UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 sierpnia 2016 roku powód „(...)” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego(...) z siedzibą w S. kwoty 1 198,76 złotych wraz z odsetkami: ustawowymi liczonymi od kwoty 998,76 złotych za okres od dnia 23 października 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 998,76 złotych za okres od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 200 złotych za okres od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty, a także kosztów procesu, tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w związku z uszkodzeniem pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w wyniku kolizji, której sprawca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego oraz tytułem zwrotu kosztów przedsądowej pomocy prawnej.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 29 sierpnia 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 3791/16 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Pozwany (...)z siedzibą w S. w sprzeciwie od powyższego orzeczenia wniósł o oddalenie powództwa kwestionując swoją legitymację procesową i wskazując, że nie ubezpieczał odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu, który wyrządził szkodę.

Na wniosek powoda „(...)” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. postanowieniem z dnia 22 lutego 2017 roku na podstawie art. 194 § 3 k.p.c. Sąd Rejonowy w Gdyni wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. (k. 80 akt).

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa kwestionując swoją legitymację procesową i wskazując, że nie ubezpieczał odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu, który wyrządził szkodę.

Na wniosek powoda „(...)” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. postanowieniem z dnia 05 maja 2017 roku na podstawie art. 194 § 3 k.p.c. Sąd Rejonowy w Gdyni wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. (k. 124 akt).

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości kwestionując okres najmu pomiędzy dniem 17 sierpnia 2015 roku a dniem 21 sierpnia 2015 roku (4 dni), kiedy to dopiero w dniu 21 sierpnia 2015 roku poszkodowany przekazał pozwanemu wiadomość mailową zawierającą prośbę z dnia 18 sierpnia 2015 roku o weryfikację nowej kalkulacji (którą tego samego dnia pozwany zaakceptował).

Pismem z datą w nagłówku „dnia 17 marca 2017 roku” (data prezentaty: 2017-03-24, k. 91 akt) powód „(...)” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. cofnął pozew w stosunku do (...) z siedzibą w S..

Pozwany (...) z siedzibą w S. pismem z datą w nagłówku „dnia 30 marca 2017 roku” (data prezentaty: 2017-04-04, k. 120 akt) wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05 lipca 2015 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do G. K. i M. K.. Odpowiedzialność za tę szkodę ponosił kierujący pojazdem ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

niesporne

Pojazd marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...), który uległ uszkodzeniu, był wykorzystywany przez G. K. do wykonywania obowiązków służbowych oraz w celach prywatnych.

oświadczenie – k. 30, 32 akt

W dniu 17 sierpnia 2015 roku poszkodowany G. K. wynajął od „(...)” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. pojazd zastępczy marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Strony ustaliły cenę za najem tego pojazdu na kwotę 203 złotych netto za każdy dzień najmu. Pojazd zastępczy został zwrócony w dniu 25 sierpnia 2015 roku.

umowa najmu pojazdu zastępczego wraz z ogólnymi warunkami i cennikiem – k. 25-26, 28 akt, protokół zdawczo – odbiorczy – k. 31 akt, upoważnienie – k. 34 akt

W dniu 17 sierpnia 2015 roku poszkodowany G. K. zawarł z „(...)” spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. umowę cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy w celu pokrycia kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

umowa cesji wierzytelności – k. 27 akt, upoważnienie – k. 34 akt

W dniu 17 sierpnia 2015 roku warsztat naprawczy (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. rozpoczął naprawę uszkodzonego pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na podstawie zatwierdzonej przez ubezpieczyciela sprawcy szkody kalkulacji naprawy. W toku prac naprawczych zaszła konieczność przeprowadzenia dodatkowych oględzin, które miały miejsce w dniu 18 sierpnia 2015 roku.

W dniu 21 sierpnia 2015 roku warsztat naprawczy otrzymał zatwierdzoną przez ubezpieczyciela sprawcy szkody kalkulację naprawy sporządzoną w wyniku dodatkowych oględzin.

protokół naprawy pojazdu – k. 29 akt, zlecenie obsługi warsztatowej – k. 64 akt

W dniu 25 sierpnia 2015 roku z tytułu najmu pojazdu zastępczego przez okres 9 dni „(...)” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawił poszkodowanym G. K. i M. K. fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 2 247,21 złotych brutto.

faktura VAT – k. 36 akt

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wypłacił tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego kwotę 1 248,45 złotych brutto za okres 5 dni najmu pojazdu zastępczego (od dnia 21 sierpnia 2015 roku do dnia 25 sierpnia 2015 roku).

pismo z dnia 29 października 2015 roku – w aktach szkody, potwierdzenie przelewu – k. 35 akt

Na podstawie uchwał nadzwyczajnego zgromadzenia akcjonariuszy (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W., obu z dnia 20 lutego 2017 roku, (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (spółka przejmująca) w trybie art. 492 § 1 punkt 1 k.s.h. połączył się z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (spółka przejmowana) poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą.

informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego – k. 165-171 akt

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy żadnych nowych i istotnych okoliczności.

Sąd wziął pod uwagę również oświadczenia stron uwzględniając je jednakże w takim jedynie zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną.

W niniejszej sprawie powód „(...)” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanych: (...) z siedzibą w S., (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 1 198,76 złotych wraz z odsetkami ustawowymi i ustawowymi za opóźnienie od poszczególnych wskazanych w pozwie kwot, tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w związku z uszkodzeniem pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w wyniku kolizji, której sprawca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanych oraz tytułem zwrotu kosztów przedsądowej pomocy prawnej.

Zgodnie z treścią art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Zgodnie zaś z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku.

W związku z tym, że powód „(...)” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. cofnął pozew jeszcze przed rozpoczęciem rozprawy, zgoda pozwanego (...)z siedzibą w S. na dokonanie tej czynności nie była wymagana.

Sąd oceniając zaś tę czynność z punktu widzenia przesłanek określonych w art. 203 k.p.c. nie dopatrzył się, ażeby była ona sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub by zmierzała do obejścia prawa.

Uznając zatem, iż czynność powoda w powyższym zakresie jest zgodna z prawem, Sąd na podstawie art. 355 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 i 4 k.p.c. umorzył postępowanie w stosunku do pozwanego (...)z siedzibą w S. (punkt I wyroku) oraz na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. zasądził od powoda „(...)” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. – jako strony przegrywającej w procesie skierowanym wobec pozwanego (...)z siedzibą w S., na rzecz tego pozwanego kwotę 377 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w stosunku do pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. (po jego połączeniu z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W.) jedynie w części.

W niniejszej sprawie nie było wątpliwości, że kierujący pojazdem, który spowodował uszkodzenie pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...), ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. (przed połączeniem z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W.), okoliczność ta została bowiem przez tego pozwanego przyznana.

Jednocześnie na podstawie uchwał nadzwyczajnego zgromadzenia akcjonariuszy (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. oraz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W., obu z dnia 20 lutego 2017 roku, pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (spółka przejmująca) w trybie art. 492 § 1 punkt 1 k.s.h. połączył się z powanym (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (spółka przejmowana) poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą, czyli pozwanego (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W..

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Przedmiotem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest odpowiedzialność ubezpieczającego za szkody wyrządzone osobom trzecim. Jest to więc ubezpieczenie jego odpowiedzialności za wyrządzenie szkody opartej na zasadzie winy lub na zasadzie ryzyka. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej sięga tak daleko, jak odpowiedzialność cywilna ubezpieczającego, a wysokość świadczeń ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest determinowana wysokością zobowiązań odszkodowawczych ubezpieczającego. W związku z tym odpowiedzialność odszkodowawcza ubezpieczyciela jest taka, do jakiej zobowiązany byłby sprawca szkody, gdyby to od niego powód domagał się naprawienia szkody.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. W myśl § 2 niniejszego przepisu, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono.

Przepis art. 361 § 2 kodeksu cywilnego statuuje zatem zasadę pełnego odszkodowania. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Jednocześnie naprawieniu podlega jedynie taka szkoda, która pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy. Wskazać przy tym należy, że korzystanie z rzeczy nie stanowi samoistnej wartości majątkowej i w każdym przypadku należy badać, czy pozbawienia możliwości korzystania z rzeczy wywołało uszczerbek majątkowy poszkodowanych.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż w majątku poszkodowanych powstała szkoda majątkowa, której część stanowią koszty zasadnego wynajmu pojazdu zastępczego na czas dokonywanej naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji z dnia 05 lipca 2015 roku. Nie podlega bowiem wątpliwości, iż w sytuacji gdyby do kolizji de facto nie doszło, nie powstałyby dodatkowe koszty związane z najmem pojazdu zastępczego.

Rozstrzygając kwestię zasadnego okresu najmu pojazdu zastępczego Sąd miał na uwadze, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem koszty najmu przez poszkodowanego tzw. samochodu zastępczego obejmować mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu (tak Sąd Najwyższy z dnia 05 listopada 2004 roku, sygn. akt II CK 494/03, Biuletyn Sądu Najwyższego 2005/3/11).

W niniejszej sprawie kwestią sporną pozostawał okres najmu pojazdu zastępczego przez 4 dni, tj. w okresie od dnia 17 sierpnia 2015 roku do dnia 20 sierpnia 2015 roku, stawka najmu nie była kwestionowana. Jak wskazywał pozwany – mimo odstawienia pojazdu do naprawy w dniu 17 sierpnia 2015 roku, dopiero 4 dni później rozpoczęto naprawę pojazdu, zaś powodem tego opóźnienia był błąd warsztatu naprawczego polegający na wysłaniu nowego kosztorysu celem jego weryfikacji do nieprawidłowego zakładu ubezpieczeń.

Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 sierpnia 2015 roku warsztat naprawczy przyjął uszkodzony pojazd i rozpoczął naprawę na podstawie zatwierdzonej przez ubezpieczyciela sprawcy szkody kalkulacji naprawy sporządzonej w oparciu o oględziny z dnia 13 lipca 2015 roku. W toku prac naprawczych jednakże zaszła konieczność przeprowadzenia dodatkowych oględzin, które zostały zgłoszone pozwanemu w dniu 18 sierpnia 2015 roku i w tymże dniu miały miejsce, przy czym bezsprzecznie w dniu 21 sierpnia 2015 roku warsztat naprawczy otrzymał zatwierdzoną przez ubezpieczyciela sprawcy szkody kalkulację naprawy sporządzoną w wyniku dodatkowych oględzin.

Wobec podnoszonej przez pozwanego okoliczności, że prośba pracownika warsztatu o weryfikację ponownej kalkulacji została wysłana w dniu 18 sierpnia 2015 roku na nieprawidłowy adres mailowy, tj. adres innego ubezpieczyciela, a nie do pozwanego, to na powodzie, po myśli art. 6 k.c., spoczywał ciężar wykazania, że okres od dnia dokonania dodatkowych oględzin, tj. od dnia 18 sierpnia 2015 roku do dnia zatwierdzenia kalkulacji i przesłania jej warsztatowi naprawczemu, tj. do dnia 21 sierpnia 2015 roku, był okresem zasadnego najmu pojazdu zastępczego, tj. uzasadnionym okresem oczekiwania na czynność pozwanego w postaci zatwierdzenia kalkulacji naprawy. To powód winien był bowiem wykazać, że cały wydłużony okres przestoju w naprawie pojazdu wynikał z oczekiwania warsztatu na dokument potwierdzający zakres uznanych w toku ponownych oględzin uszkodzeń, to jest które części zakwalifikowano do wymiany, a które do naprawy. Tymczasem powód zaniechał w tym zakresie jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej i w ogóle nie odniósł się do tej kwestii. W konsekwencji, zdaniem Sądu, w rozpoznawanej sprawie powód nie udowodnił, aby zasadnym był okres najmu od dnia 18 sierpnia 2015 roku do dnia 20 sierpnia 2015 roku (3 dni), tj. okres pomiędzy ponownymi oględzinami a otrzymaniem zweryfikowanego kosztorysu naprawy.

Jednocześnie za zasadny okres najmu uznać należało w ocenie Sądu dzień 17 sierpnia 2015 roku, kiedy to pojazd został przyjęty do naprawy i rozpoczęto czynności naprawcze, w wyniku których po rozmontowaniu tylnej części auta okazało się, że naprawa wymaga większych nakładów niż zaakceptowano pierwotnie, stąd też Sąd uznał żądanie pozwu w tym zakresie – odnośnie kwoty 249,69 złotych brutto (tj. za jeden dzień) za zasadne.

Co do kosztów pomocy prawnej w kwocie 200 złotych, to zgodnie z uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 75/11 uzasadnione i konieczne koszty pomocy świadczonej przez osobę mającą niezbędne kwalifikacje zawodowe, poniesione przez poszkodowanego w postępowaniu przedsądowym prowadzonym przez ubezpieczyciela, mogą w okolicznościach konkretnej sprawy stanowić szkodę majątkową podlegającą naprawieniu w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Wskazać należy, że dochodzone przez powoda koszty pomocy prawnej nie były poniesione przez poszkodowanego, a przez powoda. Nadto, w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym brak jest jakiegokolwiek dokumentu, z którego wynika, że w postępowaniu likwidacyjnym poszkodowany był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika. Powód zaś jest podmiotem gospodarczym wynajmującym auta zastępcze oraz zajmującym się profesjonalnie dochodzeniem od ubezpieczycieli kosztów związanych z najmem tychże pojazdów. Co więcej, w dniu 18 września 2015 roku powód wystosował do pozwanego wezwanie do zapłaty podpisane przez A. K. – specjalistę do spraw prawnych, co prowadzi do wniosku, iż powód dysponuje osobami mającymi wiedzę do dokonania oceny, czy nabywane roszczenie jest zasadne, czy nie, a zatem powód nie wykazał, aby faktycznie zachodziła konieczność skorzystania z pomocy radcy prawnego J. J. na etapie przed wniesieniem pozwu. Ponadto powód przedłożył jedynie kserokopię faktury VAT, załącznika zawierającego wykaz posiadanych wierzytelności oraz potwierdzenie przelewów. Wskazane kserokopie nie mogą stanowić jednakże dowodu w sprawie na okoliczność zasadności i wysokości kosztów pomocy prawnej w postępowaniu przedsądowym.

Dodatkowo, zdaniem Sądu, dochodzenie dodatkowych kosztów wynagrodzenia pełnomocnika procesowego – reprezentującego powoda również w niniejszej sprawie – ponad koszty zastępstwa procesowego określone w przepisach dotyczących wynagrodzenia radców prawnych, prowadzi do obejścia tych przepisów i nie może korzystać z ochrony prawnej.

Odnosząc się do żądania zasądzenia odsetek ustawowych liczonych od kwoty 998,76 złotych za okres od dnia 23 października 2015 roku do dnia zapłaty, swoje roszczenie w tym zakresie powód wywodził z okoliczności wezwania pozwanego do zapłaty w dniu 23 września 2015 roku i upływem 30 dniowego przewidzianego przepisami prawa terminu, a która to okoliczność wezwania pozwanego do zapłaty faktury VAT numer (...) wynika z treści wiadomości e-mail skierowanej do pozwanego (k 24 akt), stąd też za zasadne uznać należało w tym zakresie żądanie powoda.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 822 k.c. w zw. z 361 k.c. i art. 363 k.c. w zw. z art. 481 k.c. oraz art. 14 i art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 2060 ze zmianami), Sąd uznał za zasadne żądanie powoda w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego za jeden dzień (17 sierpnia 2015 roku) w kwocie 249,69 złotych brutto (wysokość stawki oraz jej wartość w kwocie brutto nie była kwestionowana) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 23 października 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, o czym orzekł w punkcie III wyroku.

Uznając zaś dalej idące żądanie pozwu za niezasadne, Sąd oddalił je w punkcie IV wyroku na podstawie wymienionych wyżej regulacji w zw. z art. 6 k.c. stosowanych a contrario.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów określoną w art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c.

W niniejszej sprawie powód wygrał sprawę w 20,83%, a pozwany w 79,17%. Koszty poniesione przez powoda wyniosły 437 złotych (opłata od pozwu – 60 złotych, koszty zastępstwa procesowego – 360 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych). Koszty poniesione przez pozwanego wyniosły 377 złotych (koszty zastępstwa procesowego – 360 złotych i opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych). Powodowi zatem należy się zwrot kosztów procesu w kwocie 89,01 złotych (20,83% z kwoty 437 złotych), zaś pozwanemu – w kwocie 335,57 złotych (79,17% z kwoty 377 złotych). Po skompensowaniu obu powyższych kwot powód powinien zwrócić pozwanemu kwotę 246,56 złotych, którą Sąd zasądził na jego rzecz w punkcie V wyroku.

Przewodniczący:	SSR Justyna Supińska
Protokolant:	sekr. sąd. Dorota Moszyk

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE