Sygn. akt IX W 2232/17
Dnia 13 września 2017 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik
Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz
w obecności oskarżyciela publ. M. R.
po rozpoznaniu w dniach 18 sierpnia i 13 września 2017 r. sprawy
P. K. (1)
syna G. i B. z domu G.
ur. (...) w B.
obwinionego o to, że:
1. w dniu 29 marca 2017 r., ok. godz. 18 40 w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki P. o nr rej. (...) naruszył obowiązek ruchu prawostronnego i jadąc lewym pasem ruchu tamował i utrudniał ruch kierującemu pojazdem m-ki R. (...) o nr rej. (...), korzystając podczas jazdy z telefonu wymagającego trzymania słuchawki lub mikrofonu w ręku a ponadto nie posiadał przy sobie wymaganego dokumentu tj. dowodu rejestracyjnego i polisy OC pojazdu
- tj. za wykroczenie z art. 90 kw, art. 95 kw i art. 97 kw w zw. z art. 16 ust. 1, art. 45 ust. 2 pkt 1, art. 38 pkt 2 i 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym
2. w dniu 29 marca 2017 r., ok. godz. 18 40 w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki P. o nr rej. (...) podczas zmiany pasa ruchu nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującym n/n pojazdami zmuszając ich do gwałtownego hamowania w celu uniknięcia zderzenia czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym
- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 22 ust. 1 i 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym
ORZEKA:
I. obwinionego P. K. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 90 kw, art. 95 kw i art. 97 kw w zw. z art. 16 ust. 1, art. 45 ust. 2 pkt 1, art. 38 pkt 2 i 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym i art. 86 § 1 kw w zw. z art. 22 ust. 1 i 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to na podstawie art. 90 kw w zw. z art. 9 § 1 kw i art. 9 § 2 kw skazuje go na karę 700,- (siedemset) złotych grzywny;
II. na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.
Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:
W dniu 29 marca 2017 r., ok. godz. 18 40 funkcjonariusz Komendy Powiatowej w O. Z. P. jechał prywatnym samochodem z miejsca zamieszkania w O. do miejsca pełnienia służby. Kiedy na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) w O. oczekiwał na zmianę sygnału na sygnalizatorze spostrzegł samochód m-ki P. (...) o nr rej. (...), którego kierujący oczekując również na zmianę sygnału ustawiał coś w telefonie i rozmawiał przez niego. Po ruszeniu spod sygnalizatora już na ulicy (...) kierujący tym obserwowanym wcześniej pojazdem wykonał manewr zmiany pasa ruchu na lewy zmuszając kierującego jadącego na tym pasie do hamowania. Następnie jadąc lewym pasem ruchu, nadal zajęty telefonem, blokował ruch na tym pasie jadąc bardzo wolno i niestabilnie. Kiedy jakiś pojazd próbował wyprzedzić go prawym pasem, na chwilę przyśpieszał zrównując się pojazdem jadący sąsiednim pasem uniemożliwiając wyprzedzenie go. Kierujący pojazdem próbujący go wyprzedzić zmuszony został do użycia sygnału dźwiękowego a za pojazdem obwinionego utworzył się ciąg pojazdów, które nie mogły go wyprzedzić. Jadący prawym pasem ruchu świadek widząc niebezpieczną i niestabilna jazdę tego kierującego postanowił go zatrzymać. Udało mu się, to dopiero za skrzyżowaniem z ul. (...), kiedy to wykorzystując dodatkowy pas do skrętu zmienił pas na lewy. Ostatecznie wjechał przed P. i zmniejszając swoją prędkość aż do zera zmusił go do zatrzymania. Podszedł po chwili do kierującego, przedstawił się i wylegitymował kierującego, którym okazał się obwiniony P. K.. Nie przyznał się on do popełnienia żadnych wykroczeń stwierdzając, że ma to wszystko nagrane na kamerze samochodowej.
W trakcie dalszej kontroli okazało się, że P. K. nie posiada przy sobie zarówno dowodu rejestracyjnego jak i dokument stwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu, który utracił swoją ważność ponad miesiąc wcześniej.
(dowód: notatka urzędowa k. 3; wydruk z bazy (...) k. 21; zeznania Z. P., k. 31)
Obwiniony P. K. (1) zarówno w toku czynności wyjaśniających jak i wyjaśnieniach złożonych na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Stwierdził wprawdzie, że nie miał przy sobie polisy OC, a co do pozostałych zarzutów wskazał, że zmieniając pas ruchu uczynił to w sposób prawidłowy i bezpieczny. Jechał potem pasem lewym ruchu i kierujący R. (...) chciał go wyprzedzić i trąbił na niego. Potem ten kierujący zjechał na pas do skrętu w prawo i niestosując się do nakazu jazdy w prawo wyprzedził go i zajechał mu drogę. Zdaniem obwinionego Policjantowi, który jechał tym pojazdem spieszyło się do pracy i dlatego zachował się w ten sposób.
/dowód: wyjaśnienia obwinionego, k. 31-31v/
Sąd zważył, co następuje:
Wyjaśnienia obwinionego zasługują na wiarę wyłącznie w takim zakresie, w jakim, w sposób dorozumiany, przyznał się on do nieposiadania w trakcie jazdy samochodem dokumentu potwierdzającego zawarcie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu. W pozostałym zaś zakresie twierdzeniom obwinionego nie przyznającego się do reszty popełnienia zarzucanych mu czynów Sąd odmówił przyznania waloru wiarygodności, uznając je za typowy przejaw linii obrony, zmierzającej do poniesienia łagodniejszej odpowiedzialności za zarzucane wykroczenia. Powyższe pozostaje, bowiem w jaskrawej sprzeczności z rzeczowymi i konsekwentnymi zeznaniami bezpośredniego świadków zdarzenia Z. P. (2).
Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania tego świadka, który podkreślił, iż jechał tego dnia prywatnym pojazdem do miejsca pełnienia służby w O.. Nie spieszył się, bo do jej rozpoczęcia miał jeszcze blisko półtorej godziny. Na samochód obwinionego i kierującego nim zwrócił uwagę już na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...), kiedy to zaobserwował jak obwiniony bawi się telefonem, coś w nim ustawia i manipuluje. Po ruszeniu spod świateł obwiniony zmienił psa ruchu na lewy zajeżdżając przy tym drogę innemu kierującemu a następnie jechał tym lewym pasem tak wolno, ze inni kierujący trąbili na niego. Obwiniony też widząc, że inni kierujący zniecierpliwieni jego trybem jazdy próbują wyprzedzić go prawym pasem przyspieszał tak, żeby zrównać się z kierującym jadącym prawym pasem i uniemożliwiając w ten sposób wyprzedzenie. Podczas jazdy korzystać miał również z telefonu prowadząc przez niego rozmowy, trzymając słuchawkę w ręku. Jechał niestabilnym torem ruchu. To ostatecznie skłoniło świadka jadącego sąsiednim pasem do podjęcia decyzji o zatrzymaniu tego kierującego, z uwagi na uzasadnione podejrzenie, że kierujący P. może być nietrzeźwy. Aby to uczynić skutecznie został zmuszony do wykorzystania dodatkowego pasa do skrętu i niezastosowania się do oznakowania poziomego.
Należy podkreślić, iż świadek ten jest dla obwinionego osobą zupełnie obcą, nie znał go wcześniej, ani osobiście, ani z racji pełnionych obowiązków służbowych, stąd nie miał w przekonaniu Sądu, najmniejszego interesu w tym, by bezpodstawnie go pomawiać. Wymieniony zeznawał na okoliczności związane z jego służbą i z tego względu, nie będąc zaangażowany osobiście w sprawę, nie był zainteresowany wynikiem postępowania, co dodatkowo stanowi o jego bezstronności. Ponadto zeznanie tego funkcjonariusza Policji znajduje potwierdzenie w dowodzie z dokumentu w postaci notatki urzędowej sporządzonej przez niego bezpośrednio po kontroli drogowej jednoznacznie wskazującej, iż przyczyną kontroli było zaobserwowane nieprawidłowe i stwarzające realne niebezpieczeństwo dla pozostałych uczestników ruchu drogowego zachowanie obwinionego. Tym samym z faktu, że jest to jedyny naoczny świadek tego zdarzenia nie można wywodzić zasadnie aby był to dowód niewystarczający dla ustalenia odpowiedzialności obwinionego za zarzucane mu czyny.
W przekonaniu Sądu, tym samym, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie może pozostawiać wątpliwości, co do tego, iż obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczeń określonych w przepisach art. 86 § 1 kw w zw. z art. 22 ust. 1 i 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz art. 90 kw, art. 95 kw i art. 97 kw w zw. z art. 16 ust. 1 art. 45 ust. 2 pkt 1 i art. 38 pkt 2 i 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Dokonując oceny prawidłowości wykonywanego przez obwinionego manewru zmiany pasa ruchu należy stwierdzić, iż jak wynika z art. 22 ust. 1 i 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem jest obowiązany przy wykonywaniu manewru zmiany pasa ruchu zachować szczególną ostrożność, a w szczególności ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu na który zamierza wjechać.
Podkreślenia wymaga fakt, iż „szczególna ostrożność” jest kwalifikowaną postacią ostrożności, polegającą na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2003 r., sygn. akt III KK 61/200, OSNKW 2003 poz. 886).
Jak wynika z przepisów ruchu drogowego, to właśnie na obwinionym ciążył obowiązek upewnienia się, czy może bezpiecznie wykonać manewr zmiany pasa ruchu w sposób, który nie utrudnia ruchu innym uczestnikom zmuszając ich do wzmożonej uwagi lub wykonywania dodatkowych manewrów. Również opisywane szczegółowo przez świadka zachowanie obwinionego można ocenić jako utrudnianie ruchu, bo na skutek jazdy obwinionego inni uczestnicy zostali zmuszeni do używania sygnałów dźwiękowych.
Ponadto, jak wynika z relacji funkcjonariusza Policji, ukarany podczas jazdy korzystając z telefonu wymagającego trzymania słuchawki w ręku naruszył przepis art. 45 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Ponadto, należy zauważyć, iż wykroczenie określone w art. 95 kw ma charakter formalny, a obowiązek posiadania przy sobie dokumentów, w tym dokumentu zarówno dowodu rejestracyjnego, jak i potwierdzającego zawarcie ubezpieczenia OC, ma ułatwić sprawdzenie, czy osoba prowadząca pojazd ma stosowne uprawnienia i czy pojazd może bezpiecznie uczestniczyć w ruchu
Przy wymiarze kary Sąd jako okoliczność obciążającą wziął pod uwagę wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów i wielość naruszanych przepisów a także uprzednią karalność za wykroczenia w ruchu drogowym (k. 21)
Jako okoliczność łagodzącą w stosunku do obwinionego Sąd potraktował jedynie jego młody wiek.
Sąd, mając na względzie całokształt powyższych okoliczności, doszedł do wniosku, iż wymierzona obwinionemu kara grzywny w wysokości 7000 złotych jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu wykroczenia oraz winy, a także spełni swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.
Sąd uznał, że aktualna sytuacja majątkowa obwinionego przemawiała za nieobciążaniem go obowiązkiem uiszczenia kosztów postępowania i opłaty.