Sygn. akt IX W 2438/17
Dnia 13 września 2017 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny
w składzie:
Przewodniczący - SSR Aneta Żołnowska
Protokolant – Katarzyna Szklarczyk
w obecności oskarżyciela publ. P. S.
po rozpoznaniu w dniu 13 września 2017r., sprawy
A. W.
c. J. i H. z d. W.
ur. (...) w P.
obwinionej o to, że:
w dniu 30.05.2017r. o godz. 15.50 w O. przy skrzyżowaniu ulic (...) z Ł./ P. zaparkowała pojazdem marki O. o nr rej (...) w odległości mniejszej niż 10 m od skrzyżowania ww ulic czym naruszyła porządek w komunikacji
- tj. za wykroczenie z art.97kw
ORZEKA
I. obwinioną A. W. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to z mocy art. 97 kw skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 200 (dwustu) złotych;
II. na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 30 (trzydzieści) złotych.
Sygn. akt IX W 2438/17
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Ulice (...) z Ł. i P. w O. są drogami publicznymi kategorii gminnej, nie posiadają wyznaczonych miejsc postojowych.
W dniu 30 maja 2017r. A. W. zaparkowała pojazd marki O. o nr rej. (...) po prawej stronie ul. (...) z Ł., patrząc od strony ul. (...), w odległości mniejszej niż 10 m od skrzyżowania z ul. (...).
O godzinie 12.20 patrol straży miejskiej w składzie (...) w trakcie patrolu pieszego, zauważyli nieprawidłowo zaparkowany pojazd i podjęli interwencję. Kierującej nie było w pobliżu, wobec czego pozostawili zawiadomienie. W odpowiedzi na powyższe A. W. skierowała do Straży Miejskiej w O. pismo zatytułowane (...), w którym argumentowała, iż nie powinna otrzymać mandatu bowiem na ul. (...) z Ł. nie obowiązują znaki zakazujące postoju i zatrzymania oraz wjazdu.
( dowody: wyjaśnienia obwinionej k. 37, 13, 17, zeznania świadka A. S. k. 37, notatka urzędowa k. 1, kopia zawiadomienia k. 2, pismo z (...) w O. k. 34, zdjęcie k. 3)
Obwiniona A. W. nie stawiła się na rozprawie, nie podjęła prawidłowo dwukrotnie awizowanego wezwania, adresowanego na wskazany przez nią adres. (oświadczenie w trybie art. 38 kpw k. 15)
Obwiniona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Przyznała, iż w dniu 30.05.2017r. zaparkowała pojazd na ul. (...) z Ł., ale nie naruszyła żadnego zakazu wynikającego ze znaków. Podkreśliła, iż ul. (...) z Ł. jest ulicą bez przejazdu, a z jej pism zdaje się wynikać, iż nie ma świadomości, iż w ogóle istnieje ul (...).
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionej albowiem korespondują one z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, jednocześnie jednak nie można podzielić przekonania obwinionej, iż nie popełniła żadnego wykroczenia. Rzeczywiście na ul. (...) z Ł. nie obowiązują żadne znaki zakazu ale nie mam też wyznaczonych miejsc postojowych. Wynika to z faktu, iż odległość między skrzyżowaniami tej ulicy z ul. (...) i ul. (...) jest tak niewielka ( nieprzekraczająca 20 m), iż zaparkowanie tam zgodnie z przepisami Prawa o ruchu drogowym jest niemożliwe.
Świadek A. S. (2) zeznała, iż kontaktowała się z obwinioną, ale ta mimo, iż przyznawała się do zaparkowania pojazdu nie przyjmowała do wiadomości, iż popełniła wykroczenie.
Sąd dał wiarę zeznaniom wyżej wymienionego świadka albowiem są one jasne, spójne i potwierdza je pozostały materiał zgromadzony w sprawie.
Oskarżyciel do wniosku o ukaranie dołączył zdjęcie pojazdu obwinionej wykonane w trakcie interwencji strażników miejskich w dniu 30.05.2017r., które przedstawia miejsce i sposób postoju samochodu. Fotografia nie pozostawia wątpliwości, iż pojazd był zaparkowanie nie tylko w odległości mniejszej niż 10 m od skrzyżowania z ul. (...), ale również z ul. (...).
Skrzyżowaniem w myśl przepisu art. 2 pkt 10 Prawa o ruchu drogowym jest przecięcie się w jednym poziomie dróg mających jezdnie, ich połączenie, rozwidlenie, łącznie z powierzchniami utworzonymi przez te przecięcia lub rozwidlenia. Droga zaś to w myśl pkt 1 cytowanego przepisu – wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów ( …) przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych (…). Zatem w realiach niniejszej sprawy, linie wyznaczające skrzyżowanie biegną wzdłuż kamienic przy ul. (...) z Ł. i ul. (...). Zakazane jest zatem parkowanie w świetle drogi ul. (...), ale również, zgodnie z art. 49 ust 1 pkt 1 cytowanej ustawy – w odległości mniejszej niż 10 metrów od skrzyżowania ( od linii wyznaczających obręb skrzyżowania). Oczywistym jest iż odległość ta ma być zachowana przez cały pojazd, a nie najdalej wysunięty od skrzyżowania jego element. Określone przepisie artykułu 49 Prawa o ruchu drogowym zakazy zatrzymania i postoju mają charakter bezwzględny; obowiązują niezależnie od okoliczności i warunków ruchu (Z. D., Prawo o ruchu drogowym..., s. 79). Zakazy zatrzymania wyrażają jednocześnie zakazy postoju pojazdów. Zakaz zatrzymania lub postoju pojazdu nie dotyczy jedynie unieruchomienia pojazdu wynikającego z warunków lub przepisów ruchu drogowego (ust. 4). Zakazy te dotyczą miejsc, w których zatrzymanie lub postój mogą spowodować utrudnienie ruchu lub zagrożenie jego bezpieczeństwa.
Wobec powyższego, w ocenie Sądu, obwiniona zaparkowała pojazd w odległości mniejszej niż 10 metrów od skrzyżowania. W tym stanie rzeczy, zachowanie obwinionego wyczerpało znamiona wykroczenia z art. 97kw w zw z art. 49 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym, stąd też obwiniona został uznana za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i skazana na karę jak w sentencji wyroku.
Wymierzając obwinianej karę, Sąd miał na uwadze uprzednią karalność obwinionej za wykroczenia, ale jednocześnie uwzględnił miejsce zaparkowania pojazdu, który utrudniał ruch przede wszystkim pieszym.
Wobec powyższego, w ocenie Sądu, kara wymierzona obwinionej jest adekwatna do stopnia jej zawinienia i społecznej szkodliwości jej czynu. Tak ukształtowana wpłynie na obwinioną wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.
Wobec skazania obwiniona została obciążona kosztami postępowania i opłatą.