UZASADNIENIE

A. O. został oskarżony o to, że w dniu 27 maja 2017 roku w C., przy ul. (...), znajdując się w sektorze (...) stadionu miejskiego RKS (...) i w czasie trwania masowej imprezy sportowej w postaci meczu II L. piłki nożnej rozgrywanego pomiędzy klubami RKS (...) i (...), prowokował kibiców drużyny gospodarzy, znajdujących się w sektorze O do działań zagrażających bezpieczeństwu tej imprezy w ten sposób, że dokonał spalenia szalika z barwami klubowymi RKS (...),

tj. o przestępstwo z art. 61 ustawy z dnia 20 marca 2009r o bezpieczeństwie imprez masowych

Wyrokiem z dnia 29 maja 2017 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt XI K 399/17 Sąd Rejonowy w Częstochowie orzekł:

1. uznał oskarżonego A. O. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego przestępstwo z art. 61 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych i za to z mocy art. 61 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w zw. z art. 34 § 1, § 1a pkt 1 i § 2 k.k. i art. 35 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

2. na mocy art. 66 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w związku z art. 41b § 1 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego A. O. środek karny w postaci zakazu wstępu na imprezę masową na okres 2 lat, orzekł na mocy art. 41b § 7 k.k. obowiązek stawiennictwa oskarżonego we właściwym dla jego miejsca zamieszkania komisariacie Policji przez okres 11 miesięcy w czasie trwania meczów piłki nożnej z udziałem Klubu Sportowego (...);

3. z mocy art. 230 § 2 k.p.k. orzekł o zwrocie oskarżonemu A. O. dowodów rzeczowych wyszczególnionych w wykazie dowodów rzeczowych k. 42, pod poz. 1 – 6;

4. na mocy art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. zatrzymania od dnia 27.05.2017 roku godz. 21.10 do dnia 29.05.2017 roku godz. 12.00, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności;

5. na mocy art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł oskarżyciel publiczny – Prokurator zaskarżając go w całości i zarzucając mu:

⚫: obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść orzeczenia, a to art. 517a § l k.p.k. w zw. z art. 45 § 1 k.p.k. oraz art. 117 § 1 k.p.k. poprzez niezawiadomienie właściwego miejscowo prokuratora o terminie prowadzonej rozprawy z wniosku Policji o rozpoznaniu sprawy w trybie przyspieszonym przeciwko oskarżonemu, albowiem pomimo, że wniosek o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym wnosi Policja, to i tak oskarżycielem publicznym w sprawie toczącej się w tym trybie nie przestaje być prokurator, ponieważ przepisy rozdziału 54a k.p.k. nie regulują kwestii odmiennie, a zatem ma zastosowanie reguła wynikająca z art. 45 § 1 k.p.k., zgodnie z którą oskarżycielem publicznym jest prokurator (Arg. Ex P. Hofmański (red.), E Sadzik, K. Zgryzek, Kodeks postępowania karnego komentarz, t.3 Warszawa 2012, s. 153), przez co oskarżyciel publiczny pozbawiony został możliwości realizacji swoich uprawnień procesowych strony, a więc niedopuszczalnym było rozpoznawanie sprawy bez prawidłowego zawiadomienia prokuratora o terminie rozprawy, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia zasady rzetelnego procesu;
⚫: obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 41b § 2 k.k. poprzez niewskazanie precyzyjnie zakresu przedmiotowego i terytorialnego zakazu wstępu na imprezę masową, a szczegółowo opisanego w tym przepisie, co ma istotne znaczenie z punktu widzenia tak wykonania orzeczonego środka karnego jak i pełnej informacji o nim dla oskarżonego, nadto art. 41b § 8 k.k. poprzez niewskazanie zakresu terytorialnego - geograficznego, który dotyczy meczów piłki nożnej rozgrywanych z udziałem Klubu Sportowego „ (...)”;

Stawiając powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania na zasadach ogólnych przez Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Wniesiona w niniejszej sprawie apelacja zasługiwała w całości na uwzględnienie doprowadzając do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy oskarżonego A. O. Sądowi Rejonowemu w Częstochowie celem ponownego rozpoznania.

Przystępując do analizy wniesionego środka odwoławczego stwierdzić należy, iż rację ma skarżący wskazując, że Sąd Rejonowy rozpoznając sprawę A. O. dopuścił się naruszenia przepisów postępowania - art. 517 a § 1 k.p.k. w zw. z art. 45 § 1 k.p.k. oraz art. 117 § 1 k.p.k. mających istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia. Niewątpliwie w realiach niniejszej sprawy koniecznym było zawiadomienie Prokuratora o terminie przeprowadzenia rozprawy, albowiem pomimo tego, że wniosek o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym jest sporządzany i kierowany do Sądu przez Policję, to oskarżycielem publicznym w takiej sprawie jest tylko i wyłącznie Prokurator.

Zasadą określoną przez przepis art. 517a § 1 k.p.k. jest to, że w postępowaniu przyspieszonym stosuje się przepisy o postępowaniu zwyczajnym, jeżeli przepisy rozdziału 54a kodeksu postępowania karnego nie stanowią inaczej. Oznacza to, że jeżeli dana kwestia nie została uregulowana odrębnie w przepisach bezpośrednio dotyczących postępowania przyspieszonego Sąd stosuje przepisy o postępowaniu zwyczajnym. Zgodnie zaś z treścią art. 517d § 1 k.p.k. wniosek o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym sporządza Policja i przekazuje go do Sądu wraz ze zgromadzonym materiałem dowodowym, zawiadamiając o tym niezwłocznie Prokuratora. Wniosek ten zastępuje akt oskarżenia, w związku z tym pomimo tego, że wniosek ten jest sporządzany i kierowany do Sądu przez Policję, to oskarżycielem publicznym w takiej sprawie jest tylko i wyłącznie Prokurator. Przepisy rozdziału 54a kodeksu postępowania karnego nie regulują bowiem tej kwestii odmiennie, a zatem ma zastosowanie reguła wynikająca z art. 45 § 1 k.k. zgodnie z którą oskarżycielem publicznym przed wszystkim sądami jest Prokurator. Co prawda art. 45 § 2 k.p.k. mówi o tym, że inny organ państwowy może być oskarżycielem publicznym z mocy szczególnych przepisów ustawy, określających zakres jego działania, jednakże w przypadku Policji brak jest takiego wyraźnego szczególnego unormowania, zarówno w ustawie o Policji, jak i w kodeksie postępowania karnego.

Poza tym, przepis art. 517d § 1 k.p.k. mówi jedynie o tym, że w razie istnienia podstaw do wystąpienia z wnioskiem o rozpoznanie sprawy, Policja sporządza taki wniosek i przekazuje go do Sądu wraz z całym zgromadzonym materiałem dowodowym. Użycie zwrotu "przekazuje" zamiast "wnosi" (por. przepisy art. 55 § 1 k.p.k., art. 59 § 1 k.p.k., art. 331 § 1 k.p.k.) może zaś świadczyć o tym, że ustawodawca widzi Policję jedynie w roli pomocniczej, jako organ, który z uwagi na ograniczony czas na przeprowadzenie czynności dochodzenia i skierowania sprawy do Sądu, dokonuje jedynie czynności technicznej przekazania wniosku do Sądu.

Nadto co równie istotne przepis art. 517d § 1 in fine k.p.k. nakazuje niezwłoczne zawiadomienie Prokuratora o przekazaniu wniosku do Sądu, w związku z tym zupełnie niezrozumiałe byłoby, gdyby Policja miała posiadać samodzielną pozycję oskarżyciela publicznego.

Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należy, iż niedopuszczalnym było niezawiadomienie Prokuratora o terminie prowadzonej w trybie przyspieszonym rozprawy w sprawie oskarżonego A. O.. Co prawda udział oskarżyciela publicznego w rozprawie w trybie uproszczonym nie jest obowiązkowy i jego niestawiennictwo nie tamuje jej przebiegu, niemniej jednak ponad wszelką wątpliwość winien być on prawidłowo zawiadomiony. Brak zawiadomienia oskarżyciela publicznego (Prokuratora) przez Sąd o terminie rozprawy stanowi bowiem uchybienie procesowe tak istotne, że pozbawia ono możliwości realizacji jego uprawnień procesowych w procesie karnym.

Z podanych wyżej powodów Sąd Okręgowy na podstawie przepisów art. 437 § 1 i 2 k.p.k. zaskarżony wyrok uchylił i sprawę oskarżonego A. O. przekazał Sądowi Rejonowemu w Częstochowie do ponownego rozpoznania. Ponownie rozpoznając niniejszą sprawę Sąd Rejonowy zobowiązany zaś będzie wyeliminować powyższe uchybienie oraz baczyć by wydając ponownie orzeczenie nie dopuścił się żadnych naruszeń.

Na zakończenie juz niejako na marginesie Sąd Okręgowy, pragnie jeszcze zwrócić uwagę, iż ograniczył on rozpoznanie wniesionego przez oskarżyciela publicznego środka odwoławczego tylko do omówionych uprzednio uchybień, gdyż rozpoznanie zarzutu podniesionego w tym zakresie jest wystarczające do wydania orzeczenia, zaś rozpoznanie pozostałych zarzutów zgodnie z treścią przepisu art. 436 k.p.k. byłoby przedwczesne.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE