesięcy i 12 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Do wymaganych 25 lat brakuje ubezpieczonemu zatem 2 lata i 18 dni i o taki okres można uzupełnić ubezpieczonemu staż ubezpieczeniowy pracą w gospodarstwie rolnym rodziców po ukończeniu przez niego 16-ego roku życia przed 1 stycznia 1983r. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe, w tym korespondujące ze sobą, logiczne, przekonujące i zasługujące na wiarę zeznania świadków- mieszkańców miejscowości B.: S. K. oraz T. J. oraz zeznania samego ubezpieczonego dają podstawy do przyjęcia, iż w wymienionych okresach ubezpieczony stale, w wymiarze co najmniej 4 godzin dziennie pracował w gospodarstwie rolnym rodziców wykonując pracę przy obrządku inwentarza, przygotowaniu paszy dla inwentarza oraz pracach polowych. Należy wskazać, że tylko od 01.09.1972 r. do czerwca 1973 r. ubezpieczony łączył pracę w gospodarstwie rolnym rodziców z nauką w zasadniczej szkole zawodowej w S., a w kolejnych okresach mieszkał razem z rodzicami i pracował już tylko w ich gospodarstwie. Mając na uwadze powierzchnię gospodarstwa rodziców ubezpieczonego oraz fakt, iż większość prac była wówczas wykonywana ręcznie, stwierdzić należy, iż w gospodarstwie tym było zapotrzebowanie na pracę ubezpieczonego, który był najstarszy z rodzeństwa. Zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości wykazał, że ubezpieczony w gospodarstwie rolnym rodziców pracował co najmniej 4 godziny dziennie, a w okresach, gdy nie kontynuował nauki wykonywał prace rolnicze nawet całe dnie, gdy charakter wykonywanych prac tego wymagał. Z uwagi na powyższe Sąd uznał za zasadne uzupełnienie ubezpieczonemu stażu ubezpieczeniowego okresem pracy w gospodarstwie rolnym rodziców do wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Po zastosowaniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ubezpieczony na datę 1 stycznia 1999 r. legitymuje się 25 –letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

Natomiast mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy w szczególności dobrze prowadzonych akt osobowych ubezpieczonego za okresy jego zatrudnienia w Kombinacie Budownictwa (...) w B., (...) Zakładzie Produkcji (...) w S. oraz w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. Sąd uznał, że ubezpieczony nie udowodnił na datę 1 stycznia 1999 r. 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Odnośnie zatrudnienia P. C. w Kombinacie Budownictwa (...) B. stwierdzić należy, iż początkowo był on zatrudniony w ramach przyuczenia do zawodu na stanowisku montera instalacji wodno-kanalizacyjnej i jednocześnie uzupełniał swoje wykształcenie uczęszczając do szkoły zawodowej dla pracujących. Taki obraz bezsprzecznie wyłania się z treści dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych (m. in. umowa o pracę z 11 sierpnia 1975 r. k. 2 akt osobowych, wniosek o przyjęcie do pracy w związku z ukończeniem (...) przy (...) k. 10 akt osobowych, karta obiegowa zmiany z 11 sierpnia 1975 r. k. 8 akt osobowych). Ubezpieczony dopiero od 20 czerwca 1977 r. został zatrudniony na stanowisku montera konstrukcji żelbetowych (umowa o pracę z dnia 16 czerwca 1977 r. k. 11 akt osobowych). Dlatego też na wiarę nie zasługuje ta cześć zeznań świadka M. W. i ubezpieczonego, w której twierdzili, iż P. C. od początku zatrudnienia w Kombinacie (...) pracował jako monter konstrukcji żelbetowych oraz, iż nie wykonywał on pracy montera instalacji wodno-kanalizacyjnej. Gdyby bowiem rzeczywiście ubezpieczony, jak twierdził, od początku zatrudnienia pracował jako monter konstrukcji żelbetowej, to jaki miałby cel sporządzając w dniu 7 czerwca 1977 r. wniosek do Dyrekcji (...), w którym prosił o przyjęcie go do pracy na stanowisku montera konstrukcji żelbetowej od dnia 20 czerwca 1977 r. (k. 10 akt osobowych), argumentując to tym, że jest absolwentem szkoły dla pracujących przy tym kombinacie o profilu monter konstrukcji żelbetowych. W ocenie Sądu, treść tego dokumentu przesądza o tym, iż pracę na stanowisku montera konstrukcji żelbetowych P. C. podjął dopiero, jak wskazano w przywołanej umowie o pracę, od dnia 20 czerwca 1977 r. Z tego też względu jako pracę w warunkach szczególnych można zaliczyć jedynie okres zatrudnienia od 20 czerwca 1977 r. do 31 lipca 1977 r., czyli okres 1 miesiąca i 11 dni. Praca montera konstrukcji żelbetowych wpisuje się bowiem w pojęcie prac przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości (wykaz A, dział V poz. 5 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r.).

Ubezpieczony domagał się uznania za pracę w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w (...) Zakładzie Produkcji (...) w S. wskazując, że przez cały okres zatrudnienia pracował na stanowisku zgrzewacza. Powyższe twierdzenia ubezpieczonego nie znalazły potwierdzenia w dokumentach pracowniczych znajdujących się w jego aktach osobowych. Z dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych wynika jednoznacznie, iż P. C. początkowo został zatrudniony w tym zakładzie na stanowisku ślusarza i wykonywał pracę na tym stanowisku do 31 lipca 1980 r. Przeniesienie ubezpieczonego na stanowisko zgrzewacza było związane z jego podaniem z dnia 23.10.1979 r., gdzie wnosił o wyrażenie zgody na wykonywanie pracy zgrzewacza w miejsce dotychczas wykonywanej pracy ślusarza. Pracę na stanowisku zgrzewacza ubezpieczony wykonywał od 01.08.1980 r. i na tym stanowisku pracował do 26.02.1981 r., gdyż orzeczeniem lekarskim z dnia 27.02.1981 r. został przeniesiony do pracy chronionej i wykonywał naprawy braków na wydziale W-5, co potwierdził sam ubezpieczony w piśmie z dnia 16.03.1981 r. skierowanym do Dyrekcji, w którym wnosił o utrzymanie dotychczasowych zarobków (pismo z dn. 16.03.1981 r. – akta osobowe). Następnie od 01.05.1981 r. ubezpieczonego przeniesiono na stanowisko ślusarza, którą to pracę wykonywał do 01.05.1983 r. Stan narządu wzroku stanowił przeciwskazanie do wykonywania przez ubezpieczonego pracy zgrzewacza i faktycznie tą pracę ubezpieczony wykonywał tylko przez 6 miesięcy i 26 dni. Treść dokumentów znajdujących się w aktach osobowych nie pokrywa się z zeznaniami świadków i ubezpieczonego, którzy twierdzili, że ubezpieczony wykonywał w wymienionym zakładzie pracy tylko pracę zgrzewacza. Sąd nie obdarzył wiarygodnością dowodów z zeznań świadków T. B. i J. C. i zeznań ubezpieczonego w tej części, gdzie twierdzili, że ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę na stanowisku zgrzewacza. Należy wskazać, że wymienieni świadkowie nie pracowali razem z ubezpieczonym na tym samym wydziale co on W-5, tylko widywali ubezpieczonego przy pracy na zgrzewarce przechodząc przez ten wydział. Świadek T. B. zeznał ostatecznie, że nie wie w jakim okresie ubezpieczony pracował na stanowisku zgrzewacza i czy tą pracę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W powyższym okolicznościach Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów pracowniczych znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego, w których znajdują się pisma samego ubezpieczonego, gdzie ubezpieczony sam przyznaje, że wykonywał pracę ślusarza i pracę chronioną. Ponadto z akt osobowych ubezpieczonego wynika również bezspornie, że od 02.05.1983 r. ubezpieczony na własną prośbę został przeniesiony na wydział W-4 i wykonywał pracę galwanizera do końca zatrudnienia w (...) Zakładzie Produkcji (...) w S. tj. do 02.11.1983 r. (6 miesięcy). W związku z powyższym Sąd do stażu pracy w warunkach szczególnych z okresu zatrudnienia (...) Zakładzie Produkcji (...) w S. w zaliczył ubezpieczonemu okres pracy na stanowisku zgrzewacza (od 01.08.1980 r. do 26.02.1981 r. (6 miesięcy i 26 dni) i na stanowisku galwanizera od 02.05.1983 r. do 02.11.1983 r. (6 miesięcy) tj. razem 1 rok i 26 dni. Praca zgrzewacza stanowi pracę w warunkach szczególnych wymienioną w wykazie A działu XIV poz. 12, zaś praca galwanizera została wymieniona w wykazie A dziale III poz. 76 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Z zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych podlega okres od 5 listopada 1985 r. do 14 listopada 1991 r. (6 lat, 9 dni). W tym czasie bowiem ubezpieczony po uzyskaniu uprawnień spawalniczych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę spawacza elektrycznego, która to praca wymieniona została w wykazie A, dziale XIV poz. 12 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Z akt osobowych ubezpieczonego (umowa o pracę z 17 maja 1985 r. k. 12 akt osobowych) wynika, że w początkowym okresie tj. od 20 maja 1985 r. do 5 listopada 1985 r., kiedy to ubezpieczony nie miał uprawnień spawacza był on zatrudniony jako ślusarz. Z kolei w okresie od 15 listopada 1991 r. do 30 czerwca 1992 r. P. C. pracował jako dozorca, co wynika z angażu z dnia 15 listopada 1991 r. (k. 30 akt osobowych). W ocenie Sądu, treść przywołanych dokumentów zasługuje na wiarę przeciwnie niż twierdzenia ubezpieczonego jak i świadków: B. K. i T. Z., którzy zeznawali, iż w trakcie całego zatrudnienia w (...) ubezpieczony pracował jako spawacz. Podkreślenia wymaga, iż akta osobowe pochodzące z tego zakładu pracy prowadzone były w należyty sposób i nie ma podstaw do uznania, by zawarte w nich dane były nieprawidłowe. Z podania datowanego na dzień 6 maja 1985 r. wprost wynika, iż P. C. wnioskował o zatrudnienia go w charakterze ślusarza (k. 11 akt osobowych). Wobec takiej treści przywołanego dokumentu nie sposób uwierzyć w zapewnienia ubezpieczonego składane podczas jego zeznań, iż od początku zatrudnienia pracował on jako spawacz. Podobnie, nie zasługują na wiarę twierdzenia ubezpieczonego jakoby nie pracował jako dozorca, skoro w angażu z dnia 15 listopada 1991 r. wyraźnie wskazano (k. 30 akt osobowych), iż ubezpieczony został skierowany do pracy w charakterze dozorcy.

Tym samym do uznanego przez organ stażu pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych (3 lata, 5 miesięcy i 19 dni) doliczeniu podlegają jedynie następujące okresy zatrudnienia: w (...) w B. - 1 miesiąc i 11 dni, w (...) w S. – 1 rok i 26 dni oraz w (...) w S. – 6 lat i 9 dni tj. łącznie 7 lat, 1 miesiąc i 16 dni. Razem zatem na datę 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił 10 lat, 7 miesięcy i 5 dni stażu pracy w warunkach szczególnych zamiast wymaganych 15 lat.

W związku z powyższym ubezpieczony nie spełnia wszystkich przesłanek do przyznania prawa do emerytury w warunkach szczególnych. Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art. 477¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w wyroku.

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Marzena Mazurek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE